Route 66 in een dikke Amerikaan!!
California, Arizona and Utah!

17 jan Los Angeles
Om kwart voor 2 's middags kwamen we aan in LA. We hadden net een 12 uur durende vlucht achter de rug. Het viel meteen op dat we in Amerika waren, door de vele Amerikaanse vlaggen en trotse Amerikaanse teksten over de USA. Onze tassen waren er al snel en ook ons surfboard lag al op ons te wachten! We hadden nu toch wel echt te veel spullen bij ons! Allebei ruim 21 kilo op de rug, beide een handbagage voor op. Fem de balitas vol met losse spullen en een extra tas met keukengerei en ik het surfboard. Daarnaast had fem nog 2 slaapzakken aan haar tas en een matrasje en ik nog een tent en een matrasje. Alles veel te zwaar, maar gelukkig konden we de volgende dag de huurauto ophalen en hoefden we er niet zo veel mee rond te slepen! Ik had alvast een hostel geboekt in de buurt van het verhuurbedrijf. Maar we moeten er eerst nog zien te komen! We namen eerst een shuttlebus naar het busterminal en vanaf daar zouden we een bus moeten nemen die rechtstreeks naar ons hostel ging. We konden deze bus niet vinden en na 4 mensen vragen waarvan 2 buschauffeurs dachten we dat we de juiste bus gevonden hadden. Naast me zat een vrouwtje die maar door bleef praten over van alles en nog wat, de economie van Amerika, de natuur, de mensen, de cultuur ect. Ze legde ons uit waar het hostel was en hoe we daar kwamen. Toen we uit de bus stapten aten we wat nacho's bij een Mexicaans restaurantje en daarna liepen we door naar ons hostel. Het was hier in Noord Amerika toch wel wat kouder dan we tot nu toe gewend waren, maar in het zonnetje nog steeds wel lekker! Ook viel het ons op dat het een stuk sneller donker werd dan aan de andere kant van de wereld, rond half 6 was het al aardig donker toen we in ons hostel waren. Surf city hostel heette het hostel. We checkten in en kregen een 4 persoons dormroom. Er was één man meer in de kamer die al een tijdje hier was, hij vertelde ons wat praktische informatie, onder andere dat we beter de volgende dag terug konden gaan naar het vliegveld en vanaf daar de gratis shuttle konden pakken naar de autoverhuur, fijn, hebben we voor niets een hostel geboekt aan de andere kant van de stad. Maargoed, dat zijn zorgen voor morgen. Eerst even lekker rondlopen! We liepen over de pier die naast ons hostel zat. Het was er erg mooi! Groot strand met volleybalnetten en palmbomen! In onze straat zaten veel winkels en restaurantjes, we besloten wat te gaan eten bij 'Patrick Molloy's' een Ierse bar waar alles draaide om football! Er hingen welgeteld 24 breedbeeld TV's waar allemaal football wedstrijden op te volgen waren. We bestelden wat hapjes en een drankje en gingen aan de slag met onze planning. We hadden veel informatie gevonden van Noord Amerika, via internet een paar routes, in de lonley planet stonden er een paar, één van Kilroy en vooral Bram zijn email over zijn ervaringen in Noord-Amerika kwamen goed van pas. We maakten een schema en zo konden we invullen wanneer we waar naartoe zouden gaan! We dronken nog een pilsje en maakten een planning tot en met Vegas. Rond 10 uur besloten we toch maar naar bed te gaan om onze jetlag voor te zijn!

18 jan San Diego
We hadden de wekker om haf 8 gezet, maar we waren allebei al ruim voor de wekker wakker. Ik keek de oudejaars conference van Beau terwijl Fem alvast ging douchen. Daarna ging ik douchen en konden we samen gaan ontbijten. Het ontbijt was included, verrassing: toast met pindakaas en/of jelly! Maargoed het was voor niets, dus moesten we hier wel van profiteren! Na het ontbijt pakten we onze spullen in en zetten we deze in de opslagruimte. De belangrijke spullen namen we natuurlijk wel mee! We liepen weer terug naar de bushalte en namen de bus terug naar het vliegveld. Vanaf daar namen we de shuttle naar het verhuurbedrijf. Hier aangekomen was het nogal een gehaast omdat het vrij druk was. Ik probeerde op mijn gemak het papierwerk door te lezen voordat ik tekende, maar daar kreeg ik niet echt de tijd voor. Die man achter de balie vroeg meteen 'wat snap je niet?' hij wou dat ik eerst tekende en daarna alles door las. Ik nam natuurlijk ruim de tijd en na 5 minuten stonden we dan eindelijk buiten om onze auto op te picken. Blijkbaar waren alle economy auto's verhuurd, dus konden we zonder extra kosten een klasse hoger gaan met onze autokeuze. Ik wou perse een auto waarvan de bank plat kon zodat mijn surfboard makkelijk mee kon, maar die kon de man niet vinden, daarom gingen we nog een class hoger en konden we kiezen voor een Dodge Avanger! Echt een super vette bak!! Meer knopjes op het stuur dan op mijn telefoon, helemaal wit en een flinke neus en grill er voor op! Hier kon ik wel aan wennen! En een automaat, lekker saai rijden! We moesten eerst nog even terug rijden naar ons hostel om onze spullen op te halen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan! We kochten een kaart bij de benzinepomp (gps is voor mietjes! :p) en uiteindelijk vonden we de weg naar ons hostel! We pakten de auto in, checkten uit en konden op pad! Op naar San Diego!! Ongeveer zo'n 2,5 uur rijden, de snelwegen waren 5 baans, auto's haalden links en rechts in, je mocht hier blijkbaar door rood rijden, stopborden bij alle straten van een kruising, en alleen maar grote auto's! Toch weer even iets andere regels dan in Nederland! We besloten om naar Ocean Beach te rijden, daar vannacht te slapen en dan morgen San Diego te gaan ontdekken! Blijkbaar hadden we een afslag gemist en toen kwamen we uit bij een of andere legerbasis met mannen met machinegeweren! We legden uit dat we hier niet goed zaten en ze vertelden ons hoe we bij ons hostel konden komen! Daarna hadden we het zo gevonden maar in de straat van het Hostel was een markt. We parkeerde de auto zolang nog even om de hoek en checkten in, in het hostel. We konden nog een kamer kiezen dus kozen voor de dormroom met 4 2-persoons bedden. Tot nu toe had er nog niemand ingecheckt, dus de kans is vrij groot dat hier helemaal niemand slaapt en we toch onze privé kamer zouden hebben! We liepen over de markt die al aardig aan zijn eind was . We kochten allebei een trui, want die gaan we hier echt wel nodig hebben! Daarna besloten we wat te gaan eten bij een Mexicaans restaurant. Nacho's, Taco's en een soepje met een corona erbij! We genoten van onze maaltijd, totdat fem met een nacho in de saus roerde en een kakkerlak tegen kwam in de saus! Fem zat meteen vol, maar ik kon me er wel overheen zetten. We vertelde de serveerster wat het probleem was en we kregen de nacho's voor niets! Daarna dronken we buiten nog een pilsje en was het weer tijd om naar ons Hostel terug te gaan. Eenmaal aangekomen wilden we nog het één en ander doen, maar ik had weer eens migraine! Fem heeft wel nog het een en ander uitgezocht over San Diego. Morgen gaan we de stad in en San Diego ontdekken!!

19 jan Palm Springs
"hmm..19 januari, vandaag zou mijn vaders verjaardag zijn geweest. Een dubbel gevoel….
Mijn vader is in Amerika geweest, maar ik weet zeker dat hij dit gedeelte van de USA ook prachtig had gevonden. Ik had zo graag alles aan hem willen vertellen. Hopelijk is hij trots op me. Ik ben er van overtuigd dat hij alles ziet maar toch… Ik hoop dat ze het thuis redden, ik was nu zo graag even in Nederland geweest…Maar ze doen het super!"

Om half 8 ging de wekker en om 8 uur zaten we in de ontbijtzaal. Het ontbijt was weer heerlijk standaard. Toast met roerei! Zoals het altijd included is! We hadden voor het ontbijt al een kleine planning gemaakt en daar gingen we na het ontbijt weer mee door. Rond half 10 waren we klaar om te vertrekken, eigenlijk wel iets eerder, maar de enige normale jongen van het hostel hield ons nog even aan om wat tips te geven. Net zoals in LA zitten er alleen maar mafkezen in het hostel, op zich wel grappig maar echt praten kun je er niet mee. (over het algemeen praten ze vooral tegen zichzelf!) We hadden een plan en konden op pad gaan! Eerst gingen we naar Mission Beach, hier is een pretpark (Belmont) op de pier waar we nog even overheen liepen, eerst dachten we dat we gewoon te vroeg waren en daarom alles dicht was. Maar het bleek dat het park doordeweeks in de winter dicht is. Toch was het wel mooi om te zien aan het strand. We liepen nog wat rond en op een gegeven moment werden we aangesproken door een jongen die op straat voor zijn winkel stond. Hij zei dat hij niks te doen had en ons wel wat korting kon geven op T-shirts die hij zelf bedrukte. We hadden niet echt kleren nodig, maar voor 5 euro konden we het niet laten gaan! Ik kocht een kleurrijk T-shirt met San Diego erop en Fem een met een typisch jaren 60 icoon. We liepen nog wat rond en daarna zijn we weer met de auto verder gegaan. We reden naar La Jolla, hier hadden we een prachtig uitzicht op zee, waar veel aan watersport werd gedaan! Om een beetje in de Mexicaanse sferen te komen, zijn we daarna doorgereden naar 'Oldtown' dit is een oud gedeelte van San Diego, echt zo'n cowboy stadje, erg gaaf om te zien. Hier hadden ze veel oude winkeltjes, waaronder een tabak winkel met een oud reclamebord van camel sigaretten voor 10 cent per pakje! Goeie ouwe tijd! ;) We liepen in dit dorp nog even rond en maakten foto's van de oude western huizen. Daarna zijn we nog even naar het museum geweest waar modellen stonden van hoe het er vroeger uitzag. Toen was het weer tijd om door te rijden naar Balboa Park, want er stond nog veel op de planning! Het was maar een stukje rijden en we hadden het dan ook zo gevonden. We parkeerde de auto en zagen dat er op een groot grasveld tenten werden opgebouwd, blijkbaar voor het chineese nieuwjaar dat al bijna is! We liepen verder naar het park en zagen een treintje rondrijden. Het is eigenlijk te toeristisch om aan te beginnen, maar hij was gratis en dan konden we in een korte tijd veel meer zien! Het park was echt groot en prachtig, met verschillende stijlen, zo was er een Japanse tuin, een Romeins Colosseum, een grote fontein, maar ook veel moderne gebouwen. We reden met het treintje eerst het hele park rond en bij de tweede ronden zijn we halfweg uitgestapt. We liepen rond in het park waar veel straatartiesten waren, 2 zingende hippies, een jongleur, maar het mooiste was een groepje breakdancers! Daar hebben we even een kwartiertje naar staan kijken. Ze waren super goed! Salto's voorover, achterover niets was te gek! Op het eind vroegen ze 4 mensen uit het publiek waaronder mij en een van de jongens sprong met een salto over ons alle vier heen! We gaven ze wat geld en liepen daarna weer verder. We kwamen aan in de rozentuin, maar het was duidelijk niet de tijd van het jaar voor de rozen, want er was geen roos te bekennen! Wel veel cactussen en palmbomen! We liepen weer terug naar de parkeerplaats en kochten onderweg nog even een bekertje limonaden, Amerikaanse stijl, te grote van een gieter! We stapten weer in de auto en gingen op zoek naar Little Italy! Hiervoor moesten we door het centrum van San Diego en kwamen we ook over Broadway, hier moeten we vanavond even terug om de neonverlichting te gaan bekijken! Uiteindelijk vonden we onze weg naar little Italy en parkeerde we onze auto, we moesten voor het eerst parkeergeld betalen in zo'n oude meter. We betaalde voor een half uur wat ons voldoende tijd moest geven om even rond te lopen. Het is erg bizar dat je in alle grote steden over de hele wereld een 'little iets' hebt, Little Italy, Little India, Little China etc. Zo loop je in een stad in San Diego bijvoorbeeld in een keer door Italië heen, met alle restaurantjes en Italiaanse vlaggen etc. Hier vonden we trouwens ook nog een camerawinkel, we zijn al een tijdje op zoek naar een goede rugzak voor de Canon van de papa van Fem. Een cameratas valt te veel op als we straks door Zuid-Amerika gaan reizen (we hebben nog niemand gesproken die daar nog niet beroofd is). We spraken de vrouw van de winkel en ze hielp ons met zoeken. Uiteindelijk vonden we een rugzak waar de camera aan de zijkant in kan, perfect! Nu nog even voor zorgen dat de logo's eraf gaan en dat hij wat smeriger wordt, maar daar zijn we wel goed in! ;) Het half uur van de parkeermeter was alweer voorbij, dus het werd weer tijd om terug te gaan naar onze Dodge (kan het niet laten om het nog even te zeggen: Dodge) Het begon al wat donker te worden, dus we besloten wat rond te rijden in de stad opzoek naar een goedkoop restaurantje. Het nachtleven begint hier al vroeg blijkbaar, want het was al aardig druk op straat. Het was erg gaaf om alle neonlichten te zien en de speciale gaslantarens waar het centrum om bekent staat. We besloten om toch maar iets buiten de stad te eten, aangezien parkeren hier ongelofelijk duur was. We reden Broadway helemaal uit en belanden in een buitenwijk van San Diego. We moesten naar het toilet (wat wil je na een emmer limonade) dus liepen even bij de wasserette naar binnen. Blijkbaar is dit niet echt een wijkje waar veel toeristen komen, er liepen veel zwervers over straat en de meeste mensen spraken talen die wij niet verstonden. We vonden hier een pizzeria en kwamen er al snel achter waarom Amerikanen zo dik zijn. Een pizza met knoflookbrood kost hier ongeveer 5 euro, terwijl een salade al snel het drievoudige kost! En die pizza was groot!! We aten de pizza en het stokbrood in de auto op en toen ik de pizzadoos weg wou gooien spraken 2 zwervers me aan, of ik wat kleingeld had. Ik doe daar niet aan dus zei dat ik geen geld voor ze had, maar wel nog wat knoflookbrood als ze wilden. De ene voelde zich beledigt, maar de ander wou het graag hebben, toch weer iemand gelukkig gemaakt! Nu was het toch echt tijd om door te rijden naar Palm Springs! Het was al donker, maar we hadden een strak programma, dus we moesten verder! Het was ongeveer 2 uur rijden naar Palm Springs, toen we er bijna waren zagen we opeens oneindig veel rode lampjes over de horizon, we discussieerden over wat het kon zijn, maar toen we dichterbij waren zagen we dat het allemaal windmolens waren!! Eenmaal in Palm Springs konden we geen camping vinden en kwamen we uit in het centrum, hier was nog een markt aan de gang, dus we parkeerde onze auto voor een dik hotel en gingen nog even de markt bezoeken. De markt begon al langzaamaan op te ruimen, het was blijkbaar the villagefest, een wekelijkse markt met fruit, groente, snoep, artiesten, noem het maar op of het was er! Palm Springs staat voornamelijk bekent om de grote artiesten die er (voornamelijk vroeger) graag rondhingen en woonden. Ze hadden hier net als in Hollywood een walk of fame met sterren van Frank Sinatra en dat soort artiesten. We kochten een warme chocomelk en een thee en liepen nog wat rond over de markt. Daarna was het toch echt bedtijd, maar we hadden nog steeds niet gevonden wat binnen ons budget pasten, dan maar in de auto slapen! Met zo'n grote bak moet dat geen probleem zijn! Ik parkeerde de Dodge naast een struik onder een boom, we pakte de slaapzakken, surfboard in het midden, stoelen plat en slapen! Welterusten Palm Springs!

20 jan Joshua Tree
We werden pas om half 8 wakker, dat viel ons niets tegen! De kou viel gelukkig ook wel mee, maar toch was ik wel blij met mijn warme chocomel van de 'Coffeebean'. We liepen weer even rond in Palm Springs bij daglicht en kwamen er achter dat de stad omringt wordt door bergen. We reden terug naar het visitors center, aan het begin van de stad om even wat informatie te winnen over wat er allemaal te doen is. Blijkbaar zit er een soort van national park op de top van een berg, je kon met de auto naar de voet van de berg rijden (onverhard) en daarna met een kabelbaan omhoog naar de top van de berg. Als ik me niet vergis is dit de hoogste berg van California. En daar waren verschillende wandelroutes die we konden gaan wandelen. Zo gezegd zo gedaan stonden we na een hobbelige 20 minuten bij het station van de kabelbaan/tram. We smeerden nog even een boterham met pindakaas bij de auto en kochten daarna ons kaartje voor de tram. Het was een steile weg omhoog en de gondel draaide ook nog eens rond, waardoor je een prachtig uitzicht had op de berg en op het dal. Hoe hoger we gingen, hoe meer sneeuw we zagen en eenmaal boven aangekomen lag er aardig wat sneeuw! We liepen even rond bij het restaurantje en genoten buiten van het prachtige uitzicht! Daarna liepen we richting de wandelroutes, de eerste 15 minuten waren nog verhard, maar toen we beneden bij de splitsing aankwamen werd dat wel anders. We kozen een route en begonnen aan de wandeling, de vrouw van het visitors center zei dat we ons warm aan moesten kleden en zo zag het er ook wel uit, maar toen de zon door kwam hadden we het ondanks de sneeuw die er lag toch al snel bloedheet! Er stonden bomen die wel honderd jaar oud waren en de dennenappels waren ongeveer 4 keer zo groot als we gewent waren in Nederland. We liepen over bruggetjes en over ijsplaten en kwamen uit eindelijk uit bij een rots uitzicht over het dal, hier hebben we even gezeten en genoten van het prachtige uitzicht. Daarna hebben we onze weg weer vervolgd richting het tramstation. Het was er ongelofelijk warm binnen dus we waren blij toen we weer met de gondel omlaag konden. De man die de gondel bestuurden vertelden over hoe ze de gondel gemaakt hadden en dat er verschillende helikopterplatforms waren aangelegd voor de bouw van de gondel. Toen we weer bij de auto waren smeerden we weer een boterham met pindakaas en gingen we weer op pad! Op naar Joshua Tree National Park. De weg ernaartoe was al prachtig, grote rotsen met allerlei verschillende kleuren, rood, donkerbruin, lichtbruin, grijs en dat in een woestijngebied, het was net een filmset! Eenmaal aangekomen bij Joshua Tree (Fem heeft weer goed genavigeerd! :D) gingen we eerst naar het visitors center, daar vertelde ze ons wat wel en niet open was en welke campings er in het national park nog vrij waren. We kochten water, brandhout en….een vuursteen!! Mijn padvinders skills kwamen helemaal naar boven! Ik kon al een blik open maken met een lepel, dus de volgende stap is vuur maken met een vuursteen! We waren er helemaal klaar voor en reden het national park binnen. 'Joshua Tree' is vernoemd naar de bomen die in het park groeien, de Joshua bomen. Het is een typische woestijnplant die je vast wel eens in een film gezien hebt. We reden direct door naar de camping want het werd al bijna donker. Het is niet echt een camping, maar meer gewoon een straat met zijstraatjes waar je in de woestijn je camp kon opslaan. Er waren wel een aantal toiletten waar gebruik van kon worden gemaakt, maar dat was het dan ook. We haalden alles uit de auto om hem een beetje op te kunnen ruimen en ik begon een poging om onze tent op te zetten. Normaal in 3 minuten gebeurd, maar op een rots is dat toch iets lastiger met de haringen. Ik besloot iets anders te proberen, ik zocht wat grote stenen en legde deze op de hoeken van de tent, hij bleef staan en zag er goed uit! Fem maakte inmiddels wat eten, sla, tomaat, komkommer, tonijn, crackers en haring uit blik! (geopend met een lepel :p) We aten ons heerlijke gezonde maaltijd en dronken een corona. We zaten een half uur van de Mexicaanse grens vandaan, dus de corona was er spot goedkoop!! Ideaal!! Het begon donker te worden dus onze koplampen konden worden opgezet (van die mijnwerkers dingen) en het was tijd voor het kampvuur. Ik zocht wat droog spul en ging aan de slag met mijn vuursteen. Fem zag het nog niet zo zitten dus ging nog even naar de toilet, maar toen ze terug kwam had ik een prachtig vuurtje gebouwd! We hebben de hele avond rond het kampvuurtje gezeten onder de sterren met een corona erbij. Het was echt super gezellig en erg romantisch! We maakten nog wat foto's en gingen laat in de nacht ons tentje in, die nog steeds op stond! Slaap lekker…….
Of toch niet! Na een paar uur slapen werden we allebei wakker door onze tent die instorten, er kwam blijkbaar een zandstorm voorbij gewaaid, echt ongelofelijk, alles waaide weg! Ik pakten snel alles uit de tent en gooiden het in of onder de auto terwijl Fem in de tent bleef liggen om te voorkomen dat hij weg zou waaien. Dan maar weer in de auto slapen! Surfboard achter de auto, met een flinke steen erop, stoelen plat en weer verder slapen!

21 jan Lake Havasu
Na een paar uur te hebben geslapen werden we wakker door een prachtige zonsopgang, we waren al van plan om vroeg op te staan voor zonsopgang, maar toen gingen we er nog niet van uit dat we midden in de nacht met tent en al weg zouden waaien. We pakten onze slaapzakken en klommen de hoogste rots op die we zo snel konden zien liggen. Het was een flinke klim, maar uiteindelijk hadden we een mooi hoog plekje gevonden! We kropen in onze slaapzakken en keken samen op het randje naar de zonsopgang! Het mooiste gedeelte van de zonsopgang hadden we beneden al gezien, want het was al snel te licht en er kwamen grijze wolken aan, maar we hadden wel gelachen en een mooi stukje geklommen! Ik ging daarna als eerste omlaag tussen de cactussen door en daarna kwam Fem ook naar beneden. We liepen terug naar auto, pakte onze spullen in en reden weer verder. Het was aardig bewolkt, dus we besloten om eerst naar het einde van het park te rijden, naar Cottenwood Springs en dan vanuit daar weer terug te rijden naar de ingang en op zo veel mogelijk plaatsten onderweg te stoppen. Eenmaal bij Cottenwood springs bleek dat dit gedeelte gesloten was, dit wisten we eigenlijk wel, want dat hadden ze ons de dag ervoor al verteld, maar we hadden er simpelweg niet aan gedacht. Maar de weg er naartoe was ook erg mooi, dus we zijn er niet voor niets heen gereden! Op de weg terug stopten we eerst bij de Cholla Cactus Garden, dit is, zoals de naam het al zegt een tuin met cactussen. Fem ging bij de ingang naar binnen en ik bij de uitgang, maar hierdoor miste ik wel een aantal belangrijke bordjes zoals 'pas op cactussen prikken' (duh….) en 'blijf op het pad' Na 5 minuten zag ik Fem tussen de cactussen door en besloot ik een binnendoor weg te nemen, niet slim! Ik ging met mijn dunne sportschoenzooltjes in een cactus staan, met als gevolg dat mijn voet en mijn schoen vol zaten met naalden. AUW! Toen ik eindelijk alle naalden er weer uit had en Fem uit gelachen was konden we het wandelpad weer verder wandelen. Er stonden iets van 5 verschillende soorten cactussen en oneindig veel! Ook een aantal met mooie bloemen erin! Na de cactustuin reden we verder naar een goldmine, Fem ging even brood smeren bij de auto en ik zou 'even snel een foto gaan maken'. Nou dat heb ik geweten, de goldmine was op een rots die best dichtbij leek, maar dat was dus mooi gezichtsbedrog, het was een tering eind lopen en eenmaal aangekomen was er nog maar bar weinig over van de mijn. Twee houten en kisten en wat afval, dat was het! Een dik uur later kwam ik weer bij Fem aan, zij had gewoon het bordje gelezen waar duidelijk op stond dat de mijn was afgebroken…….top…. Dat was de moeite niet echt waard! Maargoed, we konden weer verder! De volgende stop was de Skull Rock, de naam zegt het al, een rots in de vorm van een schedel! Het ziet er echt heel apart uit hoe de rotsten hier zijn opgestapeld, alsof iemand ze bij elkaar heeft geveegd. We reden verder naar Keys View, vanaf hier had je een geweldig uitzicht! Je kon mijlen ver weg kijken en je keek op een grote vallei die is ontstaan doordat 2 aardplaten hier uit elkaar schuiven. Als laatste zijn we naar Barker Dam geweest waar we nog een wandeling hebben gemaakt. Hier kwamen we van alles tegen, verschillende cactussen, woestijnratjes, muurschilderingen, iets wat vroeger een meer geweest is met een dam. Op drie kwart van de route dachten we een binnendoor weg te nemen, niet slim in de woestijn! We dachten dat we op een pad liepen, maar kwamen er al snel achter dat dat niet zo was. We besloten maar gewoon rechtdoor te lopen omdat we dan uiteindelijk op de weg uit zouden moeten komen. Het was wel even spannend, maar gelukkig zagen we dan uiteindelijk een auto rijden! Toen we op de weg waren was het nog even twijfelen welke kant we op moesten lopen, maar gelukkig kozen we voor de goede kant en kwamen we op de parkeerplaats uit waar de auto stond! We waren ook net op tijd terug, want toen we instapte kwam er weer een zandstorm voorbij! Wat ben ik blij dat het niet mijn eigen auto was! Het was nog zeker een 3,5 uur rijden naar Lake Havasu, dit ligt net over de grens van California naar Arizona. Het was dan ook al aardig donker toen we in Lake Havasu aankwamen. We gingen even wat eten halen bij de supermarkt, kant en klare wraps! Yum! En vroegen bij een tankstation naar een goedkoop motel. Er werd ons verteld dat de 'Super 8' een van de goedkoopste motelketens is, dus dat we het beste daar konden gaan overnachten. Zo gezegd zo gedaan hadden we een half uurtje later ingecheckt bij de Super 8 en aten we onze wraps op bed op terwijl we TV keken! In Amerika zijn bijna altijd wel politieseries op TV (Fems favoriet) dus onze avond was dan ook al snel gevuld en rond 1 uur gingen we naar bed!

22 jan Williams
Eerst even rustig wakker worden en wat mailtjes versturen! Marit was ook online op skype dus we hebben ook nog even met Marit geskypt. Martin, Willemien en Lorenzo waren bij ons mam dus ik vroeg of die misschien ook nog even konden skypen. Zo hebben we ook nog een tijdje met hun geskypt, de microfoon deed het niet dus zij moesten typen, maar wij konden wel gewoon praten. Was wel even gezellig, op zondag bezoek bij smam. Toen was het alweer bijna 11 uur dus moesten we snel de spullen inpakken en uitchecken! Op naar de Laundromat, want er moest gewassen worden! De Laundromat is zo'n wasserij waar iedereen zijn was kan doen. Maar in Amerika is het echt een dagje uit ofzo. Ze gooien de was erin, dan moeten ze een half uur wachten dus kletsen ze er op los of eten wat fastfood bij de buren. Daarna moet de was nog 20 minuten in de droger en begint het ritueel op nieuw. Ik had een beter idee en sloot de laptop aan op de geluidsinstallatie van de auto. Zo maakte ik onze eigen bioscoop! We keken een veel te flauwe film die we in Singapore van Tailor hadden gekregen en toen de film was afgelopen, was de was ook klaar! Ideaal! Toen we weer frisse kleren hadden, zijn we nog even naar het centrum gereden, hier ligt de 'London Bridge' een brug die letterlijk uit Londen komt! De brug kostte 2 miljoen en het verschepen van de brug kostte 7 miljoen. Knettergek! Maar dan heb je wel wat! Een Engelse brug met een 'Litte England' erbij inclusief Engelse pubs en fish and chips! We liepen hier een kwartiertje rond en reden toen verder richting Williams, een plaatsje onder de Grand Canyon. Er waren verschillende manieren om in Williams te komen, maar wij kozen natuurlijk voor de Route 66! Voordat we de Route 66 op gingen stopten we eerst bij een visitor center in Kingsman om wat informatie te krijgen over de weg en over slaapplekken bij de grand canyon. Daarna reden we de route 66 op, echt gaaf om te zien, de roze wegrestaurantjes met de roze Cadillacs, de benzinepompen met de oude Coca-Cola automaten, de ezels en de oude windmolens langs de weg! We stopten bij 'Hackberry General Store' een typische route 66 benzinepomp, we maakten hier wat foto's van onder andere de glimmende rode Cadillac die voor de deur stond en liepen naar binnen. Alles was hier route 66, Elvis, Marilyn Monroe en Coca-Cola. We liepen wat rond, kochten een badge voor op onze tas en vervolgden onze weg weer over de route 66. We vonden een kortingscoupon voor een 'Travellodge' in Williams dus besloten hier maar naartoe te gaan. Het was aardig koud geworden dus we waren blij dat we een kachel op de kamer hadden! Nog even politieseries kijken en dan naar bed!

23 jan Grand Canyon
Toen we wakker werden begon het buiten aardig te ijzelen, we hadden dus twee keuzes, of hier blijven en hier vast zitten in de sneeuw, of door rijden naar de Grand Canyon en daar vast zitten in de sneeuw. Die keuze was snel gemaakte dus we pakte onze spullen in, grepen iets wat ze ontbijt noemen en gingen op pad! Het was maar een half uurtje rijden van Williams naar de Grand Canyon en op de weg er naartoe stopten we bij het visitor center. Hier hadden ze alle informatie die je nodig hebt voor de Grand Canyon. We twijfelde of we een tour gingen doen ofdat we het zelf gingen proberen. We spraken met een ranger en hij zei dat we overal zelf konden komen, dus dat we het makkelijk zelf konden doen als we maar voorzichtig deden. Daarna zijn we naar een film gegaan over de ontdekkers van de Grand Canyon, de mensen die er vroeger leefden, de dieren die er leefden en hoe het er nu is. De film duurden ongeveer 40 minuten en toen we de bioscoop uit kwamen gelopen lag er een flinke pak sneeuw op de parkeerplaats, een centimeter of 10 en het bleef maar sneeuwen! Er zaten ook Japanners in de bioscoop die blijkbaar nog nooit sneeuw gezien hadden, werden helemaal gek, en foto's maken natuurlijk! Wij wilden kosten wat het kost die nacht in de grand canyon zijn, zodat we de volgende dag vroeg op pad konden, dus we besloten om ondanks de sneeuwstorm toch maar door te rijden. We reden stapvoets richting Grand Canyon Village en na een kwartier stond er een auto langs de kant van de weg stil met 2 vrouwen erin. Ik deed het raam open en vroeg of alles oké was. De vrouw zei dat ze vast zaten en iedere keer als ze gas gaven dat ze steeds verder richting de afgrond gleden. Ik parkeerde de auto voor hun en Fem en ik liepen naar de vrouwen toe. Ze vertelden dat ze de ranger al gebeld had, maar dat hij er nu geen tijd voor had en later zou komen. Het zag er allemaal niet zo slecht uit als de vrouw het vertelde, maar ze zaten inderdaad wel vast. Ik zei dat één vrouw maar achter het stuur moest gaan zitten en de ander moest helpen duwen. De vrouw die hielp duwen wou wel perse niet aan de kant van de afgrond, want ze had nog een kind van 7 jaar oud, dus ze wou nog niet dood. Haha oke, ik ga wel aan die kant. De vrouw deed het raam open zodat ik kon roepen of ze gas kon geven of niet. Ik haalde wat sneeuw voor de banden weg en de vrouw gaf rustig aan gas. In het begin gleed de auto nog steeds verder, maar uiteindelijk smolt de sneeuw onder de wielen en kreeg hij weer grip, ze bedankten ons en gaven ons wat geld om 's avonds een pilsje te drinken, normaal zouden we dat nooit aannemen, maar hé we leven op een krap budget! ;) De vrouwen reden achter ons aan totdat we een plek hadden gevonden waar ze veilig konden draaien en terug konden naar het dal waar het waarschijnlijk sneeuwvrij was. Fem en ik reden voorzichtig verder en kwamen uiteindelijk aan bij het visitor center bij de grand canyon. Hier hadden ze een museumpje en ook hier draaiden ze een film over de Grand Canyon, maar dan meer over hoe hij ontstaan is. We vroegen waar we het beste konden gaan slapen en de vrouw legde ons uit waar we naartoe moesten. We stopten onderweg nog even bij een winkel om wat eten en drinken te halen en om goede wandelschoenen voor mij te huren. Fem kocht ook nog even een paar handschoenen. We vroegen aan de man achter de balie wat de goedkoopste slaapplek was en hij zei dat we naar 'Bright Angel Travellodge' moesten gaan. We reden voorzichtig weer verder en rond 4 uur bereikten we dan eindelijk ons doel. De prijs was niet echt naar onze zin, maar echt veel keus hadden we niet, want terug rijden was zeker geen optie! Maar toen we de kamer zagen was het ons meer dan waard, echt zo'n houten hut in oude stijl ingericht en op de rand van de grand canyon. (op dat moment niets van te zien door de mist en de sneeuw!) We haalde de spullen uit de auto, want ook in de auto begon het aardig te vriezen en maakte die avond een planning voor de volgende dag. We gingen vroeg naar bed, want we wilden om 6 uur op voor de zonsopgang!

24 jan Kayenta
Toen we rond 6 uur op stonden, ontbeten en onze warme kleren hadden aangedaan gingen we de sneeuw in. Er was de dag ervoor toch zeker 30cm sneeuw gevallen! We zouden eerst een wandeling gaan maken langs de rand van de grand canyon tijdens de zonsopgang en daarna een wandeling die daadwerkelijk in de grand canyon ging. We kwamen buiten en de eerste beetje daglicht was al te zien. We liepen eerst een stuk over een pad die al aardig sneeuwvrij was gemaakt, maar daarna liepen we door de verse sneeuw, zonder andere afdrukken, wij zette de eerste track! De zon kwam langzaam op en het was prachtig om te zien hoe de lichtstralen en de schaduwen over de grand canyon bijna iedere seconden veranderden. We gingen even zitten op een bankje met uitzicht in en over de grand canyon. Hier gebeurden het….ik ging op mijn knie en vroeg Fem ten (nep)huwelijk, of ze met mij wou trouwen in Vegas?! Ik had met Remi al een hele mooi ring gekocht, een knots van een groene diamant (100 karaats plastic). Fem zei 'ja' en meteen daarna…..'toch wel nep hè?' Het was het perfecte moment, Fem met haar sigaret en haar redbull in de hand, ik met de canon om de nek. We lachten erom, maar toch was het ook wel erg romantisch.
We genoten nog een tijdje van het prachtige uitzicht en liepen daarna nog een stukje verder. Hier hebben we op een steen nog even samen naar de zonsopgang gekeken. Toen de zon aardig op was, was het tijd om weer terug te lopen en ons voor te bereiden voor de grote wandeling! Terug in onze kamer legden we de kleren om de verwarming en pakten we onze spullen weer in de auto. De warme kleren konden weer aan en we checkten uit. Daarna liepen we nog even het winkeltje in om thee te halen en wat energierepen. De vrouw achter de balie vertelde enthousiast dat we beter de South Kaibab trail konden gaan lopen. Omdat deze steiler naar beneden ging en we dus in minder tijd meer konden zien. We volgden haar advies en parkeerde de auto bij het visitor center om vervolgens de bus te pakken naar het begin van de trail. Het pad liep zigzaggend naar beneden en was inderdaad erg steil! Het was een prachtig gezicht om de grand canyon in de sneeuw te zien! In de loop van de wandeling zagen we goed dat de sneeuw minder werd, niet alleen omdat de zon op kwam, maar ook omdat we steeds lager gingen en het dus warmer werd. We kwamen onderweg van alles tegen, mensen met muilezels die door de canyon trokken, gewoon wandelaars, modderriviertjes van smeltwater waar we doorheen moesten lopen, woestijnratjes, maar voornamelijk uitzichten die ik niet eens ga proberen te omschrijven!!! Ongelofelijk! Geen foto die dat vast kan leggen, maar toch hebben we een poging gewaagd (zie foto's) We liepen zo'n 4 mijl de canyon in (6km) maar het nadeel van erin lopen is dat je er ook weer uit moet. We hadden al een tijd afgesproken wanneer we terug zouden gaan, zodat we niet te ver naar beneden zouden lopen. Om 1 uur gingen we even uitrusten, wat eten en drinken en dan weer terug omhoog. We hadden al verwacht dat de terugweg een stuk zwaarder zou zijn, maar zo zwaar!! We hebben de afgelopen maanden toch aardig wat gewandeld, maar door de ijle lucht en de steile helling viel het niet mee om boven te komen. Nu snapte we waarom die mensen zo kapot waren die ons tegemoet kwamen op de heenweg haha. Maar zoals altijd moet je er even doorheen en dan is het een kwestie van volhouden. We hadden de truien niet meer zo hard nodig als de heenweg! We zweten ons kapot toen we boven waren, maar we hadden het gedaan! We hebben iets van 5 uur door de canyon gewandeld! Boven aangekomen dronken we nog wat water en pakte we de bus naar een ander uitzichtpunt. Hier genoten we voor de laatste keer van het ongelofelijke uitzicht voordat we met de bus terug gingen naar onze auto. Gelukkig was de sneeuw op de weg al aardig gedooid en was de oostelijke uitgang nu ook weer open. We reden verder richting Monument Valley. Dit was nog wel een eindje rijden, maar alles wat we nu reden, hoefden we morgen niet meer te rijden! We reden door tot Kayenta en vonden een Motel langs de weg, blijkbaar waren we nu echt in het indianen gebied, want er was een soort van souvenirwinkeltje in het hotel met allemaal Indianen spullen. We wilden nog aan ons dagboek en blog gaan werken, maar we waren echt kapot en gingen op tijd naar bed!

25 jan Monument Valley
Deze keer een goed ontbijtje! Gewoon brood, kaas, eieren, cornflakes, lekker! Daarna gingen we weer onze spullen inpakken en op weg naar Monument Valley, we hadden het goed gedaan de dag ervoor, want het was nog maar 10 minuten rijden! We betaalde 5 dollar entree en konden zoals skool zou zeggen 'gaan rondcrossen in het park!' Skool en Manon hebben ook door Noord-Amerika getrokken en Skool heeft me een mailtje gestuurd met dingen die we wel en niet moeten zien! Super handig! Het park was volledig onverhard, wij crosten rond met onze Dodge, maar ik had Skool hier graag rond zien hobbelen met hun campertje haha ;) We kwamen langs de 'Three Sisters Rock' die je vaak in films ziet en nog een aantal andere rotsen die ergens op leken en hierdoor een naam hadden gekregen, zoals 'olifanten reet' en 'de duim rock', er stonden in het park een aantal ranches met paarden, het was net een film, echt gaaf om te zien. We reden alle wegen van het park rond en kwamen weer uit bij de ingang. Vanuit Monument Valley zijn we op zoek gegaan naar de rotsen van de achtergrond uit de film 'Forrest Gump', Skool mailde dat ze daar ergens in de buurt waren, dus ik moest ze vinden. Op een gegeven moment zagen we ze, maar dan in spiegelbeeld, dus we wisten dat we in de buurt kwamen, na een tijdje keek ik in mijn spiegel en zag inderdaad dezelfde rotsen. We vonden zelfs precies de spot waar Tom Hanks stopt met rennen. Daar moesten we natuurlijk even een foto van maken! Daarna reden we verder naar 'Mexican hat' zoals de naam het wederom zegt, een rots in de vorm van een Mexicaanse hoed! Het was even zoeken, maar uiteindelijk hebben we hem gevonden en zijn we er zelfs via een zandweg omheen gereden. Echt heel bizar om te zien, een kleine rots met een grotere rots er boven op. Je zou zeggen dat als het een keer gaat waaien dat de bovenste eraf zou vallen! Door het zandweggetje kwamen we uit in een mooie groene valley, we hoopten weer op de weg uit te komen, maar zagen al snel in dat dat niet ging gebeuren. Dan maar even rondgooien en terug rijden! We vervolgden onze weg en kwamen per toeval uit bij de Natural Bridges, een national park met stenen bruggen die door de natuur zijn ontstaan, erg bizar om te zien, vooral omdat er bij de meeste niet eens water onder door stroomt (honderden jaren geleden wel natuurlijk) We merkten dat we weer omhoog reden, want het werd weer kouder en er lag hier zelfs weer aardig wat sneeuw. Echt heel bizar, je rijdt eerst gewoon in de woestijn, dan kom je bij een berg die zowat recht omhoog gaat en waar je via haarspeldbochten (met ijs) op komt en dan ben je ineens 4000 feet hoger en rijdt je door 30 cm sneeuw met dennenbomen. Vanaf daar ging Fem rijden omdat ik aardig moe was, het was een mooi stuk om te rijden, vooral omdat we een aantal keren langs de Colorado river reden met een prachtig uitzicht. Ik was even gaan slapen en Fem maakten we wakker toen we de Colorado river kruisten via een brug. Bizar om zo'n goed onderhouden brug hier te zien in het midden van de woestijn. Na een tijdje begon het aardig donker te worden en was ik weer helemaal fit. Daarom wisselde we even en reden we in het donker nog even verder. De maan was echt wazig, hij laag op zijn kant als een soort banaan, maar was wel nog erg fel! In het donker kwamen we steeds meer dieren op de weg tegen zoals reeën en herten met grote geweien. Misschien toch maar beter om even een motel te gaan zoeken. Na drie keer proberen vonden we een motel die ons nog binnen wou laten. Er was zelfs een wasserette bij, dus dat was ideaal want onze keren konden wel een wasje gebruiken! We maakten het niet laat die avond, want morgen moeten we weer veel rijden naar Bryce en Zion national park om uit eindelijk uit te komen in Las Vegas, waar we onze vrienden Dikke, Marit en Brummel weer gaan zien!!

26 jan Las Vegas!
Vandaag wordt weer een drukke dag, we willen nog veel zien voordat we vanavond naar Vegas gaan! Maar we moesten eerst onze was nog even in de droger stoppen! Toen alles weer droog en ingepakt was reden we door naar Bryce Canyon. Fem voelde zich niet lekker, ze had nogal last van haar maag. Ik was ook niet helemaal 100 procent dus we besloten om het meeste van het park maar met de auto te gaan doen. We stopten wel op alle uitkijkpunten. Het was weer totaal verschillend van wat we tot nu toe gezien hadden. De kleuren van de rotsen waren over het algemeen een stuk lichter en de rotsen waren meer dunnen pilaren, ze leken wel op poppetjes. Dat was dan ook de legende, dat de dieren die hier leefden erg agressief waren en toen door een hogere macht zijn versteend. De uitzichtpunten van Bryce waren erg mooi, maar daar tussen in was het voornamelijk bossen. Na Bryce Canyon reden we 2 uur verder naar Zion national park. Het was een erg groot park met bruggen en tunnels. Het was meer een vallei met een rivier er doorheen, hierdoor leefden er veel dieren, dit was mijn canon kans! Ik heb hier flink de dierenspotter uitgehangen en mooie foto's gemaakt van herten e.d. Na Zion park was het tijd om onze tocht voort te zetten naar Vegas!! Het was nog een goeie 3 uur rijden via een saaie snelweg, maar gelukkig werden we nog even beloond met een prachtige zonsondergang! Toen de zon al een tijdje onder was zagen we nog steeds een lichte veeg in de lucht, we snapten niet zo goed wat dit was, totdat we dichter bij Las Vegas kwamen. We reden de berg op en we werden verrast door een dal vol lampjes, van links tot rechts zo ver als je kijken kon! Ongelofelijk, zo zie je 2 uur lang niets en zo zie je miljarden lampen voor je! En zo heb je de kaart 3 dagen amper nodig gehad en zo rijd je ineens een grote stad binnen en moet je de weg weer uit zien te vogelen haha! Maar we vonden een goedkoop motelletje waar Fem weer ergens een kortingscoupon van had uitgescheurd! Laatste nachtje in een goedkoop Motel! Dikke heeft weer eens iets geregeld, blijkbaar zitten we in een veel te luxe resort met voldoende zwembaden om iedere ochtend ergens anders baantjes te trekken!! We proberen morgen vroeg in te checken in het resort onder mijn naam (voor de duidelijkheid Dikke heeft dezelfde voor- en achternaam als ik) zodat we alvast de boel kunnen inrichten (oftewel het bier koud kunnen zetten :p)

Tot zover de blog van ons eerste gedeelte van onze rondreis door de States! De volgende blog gaat over onze tijd in Vegas met Marit, Dikke en Brummel!!! To be continued…