De laatste dagen in de States!

4 februari Zaterdag - Las Vegas maar dan zonder de strip
De volgende morgen werden we aardig op tijd wakker. Raar om weer met zijn 2tjes wakker te worden. Geen Marit om een sigaretje mee te roken..
Even douchen met schone handdoeken. Fijn gevoel. Ruud liep naar beneden om te checken hoeveelhet was om nog een nacht bij te boeken. Hmm het is weekend en ze zaten "erg" vol zei de vrouw dus de prijs schoot omhoog. Veelste duur voor ons dus.We pakten nog een soort ontbijt mee (natuurlijk donuts en wat cornflakes), nou ja ik pak altijd wat maar meestal eet Ruud het op want ik kan nog steeds niet wennen aan het donut idee is de morgen. Spullen in de auto en op zoek naar een nieuw hostel/motel. We reden zo'n 3 keer over de strip (wat zo'n 20 min per keer in beslag neemt, want er zijnmeer stoplichten dan in Amsterdam) en uiteindelijk vonden we buiten de strip, in downtown (en das het perfecte woord voor deze buurt) tegenover de weddingchapels een bord waarop 36 dollar stond aangegeven, met tax erbij werd dat $50,00. Veel goedkoper krijg je het niet! Gateway motel it is. We dropten onze spullen en toen werd het tijd voor een grote opruimbeurt (zoals mijn vader zou hebben gezegd "we hadden er weer eens een zwijnenstal van gemaakt") Na een uur werd de chaos wat minder en zagen we door de bomen het bos weer. Het enige wat we nog steeds missen is onze california lonely planet en dat blijft ook een raadsel. Ik bedoel, het is een boek van zo'n pakweg 300 blz. Die zie je normaal niet over het hoofd. Balen dus want als we hem niet vinden, moeten we een nieuwe zien te vinden. Misschien is hij dan toch van het balkon gevallen in ons luxe resort van de afgelopen week? Hmm, we hebben amper foto's gemaakt daar dus we besluiten er later vandaag nog even langs te rijden, wie niet waagt wie niet wint. Maar eerst WASSEN! We vonden al snel een laundromat, stopten onze was is de machine en gingen op pad naar het resort. Daar aangekomen zwaaiden we een keer na de security en aangezien we de afgelopen week geregeld een praatje met ze hadden gemaakt konden we zo doorrijden.. Natuurlijk lag de lonely planet niet onder het balkon maar we maakten wel even snel wat foto's en daarna, terug naar de was. De wasmachine draait gemiddeld 35 min in Noord Amerika, elke zaterdag wassen zo'n 35 moeders per uur de was, de laundromat is een uiterst sociale bezigheid in dit land. De vrouwen deponeren de was in de machine, kletsen, kletsen en kletsen, lopen na de fast food buren om daar wat te eten en dit ritueel start opnieuw wanneer de drogers aangaan, maar aangezien deze maar 11 a 12 minuten duren wordt deze tijd meestal gebruikt voor een mac flurry of hoe een ijsco bij de taco bell dan ook maar genoemd wordt. De strip over rijden duurt gemiddeld 20 min, 10 min bij het resort, en 20 min terug betekend dat we 15 min te laat waren, en dan kan je alleen maar bidden dat niemand gezien heeft dat je machine al klaar is, anders vind je, je spullen terug in een winkelkarretje elders in de laundromat, of je kleren zijn gewoon weg, we zijn immers nog steeds in downtown. Gelukkig waren de vrouwen nog steeds druk in de weer in de taco bell, en kon ik onze kleren zonder enige problemen in de droger stoppen. 11 a 12 minuten om na de dollarshop bij de buren te gaan. We snuffelden wat rond en kochten brood, sla, tomaat en een komkommer, verder hadden we nog wat beleg over van de rest van de week. Even een broodje eten, kleren opvouwen, de was in laden, droppen bij ons motel en daarna tanken. Want de tank was meer dan leeg! Er zit niks anders op dan een nieuwe lonely planet te kopen, want we hebben ze tot nu toe allemaal bewaard en deze mag niet ontbreken. Aangezien we in Las Vegas zijn en er geen boekwinkel te bekennen is besluiten we terug te rijden naar het vliegveld want daar hebben we gisteren een boekwinkel ontdekt. Op de terugweg vanaf het vliegveld film ik de strip, want we zijn van plan een film te maken van onze belevenissen hier (net zoals alle belevenissen van de rest van de wereldreis). De film begint natuurlijk bij het bord "Welcome to Las Vegas" in daytime, en gaat eindigen in het donker bij hetzelfde bord maar dan de kant "See you again".
Terug bij het motel wordt het tijd om de schade te berekenen van afgelopen week, oftewel wat hebben we teveel uitgegeven, en dat valt altijd tegen vooral in Vegas, en dan hebben we niet eens gegokt. Ik begin in de tussentijd met het dagboek. De hele tafel vol met flyers, boekjes, foto's enz. We organiseren de rest van de dag en om 19:00 begin ik met wat eten maken. De sla die we vanmiddag gekocht hebben blijkt alleen helaas geen sla maar iets wat gekookt moet worden (ontdekte nadat we het geproefd hadden), dus tomaat/komkommer en kaas, en brood. We drinken de laatste paar corona's op die we nog over hadden van de laatste week. Ruud schiet de dopjes natuurlijk weer alle kanten op, maar op een gegeven moment komt een van de dopjes niet naar beneden! Huh? Hij blijkt het dopje precies in de lamp te hebben geschoten terwijl er maar 1 cm tussen het plafond en de lamp zit! Spannend, op een dag als deze, en dus een foto waard. We kijken nog wat tv en vallen uiteindelijk rond een uurtje of 1 in slaap. Morgen een nieuwe organisatie dag, want het dagboek en de blog zijn stiekem erg ver achter..
Slaap lekker Las Vegas.

5 Februari Zondag - Gateway motel Las Vegas
Deze morgen begonnen we met mailtjes sturen. Eerst Gina want die woont in Vegas en die willen we een deze dagen nog even bezoeken (in Bali mee gereisd). Mama, Berry/Melinda, Franca/Leo, Marit,Kelly, Debbie, Sick, Bram,Brummel enz. Toen dat gedaan was zochten we een manier om de foto's van Vegas op een mega upload te zetten zodat we de foto's konden sturen na de rest. De FBI bleek alle mega upload sites uit de lucht te hebben gehaald, dus dat feest ging niet door. Ruud mag het verder uitzoeken want ik heb er totaal geen verstand van, en ik concentreer me weer op het dagboek. Het eerste deel van Amerika is nu aan de beurt, Australie is af en voor de helft online, New Zealand wordt aangewerkt. Amerika is nu nog vers en anders komen we nooit meer bij haha. Maar het komt goed, beloofd. We werkten eigenlijk de hele dag door en deden niet zoveel meer dan het dagboek en de blog. Ik ben bijna in Las Vegas als de avond begint. Ruud is ook een heel eind gekomen met het typen van het laatste gedeelte van Australie. In bed ga ik verder met het uitzoeken van wat plastic tassen gevuld met zooi. Alles moet weer op de juiste plek in de grote tassen. Tussendoor ben ik vandaag een paar keer na de 7-eleven gelopen om bijv drinken te halen. We zitten hier echt in een heel andere buurt haha.. ID Kaarten zijn hier niet meer nodig en als we een detective serie kijken op televisie zijn het niet de sirene's op tv die we horen maar de sirene's op straat. De mensen houden hier ook iets meer van ruzie maken en dan vooral vlak voor onze deur. Rond 8 gaat Ruud in bad, al is dit bad net als alle andere badkuipen in Noord Amerika, zelfs niet groot genoeg voor hem (meestal ontbreekt de stop ook, dus die moet je opvullen met je voet en/of een sok). Van tevoren hadden we al een beetje gepraat over wat we zouden eten, we hadden wel zin in pizza maar.. geen zin om te halen! Als Ruud in bad zit loop ik stiekem na de receptie en vraag of hun een pizza delivery weten, ik krijg een flyer en bestel een pizza. Over een half uurtje is de pizza er, weet de man mij te vertellen. Als Ruud onder de douche/bad vandaan komt zeg ik, Ik weet niet waarom maar ik het gevoel dat we bezoek krijgen dus ik zou wat aantrekken als ik jou was. Ruud˜: "Doe niet zo gek.. raar kind!" Hij gaat naast me liggen maar even later wordt er dan echt op de deur geklopt. Ruud schrok zich dood, ik spring uit bed en ben al bijna bij de deur. Ruud:" Je gaat toch niet echt open doen?" Natuurlijk wel! Waarom niet? Ik zei toch dat we bezoek kregen. Natuurlijk was het de pizzaboer... en ik lachte me dood. Misschien had je er bij moeten zijn maar ruud zijn gezicht was onvergetelijk. We aten pizza in bed met de corona die Ruud eerder gehaald had (Hij is in de pauze van law and order na de 7-eleven gerend en was terug voor het weer begon, het is zo'n 400 meter lopen en je passeert 2 stoplichten, is hij zo snel? of zijn de reclames in Amerika zo lang?), als echte Amerikanen. Ondanks het feit dat we helemaal niet zoveel fast food gehad hebben, groeien we beide toch echt met de dag, iets waar ik niet echt gelukkig van wordt. Bomvol vallen we even later dan ook in slaap. Morgen overdag nog even de strip filmen, verder met het dagboek, en 's avonds bij Gina uiteten want ze heeft net terug gemaild.

Slaap lekker...





6 februari Maandag -Organiseren en het etentje bij Gina
Die morgen gaat weer vroeg de wekker. Verder met typen en schrijven. Aan de slag.. Ik wil sowieso tot Vegas klaar zijn voor we na Gina gaan. Ondertussen raakt het dagboek al aardig vol en ik
denk dat ik voor Vegas en de rest een ander dagboek nodig heb, en nieuw plakband haha. Rond 15:00 stoppen we ermee. We willen namelijk nog even naar de Venetian om er een paar drumstokken van de Blue Man group bij te kopen. Al snel komen we erachter dat het vandaag nog drukker is op de strip dan normaal en dat het ons al bijna een half uur kost om te parkeren in het Casino naast de Venetian. Voor de stomme mensen onder ons, hier hebben ze kaartjes in de parkeergarage zodat je niet vergeet of je op P1 of P2 geparkeerd staat. We lopen door het Casino na de Venetian en kopen een paar drumstokken, ondertussen bedenken we wat voor Gina kunnen halen en waar ik een nieuw dagboek kan halen. We stoppen bij de grote bonanza souveniershop nadat we onze auto weer hebben gevonden op P1!!! We liepen wat rond in de souveniershop die groter is dan de bijenkorf in Utrecht. Ze hebben echt achterlijke dingen hier, je kan hier werkelijk alles kopen. Natuurlijk alles wat met Vegas te maken heeft maar het is ook een soort van fopshop. We bekijken van alles maar besluiten uiteindelijk een spaarvarken te kopen met Las Vegas erop, want ondanks dat Gina hier woont is ze nog nooit op de strip geweest, nu kan ze geld sparen om er na toe te gaan. Ondertussen smste Gina ons dat we niks voor het eten mee hoefde te brengen, maar we konden wel wat alcohol meebrengen als we wouden. We stoppen wederom bij de vertrouwde 7-eleven, kochten de goedkoopste Rose en een paar corona's. Ondertussen was het al vrij laat dus we besluiten morgenvroeg de strip te gaan filmen. We rijden terug na het motel om het raam goed af te sluiten (je weet ja nooit niet in Vegas), en ik skype nog even 15 minuten met Marit die ondertussen in Nederland na bed gaat. Even "samen" roken, en daarna gaan Ruud en ik op pad naar Gina. Het is zo'n 25 minuten rijden. Vreemd om te zien dat Vegas eigenlijk gewoon een normale grote stad is, maar dan met fantasieland oftewel de strip als extraatje. Als we eenmaal bij Gina's huis aankomen zijn we blij verrast. Het is een mooi huis, 2 auto's voor de deur, waarvan 1 echt een bergbeklimmer auto. Gina en haar vriend Andy blijken hier te wonen met nog 3 andere gasten. Allemaal werken ze in de wereld van het bergbeklimmen. Als we aanbellen komt Gina al naar de deur gerend. Grappig en vreemd om elkaar hier weer te zien. We maken kennis met Andy, en geven Gina haar cadeautje. Leuk om Andy ook te ontmoeten aangezien we in die 2 weken in Bali natuurlijk veel over hem gehoord hebben. Het is een mooi huis met een grote woonkamer, keuken, een gezellige eetruimte, en overal hangen dingen aan de muur die te maken hebben met bergbeklimmen, van foto's tot aan touwen. We kletsen bij over van alles en nog wat, onze reis, hoe het was om weer thuis te komen enz. Natuurlijk praten we samen over Bali, en ook leren we 1 van de vrienden even later kennen, die met ons meekletst, drinkt en eet. Ik geloof dat zijn naam Chris was, maar ik ben zo slecht in namen dus pin me er niet op vast. Hij is voornamelijk fotograaf, maar ook een gids, en dit natuurlijk in de klimmers wereld, de auto blijkt ook van hem te zijn. Gina heeft heerlijk voor ons gekookt, een soort kip kerrie met rijst, thais gerecht. Het was heerlijk. Na het eten gaan we met zijn allen in de garage zitten, wat tevens hun chillhok is. We drinken, kletsen (het kruiwagen verhaal komt ook weer ter sprake, dit blijkt een van de lastigste woorden te zijn voor Engels talige mensen om uit te spreken, Gina heeft heel Bali geoefend maar...), luisteren muziek, en leren even later nog een van de andere huisgenootjes kennen waarvan de naam tevens ook Andy is. Het was erg gezellig. Ruud en ik zouden savonds eigenlijk gewoon na huis gegaan maar ondertussen is het er al een beetje ingeslopen dat we hier op de bank blijven slapen, gelukkig hebben we het raam dicht gedaan bij het motel haha... Rond 02:00 gingen we naar bed (of nouja bank) na een gezellige avond. We wouden morgen eigenlijk verder gaan naar death Valley morgen maar Gina en Chris hebben aangeboden ons mee te nemen naar the red rock canyon dus hebben we besloten nog een dagje langer in Vegas te blijven.. Hmm heerlijke bank!

Slaap lekker spulletjes in the Gateway!


7 Februari Dinsdag - Red Rock Canyon
We werden sochtends om 09:00 wakker. Snel alle spulletjes bij Gina inpakken en terug naar ons eigen motel om daar alle spullen in te pakken want we moeten om 11:00
uitchecken. We gaan vandaag naar de Red Rock Canyon maar willen vanavond proberen al een eind te komen op weg naar Death Valley. Terug bij het motel ga ik even snel douchen, we pakken onze spullen in en precies om 11:00 staan we buiten de deur. We zeggen gedag tegen de man, en filmen eerst nog even de strip voordat we terug gaan naar Gina. Rond 12:30/13:00 zijn we terug bij Gina die langzaam aan het opstarten is. Wij hebben ondertussen al ontbeten, maar Gina en Chris moeten dat nog even doen. De tuin ziet er bij daglicht heel anders uit. Ze hebben een grote vijver in de tuin (nouja iedereen zijn vijver in de buurt) en het is echt prachtig. In de tuin hebben ze een spelletje staan, wat gebruikt wordt als een drankspelletje. Het is een plank met gaten erin, en je moet proberen de zoutzakken erin te gooien. We spelen dit voor een paar minuten en dan is ook Chris klaar om te gaan. We gaan met onze auto dus we droppen even wat spullen in de garage. Op weg naar de Red Rock Canyon. Het is ongeveer 20 minuten rijden, en dit is dan ook de canyon waar ze het meest klimmen. Mooi dicht bij huis hé. De rosten zijn perfect om te klimmen, omdat het steen niet zo snel afbrokkelt (laten we ons vertellen). We gaan een wandeling maken om/door de Canyon heen. Gina en Chris vertellen ons over de verschillende manieren van klimmen, zo kan je je laten vallen op een kussen, je kan je natuurlijk vast zetten met haken en touwen, en je kan klimmen in de gleuven van de bergen en dan gebruik je vooral je handen (natuurlijk ook de touwen en haken). In sommige gebieden kan je gewoon vrij klimmen, in andere gebieden mag je niet klimmen omdat de gebergten beschermd zijn. In het begin van de wandeling zagen we de oefenen rotsen die bijna helemaal wit waren geworden van het spul dat je op je handen smeert als je gaat klimmen (gebruikten dat vroeger met schoolgym voor bijvoorbeeld de ringen, altijd leuk om mee te spelen). Op een gegeven moment proberen ook Ruud en ik een rots op te klimmen. Het is echt een stuk zwaarder dan ik dacht, en je handen beschadigen zo snel want de rotsen zijn zo ruw. Ruud is er natuurlijk een stuk beter in dan in, maargoed hij is soms ook net een aap. Ziet geen gevaar in niks.. soms wou ik dat ik dat ook had, andere keren? Zou het fijn zijn als hij soms 2 keer na zou denken haha. We lopen zo'n 1,5 a 2 uur rond door de prachtige rood gesteente canyon. We klimmen niet echt maar klauteren wel door spleten en over rotsen. De vriend van Gina laat ons ook zien waar hij en Andy hebben geklommen, welke graad het is enz. Het is erg indrukwekkend om sommige van die rotsen te zien, wetend dat je daar op kan klimmen. Ik schrik wel als ik hoor hoeveel tijd het kost, en ik hoeveel etappes zo'n berg wordt opgedeeld. Je moet echt veel geduld hebben voor bergbeklimmen. De natuur is prachtig en wij voelen ons op dit moment toch stiekem wel een beetje klimmers. We maken foto's en proberen zo nu en dan een rots te beklimmen. Rond 16:00 zijn we terug bij de auto en rijden we terug naar Gina's huis. Ze vraagt ons nog wel of we willen blijven maar we willen vanavond eigenlijk echt verder anders redden we het allemaal niet, dus het wordt tijd om afscheid te nemen. We bedanken haar voor alles en zeggen gedag. Raar om wederom afscheid te moeten nemen van iemand die je misschien wel nooit weer ziet. Eenmaal in de auto stoppen we even bij een smoothie bar om verse jus d'orange te kopen en gaan we op pad naar de Death Valley. Na zo'n 20 min rijden, bedenken we ons ineens dat ik nog geen foto heb bij het Vegas bord, en stiekem zijn we beide best wel heel erg moe. We besluiten terug te rijden, een foto te maken bij het bord, en nog een nachtje in Vegas te slapen zodat we morgen fris op pad kunnen. Bij het Las Vegas bord aangekomen blijkt er een grote bruiloft aan de gang, en er dansen wel 10 Elvis Presleys in de rondte. Wij maken tussendoor snel een foto, besluiten wat bij de MAC te halen dicht bij de Gateway (jaja al weer vette hap, we weten het, maar weet je wat het is? In het begin hadden we vooral vooroordelen over de dikke mensen hier maar beeld je in dat je een backpacker bent in Noord Amerika. Een salade kost hier $18,00, 2 grote pizza $5,00, een supermarkt vinden hier kost je een goed half uur, fastfood is op elke hoek, we hebben geen keuken dus koken kunnen we niet, en de supermarkt is 10x zo duur.. Jaja we weten het, het is geen excuus maar, wij maken het ons zelf soms graag wijs), en terug te gaan naar ons eigen vertrouwde motelletje in downtown. De man lacht als hij ons ziet. Hij verontschuldigd zich dat "onze" kamer bezet is, maar hij heeft wel een andere kamer. In deze kamer werkt de afstandsbediening zelfs. Nu zijn we echt luie Amerikanen, en hoeven we helemaal voor niks het bed meer uit. Na de MAC in bed vallen we wederom propvol in slaap. Morgen gaan we vroeg op pad naar de Death Valley! Las Vegas was geweldig, maar het is tijd om verder te gaan.

Slaap lekker MAC Donalds!

8 Februari Woensdag - Death Valley, Super 8 in Bishop
Die morgen ging de wekker vroeg. Op naar de Death Valley. Gelukkig hoefden we amper spullen in te pakken want we hadden alles in de auto laten liggen gisteravond, er van overtuigd dat, dat wel goed gaat want we hebben immers een dodge met geblindeerde ramen. De kaart weer voor de dag, frisse moed, verder met onze road trip. Bye Bye Las Vegas. Het eerste stuk genoten we vooral van de natuur en de rust. De omgekeerde wereld van Las Vegas. Las Vegas was geweldig maar na 10 dagen is het fijn om weer iets natuur te zien en geen dronken stripfiguren op de straat. Er is verder niemand op de weg, op een camper na die volgens Ruud het zelfde brommetje achterop heeft als de brommer die Ruud ooit meegenomen heeft uit Frankrijk, jaja. Na een tijdje rijden zien we ineens allemaal helicopters voorbij komen, het lijkt wel een invasie. Ondertussen zijn we midden in de woestijn belandt. Er is echt niks om ons geen behalve zand en bergen. Op een gegeven moment komt er uit het niks ineens een tankstation te voorschijn. Ik rij, dus ik kies, en ik heb ondertussen wel dorst gekregen dus wil bij het tankstation afslaan maar ga er perongeluk een afslag te vroeg af. Voor de grap hadden Ruud en ik al gezegd dat dit de perfecte plek zou zijn voor de Amerikaanse Alien Basis waar de Amerikanen zoveel drukte om maken. Eenmaal bij het tankstation aangekomen bleek niks minder waar.. Oeps! De vrouw van het tankstation vertelde ons dat als we 200 meter verder waren doorgereden ze ons wel eens af hadden kunnen knallen. "Jullie zijn in Area 51 Alien Center" Okey, Okey.. Sorry?! We rijden snel verder (nadat we een anzichtkaart hebben gekocht met een alien erop, haha) en al snel komen we aan bij death valley. We stoppen onze National Park pas in de automaat en kunnen zo doorrijden. Er is zelfs geen personeel in dit seizoen. Er is geen kip. We rijden via daylight pass road het park binnen, en stoppen op de weg voor foto's. Ook al is er niks (zoals veel mensen), het niks is prachtig. De bergen en het zand in contrast met elkaar, een prachtig geheel. We rijden tot aan het visitor center en stoppen daar om een badge te halen (die we van bijna elk national park hebben) en kijken even rond maar het is duidelijk laag seizoen dus we rijden al snel rond. Op naar het Badwater basin oftewel de salt flats. Ondertussen genieten we van het "niks" om ons heen. Bij de Basin en de salt flats aangekomen is het een raar gezicht midden in de woestijn. We parkeren de auto en lopen de salt flats op, natuurlijk proeven we even of het echt zout is, het is zout haha. We maken wat foto's en oefenen vast voor Bolivia (salt flats). We komen er ook achter waarom het badwater basin heet. Vroeger toen mensen die rondrokken dachten ze eindelijk in de droogte water te hebben gevonden, maar het water was zo zout dat de ezels en mensen alleen nog maar zieker werden en sommige overleden zelfs. Ze bedoelen dus eigenlijk, het is geen drinkwater. We rijden nog een stuk verder naar beneden maar daar blijkt niet zoveel meer te zijn, dus rijden we terug omhoog en maken een wandeling bij naar de natural bridge. Het is hier echt bloedheet (natuurlijk in de hele death Valley) en al snel gaan er wat kleren uit. Das lang geleden, rondlopen in een korte broek. We vinden de natural bridge en vanaf hier kan je op de salt flats kijken. Het lijkt van bovenaf net een meer, wat nog vreemder is. We rijden weer verder en nemen een inham op de weg terug genaamd Artist Drive. Een smalle onverharde weg met bergen in allerlei kleuren. Vooral de rots Artist Palette is geweldig om te zien. De bergen zijn blauw/wit/groen. Hoe dat kan? Geen idee maar dat zoeken we snel een keer op. Vanaf daar rijden we verder omhoog en nemen we de westelijke weg naar de uitgang. We stoppen nog een keer bij een soort veld met allemaal cactussen. Ruud maakt wat foto's terwijl ik de radio op standje hard zet "Crazy little thing called love".. Tijd om verder te touren/racen door het landschap. We reden nog zo'n 2 uur voordat we de death valley eenmaal uit waren (begrijpend waarom je echt water moet hebben als je hier rond wil lopen, Queen - Another one bites the dust") waarbij we vele zandbergen passeerden. Eenmaal uit het park gaan we op weg naar Bishop. Dit is een mooie tussenplek om te overnachten want morgen willen we naar Mammoet Mountains. Eenmaal in Bishop vinden we een super 8 waar we natuurlijk gaan slapen, ons basis motel. Bij de supermarkt halen we ons avond eten, Noodles!! Want ze hebben hotwater, en wat groenten. Terug in het motel is het alweer 9 uur. Even snel eten, tv kijken, en lekker slapen. Morgen naar mammout mountains! Weltrusten!

9 Februari - Mammoth Lakes/Mountains en Sacramento
Na een heerlijke nacht slapen gaat sochtends weer vroeg de wekker. Het ontbijt is included en zoals gewoonlijk weer akelig ongezond. Ik ben dan ook blij
dat we nog wat over hebben van gisteren, en Ruud eet 2 brownies, 2 donuts en gekleurde "je tanden vallen uit je mond" fruitloops cornflakes yam yam.
We pakken de spullen weer in en gaan op pad naar Mammoth Lakes. We weten niet zo goed wat we er ons bij voor moeten stellen.. Na een goed uur rijden
komen we erachter dat het hier hartje winter is op dit moment en worden de eerste meren zichtbaar omringd met sneeuw. De meren samen heten de mammoth lakes basin maar ze hebben
allemaal individueel een naam. Een prachtig gezicht met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. We stoppen bij het infocenter en we ontdekken dat we middenin een wintersport gebied zitten, en dat vele wegen in het het national park gesloten zijn omdat het winter is. Oftewel we moeten straks een goede 3,5 uur omrijden, maar dat is zorg voor later. We reden verder het park in maar al snel konden we niet meer verder. We liepen een stuk door de sneeuw en kwamen uit bij een brug die over een bevroren meer liep. Het leek wel een andere wereld.. Gisteren in de korte broek, vandaag de winterkleren weer aan. We maakten foto's en Ruud moest natuurlijk proberen of het ijs sterk genoeg was om er op te staan. Wonder boven wonder ging het goed haha, gelukkig. We kwamen aan de praat met 2 mensen die ons konden vertellen hoe duur snowboarden voor 1 dag was en wij bedachten ons heel vlug. Dat bedrag past zeker te weten niet in ons budget. We keken nog een beetje in het rond, zagen de skiliften voorbij komen, enz, maar besloten daarna op pad te gaan in de richting van San Fransisco. We stopten nog even bij het tankstation in het kleine plaatsje dat gevestigd is in het midden van het national park en begonnen toen aan onze lange weg om het national park heen. Ñiet dat we het heel erg vonden, want we houden er van om op de weg te zijn en de omgeving was prachtig. Ik reed, en Ruud sliep zo nu en dan een beetje. Het national park bestaat uit alleen maar heuvels/bergen, berg op berg af. Toen ik op een gegeven moment de bocht door ging zag ik (natuurlijk te laat) de politie auto staan. s*** s*** s***.. Ruud? Ik denk dat je even wakker moet worden.. Ik denk dat die politie auto achter ons met stop op het dak wil dat ik stop! Huh? s***.. Ja stop dan! Jaja! Ik parkeerde de auto in de berm, en de politie agent kwam meteen op ons aflopen.
Ruud wou uitstappen zoals je dat in Nederland gewoon doet, maar de agent schreeuwde "Stay in the car" .. Ooh rustig maar, graag zelfs, het is koud buiten.
Toen de politie man bij het raampje was en na binnen keek was hij duidelijk geamuseerd/geschokt dat er een vrouw reed en niet een man. "Good afternoon sir? Officer? Police: "Lady!" Where are you from? Ik: Holland or the Netherlands Sir ..euhm Officer! And you got KM there or miles? KM Sir. And you know that we have miles here? Yes sir. How many miles is allowed here? 50 sir. Police: No 30 miles lady! Aaah I see. You know how hard you drove? ik: 60 Sir.. No 80 lady! Ai! But Sir, the signs change so quik here sir. Police: Yeah Yeah, Pay more attention from now one. Yes, sir! Thank you officer! Have a good day! Pfff.. Haha.. Ik denk dat hij geen zin had in het papierwerk en ik hield me maar van de domme (komt mijn blonde haarkleur van alle zee en zon toch nog eens van pas). In Nederland was ik mijn rijbewijs wel kwijt geweest! Na nog een paar uurtjes rijden, op de snelheid lettend, was ik het rijden beu en begon moe te worden. Stomme automaat, en dan heb je ook nog eens een cruise controller. Je hoeft helemaal niks meer zelf te doen! Ik gooide de auto aan de kant en ging een half uur in het gras liggen zonnen, terwijl Ruud het laatste stuk van de blog aftypte (Australie). Klaar, het 2de deel van Australie is ook klaar. Ruud reed daarna en we schoten al lekker op. Rond de avond besloten we in Sacramento (dicht bij San Fransisco) te gaan slapen in een schattig motelletje (met korting coupon).. We aten wederom Noodles uit de magnetron dit keer, wat best goed ging, en keken crime net op televisie. Morgen naar San Fransisco.. We hebben we zin in..

Slaap lekker!