Santiago, 17 december 2010.

Een stroom aan sms en emails gekregen. Vijftig is iets dat raakt. Dat blijkt. Mooi dat we hier zijn, en niet daar.

De bus staat stil, het is iets over twaalf en er lopen mannen met honden rond de bus, het licht gaat aan, er komen mannen binnen met zaklampen, ze schijnen door gaten en struinen rond. Fabian slaapt gewoon door. Uur later, we moeten de bus uit. Op sokken loop ik in een rijtje naar de loketten. TL licht. grote hal. Auto's daar en bussen hier. Loket Argentinie en loket Chili wisselen elkaar af. Eerst in de ene rij, dan terug naar de andere rij. Het duurt. Weer de bus in, weer de bus uit. alle bagage gaat door een scan. Naast de scan hangt een grote poster met daarop niet flatteuze foto's van mensen, jong en oud, die tonen waar ze drugs hebben zitten. Nep zwangere buiken, nep spieren, nepbuikje, dikke kont etc. En daaronder in het Spaans een stichtelijk tekstje dat drugs vervoeren niet mag. We staan allemaal wat suffig te staan. Met onze handbagage, die gaat ook nog door een scan. Instappen en doorrijden. Oponthoud ongeveer 2,5 uur. De canadezen achter ons maken zich zorgen of ze de vlucht van half tien nog gaan halen.

De bus komt aan in Santiago. Het is half acht. Het uitpakken van de bagage verloopt chaotisch. De Canadezen somberen. Wij sjokken vrolijk met de bagage naar een taxi. Ons verblijf blijkt een klein appartement te zijn in toren c. Er zijn vier torens. toren b heeft op 20 hoog een zwembad. Onze toren een groot dakterras. We staan er op en kijken rond. Deze stad heeft een aangenaame eerste indruk. Na wat douchegedoe enzo de stad in. Lopen, lopen ergens wat eten, naar huis, eerst langs de supermarkt. Eieren kopen. Zelf een ei bakken is een groot cadeau. We eten brood met boter en ei. We drinken een flesje dessertwijn. We gaan niet meer naar buiten dineren. We gaan naar bed. We kijken naar buiten naar de lampjes, en naar beneden waar eerder die dag een shirt van Luc lag. Gevallen en weer opgehaald. Vandaag is het vijftig plus een dag. We gaan lopen, naar de vismarkt, nog meer lopen en dan wel ergens dineren. Denk ik. En morgen vliegen we naar Mexico. Overdag. En gaan we slapen in een hotel dat Cathedral heet. Het zal er wel vlak naast liggen.

Het is best leuk om vijftig te zijn. (Luc)