Hallo daar!

Weer even een berichtje van Eefje Down Under. Het is hier nu toch echt officieel kouder dan in Nederland, en dat doet wel een beetje pijn hihi! De temperatuur ligt hier ongeveer rond de 17 graden, dus ik heb nog steeds geen (winter)jas aan, maar een vest. Iedereen om me heen kleedt zich echter alsof men zich moet voorbereiden op een sneeuwstorm: dikke jassen, sjaals en zelfs handschoenen, echt bizar, wat een aanstellers! Volgens mij hebben de meeste Melbournians nog nooit sneeuw gezien, dus ze moeten niet piepen! Een troost voor mij: het wordt hier normaal gesproken niet kouder dan 10 graden in de winter, dus het blijft vol te houden :)

Naast de normale avonden in het weekend, waarin we meestal in de pub verblijven, hadden we een paar weken geleden Michelles housewarming party. Zij heeft een aantal maanden geleden het veilige ouderlijk huis verlaten om met een vriend van haar letterlijk om de hoek bij haar ouders te gaan wonen. Het is nog geen 5 minuten lopen, haha, maar het was een hele stap... Een van de redenen waarom het wennen was, is het feit dat ze ab-so-luut niet kan koken, wij zijn daar met de vriendengroep al een keer 'slachtoffer' van geworden. Gelukkig kan dit gedeelte van het op zichzelf wonen verbeterd worden, dus Kerryn, Tania en ik zagen de kans schoon om al haar vrienden en collega's op het lab een email te sturen met daarin het verzoek om recepten te mailen aan ons. En dan niet de meest moeilijke culinaire meesterwerken, maar de basic recepten waar ze mee overweg zou moeten kunnen. Om het Michelle makkelijk te maken hebben wij vervolgens alle ingestuurde recepten (het zijn er uiteindleijk meer dan 80 geworden) een format gegeven waar zij wel mee uit de voeten zou kunnen: lab-protocollen! Het receptenboek kreeg de titel "Molecular Cooking", ' Volume 1'. Wij zijn er aardig lang mee bezig geweest, en het was erg moeilijk om onze mond te houden, maar het moest een verrassing blijven natuurlijk. Toen de avond van het feest eindelijk aanbrak en Michelle ons cadeau in ontvangst nam, was ze een paar minuten volledig sprakloos, en das best een prestatie voor haar, geloof me! Ze was totaal verrast en vereerd met dit meesterwerk, ze zei dat niemand ooit zoiets liefs en gaafs voor haar gedaan had. Mission accomplished! De rest van de avond was erg geslaagd, zie de foto's ;)

Ook op het lab is het af en toe feest. Iedere maand organiseert een lab van het instituut ofwel een morning tea met allerlei cakes en dergelijke, of een lunch, of, en dat was deze maand het geval, een afternoon tea. Met als thema the amazing 80's was er vanaf 4 uur een happy hour, inclusief een heuse discobal, bier, wijn, snacks en muziek. Was erg gezellig!!! Daarna vertrok ik richting het zuiden, want ik had een date om met wat Nederlanders een hapje te eten en daarna wat drankjes te nuttigen in St Kilda. Ook dit was erg geslaagd, met Lieke en Rein Jan en Ariana en Stefan, een ander stel dat hier al een jaar woont.

Afgelopen dinsdag heb ik het lab waarin in werk een presentatie gegeven over mijn project. Dit gebeurt altijd in de lunchpauze tussen 12 en 1, en het plan was dat ik een half uur zou praten en dat Maree (mijn begeleidster) daarna de tijd vol zou maken met wat resultaten van haar werk. Het verliep iets anders, want iedereen deed enthousiast mee met de discussie over mijn resultaten, dat was echt super! Ik heb uiteindelijk tot 1 uur gepraat, haha! Het ging erg goed en iedereen vond mijn resultaten tot nu toe erg interessant, en het was voor mij leuk om hun te vertellen wat ik uitspook natuurlijk!

De Footie-wedstrijden blijven fantastisch, vorige week heb ik mijn eerste echte bloedstollende wedstrijd mee mogen maken. Geelong (nr 2) speelde tegen de Western Bulldogs (nr 3), dus het beloofde wat te worden. Nou, daar was geen woord van gelogen, pfffff oh mijn god! Het kwam aan op de allerlaatste seconden van het spel! Ik zal de situatie proberen te schetsen: Geelong stond voor met 116 punten tegen 113, retespannend dus. In de laatste seconde van het spel kregen de Bulldogs nog een mark, wat inhoudt dat iemand de bal vangt en hem dan nog mag spelen, ookal was het eindsignaal toen al afgegaan. Toen waren er 2 mogelijkheden: degene die de bal had gevangen kon een punt scoren of een goal, wat gelijk staat aan 6 punten... Iedereen ging uit zijn dak, zowel de Geelong als de Bulldog supporters, en degene met de bal heeft vast niet goed geslapen die nacht, want door zijn onkunde hebben de Bulldogs uiteindelijk met 2 punten verschil verloren. De adrenaline stoot trok pas uren later weg bij Kerryn, Rachel en mij...

Vanmiddag zijn we met 11 man naar een wedstrijd tegen Essendon geweest, het team van Michelle, Steve en nog wat anderen. Lang niet zo spannend, maar wel leuk om hun het verlies (70 tegen 134) in te wrijven :p

Verder gaat alles hier lekker zijn gangetje. De eerste ik-mis-Holland-en-haar-mensjes-tranen zijn inmiddels gevloeid, daar ben ik eerlijk in, maar al met al blijft het me verbazen hoe goed alles hier gaat. Het leven hier is heerlijk en de mensen zijn zoo vriendelijk en relaxt, geen gestress en gehaast. Ik kan me hier nog wel een paar maanden vermaken! Maar Skype, emailtjes, msn en ander contact met het thuisfront zijn erg fijn en welkom!

Nou dat was het nieuws vanuit Melbourne, tot de volgende keer!

Kus

Eefje