Wederom een kleine update van jullie allergrootste vriend uit Australië! In deze editie, de info waar jullie allemaal als kleine kinderen op kerstavond op hebben zitten wachten: het hostel, de stad en alles daaromheen!

Het hostel
Na een meevallende vlucht werd ik opgehaald door Hidde van het vliegveld. Aangezien ik nog nooit in een pick-up truck had gezeten, was de eerste ontmaagding gelijk een feit! En wat is het eerste wat je na 24 uur reizen doet: McDonalds. Lekker dat er ketens bestaan. Ene moment kom je niet onder ze uit, maar andere moment kan je niet zonder ze. Lekker autoritje viel me gelijk op dat alles er Amerikaans uit ziet. Zoals je de huizen in de Amerikaanse films en op MTV ziet, zo zijn ze hier ook.

Het hostel is even terugschakelen. Als je een kamer in een vier sterren hotel gewend bent, en vervolgens alle faciliteiten moet delen met zeker twintig mensen, is dat behoorlijk omschakelen. Ik slaap met Hidde en vier vrouwen op een kamer, waarbij het vooroordeel dat de troep altijd door de mannen komt gelijk van tafel geveegd kan worden! Helaas trekken de vrouwen niet bepaald volle zalen, dus de mannelijke lezers waarbij DIE ene gedachte al door het hoofd gierde: vergeet het maar. Ze zijn niet mooi en ze ruimen niet op, dus veel nut hebben ze niet. Gelukkig weet je wel dat je spullen altijd veilig zijn op je kamer, want die vrouwen hebben toch altijd 3x zoveel spullen. Leuk feitje: in de kamer staan drie dubbelslapers. Ik slaap boven een Duitse dame (op hiërarchische volgorde, hebben we hard voor gevochten vroeger). Voordeel daarvan is dat ik nooit in de nacht wakker wordt van kakkerlakken in mijn bed. Zij wel.

Hidde had vanaf het begin al een mountainbike voor me klaarstaan, waardoor ik vanaf dag één al mobiel ben. Lekker, want daardoor heb ik op de eerste dag al meer gezien dan de meeste mensen uit mijn hostel. Hier daarom ook lekker wat toeristische plaatjes.

In het centrum van Perth zie je veel Europese invloeden. Om de zoveel meter staan er kleine kerkjes tussen enorme gebouwen.

Ook in het zakendistrict kom je constant kerkjes tegen tussen alle wolkenkrabbers. Stel je voor: je staat ergens in de Zuid-as, en tussen de ABN AMRO en Baker & McKinsey staat de kerk van een geloof welke tegen kapitalisme is.

De Europese invloeden gaan verder. Ook de straatnamen zijn Europees, vaak Engels. Aberbeen ave, Wellington Street en Winston Street zijn een paar voorbeelden. Ook de sportgekte is niet gelogen: overal vind je wel een stadion voor elke sport, en in de parken vind je apparaten waar je a la bootcamp je workout kan gaan doen.

Nóg een ding dat te verwachten was maar toch opviel: de boodschappen zijn abnormaal duur. Een brood betaal je makkelijk vier dollar voor, en een stronk broccoli kost je acht dollar. Kaas is zes dollar per 250 gram. En de koers loopt bijna een-op-een, dus denk nog maar is een keer na voordat je zegt dat AH te duur is.

Werk
De eigenlijke reden dat ik hier naartoe ben gekomen! Tot zover ben ik nog niet aan het werk. Hidde had in eerste instantie een job voor me, maar dat gaat toch niet door. Voordeel hiervan is dat ik gelijk fulltime jobs ben gaan zoeken. De eerste paar dagen heeft het me nog niets concreets opgeleverd, wel veel contacten en mailadressen. Bouw dat op met drie dagen die ik in de bibliotheek heb doorgebracht (gratis WiFi) ben ik er van overtuigd dat ik op zeer korte termijn een aanbod zal krijgen. Daarnaast sneak ik mezelf telkens bij sport-evenementen naar binnen om vervolgens in contact te komen met de 'Big Fish'. Een guerilla job hunt kan je het noemen. En tot de tijd dat ik inderaad werk heb, hang ik mooi de toerist uit in Perth.

Via een Australische dame die ik in Nederland al kon, heb ik een Australische meid leren kennen. Hidde en ik zijn vrijdagavond naar haar huisfeest geweest, en dat was even lekker: een strak appartement in een mooie wijk op loopafstand van het hostel. Een leuke avond met een aantal van haar vrienden doorgebracht.

Tot zover weer een update vanuit Australië. Stay tuned, kijkbuis kindertjes!