Hallo iedereen,

Het is alweer veel te lang geleden dat we jullie hebben verveeld met een eindeloos reisverslag. Dus voor de liefhebbers weer een flinke lap tekst. We beginnen waar het vorige verhaal ophield, in Airlie Beach, aan de oostkust.

Het klimaat is nog steeds subtropisch en de planten en dieren dus ook. Witte kaketoes met zo'n mooie gele kuif vliegen af en aan, gekleurde hagedissen ritselen rond, veel verschillende soorten palmen maar gelukkig nog geen enge slangen of spinnen. Het hostel organiseert elke avond een quiz en een film die buiten op een wit doek wordt geprojecteerd. Het regent regelmatig, maar bijna nooit lang. Wel hebben we nieuwsberichten gezien van compleet onder gelopen steden, zuiderlijker van ons. We zullen zien wat ons daar te wachten staat.

Maar eerst zeilen: we werden naar de haven gebracht met 15 man en aan de crew voorgesteld, schipper Mark en deckmate Gemma. Op Eureka II voeren we de haven uit, mini Eureka achter ons aan slepend. Er werd ons uitgelegd hoe we konden helpen met het hijsen van de zeilen en fröbelen met touwen. Dankzij de lessen van Peter en Sander snapten we ook een beetje waar we het voor deden. Verder hield Mark alle controle over de koers en stand van de zeilen, waar wij dan ook niets mee te maken kregen. Eureka II is een ex-race maxi sailing yacht met mooi interieur, 17 slaapplaatsen (sommige bijzonder claustrofobisch), een tafel met banken, 2 wc/ douchecabines en zelfs een keuken. Op het dek hoefde niet veel te gebeuren dus kletsten we met anderen en genoten we van het briesje langs onze dik ingesmeerde lijven.

We stopten onderweg om in onze sexy stingersuits de wondere wereld van het Great Barrier Reef te bekijken. Deze strakke pakken beschermen je tegen de dodelijke tentakels van verschillende soorten kwallen. Tijdens het snorkelen zagen we vele soorten koraal en kleurige vissen, die het blijkbaar geen bal kan schelen dat je bijna tegen ze aan zwemt.'s Avonds gingen we tussen we twee eilanden in liggen, blijkbaar een favoriete overnachtingsplaats bij de zeilers. Het was flink gaan regenen dus aten we onze chicken curry onder een gespannen zeiltje. De groep was best leuk, met veel Duitstalige mensen. We hebben lekker gepraat en lol gemaakt tot het tijd was om in onze krappe saunacabines te kruipen. Zwetend brachten we de nacht door.

De volgende ochtend zijn we naar een plekje gevaren genaamd Whitehaven Beach op Whitsunday eiland. Na een korte wandeling konden we de postcard-foto maken van het witte zand (waarvan de lens van de Hubble telescoop gemaakt is). Daarna konden we in de branding spelen en grote roggen over het zand zien glijden. Die middag hebben we nog eens gesnorkeld in ongelooflijk helder water. Een 1,2 meter lange vis die op een tonijn leek zwom tussen ons door en kwam soms angstaanjagend dichtbij!

Uiteindelijk heeft hij ons niet opgegeten.. En wij hem ook niet. We gingen na weinig zeilactie in een mooie baai liggen voor nacht 2. Daar wachtte ons een mooie nacht met prachtige sterrenhemel en leuk gezelschap. De laatste dag brak aan na nog zo'n overmatig zwoele overnachting in het hok, met weer een lekker ontbijtje. Langzaam maar zeker voeren we weer richting Airlie met nog een snorkelstop onderweg. Het wegbranden in de zon namen we maar voor lief want schaduw was er dit keer niet. Desalniettemin hield Christian aan het roer het hoofd koel en leidde ons weer richting de haven. We chillden nog even door bij het openbare zwembad met een pizza en gingen daarna met onze bootgenoten wat drinken.

De ochtend daarop legden we het volgende stuk af op onze Greyhound pas naar Mackay. Na wat gezoek en gesjouw vonden we een huurauto om Pioneer Valley en Eungella National Park mee te verkennen. Met Christian weer aan het stuur cruiseden we westwaarts, de heuvels in. Het was pokkeweer maar we vonden het heerlijk om de hitte en de mensen te ontvluchten en weer lekker on ons tentje te kunnen slapen. We zijn blijkbaar lichamelijk echt niet bestand tegen de warmte, want we voelden ons gelijk lekkerder in ons vel zitten en ons energie-niveau steeg aanzienlijk in deze temperatuur.

We maakten wat wandelingetjes door het regenwoud en hoewel we daar nu wel genoeg van hebben gezien, was het toch leuk. We reden wat rond en belanddden na enkele keren door flinke beekjes te zijn gecrosst in de Finch-Hatton-Gorge. Een stukje lopen de bossen in was weer zo'n mooie swimminghole met waterval waar we ons opfristen en goed vermaakten. Na een tweede poging om vogelbekdieren te spotten, gaven we het op en we gingen vroeg naar bed.

Blij dat we de auto aan de andere kant van de rivier hadden gezet, want 'tot aan halverwege de wielen' was ons niet gelukt. We namen alle kleine weggetjes, hoewel de snelwegen ook niet bepaald groot te noemen zijn, en reden door de heuvels en suikerrietplantages met grote omwegen terug naar Mackay.

Rond het middaguur van de volgende dag gingen we met de bus naar Rockhampton. Rockhampton ligt tussen vele cattle stations (boerderijen) en de mensen hier zijn boers en conservatief te noemen. Voor ons was hier niet veel te doen, dus vertrokken we vroeg naar het stadje 1770. De busschauffeur hield de spanning erin, door een overstroming zouden we er misschien niet eens komen! Maar we kwamen met droge voeten aan. Spontaan besloten we 5 minuten voor aanvang van een surfles de zwemspullen te pakken en mee te doen. Het ging erg goed en we kregen zelfs een comlimentje. Toch zorgden de hoge golven regelmatig voor een wasmachine-effect en we dronken heel wat liters zout water.

Het volgende avontuur begon in Rainbow Beach. Gelukkig konden we er komen, want je ziet overal langs de wegen de velden blank staan. Een trip naar Fraser Island was snel geregeld bij ons hostel. Fraser Island is 's werelds grootste zandeiland en tevens national park en vrijwel elke toerist komt hier met een 4x4 over het strand scheuren om al het moois te zien.

Die middag was het tijd voor een briefing en deden we boodschappen met de groep. De 2 Fransen, 5 Duitsers en 1 Nieuw Zeelander begonnen ons nu al op de zenuwen te werken. Met name de Duitsers waren verschrikkelijk.. Een ervan was een enorme blaaskaak en betweter. Ook waren we opgezadeld met 3 Duitse lamballen met bier als enige interesse. Met zo'n groep deelden we de verantwoordelijkheid over de jeep..

Maar goed, volledig opgeladen vertrokken we naar de ferry. Het was een nieuwe ervaring om een ferry op te rijden vanaf het zandstrand. Aan de overkant zijn we een inland track opgereden om een heel stuk later het strand aan de oostkust op te rijden. Het was opgeletten geblazen op het strand; we moesten opletten op mogelijk diepe stroompjes en afgronden en het metaalonvriendelijke zoute water. Om dit te ontwijken moesten we af en toe het diepe mulle zand in duiken. Het gaat wel erg makkelijk met zo'n 4x4 maar hobbelen doet het wel en we werden regelmatig gelanceerd van onze bankjes. Lake Wabby was de eerste bestemming. Dit zoetwatermeer lag tussen het regenwoud en een grote duinpartij en we doken erin voor wat verkoeling. Aan het eind van de middag vertrokken we naar ons slaapplekje. Christian mocht nu de wagen testen op het pad dat bekend staat als 'de wasmachine'. Shaken, not stirred kwamen we midden op het eiland aan op de camping in het bos. Hier ging de muziek hard aan en kwamen de blikjes bier tevoorschijn. Ook werden de worstjes en hamburgers mooi egaal zwart gebakken. Niet verkeerd, maar we voelden ons niet echt op ons gemak tussen deze mensen. Een flink brandende beet van een spin of ander geidentificeerd insect bleek niet dodelijk te zijn. De muziek bonkte tot laat in de nacht, maar wij sliepen er lekker doorheen.

De ochtend daarna stonden we op in een grote troep van afwas, blikjes en peuken. Gelukkig stond niet veel later iedereen naast zijn tent, weliswaar met een nieuw bierblikje in de hand. Christian de BOB klom weer achter het stuur en we reden door het mulle zand langzaam de beboste duinen door naar Lake MacKenzie. Helderwitte stranden omringden het turqoise-blauwe meer. We speelden in het lekkere water en voor een beetje uitdaging zwommen we naar de overkant waar het heerlijk stil was. Onderweg fantaseerden we over onze thuiskomst waar we wel een beetje naar uit beginnen te kijken. Met de groep picnicten we tussen de goana's (grote hagedissen) waarna we terug naar de kust reden en over het strand naar de tweede camping cruiseden.

We werden verwelkomt door een Aboriginal vrouw en een groep Dingo's die de camping afstruinden op zoek naar eten. Dit zijn wilde zandkleurige honden die ondanks hun aaibare uiterlijk best agressief uit de hoek kunnen komen. We kookten voor de groep een heerlijke grote pot pasta Bolognaise. De Nieuw Zeelander was van plan een haai op te vissen en dat wilden we weleens zien. Uiteindelijk hebben we meer van de sterren dan vissen gezien.

Hoewel we het niet laat maakten, was iedereen de volgende ochtend moe, dus zetten we ze op hun verzoek af bij Eli (aka hangover) Creek. Onderweg stopten we bij een scheepswrak dat al vele jaren op het strand ligt en toeristen van een mooi kodakmoment voorziet. Met z'n tweetjes in de 4x4 reden we over het strand naar Indian Head in het noorden. Vanaf deze hoge rots hadden we mooi uitzicht over de zee en deel van het eiland. We vonden het heerlijk om even zonder gezeur en met goede muziek terug over het strand te rijden. We pikten de anderen weer op en reden terug naar de ferry. De stemming was er niet beter op geworden en waren erg blij toen we bij het hostel uitstapten. Nog blijer waren we toen we hoorden dat er geen schade aan de auto was gevonden. Nu konden we relaxed genieten van de gratis BBQ.

Voordat we de bus in stapten, doken we de volgende dag de hoge golven aan Rainbow Beach in. Natuurlijk wel tussen de (bekende) rood-gele vlaggen van de Lifeguard. De volgende stop was Maroochydore, een kustplaats waarvandaan we de volgende dag de Australia Zoo bezochten.

Deze dierentuin is/ was het domein van Steve Irwin, die na z'n dood nog steeds vereerd wordt om z'n inzet bij het beschermen van dieren en natuurlijk om zijn crocodile hunting skills. Leuke interactieve dierentuin met veel beesten die je mag aanraken of voeren en honderden vogels die vrij rond kunnen vliegen en langs je oren suizen tijdens één van de shows. Ook het tijgerspeelkwartiertje was erg indrukwekkend.

De volgende dag bleven we in Maroochydore chillen. We leenden fietsen en reden langs de kust naar wat stranden waar we de zee indoken zodra het te hard ging regenen.

Toen was het tijd voor het laatste stukje bussen naar Brisbane. Dit was snel voorbij en we hadden zat tijd om een rondje stad te lopen vóór onze afspraak met Haelin, het Koreaanse meisje van de Dusky track. Erg leuk om haar weer te zien en bij te kletsen. Zij studeert hier voor een jaar en nodigde ons uit in haar flat voor een echte Koreaanse maaltijd. Ze woont op een prachtige plek bovenop een klif aan de rivier met uitzicht op de stad. Alleen de weg erheen was al de moeite waard. Ook het eten was om over naar huis te schrijven. Het was echt leuk en fijn om even uit de backpackerwereld te verdwijnen.

Eens in de zoveel tijd moet je even al je mail, financiën en plannen op orde krijgen en daar hebben we dan ook een ochtend aan gewijd. Daarna zijn we door de regen naar het aangelegde strand op Southbank gegaan om te zwemmen. En tot ons genoegen kregen we het, na al die hitte, zowaar fris! We slenterden nog wat door de stad met zijn skyscrapers, enkele 'oude' gebouwen en hier en daar een museum of art gallery. We waren inmiddels op de helft van ons Australië-avontuur aangeland en waren de oostkust nu wel zat. Teveel partyende lui, veel van hetzelfde en veel te toeristisch. Vroeg in de volgende ochtend vlogen we naar Alice Springs..

We hebben jullie nog meer te vertellen, maar dat leek ons wel een hele lange zit. Het volgende deel zal zeer binnenkort aan ons blog toegevoegd worden. Hou ook onze fotoalbums in de gaten!

Groetjes,

Anne Mare en Christian