Lieve mensen,

We zijn nu sinds een week in Australië en vonden het wel weer tijd om over onze avonturen te vertellen.

We gaan verder in Queenstown, Nieuw Zeeland waar we plannen maakten voor de komende tijd en de pijnlijke knieën nog wat rust gaven.

We begonnen Anne Mare's verjaardag met overheerlijke chocoladetaart en begonnen daarna met onze afzonderlijke activiteiten. Anne Mare had op deze plaats eerder geparaglided. Om alles weer even op te halen begonnen we met oefeningen op de grond. Dit leek meer op "para-waiting" want de wind kwam steeds uit de verkeerde richting. Toch had Anne Mare het snel te pakken en na een paar vluchten van de training hill, mocht ze mee de grote berg op. Tot grote teleurstelling kon er niet gevlogen worden vanwege turbulentie. Later op de middag werd het rustiger en na 3 uur wachten mocht Anne Mare zelf vliegen. Het was cool om helemaal zelfstandig in de lucht te hangen en van het uitzicht te genieten. 10 Minuten later en 750 meter lager volgde de zachte landing onderaan Coronet Peak.

Christian werd 's ochtends naar de Kawarau rivier gebracht om daar in de snelstromende rivier te springen. Op bodyboards ging de groep achter elkaar door stroomversnellingen, golven en draaikolken. We leerden hoe je jezelf + board onder water kon duwen en zo een stuk onderwater kon meedrijven. Onderaan stoer van een hoge rots in het diepe blauwe water gesprongen. We gingen daarna nog een keer omhoog om hetzelfde stuk nog een keer te doen. Erg leuk om zo door het water te vliegen en helemaal door elkaar geschud te worden.

De volgende dag gingen we met de bus naar Dunedin. We zaten bij een bekende chauffeur in de bus: Rich. Hij had wat moeite met schakelen, maar we reden lekker door. Totdat we midden op de weg met een klap stil kwamen te staan. De sterke mannen mochten de bus naar de kant duwen en na een kwartier werd de breakdown-kit tevoorschijn gehaald (bestaande uit koekjes en chocolade). Bovenop de heuvel was mobiel bereik en er werd hulp ingeschakeld.

Pas uren later kwamen we aan in Dunedin. Dit is een stad aan de oostkust met historie, wat aan de architectuur te zien is. Dit is erg zeldzaam door de korte geschiedenis van Nieuw Zeeland. Een echte studentenstad, wat de stad een leuke sfeer geeft. Het heeft ook een lekkere surf en die konden we niet links laten liggen. We namen dus een twee uur durende surfles. Het lukte op deze supergolven best aardig en we konden een paar keer staand op het board het strand bereiken. Na de les mochten we nog even oefenen wat erg leuk was in deze mooie maar koude zee.

Van al dat surfen krijg je trek, maar daar wisten we wel wat op. Middag in de stad was de chocoladefabriek van Cadbury te bezoeken. De gids leidde ons tussen de machines door en we leerden over de geschiedenis en productie van chocolade en zo hier en daar werd er een reep uitgedeeld. De dag erop was het tijd om de stad te bekijken. We liepen naar de oude gebouwen van de universiteit en het treinstation. Ook zijn we even gaan kijken in het Otago settlers museum en de "cathedraal" (meer een kleine kerk).

Op onze reis landinwaarts de dag erop, stopten we 's werelds steilste straat. Met zijn een helling van 35 % was het een hele klim naar de top van Baldwin street. We reden door naar Twizel, waar we uitstapten, en bijzonder snel een lift kregen naar Mount Cook Village. We werden precies bij onze camping afgezet, midden tussen de 3000-ers met heftig dichtbij uitziende gletsjers. Zó dichtbij dat je regelmatig grote klompen ijs al krakend en donderend naar beneden hoort vallen.

Voor de volgende dag kozen we een wandeling naar de vallei vlak onder Mount Cook (met 3766 meter de hoogste berg van Nieuw Zeeland) zelf. De wandeling gaf super uitzicht op de gletsjers en bergen met als toetje het blauwe met grote ijsschotsen die erin dreven. Op de terugweg scholen we voor de zon achter een rots en kookten we lunch. We kregen weer makkelijk een lift terug naar Twizel en tijdens het wachten op de bus wierpen we een eerste blik op de planning voor Australië.

Buschauffeur Lisa organiseerde een barbeque in Lake Tekapo. Eerst sprongen we in het erg koude water van dit mooi gelegen meer en daarna aten we met de halve bus van de goedverzorgde bbq. Vanwege overboeking zijn we vrijwillig op een andere bus gestapt waardoor we lekker konden uitslapen en chillaxen aan het meer. De rit met de Intercity bus was saai maar bracht ons snel naar Christchurch, onze laatste Nieuw Zeelandse bestemming.

Er waren vele zomeractiviteiten georganiseerd, met ondere andere straatartiesten en een bluesconcert in het park. Hier hebben we de hele dag van kunnen genieten. Onze een-na-laatste dag in Nieuw Zeeland weidde we aan het vormgeven van onze reis in Australië. Met veel frustratie boekten we uiteindelijk 3 vluchten en een treinreis. We waren er een hele dag aan kwijt maar waren blij met het resultaat en ploften in onze double (met Nederlandse tv!). We hebben verder de stad verkend en zijn lekker uit eten geweest. Het werd een korte nacht.

Om 2.15 uur stonden we naast ons bed om de vlucht van 5.40 naar Cairns te nemen. (geen Caïro, Steef en Son!) redelijk kwiek stapten we in het vliegtuig. Eerst naar Auckland en vanaf daar in 5,5 uur naar Cairns. Het uitzicht vanuit het vliegtuig was geweldig! We zagen de riffen voor de kust in hun verschillende kleuren blauw dichterbij komen vlak voordat we landden in Cairns. Onmiddelijk kregen we een flinke mep in onze gezichten van de vochtige hitte. De boterhammen met kaas werden goedgekeurd bij de douane en we namen een taxi naar ons hostel.

Buiten rondlopen was geen pretje doordat we het lekker gematigde klimaat van Nieuw Zeeland gewend waren. Behalve voor de boodschappen zijn we hostel niet uitgekomen tot de volgende dag. Toen zijn we een buspas + tour gaan regelen en door Cairns gaan lopen. Het is een kleine stad aan de zee, erg op toeristen gericht. Je kunt niet in zee zwemmen aan dit noordelijk deel van de kust, vanwege de dodelijke Box Jellyfish (kwallen). Maar daar hebben ze iets moois op bedacht: een heus zoutwaterzwembad aan de boulevard met een echt strandje. Hier konden we lekker afkoelen van de 34 graden en bleven we hele tijd hangen.

Hier in Australië heerst minder de 'no-worries'-mentaliteit dan in Nieuw Zeeland en er komen blijkbaar meer echte feestbeesten op de zonnige stranden af. Dat, de warmte en de hogere prijzen maakte dat we ons minder op ons gemak voelden. Maar we wilden wel wat van het land zien, dus stapten we 's ochtens vroeg in een busje naar Cape Tribulation.

Onze hippie-driver bracht ons naar Daintree National Park waar we krokodillen zagen op een 1 uur durende rivercruise, waarna ze ons verder het regenwoud inreed. Tijdens een wandeling vertelde ze ons alles over de beesten en planten en de medicinale werking ervan. Rond 12 uur kwamen we aan bij ons resort waar we relaxten bij het zwembad en 's nachts de sterren bekeken. De volgende dag was actiever en begonnen met een wandeling door het regenwoud naar het strand. Onderweg werden we geteisterd door muggen en hitte en zagen we veel mogelijk giftige beesten wegschieten. Het strand is niet veel veiliger, we zijn namelijk veelvuldig gewaarschuwd voor krokodillen. We bleven ook niet lang en liepen terug voor verkoeling in een mooie waterhole. Dit is een dieper gedeelte van een riviertje waar veilig in gezwommen kan worden. Het leukste aan dit plekje was het tarzantouw. Als echte Tarzan en Jane zwaaiden we zo het koele water in. We vervolgden 's middags onze tour richting de Mossman Gorge. Deze grote swimminghole is voorzien van natuurlijke stroomversnellingen en klimrotsen. Na een half uurtje plonsen reden we terug naar Cairns.

Na een goede nachtrust zijn we de volgende dag op de Greyhound-bus gestapt naar Townsville. 5 uur en 2 films later konden we overstappen op de ferry naar Magnetic Island. Het bleek al gauw een laid-back-eiland te zijn met bovendien betere temperaturen. Maar ook hier moesten we de warme middagen doorbrengen in het zwembad (erg vervelend!). We maakten een leuke wandeling naar een uitzichtpunt op de top van een rots. Druipend van het zweet kwamen we bovenop aan en we werden beloond met uitzicht op 2 baaien.

De tweede dag zijn we naar de andere kant van het eiland gebust waar we eerst de Koala village bezochten. Hier kregen we een rondleiding van een echte ranger en we kregen niet alleen veel beesten van dichtbij te zien, we konden ze ook nog eens vasthouden. Het was gaaf om een slang, krokodil, hagedis en papegaai vast te kunnen houden en de zachte vacht van een koala te voelen. Die middag deden we nog een wandeling langs een stel forten uit de Tweede Wereldoorlog, weer met mooi uitzicht.

De volgende grote toeristenattractie was zeilen tussen de Whitsunday eilanden. Daarvoor reisden we af naar Airlie Beach. We reden weer over lange rechte wegen, langs tropische planten en suikerriet-plantages. Behalve krokodillen zie je ook mooie grote vlinders, wilde papegaaien en possums in dit uitgestrekte land. Eenmaal in Airlie aangekomen werden we naar ons (best rustige) hostel gebracht. Nu was het echt tijd om een zeiltrip te gaan boeken en we shopten om een goede deal te krijgen. Dit is erg lastig, omdat er meer dan 80 boten zijn die je kan kiezen, met variërende prijzen. Uiteindelijk zijn we geslaagd voor een zeiltrip van 3 dagen voor een mooi prijsje. Helaas moesten we wel tot zaterdag wachten wat inhield dat we 2 dagen in dit kleine stadje voor de boeg hebben maar we wennen snel aan het niksen dus weten ons te vermaken met boodschappen, bloggen, wassen, plannen en rond het zwembad hangen met een boek.

Groetjes,

Christian en Anne Mare