Spanish lookalike Nha Trang

Na een verkeerde keuze (dit is een treinrit van 10 uur overdag met niet enkel mensen aan boord, maar ook kakkerlakken) komen we aan in de eerste echte badplaats: Nha Trang. Van onze Waalse voorgangers hadden we gehoord dat zij hier enkele dagen niets hebben gedaan in de zon en dat we moesten opletten voor een zonnesteek. Was dat maar waar… We zijn tot 2 maal toe moeten gaan schuilen voor een halve storm. We waren al direct zeiknat en het was niet van het zeewater. Toch bleven we volharden in de boosheid en hebben we zetels op het strand gehuurd. We bleven er in geloven, moet ook wel als je in een badplaats bent waar niets anders te doen is. Nog geen half uur later was het opnieuw van dat en zijn we gaan schuilen in de eerste dichtstbijzijnde mini pagoda. Een Vietnamese familie had hetzelfde idee en pakte een picknick uit voor onze neus. Het was juist middag en het zag er wel lekker uit. Waarschijnlijk was het omdat we zo gefascineerd aan het kijken waren, maar we kregen elk een dessert. Een van de dochters gaf ons een hele hoop lychees en de kleinste kwam snoepjes geven. Super schattig. Toen ze wegreden op hun scooters werden we uitgebreid uitgezwaaid. Aangezien de wolken nog steeds op storm stonden, besloten we maar om iets te gaan eten. Dit bleek een slechte keuze te zijn, want net iets daarna kwam de zon door de wolken. Dus hebben we ons na het eten gerept naar het strand om die stoelen opnieuw op te eisen (zonder opnieuw te moeten betalen natuurlijk). Zo hebben we toch nog een beetje een strandgevoel gehad, al had de zon er niets mee te maken. Laten we hopen dat Mui Ne mooier weer brengt.

Paradise Mui Ne
Aaaaaah, we hebben het paradijs gevonden ;o) Mui Ne is echt wel een pareltje. We waren er bijna niet geraakt door onze buschauffeur die reed als een maniak. Geen wonder dat hij dan onderweg ook is tegengehouden door de politie. Ik hoop dat ze hem een dikke boete gegeven hebben :o) Onze kamer geeft uit op de zee en je kan dan ook heel hard de golven horen breken. Doordat er zoveel golven en wind zijn, is dit het paradijs voor de kitesurfers. Ze zijn overal! Echt knap om te zien hoe ze op het water en in de lucht zweven. Ik kan Mui Ne een beetje vergelijken met Malibu; allemaal bungalows en restaurantjes vlak op het strand (zonder enige hoogbouw) met daartussen kleine stranden om te zonnen. Omdat de zee zo sterk is, blijft er bijna geen strand meer over. En bijna geen Caroline ook meer. Mijn zwempartijtje in de zee was me bijna fataal geworden; die grote golven sleuren je zo mee. 's Avonds zijn we de buurt gaan verkennen en het ziet er allemaal heel gezellig uit. We hebben iets typisch Vietnamees uitgekozen om te gaan eten. Wat bleek nu, ze hadden seafood bbq en je kon de ingrediënten kiezen… er zaten ocharme zelfs schildpadden in een aquarium te wachten om op te bbq te komen. Een zwakke maag zoals die van mezelf is hier niet tegen bestand en we zijn snel ergens anders naartoe gegaan om iets te gaan drinken. Wat doe je wanneer je in het paradijs belandt: genieten, genieten en nog eens genieten! De dag begint met een zwempartijtje, dan wat zonnekloppen en dan zelfs wat surfen. Na het succes in Australië stond surfen zeker opnieuw op de agenda. De kracht van de golven hier is onvoorstelbaar, ze sleuren je meters mee en voor je het weet, ben je een kilometer van je startpunt. Ikzelf had er een beetje schrik van en vond het net iets te wild, dus heb ik gekozen om wat in het zonnetje te hangen. Perfect voor mij! Na de surfles hadden we ff de tijd om snel iets te eten, want om 14.00 vertrokken we op tour naar de duinen. Mui Ne staat ook bekend voor zijn mooie witten en rode zandduinen. Het is dankzij deze duinen dat het klimaat aan de kust zo fantastisch is. De versleten jeep pikte ons en 4 anderen op. Onze eerste stop was iets helemaal anders: een lange kronkelige kreek die leidde naar een waterval. Dit was zeker ook de moeite waard om te zien. Aan de witte duinen kan je met ecologisch verantwoorde quads rondrijden; die Vietnamezen racen als zotten. We hebben er ons niet aan gewaagd en zijn maar braaf te voet gegaan. Eenmaal we aan de rode duinen aankwamen voor de zonsondergang was er sluierbewolking komen opzetten… wat dus maakte dat we geen mooie zonsondergang hebben kunnen zien. Ah ja, je kan het niet allemaal hebben zeker. Op de terugweg werd onze jeep, samen met alle andere jeeps, tegengehouden door de politie. Alle chauffeurs moesten hun papieren laten zien ter controle en ze leken nogal nerveus en waren constant aan het bellen met de gsm. Ik vond het er allemaal verdacht uitzien, maar volgens Nico was er geen vuiltje aan de lucht. Toen de chauffeur de jeep opnieuw startte, vertelde hij ons dat het om afpersing ging! Alle chauffeurs hebben de politie dus omgekocht met een som geld. ;o) Mijn buikgevoel had het dus juist. Om de dag af te sluiten, hebben we superlekker vegetarisch gegeten en zijn we daarna nog wat gaan drinken in de Wax bar; waar de sfeer er goed in zat. Mui Ne is een geweldige plek om een paar dagen te hangen en te genieten van de schoonheid dat het te bieden heeft. Nu hoppen we terug naar de stad: Ho Chi Minh City, beter gekend als Saigon.