Imperial Hue

Na een lange nacht ( van ongeveer 14 uur!) met de slaaptrein komen we aan in Hue. We verblijven hier ook in de Backpackers en zijn zeer blij als we de gekke Vietnamese zien staan die ons per taxi naar de hostel brengt. Deze hostel is een schot in de roos; er is een gezellige bar met lekker eten en vele happy hours (wat wil een mens nog meer). Na de middag, eens we geïnstalleerd waren, zijn we erop uitgetrokken naar de plek die Hue zo speciaal maakt: de citadel. Deze plek bevindt zich in een volledig ommuurd gedeelte van de stad, waar je dan ook even bevrijd bent van alle brommers. Hallelujah! Binnen de muren heb je de resten van de keizerlijke vertrekken, waarvan het meeste deel wel verwoest is. Langs beide kanten van het hoofdgebouw bevinden zich ook allerlei tempels. Je kan er wel een lange tijd in rondjes lopen. Een van de dingen die je ook kan doen, is je foto laten nemen in traditionele kledij. Ik heb nog getwijfeld, maar het was net een ietsiepietse te warm. Je kan hier zelfs ook een ritje maken op een olifant; machtige beesten. Ik kan haast niet wachten om terug in Thailand te zijn en ze van heel dichtbij te ontmoeten. In de late namiddag waren we rond met ons bezoek aan de citadel en dat was het juiste tijdstip aangezien er een hele vloot aan toerbussen was toegekomen. Run Forest, run! Volgende missie: op zoek gaan naar een supermarkt. Zo dom, maar ik was precies een klein kind toen ik in de supermarkt rondliep; ik was zo opgelaten en het deed me wat aan thuis denken. Aaaah, wat mis ik de Carrefour, hehehehe. 's Avonds hebben we genoten van het happy hour, waar je 2 pizza's voor de prijs van 1 kreeg; mjammie, zo lekker. We zijn niet al te laat gaan slapen, want we waren nog redelijk uitgeput van de nachttrein en de volgende dag moesten we er al om 6u uit omdat we op DMZ toer (= demilitarised zone) gingen. Dit is het gebied tussen Noord en Zuid Vietnam dat een belangrijke rol heeft gespeeld tijdens de oorlog. Eigenlijk is het erg hoe weinig we eigenlijk leren over deze grote gebeurtenis in de geschiedenis. Een hele dag zijn we met een minibus van site naar site gereden, waar onze gids dan verhalen vertelde van de oorlog. Op de middag hebben we halt gehouden in een restaurant om te lunchen. OMFG, wat was er daar gebeurd… er was precies een food fight geweest!!! Er lag allemaal eten op de grond, lege blikjes bier, servetten en noem maar op. Iedereen dacht en zei hetzelfde: hier is een toerbus met Chinezen gepasseerd. Blijkbaar hebben die de gewoonte om hun restafval allemaal op de grond te laten vallen. Proper! Het momentum supremum was aan het einde van de dag, wanneer we halt hielden bij de Vinh Moc tunnels. Op deze plaats is een heel dorp ondergronds gegaan voor verschillende jaren. Er is een hele reeks aan tunnels die verbonden zijn met elkaar en die allemaal een aparte functie hadden. De hele groep, behalve ik (want ik ben wat claustrofobisch), is ondergronds een wandeling gaan maken om het gevoel te krijgen wat het is om onder de grond te leven. 's Avonds hebben we gezellig iets gegeten en gedronken met 2 meisjes uit de groep, afkomstig van Zweden en Finland (dit zijn landen waar we nog niet geweest zijn, dus connecties leggen is goed ;-)). Na 2 nachten was het alweer tijd om verder te trekken en hebben we dan ook de bus genomen naar Hoi An.

Colonial Hoi An

De eerste keer de bus in Vietnam, wat een belevenis. Eerst en vooral moesten we onze schoenen al uitdoen bij het betreden en deze dan in een plastieken zakje steken. Dan mochten we een plaats kiezen op wat bleek een slaapbus te zijn. De indeling van de bus was bijzonder gek. Na een tijdje zijn we dan toch vertrokken en de tv-schermen kwamen naar beneden en ze speelden iets à la "sterren op de dansvloer". Echt geweldig! Tegen de avond kwamen we dan aan in Hoi An en gingen we, samen met een Zwitser, op zoek naar ons hotel. Bleek dat we niet echt in het centrum verbleven, maar net daarbuiten. Gelukkig konden we gebruik maken van een free shuttlebus tussen ons hotel en het centrum. Onze eerste kennismaking met het oude stadsgedeelte was overweldigend. Bepaalde straten zijn afgesloten voor het verkeer wat maakt dat het zo aangenaam en rustig is om rond te lopen. We moesten wel ff wennen aan de stilte in de straten. De gebouwen van Hoi An zijn stuk voor stuk pareltjes. Het restaurant dat we hadden uitgekozen, was een groot succes! We hebben genoten van het lekker eten, maar vooral van de goede fles Chileense wijn. De volgende ochtend hadden we een missie: een kostuum laten maken voor Nico! Volgens de bijbel zou de winkel "A Dong Silk" wel een goeie plek zijn. Het is zo moeilijk om een plek uit te kiezen, want het aanbod is extreem groot. We werden koninklijk ontvangen en Nico werd direct aan het werk gezet om zijn kostuum te kiezen (welke kleur, hoeveel zakken op de broek, welke kraag op de vest etc). Eens alles gekozen was, werden de maten opgenomen en kon het maatwerk beginnen. De volgende ochtend konden we dan terug komen voor de pasbeurt. In de loop van de morgen hebben we verder de oude stad verkend en zijn we naar de markt geweest. Daar werd weer heel duidelijk hoe opdringerig de Vietnamezen zijn als verkopers en hoe bruut ze je kunnen behandelen. Af en toe moet ik zEn zijn in hun bijzijn. Tijdens de reis hebben we (eigenlijk vooral Nico) al wat boeken verslonden en het was hoog tijd om op zoek te gaan naar nieuwe exemplaren. Blijkbaar op het kleine eiland aan de overkant zou er een goede boekenwinkel zijn. We hebben wel rekening moeten houden met een kleine hindernis op de heenweg: een hond. Ik had het al in de gaten, hij was ons al de hele tijd aan het begluren en toen we dichter kwamen, sloeg hij alarm en zette zijn keel open. Mmm, we zijn dan maar wijselijk op onze stappen teruggekeerd en hebben een blokje om gedaan. De boekenwinkel was een speciale ervaring. Je kwam terecht bij een Amerikaan in zijn living en kon daar dan rustig naar wat boeken kijken. Hij raadde ons aan om zijn straat uit te wandelen tot aan het water want het zicht op Hoi An zou geweldig zijn. Het was inderdaad de moeite, maar de waterbuffels stonden in de weg (remember mijn Nepal ervaring). In de namiddag zijn we dan gaan zwemmen in ons hotel en hebben we gezellig niets gedaan. 's Avonds zijn we de Scandinavische dames uit Hue weer tegen het lijf gelopen en besloten we om samen iets te gaan eten. We gingen het deze keer basic houden en op zoek gaan naar street food. Via een kleine zijstraat kwamen we terecht bij een koppel die in hun "voortuin" een buffet hadden waar je dan zoveel kon van opscheppen als je wou. We hebben elk een groot bord vol genomen en daar nog geen €2 voor betaald, zo gek! Daarna wilden we nog wel iets gaan drinken en als bij wonder kwamen we een propper tegen (ja, dat bestaat hier ook) en die heeft ons overtuigd met zijn happy hour. We zijn de man gevolgd tot aan de bar, die eigenlijk wel wat uit het centrum lag. Wat een speciale ervaring: een dansende Vietnamees als barman, gekribbel op de muren, het plafond en de toog, maar vooral je eigen muziek kiezen. We hebben er dan ook een lap op gegeven :o) Tegen 23.30 hadden we er toch genoeg van en wilden we op zoek gaan naar iets anders, maar als we buiten kwamen, viel het ons direct op dat de straten verlaten waren en dat het muisstil was. Zelfs toen we het centrum bereikten, was er niemand te bespeuren. Het was net een ghost town. We zijn dan ook te voet naar ons hotel moeten gaan en daar hebben we wel ff over gedaan… De volgende morgen was het tijd voor de pasbeurt. Nico werd naar een pashokje geleid waar zijn kostuum en 3 bijhorende hemden klaar hingen. Vanaf hij het hokje verliet, kreeg hij meteen complimenten te horen van de meisjes die er werken en van de andere klanten op dat moment. Aaah, een man in kostuum is toch knap :o) Het kostuum zat als gegoten. Ze gingen nog een paar kleine aanpassingen doen en in de namiddag konden we het al oppikken. Omdat we het kostuum naar huis zouden sturen via de post, zijn we eerst in ons hotel de andere gekochte goederen gaan halen die ook naar huis konden. We zitten ondertussen aan doos 3. We hebben alle vertrouwen dat de Vietnamese post dit pakje veilig zal bezorgen. Vooraleer we ons gingen klaarmaken om iets te gaan eten, was het eerst nog nodig voor Nico om een scheerbeurt te hebben. Het is veel goedkoper om bij een "kapper" je te laten scheren, dan scheermesjes te kopen in de winkel. Z'n hoofd werd volledig ingezeept en na het scheren, kreeg hij zelfs een massage. Wat een service! 's Avonds hadden we opnieuw afgesproken met de Scandinavische dames om samen iets te eten/ drinken. We hebben ons ook aan een paar spelletjes pool gewaagd. Deze keer een beetje te hard genoten van het happy hour, toen er na enkele glazen vodka/ 7up toch alcohol bleek in te zitten. Ai ai ai toch.