Hanoi

Toen we om 4.00 ons hotel verlieten om per taxi naar de luchthaven te gaan, was de party scene nog volop bezig op Khao San road. We namen voorlopig afscheid, but we'll be back! De vlucht met Air Asia is zeer vlot verlopen, alsook de aankomst in Hanoi. Vandaag staat er niet al te veel op het programma: eerst en vooral de was doen (bijna geen kleren meer om aan te doen), kiezen welke tours we allemaal gaan doen vanaf hier (Sapa/ Halong Bay) en dan ff de stad gaan verkennen. Tijdens de wandeling werd al snel duidelijk hoe lawaaierig Vietnam wel niet is; we zijn precies net terug in India beland. Er zijn immens veel brommers en het getoeter weerklinkt van alle kanten. De straat oversteken is dan ook niet evident en je moet gewoon de stap wagen anders geraak je nooit aan de overkant. We hadden er al een heuse wandeling opzitten, toen de vermoeidheid toesloeg. De amper 3 uur slaap van vannacht begon zijn tol te eisen. We hebben een short cut genomen en aan het meer iets uitgezocht om iets te gaan drinken en een hapje te eten. Vanop het balkon konden we dan vanop een veilige afstand het verkeer aanschouwen. We hebben al redelijk wat informatie verzameld over de verschillende touropties en nu is het tijd om wat knopen door te hakken. We zijn allebei niet zo'n fans van tours, maar het lijkt ons wel de makkelijkste optie ipv alles individueel proberen te regelen (neemt heel veel tijd in beslag en het is vooral een kwestie van transport). We zullen er bij het avondeten eens over brainstormen…

Vandaag was de missie om een geschikte/ betaalbare tour te vinden naar Halong Bay en Sapa. Aangezien er veel "valse" reisbureaus zijn in Hanoi, is de beste optie om er eentje uit te kiezen in de Lonely Planet. Daar hebben we dan prijs laten maken en dan ook nog eens bij onze jeugdherberg. Uiteindelijk zijn we dan voor de optie van de jeugdherberg gegaan die er zeer leuk uitziet. Misschien vertrekken we morgenvroeg naar Halong Bay ofwel 's avonds naar Sapa - dit zijn wel 2 zeer uiteenlopende bestemmingen. Halong Bay is een verzameling van karstrotsen en eilandjes die langs de kustlijn lopen terwijl Sapa een bergstadje is tussen de rijstvelden waar traditionele stammen wonen. Beide tours nemen wel wat tijd in beslag, maar het zou zonde zijn om te moeten kiezen omdat het juist 2 verschillende plekken zijn, die beide absoluut de moeite zijn. De rest van de dag hebben we opgevuld met een bezoek aan "the temple of literature" - dit is een tempel die dateert uit 1070. Hij werd opgericht voor de geleerde mensen van de stad. In de tempel vind je stenen waarin de namen van al deze geleerden gegraveerd zijn. Enkele jaren later werd de tempel omgedoopt tot de eerste universiteit van Hanoi. Ruim twee eeuwen terug werd de universiteit gesloten en sindsdien is de tempel een plaats waar studenten nog steeds komen om er in alle rust te studeren. Voor onze lunch zijn we gaan eten bij KoTo, wat de afkorting is voor Know one Teach one. Dit is een NGO die is opgestart door een Vietnamees om de straatkinderen van Vietnam te helpen. De kinderen kunnen gratis bij hem terecht om het restaurantvak te leren en zo een kans krijgen om ergens aan de slag te kunnen. De oprichter heeft veel persaandacht gekregen en bekende mensen zoals zelfs Bill Clinton hebben zijn restaurant bezocht om zijn initiatief te steunen. Vorig jaar is er een tweede restaurant geopend in Ho Chi Minh city. Dit zullen we zeker ook bezoeken. Vandaag stond er ook rugby op het programma (Frankrijk vs Wales) en overal in de cafés was deze match te bekijken. Wij hebben dit dan ook gedaan in Le Pub met een fris pintje en glaasje wijn.

Vandaag hebben we eerst gedaan wat de lokale jeugd ook doet op zondag: rondhangen aan het meer. Een bankje uitgezocht met een mooi zicht op het water en de tempel en gewoon zalig niets doen en lezen in de Lonely Planet over de plekken die we de komende dagen gaan bezoeken. We zijn voor de eerste keer eens het meer helemaal rondgewandeld en het was ongelooflijk om te zien hoeveel bruidsparen er aanwezig waren in het park rondom voor fotoshoots. We hebben zelf ook stiekem een paar shots genomen. Het was overduidelijk dat dit voor trouwmagazines was, er waren vele modellen overal aan het poseren. De bruidssector is hier blijkbaar big business. Ik ben hier al meer bruidswinkels tegengekomen dat in België! En de mode is absoluut westers ook. Eigenlijk waren we op weg naar het museum van de beruchtste gevangenis van Hanoi: bijgenaamd Hanoi Hilton (zoals Bangkok Hilton). Deze gevangenis werd opgericht door de Fransen tijdens de koloniale periode om de Vietnamezen onder de knoet te houden. Later werd deze ook gebruikt om de Amerikanen gevangen te houden tijdens de welbekende oorlog. Het was raar om in de gevangenis rond te lopen en al die beelden te zien van de oorlog; bittere nasmaak.

Sapa

De tour naar Sapa hebben we geboekt via de hostel. We zijn met een groep van 9 afgezet aan het station om de nachttrein te nemen naar Laoi Cai, welke een grensovergang vormt met China. Dat geeft toch ook een kick; om zo dicht bij dit machtige land te zijn. De nachttrein was enorm comfortabel. We deelden onze cabine met een Amerikaan van onze groep en een Vietnamees. Deze wist ons te vertellen dat we op een toeristentrein zaten. Blijkbaar zijn deze speciaal op maat gemaakt voor ons, wat een eer. De vriendelijke man heeft ons getrakteerd op een pintje en heeft met ons zitten leuteren over de economie in Vietnam en de crisis in Europa en hoe dit een invloed heeft op Vietnam. Hij runt zijn eigen zaak en handelt vooral met de Chinezen. Na een goede nachtrust kwamen we aan in Laoi Cai, waar een jeep op ons stond te wachten. Binnen een uurtje kwamen we aan in het hotel in Sapa (na een serieuze bergrit, want Sapa ligt op 1600 meter en Laio Cai maar op 200m) waar we werden getrakteerd door een welkomstcomité van Hmong vrouwen die joelden en zwaaiden alsof hun leven er vanaf hing. We voelden ons net supersterren die aankwamen. In het hotel stond er een ontbijt klaar van rijst, noodles, vers gebakken brood, eitjes en fruit. Het was super lekker! Daarna hadden we een beetje tijd om het dorp te verkennen alvorens we zouden vertrekken op onze trektocht. Het werd ons al snel duidelijk dat we een makkelijk doelwit waren voor de verkoopstechnieken van de Hmong vrouwen die alles aan je kwijt willen. Gelukkig voor ons hebben wij India en Nepal overleefd en al goed leren neen zeggen! Zo'n persistente verkopers zijn we nog niet tegengekomen. Om 9.30 begonnen we aan de trekking met een 17-jarig Hmong meisje als gids: "So". Onderweg werd de groep vergroot door andere vrouwen van haar dorp, die heel de weg met ons meeliepen en allerlei vragen stelden. We zijn heel de weg gedaald tussen de rijstterrassen vol met waterbuffels (remember, mijn lievelingsdieren). Het is ongelooflijk om te zien hoe sterk deze vrouwen zijn; ze werken op het veld alsof het niets is (Het is ons al opgevallen dat vrouwen in Vietnam lichamelijk zware taken uitvoeren, wat bij ons gebeurd door mannen). In het eerste dorp zijn we gestopt voor lunch. Op dat moment werd het duidelijk; we waren in de val gelokt! Alle vrouwen die met ons meegelopen waren, werden zeer opdringerig en wilden dat we iets van hen kochten. We hebben al onze communicatieskills moeten aanwenden om niet in deze val te lopen. Uiteindelijk heb ik dan toch een paar oorbellen gekocht na zeer lang onderhandelen. Tegen een uur of 15.00 waren we aangekomen in het dorp waar we de nacht zouden doorbrengen in een traditionele woning. Dit is de optie "homestay". We blijven allemaal bij de lokale mensen slapen en eten mee met hen. Dit was één van de beste maaltijden die we al gehad hebben! We hebben de maaltijd afgesloten met zelfgemaakte rijstwijn (redelijk straf), wat wijn en pintjes. De hele avond hebben we nog gezellig doorgebracht met de groep (1 Amerikaan, 1 Duitser, 4 Spanjaarden en dan wij, de Belgen). De volgende dag trokken we verder richting waterval en rivier, waar we een zwempartij gehouden hebben. (voor mij betekende dit pootje baden - ik was niet stoer genoeg voor het koude water). Daarna hebben we weer heerlijk gegeten voor de lunch. Ik begin stilaan het Vietnamese eten te appreciëren ;o) Onze toffe gids "So" leidde ons veilig tot aan de minibus die ons dan opnieuw heeft afgezet aan het hotel. Het temperatuurverschil tussen het dorp en Sapa was ongelooflijk… het was koud, iedereen moest een fleece of jas aanhouden, zelfs in het cafeetje, waar we allemaal een warme chocomel of koffie namen. Om 18.00 was het tijd voor onze rit naar het treinstation om de nachttrein te nemen terug naar Hanoi. De chauffeur was redelijk van zijn lotje getikt en de rit was dan ook hels (al die bochten naar beneden in het donker werden me bijna fataal!). Gelukkig hadden de studenten geneeskunde Motilium op zak ;o) Jammer dat het al voorbij was! Het was super fun en een kei leuke groep! @ Stéphanie, Françoise, Valérie, Marianne, Isabelle, Patrick & Ed: thanks for the great time!

Halong Bay

Deze morgen zijn we rond 4.30 opnieuw toegekomen in Hanoi na weer een nachtje op de slaaptrein gespendeerd te hebben. Het was een korte maar goede nacht. Op dit uur zijn de Vietnamezen nog niet druk in de weer en het was dan ook raar om door te straten te lopen zonder enig verkeer. De backpackers had ons een adres aangeraden van een plek waar we konden ontbijten dat 24 op 24 open was: Puku. Na een verse fruitsap en een opgewarmde chocolademuffin kon ik er weer tegen. We hadden een dik uur te tijd om ons op te frissen en van zak te wisselen, want rond 8.00 vertrokken we al op de volgende tour naar Halong Bay. We hebben kort afscheid genomen van Ed en onze landgenoten en vertrokken weer op avontuur. De busrit naar Halong City heeft 4 uur geduurd, waar ik toch wel de helft van geslapen heb; Sapa zat nog in de kleren. Tegen de middag waren we eindelijk aangekomen aan onze boot en werden we onze kajuit gewezen. Te gek! Mooie kamer met ensuite. Zelfs een van de mooiste slaapplekken die we tot nu toe al gehad hebben. Na de lunch was het tijd om te gaan zwemmen; bijna iedereen is vanop zo'n 10m van de boot gesprongen. I'm a chicken :o) Nico heeft zich ook aan een paar sprongen gewaagd. Daarna was het tijd voor de echte activiteit van de middag: kajakken. Het is een ongelooflijk mooie plek om over het water te glijden tussen al die karstrotsen en dat tijdens een zonsondergang. Het kon niet meer romantisch zijn, ware het niet dat er nog 48 anderen mee op tour waren! Die hebben we echt wel zo veel mogelijk ontweken en dat is ook nog redelijk goed gelukt. Na het avondeten was het tijd voor enkele drinkspelletjes om in de sfeer te komen… met al die Britten op de boot was dat niet zo'n goed idee. Ik denk dat iedereen wel begrijpt hoe die zich gedragen! Alhoewel dat de Aussies er niet voor moeten onderdoen. Benieuwd hoe iedereen morgen aan de ontbijttafel gaat verschijnen.

Zoals verwacht was er niet al te veel volk aan de ontbijttafel en diegene die er wel waren, zagen er niet al te fris uit. Het was dan ook nog maar 7.30. vandaag vaarden we naar het "castaway island", een privé eiland enkel voor onze groep. Eigenlijk heeft het eiland veel weg van expeditie Robinson, enkel dat er voor ons gelukkig wel eten voorzien is. Na een dikke 2 uur varen was het eindpunt in zicht; een kleine strook wit zand gevuld met hutjes omringd door geweldige rotsen. Dit was ons paradijs voor de hele dag en nacht. We hebben gezwommen, genoten van het zonnetje en gewoon gezellig niets gedaan. Het is hier zo mooi! Opnieuw hebben we de avond afgesloten met een stevige party, dit keer zonder Britse hooligans maar met een mooie bonte bende van Canadezen, Nieuw-Zeelanders, Denen, Amerikanen en Britten. Morgen vertrekken we terug richting Hanoi en blijven we daar nog een nachtje slapen om de komende dagen te regelen (waar gaan we naartoe, waar blijven we slapen en vooral, hoe geraken we er).