Ondanks dat Nico de nachtbussen had verbannen, was het toch weer tijd geworden om er eentje te nemen. Ik zag het echt niet zitten om 14u overdag op een bus te slijten. En zo zijn we dan toch 's nachts van Cusco naar Nazca gereisd. De buschauffeur was precies dronken en de bus schudde de hele nacht van achter naar voren: eerst weer snel, dan weer remmen *zucht*. In het stadje van Nazca is bijzonder weinig te zien en de meeste mensen komen dan ook op dagtrip naar hier. Aangezien we niet gehaast zijn, besloten we toch om een nacht te blijven zodat Nico de volgende ochtend met een sportvliegtuigje de lijnen zou aanschouwen. Als voorproefje was hij al eens een kijkje gaan nemen aan de Mirador. Daar kan je je al een beeld vormen van die bijzondere lijncombinaties, maar je moet echt wel het vliegtuig op om alles duidelijk te kunnen zien. No way dat Caro in een minivliegtuig stapt, dus dat werd voor mij wachten geblazen tot Nico weer veilig met beide benen op de grond stond. Ik was er echt niet helemaal scheutig op want nog geen 2 jaar geleden was er een vliegertje gecrasht met toeristen aan boord. En dat vertelde hij me dan de morgen zelf tijdens het ontbijt: smakelijk!

De oase van Huacachina is ongelooflijk klein en speciaal. Op nog geen kwartiertje rijden van Ica kom je ineens terecht in grote zandduinen met in het midden een natuurlijk meer, een echte oase. Rondom dat kleine meer hebben de Peruvianen dan een paar hostels inclusief zwembad gebouwd en klaar is kees: een gezellig vakantieoord werd geboren. De backpackers hier worden vooral aangetrokken door het mooie weer en de typische activiteit: sandboarden. Een paar dagen hebben we verbleven in ons hostel aan het zwembad. Voor Nico was het een groot feest, want ze beschikten over een groot genoeg scherm om de voetbal uit te zenden. En zo gebeurde het dat we de eerste match van Holland bijwoonden - uiteraard in het gezelschap van weer leuke Hollanders (Jop & Linda) die we hadden leren kennen. Na de wedstrijd was het wel heel stil, want niemand van hen had kunnen voorspellen dat hun landgenoten zouden verliezen van het "Danish dynamite". Het brengt stress met zich mee voor de volgende dagen en ze gaan dus nagelbijtende momenten tegemoet. We hadden het onze buren nochtans echt gegund… Het is niet al voetbal wat de klok tikt; we genieten ook volop van de omgeving en we hebben de zandduinen getrotseerd in een buggy - een ritje dat ik niet gauw zal vergeten. Op bepaalde momenten had ik het gevoel in een achtbaan te zitten - ogen dicht en gillen maar!