Vientiane - the chill capital

Vroeg in de ochtend zijn we met de tuk-tuk richting de luchthaven van Siem Reap vertrokken. Ik was helemaal niet zot van het feit dat we met Lao Airlines de oversteek zouden maken, maar een mens heeft niet altijd te kiezen. Aangekomen aan de luchthaven stonden we perplex; zo modern en chic. We hadden tijd zat, dus hebben we genoten van een lekker ontbijt (wisten wij veel dat we op de vlieger ook nog een uitgebreid ontbijt zouden krijgen). Na een vlucht van 1,5u zijn we geland in Vientiane. Snel de taxi inspringen en naar onze guesthouse. Vervolgens zijn we de Mekong gaan opzoeken om er te genieten van de laatste zonnestralen van de dag. We zaten heel rustig naar het water te staren toen er in de verte 3 monniken afkwamen. We waren nog steeds op zoek naar de "perfect shot", dus haalde Nico onmiddellijk de camera, inclusief grote lens, boven. De monniken kwamen alsmaar dichter en dichter en het leek wel of ze recht op ons afkwamen… en ja hoor, bingo! Ze kwamen naast ons zitten en vroegen of ze ons konden vergezellen om hun Engels wat te oefenen. Dus hebben we ruim een half uur met hen gepraat over vanalles en nog wat. De gezichten van de andere toeristen waren geld waard. Na dit bijzonder voorval zijn we iets gaan drinken in een rooftop bar met uitstekend zicht op de Mekong en Thailand - want aan de overzijde wappert de Thaise vlag. We hebben de avond afgesloten op een gezellige nachtmarkt, waar we uiteraard weer enkele spulletjes op de kop getikt hebben :o) Onze zakken wegen weer net iets meer dan toen we vertrokken zijn wat wil zeggen dat het bijna tijd is om weer een pakje naar huis te sturen. We snappen nu waarom mensen zeggen dat Laos "laid back" is. Vientiane is een hoofdstad, maar is niets in vergelijking met de grote steden die we tot hiertoe al gedaan hebben. We waren enorm verrast door de rust en vooral door de niet-opdringerigheid van de Laotianen. Dit is een groot verschil met Cambodja en vooral Vietnam.

De 2de en meteen ook de laatste dag zijn we weer eens op de fiets gesprongen om de stad te verkennen. De route bracht ons langs verschillende wats, het koninklijke paleis (dat volop in renovatie is) en hun plaatselijke "arc du triomph". Een mens zou zich helemaal in Parijs wanen; zelfs het aantal Franse toeristen is hier groter dan in de buurlanden. Het lijkt erop dat Laos hun favoriet is.

Vang Vieng - the party destination

Welkom in het oord van de dronken toerist waar men zich laat drijven op banden (alias "tubes") in de rivier voor een paar kilometer. Wat moesten we ons hier in godsnaam bij voorstellen?! Onze eerste avond hebben we al zonder kleerscheuren overleefd. Mondjesmaat zagen we vanop de eerste rij, namelijk ons balkon, de dronken en vaak gekwetste mensen aankomen van hun tochtje op de Nam Song rivier. Het werd ons al snel duidelijk dat dronkenschap en de rivier niet zo goed samen gaan. 's Avonds rond de pooltafel worden dan de stoere verhalen uitgewisseld van wie op welke manier aan zijn blessures geraakt is :o) De eerste dag hebben we een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen en ons een weg te banen naar de "blue lagoon". De baan lag er hier net iets minder goed bij dan in Kampot! De eerste 100den meters was het één en al slijk, bijgevolg heb ik meer af dan op de scooter gezeten. Maar het moeilijkste ritje was de moeite meer dan waard. De blue lagoon was een zéér leuke plek om een paar uurtjes te zwemmen (of de clown uit te hangen), te zonnen en te lunchen.

Vandaag was D-day! De dag waarop we - zoals de echten - zijn gaan tuben (= de hoofdactiviteit van Vang Vieng). We wilden de massa voor zijn, dus waren we vroeg uit de veren en bijgevolg ook nummer 3 en 4 van de dag. We werden samen met onze tubes in een tuk-tuk geladen en 3,5 kilometer verder gedropt om in de rivier te springen. Uiteraard bevond zich aan de start reeds de eerste bar waar we iets konden consumeren. De eerste honderd meters waren bezaaid met leuke bars waar er hier en daar wat actie te beleven viel in het mom van schommels, glijbanen en etc. Boys will be boys en dus heeft Nico al deze activiteiten uitgeprobeerd. Het zonnetje scheen, er was een massa volk en de rivier was aardig bevaarbaar (soms stond het water een beetje laag en moest je opletten dat je niet gekwetst raakte door de rotsen). De laatste 2 bars gaven aan dat ze de laatste bars waren en wij geloofden dit natuurlijk niet, tot we toch al een tijdje aan het dobberen waren in het water. Het zonnetje was al aan het ondergaan en het water werd nu toch een beetje koud, dus wij "full speed ahead" en maar peddelen met die tubes. Onderweg zagen we aan de kant tuk-tuks die ons probeerden te overtuigen om uit het water te gaan, maar we waren vastberaden om het einde te halen. Tegen half 6 kwam het einde dan toch in zicht en konden we de rivier uit om dan het laatste stukje te voet te doen. Onze tubes waren net voor sluitingstijd binnen. Vanop ons terras zagen we dan de mensen arriveren die onderweg toch een tuk-tuk genomen hadden omdat ze gestrand waren bij één of andere bar. Het was een geweldige ervaring het tuben en we gaan er een zeer leuke herinnering aan overhouden.

De laatste dag in Vang Vieng was er gewoon eentje om te relaxen en niets te doen. We zijn op't gemak gaan ontbijten, hebben wat spelletjes pool gespeeld, zijn gaan wandelen langs de rivier en we hebben onze volgende overnachtingen geboekt in Luang Prabang. Als afsluiter heeft Nico nog een ballonvaart gedaan langs het karstgebergte van Vang Vieng. Mijn hoogtevrees en ik zagen dit niet zo zitten, dus ik heb de ballon bewonderd vanop een veilge afstand, nl de begane grond.