Het wordt een beetje afgezaagd, maar we hebben alweer een spectaculaire busreis meegemaakt :o) We hebben kunnen genieten van het "laid-back" Laos op z'n best. Onze bus zou vertrekken om 10u en is pas vertrokken om 12u waarop we na een half uurtje rijden ergens werden gedropt om op een andere bus over te stappen (een mens moet er maar aan uit kunnen). Eenmaal goed onderweg, stopten we reeds voor lunch - de chauffeur had honger. Als westerling, die voortdurend met de klok in het zicht leeft en altijd maar gehaast is, is dit echt wel eens serieuze aanpassing. Je moet gewoon meegaan met de flow en rustig blijven. Onze reisgids had ons ook gewaarschuwd voor de weg; deze zou gegarandeerd reisziekte met zich meebrengen, dus hebben wij braaf een touristil genomen voor vertrek. De hele weg naar Luang Prabang ging door de bergen en de baan kronkelde nog meer dan dat ze in de Alpen doet. Die touristil van 's morgens was geen overbodige luxe! Op een gegeven moment zijn we langzamer beginnen rijden tot we helemaal tot een stop kwamen… blijkbaar waren de remmen oververhit. :o) De chauffeur heeft deze dan snel even afgekoeld met wat water, euhm… gaat het!? Niet lang hierna kwam de bus weer tot stilstand, want blijkbaar had de andere bus (waarmee we samen vertrokken waren) een platte band! Uiteraard moest onze chauffeur meehelpen en dus zat er niets anders op dan aan de kant dit hele spektakel af te zien. Wel een gek zicht hoe de Laotianen een band van een bus vervangen; ze zijn zeer "hands on". :o) Tegen de avond zijn we dan toch uiteindelijk aan onze guest house toegekomen… We hebben ons 's avonds lekker laten gaan en zijn smakelijk gaan eten in een wijnbar met uiteraard een goede fles Chileense wijn. Dat deed deugd!

Naar gewoonte gaan we de eerste dag steeds ergens te voet op verkenning en volgen we de "walking tour" van de Lonely Planet. Eerste "attractie" was de bekende berg van de stad: Mount Phousi. Het is duidelijk dat deze naam zorgt voor vele grapjes. We hebben de niet zo conventionele weg naar boven genomen die ons leidde via verschillende huisjes die aan de voet van de berg gebouwd waren. Bijna hadden we de top niet gehaald omdat er een stoere viervoeter luidkeels aan het blaffen was, maar ik was het beu om ons door honden te laten tegenhouden, dus ik ging vastberaden richting de hond, niet van plan te wijken. Het gezegde klopt hoor: blaffende honden bijten niet. Bovenop de berg heb je een prachtig zicht op de stad en de uiteraard de Mekong rivier.

De volgende dag zijn we met de tuk-tuk op stap gegaan naar de watervallen. Na een hobbelige rit door de bergen van 30km kwamen we aan het startpunt van de kleine hike naar boven. Het eerste wat je tegenkomt is een berenreservaat van "Free the bears" - dit is een organisatie die opkomt voor de berenrechten in Azië en vele beren redt uit gevangenschap. Beren in Azië worden gebruikt voor allerlei medicinale doeleinden (ik bespaar jullie de details)alsook om te dansen. We hebben enorm genoten van het gezelschap van deze grote sloebers; ze zijn geweldig om naar te kijken. In dit kamp zitten vooral Moon bears en enkele Sun bears. Om de organisatie te steunen, hebben we een kleine donatie gedaan en ook een t-shirt gekocht. Op die manier hebben we toch ons steentje bijgedragen. Eenmaal voorbij het kamp starten de watervallen; er zijn 3 platforms waar je kan zwemmen in het helderblauwe water. Naar gewoonte heeft Nico ook de liaan uitgeprobeerd :o) Ikzelf heb één teen in het water gedompeld om tot de conclusie te komen dat het ijskoud was! Mijn drang om te zwemmen was daarmee snel over.

Deze morgen waren we zeer vroeg uit de veren (5u) om op tijd te zijn om de processie van de monniken bij de wonen. Deze processie is waarvoor elke toerist naar Luang Prabang komt. Elke morgen, zeer vroeg, gaan alle monniken langs de straten op hun "bedelronde". De lokale bevolking doneert dan eten wat de monniken dan op hun beurt weer geven aan de arme mensen op de straat. Elke dag opnieuw wordt dit ritueel herhaald. Tegen 7u30 waren we terug in onze guesthouse en was het tijd voor alweer een lekker ontbijt. Hierna kreeg ik toch een klopje en ben ik dus nog een dutje gaan doen :o) In de namiddag hebben we het rustig aan gedaan en zijn we gaan wandelen langs de rivier, waar we gestopt zijn voor lunch. Het eten was zooo lekker en dit maar voor €1,5! We hebben van de sympathieke man zelfs elk een banaan gekregen als dessert. In de namiddag zijn we dan de oudste en bekendste wat gaan bezoeken van de stad. Elke avond opnieuw is er de avondmarkt en het was hoog tijd om nog eens gek te doen en lekker te shoppen ;o) Mijn buit was groot en er zitten een paar cadeautjes tussen!

Tijdens onze laatste dag zijn we op eigen houtje naar het platteland getrokken, uit de stad. Om dit te doen, moet je eerst een bamboebrug oversteken. Ik trok toch maar een bedenkelijk gezicht op deze brug… de stabiliteit leek me toch wel ver zoek. En op de koop toe,moest je nog eens betalen om gebruik te mogen maken van de brug (het is ons al wel opgevallen dat ze in Laos op meer plekken inkom vragen dan in de buurlanden - wats zijn tegen betaling, de bruggen die we al overgestoken hebben ook etc). Eenmaal aan de overkant van de rivier, ben je precies mijlenver van de stad. Het was een rustige wandeling tussen de verschillende huizen, wats en ook winkeltjes. De productie aan sjaals is overdadig! Op de terugweg hebben we een leuke bar ontdekt waar we iets hebben gegeten en monopoly gespeeld :o) De plaatselijke hond had een oogje op mij en vond het gezellig om de hele tijd naast mij te komen liggen. Zelfs als ik naar het toilet ging, wandelde hij met me mee. Er zijn dus ook wel gedomesticeerde honden in Laos.

Next stop… Chiang Mai - Thailand!