Welkom in het oord van de dronken toerist waar men zich laat drijven op banden (alias "tubes") in een rivier voor een paar kilometer. Wat moesten we ons hier in godsnaam bij voorstellen?! Onze eerste avond hebben we al zonder kleerscheuren overleefd. Mondjesmaat zagen we vanop de eerste rij, namelijk ons balkon, de dronken en vaak gekwetste mensen aankomen van hun tochtje op de Nam Song rivier. Het werd ons al snel duidelijk dat dronkenschap en de rivier niet zo goed samen gaan. 's Avonds rond de pooltafel worden dan de stoere verhalen uitgewisseld van wie op welke manier aan zijn blessures geraakt is :o)

De eerste dag hebben we een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen en ons een weg te banen naar de "blue lagoon". De baan lag er hier net iets minder goed bij dan in Kampot! De eerste 100den meters was het één en al slijk, bijgevolg heb ik meer af dan op de scooter gezeten. Maar het moeilijkste ritje was de moeite meer dan waard. De blue lagoon was een zéér leuke plek om een paar uurtjes te zwemmen (of de clown uit te hangen), te zonnen en te lunchen.

Vandaag was D-day! De dag waarop we - zoals de echten - zijn gaan tuben (= de hoofdactiviteit van Vang Vieng). We wilden de massa voor zijn, dus waren we vroeg uit de veren en bijgevolg ook nummer 3 en 4 van de dag. We werden samen met onze tubes in een tuk-tuk geladen en 3,5 kilometer verder gedropt om in de rivier te springen. Uiteraard bevond zich aan de start reeds de eerste bar waar we iets konden consumeren. De eerste honderd meters waren bezaaid met leuke bars waar er hier en daar wat actie te beleven viel in het mom van schommels, glijbanen en etc. Boys will be boys en dus heeft Nico al deze activiteiten uitgeprobeerd. Het zonnetje scheen, er was een massa volk en de rivier was aardig bevaarbaar (soms stond het water een beetje laag en moest je opletten dat je niet gekwetst raakte door de rotsen). De laatste 2 bars gaven aan dat ze de laatste bars waren en wij geloofden dit natuurlijk niet, tot we toch al een tijdje aan het dobberen waren in het water. Het zonnetje was al aan het ondergaan en het water werd nu toch een beetje koud, dus wij "full speed ahead" en maar peddelen met die tubes. Onderweg zagen we aan de kant tuk-tuks die ons probeerden te overtuigen om uit het water te gaan, maar we waren vastberaden om het einde te halen. Tegen half 6 kwam het einde dan toch in zicht en konden we de rivier uit om dan het laatste stukje te voet te doen. Onze tubes waren net voor sluitingstijd binnen. Vanop ons terras zagen we dan de mensen arriveren die onderweg toch een tuk-tuk genomen hadden omdat ze gestrand waren bij één of andere bar. Het was een geweldige ervaring het tuben en we gaan er een zeer leuke herinnering aan overhouden.

De laatste dag in Vang Vieng was er gewoon eentje om te relaxen en niets te doen. We zijn op't gemak gaan ontbijten, hebben wat spelletjes pool gespeeld, zijn gaan wandelen langs de rivier en we hebben onze volgende overnachtingen geboekt in Luang Prabang. Als afsluiter heeft Nico nog een ballonvaart gedaan langs het karstgebergte van Vang Vieng. Mijn hoogtevrees en ik zagen dit niet zo zitten, dus ik heb de ballon bewonderd vanop een veilige afstand, nl de begane grond.