Het was maar een korte rit vandaag van Pana naar Antigua en we hadden het geluk dat net nu we de chicken bus inruilde voor een shuttle, we de enige passagiers waren. Tijdens de bergrit werd ons nog maar eens duidelijk waarom zoveel mensen uit Guatemala city hier op weekend komen, het is echt adembenemend. Antigua is de voormalige hoofdstad van het land, maar na geteisterd te zijn door vele aardbevingen en zelfs een vulkaanuitbarsting tijdens de koloniale periode, is Guatemala city gaan lopen met de eer en titel van hoofdstad. Als Unesco Werelderfgoed is de stad zeker de hoofdstad van het toerisme (achter elke hoek zit hier wel een hoopje Amerikanen verstopt) en wordt ze perfect onderhouden; schoonheid gegarandeerd. Dit betekent ook dat er geen straathonden te zien zijn… god weet wat ze daar mee aanvangen… Onze eerste verkenning van de stad werd onderbroken door een hevig onweer, dus dat werd al verplichte rust op de kamer. Noodgedwongen zijn we die avond in de bar van onze hostel blijven hangen :o)

Eerste opdracht van de dag: een reusachtig typisch ontbijt wegwerken (bestaande uit eieren, zwarte gemalen bonen, guacamole, tortilla's etc). Niet lang daarna was het tijd voor salsales, die Nico gisteren stiekem gaan boeken was als verrassing. We hebben nu al heel Zuid-Amerika doorkruist zonder ook maar 1 keer een dansles te volgen, wat haast onmogelijk is. Het zou een schande geweest zijn! Geloof het of niet, maar een uur lang hebben we ons in het zweet gewerkt. Altijd maar tellen tot 8 en opnieuw en opnieuw en opnieuw… Voorlopig blijft het nog wat bij mathematisch dansen :o) Maar we kennen genoeg moves om onszelf en vooral de toeschouwers een hele avond te entertainen. Daarna was het hoog tijd om een sportsbar te gaan zoeken om naar de EK finale te kijken. Bijna viel de match in het water toen opeens alle tv's het begaven. Iedereen wachtte af met een bang hartje totdat de eigenaar (een voormalig Britse hooligan volgens ons) alles weer aan de praat kreeg. Het is eigenlijk echt te gek voor woorden hoe alle inwoners van zowel Zuid- als Centraal Amerika zo zot zijn van Spanje. Je zou denken na al die jaren van uitpersing en onderdrukking dat ze de Spanjaarden niet echt een warm hart toedragen, maar het blijkt van wel. Ik denk dat wij de enigen in de bar waren die Italië wel graag hadden zien winnen, maar dat zat er dus niet in. Opnieuw een hevig onweer… juist toen we da bar verlieten; zeiknat! Blijkbaar wordt elke dag hier gekenmerkt door een hevig onweer.

De laatste dag in Antigua was de mooiste en ook de leukste. Het was stralend weer en voor de eerste keer hadden we een fantastisch zicht op de omliggende vulkanen. Omdat het ons gisteren zo beviel, zijn we opnieuw voor een uurtje gaan salsadansen. De leraar is echt super leuk en we hebben eigenlijk al onvoorstelbaar veel geleerd. Wie weet gaan we het thuis ook een keertje uitproberen! We hadden net de tijd om even snel te gaan lunchen, want niet lang daarna was het al tijd voor de volgende activiteit: kookles. Samen met een Amerikaans koppel uit NY (die voor een verlengd weekend in Guatemala waren, wtf?!) hebben we een typische maaltijd bereid. Wel ja, hier en daar hebben we wat groenten gesneden en eens in de potten geroerd. Helaas was de kookles meer toekijken dan zelf koken, we hebben vooral opgelet hoe de kokkin veel werk verrichtte. Het was wel heel leuk om het dessert te maken: bananendeeg tot pannenkoeken rollen, vullen met chocolade en dan bakken in de pan. Het was de perfecte afsluiter!