Sin-jow!!

Aangezien ik achter loop met bloggen zal ik snel wat vertellen over mijn avonturen in Cambodja (ondertussen alweer een paar weken geleden…) en Vietnam. Ik ben in Cambodja eerst naar het stadje Siem Riep gegaan waar ik uiteraard de prachtige tempels van Ankor Wat heb mogen bewonderen. Vooral de tempels die door de jungle zijn overgenomen waren fantastisch mooi! Behalve "bijzonder" voedsel op de markt was in Siem Riep niet veel te beleven. Vervolgens ben ik met Karen (een heel gezellig Amerikaans meisje) naar Phom Phen afgereisd. We hadden een heel leuk hosteltje gevonden en direct een paar leuke Cambodjanen ontmoet die ons over alle Hot or Not's in Cambodja konden inlichten. Ze hebben ons op Oud en Nieuw meegenomen naar een super hippe Cambodjaanse nachtclub. Karen en ik waren daar de enige buitenlanders en vielen direct in de smaak met onze blonde haren. We werden gelijk met een cocktail in onze handen door geschoven naar het midden van de dansvloer en iedereen stond in een kringetje klaar om onze danskunsten te bewonderen. De enige muziek die ze daar draaiden was Hiphop met een hoog Jantje Smit-gehalte en aangezien ze maar 6 nummers hadden, stonden deze nummers in random volgorde de hele avond op repeat.... We begonnen een beetje onwennig te dansen maar tot grote opluchting aan mijn kant begonnen alle dames ons na te doen (ze hadden waarschijnlijk totaal niet door dat onze dansjes heel slecht waren!) en vonden de mannen onze blonde haren zo interessant dat ze ons onze niet-zo-soepele-moves konden vergeven...

Een groot contrast met deze avond was ons bezoek aan de killing fields en een oude Khmer Rouge gevangenis. Op de killing fields liep ik door de vele massagraven, langs de boom waar kinderen (uit financieel oogpunt) op dood geslagen zijn en langs een 'stupa' die tot op de nok toe gevuld is met kapotgeslagen schedels. In de gevangenis waar duizenden mensen gemarteld en vermoord zijn (maar en handje vol mensen heeft het overleefd) kon je de bloedspetters op de vloeren, muren en plafonds nog zien. Bij het zien van de duizenden foto's van de gezichten van mannen, vrouwen en kinderen die gemaakt zijn vlak voor hun executie sprongen de tranen in mijn ogen. Dit heeft heel veel indruk op mij gemaakt samen met de verhalen die de locals je graag vertellen en het lezen van een boek hierover, vooral omdat het pas 30 jaar geleden heeft plaatsgevonden.

Helaas kan ik van Cambodja geen foto's laten zien omdat mijn camera gestolen is. Ik ben door een heel gevaarlijke bende van 5-jarigen beroofd! Ze doen alsof ze boeken verkopen (daar leiden ze toeristen mee af) en dan doen ze heel lief en schattig (daar was ik door afgeleid...) en dan stoppen ze één van hun lieve schattige handjes in je tas... Dit was nogal een domper, vooral omdat ik net de foto's wou gaan branden op CD...

Nadat ik mijn berovingen-deel-VI-tranen had weggeveegd en na vele knuffels van mijn nieuwe vrienden en al het personeel daar heb ik afscheid genomen en ben ik naar Saigon (HCMC) afgereisd. Nadat ik de vele kruispunten van Saigon heb overleefd (het leek net op het spel Frog -een computerspel waarbij je een kikker bent en een snelweg vol auto's en brommers over moet steken- helaas heb ik in tegenstelling tot de kikker geen 3 levens...) ben ik daar weer herenigd met Bonny. We zijn daar tripjes gaan maken naar de Mekongdelta en de Cu Chi tunnels, een geniaal tunnelnetwerk waarmee de Vietnamezen de Amerikanen wilden/hebben verslaan. Ik ben, ondanks mijn claustrofobische neigingen, dapper op handen en knieën de tunnel in gekropen. Het ging heel goed totdat ik niemand meer zag of hoorde en hoewel ik me ergens vaag herinnerde dat de gids had gezegd dat ik alsmaar rechtdoor moest gaan (bij links kom je uit in de Mekongrivier, bij rechts in Cambodja) wist ik het toch even niet meer zo goed en ben ik de eerstvolgende uitgang weer naar buiten gekropen!

Na een aantal dagen puur chillen op Phu Quoc (lees vorige blog) heb ik Bonny uitgezwaaid en ben ik zelf richting Hanoi -de hoofdstad van Vietnam- gaan treinen. Voor mijn standaarden was dit een erg luxe trein, en de Vietnamezen waarmee ik mijn coupé deelde waren heel lief en behulpzaam. Hun behulpzaamheid was ook wel echt nodig want zonder hun had ik twee dagen geen eten gehad! Het enige vervelende aan de trein was de muziek -een soort Vietnamese Backstreet Boys- die op de meest onmogelijke tijden uit de boxen knalden! En hoewel ik halverwege de reis er van overtuigd was dat de trein de verkeerde kant op reed kwam ik na 30 uren trein toch nog om 4 uur in de ochtend aan in Hanoi. Hanoi lag nog te slapen en heb ik me maar af laten zetten in het enige straateettentje dat open was. Na een kom rijst, een kopje koffie, een aantal bevroren ledematen en 3 uur wachten heb ik ingecheckt in een hotelletje en ben de stad gaan verkennen.

Ik heb in Hanoi geleerd dat ik niet erg (fysiek) stabiel ben -ik viel daar om niet duidelijke redenen regelmatig plat op straat- en dat ik slechter navigeer dan de gemiddelde vrouw... Gelukkig is Hanoi een leuke plek om te verdwalen en zijn de schattige Vietnamezen altijd wel in zijn voor een gezellig praatje! De straatrestaurantjes in Hanoi serveren heel goedkoop en erg lekker eten en aan gezelligheid ontbreekt het daar zeker niet. Ik ben daar door 7 mannetjes uitgenodigd om met hen mee te eten en we probeerden -zij met hun beste Engels ("how old you", "you name you", "I love you (?!?)") en ik met mijn beste Vietnamees (ik moest ze elke keer de woorden in het boekje laten zien omdat ze van mijn uitspraak totaal niets begrepen) - te communiceren. Toch was het een erg gezellige maar vooral vermakelijke avond!

Ik hoop dat jullie allemaal een fijne vakantie hebben gehad met veel schaats en sneeuw plezier!! Sterkte weer met werken en studeren! Ik zal gauw weer een blog schrijven met mijn avonturen in Noord-Vietnam.

Knuffels,

Wiets

Wijze lessen Cambodja:

- De mannen in Cambodja zijn de grootste versierders/glijers/players van Azië. Zo ben ik door AL mijn Tuk-Tuk drivers mee uit gevraagd en deden de mannen alsof ze mijn "soon to be maried" smoes niet begrepen. (Ze doen het trouwens erg leuk, ik heb veel westerse meiden ontmoet die een Cambodiaans vakantie liefje hadden!)

- Het lievelingslied van een van mijn Tuk Tuk drivers was overgens van Cher (waarom hij MIJ mee uit vroeg blijft mij dus een raadsel )

- Proosten is belangrijker dan bier drinken. Voordat iemand een slok mag nemen moet iedereen klinken en op zijn hardst Tje-mooooi roepen. Voordeel: Goed voor de arm spieren.; Nadeel: Het bier is al doodgeslagen voordat je bij slok 6 bent....

- Een lange nagel is hier, zoals bijna overal in Azie, een teken van een goed leven (geen handenarbeid baan). Naast het feit dat er niets zo onaantrekkelijk is als een man met een duimnagel van 6 cm, weet ik uit ervaring dat het ook niet erg handig is met ezelen... (een kaartspel waarbij in hoog tempo handen op of in elkaar geslagen moeten worden)

- Mannen: Mocht je een moedervlek hebben waar donkere haren uit groeien, laat ze dan vooral hun gang gaan voordat je naar Cambodja gaat! Hier geldt: Hoe langer hoe beter! (het record staat op 9 cm!)

- Vrouwen: Vergeet niet je twee-delige pyama mee te nemen als je naar Cambodja gaat! Je kan hem behalve in je bed ook gewoon dragen op straat! De regel is: Hoe meer schattige teddybeertjes, badeendjes of andere knuffelige voorwerpen er op de pyama staan hoe hipper je bent!!!