Namasteeeee :D

Ondertussen zijn we stiekem alweer een tijdje in Thailand, maar vanwege vertraging door exotische ziektes (en ordinaire luiheid) doen we even net alsof we nog in Nepal zijn…

Maar goed, na 1 dag hobbeldebobbeldebussen kwamen we vanuit Varanasi in Nepal aan. Tijdens de rit lieten we de meest intieme onderwerpen de revue passeren, waarna we er achter kwamen dat er iemand in ons midden was die ons kon verstaan. Hij is veel te veel wijzer geworden. Bij de grens gooiden we in onze India-state-of-mind meteen ons NO!-offensief in de strijd tegen een man die ons blijkbaar alleen maar vriendelijk naar het door ons gereserveerde hotel wilde brengen… Hij had er wel lol om en zei: "Relaaax, you're not in India anymore, I'm just here to help you out". Fijn om ein-de-lijk verlost te zijn van het "Yeeeees madam, you liiiike? Buy anythiiiing? Come see my shoooop? What's your naaaame" You come back lateeeer? You prooomise?" PFFF! Dat hebben we uiteraard meteen gevierd met een biertje :)

De volgende dag ging de hobbeldebobbeldebus weer verder richting Kathmandu (de hoofdstad), waar we op de beroemde Monkeytempel & Durbar Square (48 tempels!) na vooral het cultuurgoed van onze hotelkamer en in het bijzonder onze badkamer tot ons hebben genomen, m.a.w.: we waren - deze keer gezellig samen - ziek. Daarnaast hadden we het twijfelachtige geluk dat we ons in Kathmandu bevonden tijdens het jaarlijkse 5-daagse festival….het leek wel oorlog! Het vuurwerk vloog ons letterlijk om de oren. De ene dag hadden alle honden een rode stip tussen hun oogjes en een bloemenketting om, de volgende dag kregen alle koeien zilveren of gouden hoorns, zelfs de stoep kreeg z¨n eigen ode-dag, overal waren straatschilderingen, bloemen, muziek, maar vooral VEEL vuurwerk (en dan niet voor de sier, maar voor het KNALLEN!).

Aangezien jullie er waarschijnlijk op zitten te wachten, zullen we jullie verblijden met "Berovingen Deel IV". Signalement dader: brutale aap. Buit: Wietske's waterfles (gelukkig niet emotioneel aan gehecht). Statement: Nadat Wietske de aap waarnam ("Ooooooh wat een POPJE!"), naderde deze ons op topsnelheid.. Al snel bleek waarom: hij had het voorzien op Wietske's fles water. Na het schieden van de crime sprong de aap nog meerdere malen op Bonny, trachtend haar waterfles uit de handen te rukken, overigens zonder succes. Verder was de monkeytempel heel mooi (zie foto¨s).

Vervolgens namen we de hobbeldebobbeldebus naar Chitwan National Park in het zuiden van Nepal. (Waar we overigens gefaald hebben onze malariapillen te slikken.. Hoewel we eens de best voorbereide backpackers ooit waren, komt er nu weinig van ons terecht.) De eerste dag in Chitwan hebben we een typisch inheems Tharu-dorpje bezocht en zijn we ¨s avonds geheel Nepal-style onder het mom van ¨Living on the edge^ met z¨n 3en op 1 motor naar een traditionele dansvoorstelling gesjeest, met als hoogtepunt de ladyboy-dans… Terug bij ons hotel hebben we zelf nog een dansje met wat locals gemaakt. We bakten er weer niks van, wederom tot groot vermaak van de locals.

De tweede dag moesten we terrorvroeg op, om krokodillen te spotten vanuit een 10cm hoge kano (wie bedenkt het)! En we hebben er eentje gezien hoor! Was wel even knijpen toen ie zich ineens naar ons omdraaide en onderdook toen we langs kwamen... Eenmaal uit de kano kregen we jungle-instructies voor onze jungle-walk^

-When we see a bear, we stand all together and make as much noise as possible.

-When we see a rhino, climb up a tree. If there is no tree, run in a zig-zag way.

-When we see a tiger or leopard, look it in the eyes as you walk backwards and then RUN!

-When the tiger or leopard has got a baby, close your eyes, say ¨Namaste^ (tot ziens) and RUN!

Tot zover de instructie. Toen onze gids daarna ook nog heel bemoedigend vertelde dat er regelmatig gidsen en toeristen worden opgevreten of omkomen aan hun verwondingen, vonden we het toch best wel even spannend... Jammer genoeg (maar misschien ook wel gelukkig) hebben we - naast een hoop mooie jungle - alleen verse neushoorn- en berenschijt gespot. Daarna was het tijd voor het badderen van de olifanten, dat er uiteindelijk op neer kwam dat de olifant ons aan het badderen was. Heel erg leuk! Tenslotte gingen we weer de jungle in, dit keer veilig per olifant. Rhino¨s, aapjes, hertjes en een wild zwijntje gezien, terwijl onze olifant zich bomen brekend met z¨n slurf een weg door de jungle baande. Door ons aangemoedigd met yamyam en getget gingen we RACEND op onze ollie naar huis. Gillend van pretparkgevoel!Op onze laatste dag (en Wietskes verjaardag!) zijn we om 6 uur ¨s ochtends onze laatste jungle-expeditie gaan doen, waarna er een heerlijke verjaardagstaart met ^Happy Birthday to Wietske^ op ons stond te wachten.. Wat zijn Nepalezen toch ontzettend lief! Hierna mochten we weer in de hobbeldebobbeldebus naar Pokhara, waar we binnen veilige afstand van ons hotel moesten blijven, omdat de vorige brute eigenaren van onze tweedehandse ^eenzame planeet^ de kaart er uit bleken te hebben gescheurd. We waren dusdoende gedoemd tot souvenir-shopping.. Nieuwe ziekte-aanvallen weerhielden ons er niet van om te gaan paragliden (om in een uurtje toch nog even HEEL Pokhara te kunnen zien). We hadden het geluk om passagier te zijn van 2 stuntvliegers die leuke tricks met ons uithaalden!

Toen begonnen we, gewapend met onze schattige Nepalese mutsjes, onze blitse bergjacks en burgerlijke northern-walk-achtige stokken aan de Trek met Tek (onze gids). We waren zelf een tikkie bezorgd, aangezien we ons in de afgelopen anderhalve maand gespecialiseerd hadden in ¨niks doen¨ en onze fysieke gesteldheid veel te wensen over liet.. Maar gelukkig had onze Tek alle vertrouwen in ons en zo begonnen we de 1e dag nog vrolijk aan de 1e 1000m klimmen (dus RECHT OMHOOG!). We hebben onze porien uit ons lijf gezweet (en hadden voor de overige 9 dagen gelukkig nog maar liefst 2 schone shirts over). In de nacht sloeg het noodlot toe^ Bonny kreeg de ernstigste ziekteaanval sinds onze reisgeschiedenis, wat zelfs de muren van de eastern style wc op brute wijze hebben moeten ondervinden.. Tot dan toe deden we al onze aanvallen telkens af als WEER een voedselvergiftiging, maar we begonnen nu toch lichtelijk te vermoeden dat er misschien iets ernstigers met ons aan de hand was... Aangezien er geen doktoren waren, zat er echter niks anders op dan onder het mom van ¨what doesn¨t kill you makes you stronger¨ aan de volgende klim te beginnen (wederom 1000m RECHT OMHOOG). Aangezien zelfs drinken niet tot de lijn der mogelijkheden behoorde, was dat op z¨n zachts gezegd best zwaar.. Na 10 dagen lang ploeteren in bloed, zweet, tranen, blaren, helse spierpijnen, een hele hoop wc¨pret en veel lol met onze Tek, vlogen we de afgelegde 110 km in 20 min terug naar waar we begonnen waren.. Ondanks alle ellende hebben we onwijs van de tocht genoten, want jeetje mina wat is de Himalaya mooi, onbeschrijfelijk!

Eenmaal terug in Pokhara hebben we toch maar eens ons boekje ^Hoe blijf ik gezond in de tropen^ erop nageslagen en vielen alle puzzelstukjes op hun plek. We bleken al 8 weken lang aan Giardiasis te lijden, een ¨exotische¨ ziekte, veroorzaakt door een stel parasieten die bijvoorbeeld via de ongewassen handen na toiletbezoeken van koks in onze darmen zijn beland.. Dat stond dus garant voor slechte giardiasis-grappen, buiken als zwangere vrouwen, peuterbedtijd van moeheid, alcohol-intollerantie, kotsmisselijkheid, een hoop toilet-pret, ranzige eierboeren, intense winderigheid, kortom HEEL VEEL smerigheid! We hebben letterlijk onze boven- en benedenburen wakker gegiardiareerd en gekotst, supermooi! Maar goed, aan elk feest komt een eind. Met onze zelfgestelde diagnose zijn we naar het ziekenhuis gegaan en stonden we even later, zonder professionele diagnose (op ^You shouldn¨t drink local water¨ na, DUH), maar wel met een medicijn rijker weer op de stoep en zouden we 48 uur later van onze Giardiasis verlost zijn. Hoera voor ons! Helaas pindakaas hebben we ons rafting-avontuur moeten missen, omdat we nogal strak stonden van de anti-Giardiasis-pillen. Maar ondertussen zijn we wel zo goed als beter.

We hebben in Thailand ook al menig briljant avontuur meegemaakt, maar dat later! Foto¨s ook later... Morgen vertrekken we per bus en boot naar Laos om de jungle weer in te duiken!

We wensen jullie veel sneeuw- en sinterklaaspret! Kijken weer uit naar nieuwe berichten uit Holland! Berichtjes op onze telefoons zijn overigens ook welkom! (Bonny +31611212090 en Wietske +31639215126)

Heel veel liefs!

Tot slot nog wat wijze lessen uit Nepal

-In Nepal heeft Wietske na een instructie van Bonny ook eindelijk geleerd om op de juiste wijze gebruik te maken van een eastern style wc (hurkgeval). Dat ging tot dan toe nog 180 graden de verkeerde kant op…

-24h hot shower betekent met een beetje geluk 24sec een tikkie lauwig water. Aangezien het poepiekoud was betekende dat ook een iets minder fripse Bonny en Wietske.

-Gorgelen is in Nepal NOG populairder dan in India en doet elke ochtend om 5 uur ook vrij effectief dienst als wekservice.

-Apen kunnen vrij hufterig zijn.

-We zullen de mengeling tussen een eastern- en western-style toilet (soort halfhoge pot met voetsteunen verwerkt in de bril) nooit snappen.