Chúc mừng năm mớoooooooooi (Gelukkig Nieuwjaar!!)

Mijn laatste weken in Vietnam waren in één woord fantastisch!! Ik ben na een paar dagen verdwalen in Hanoi naar Halong Bay gegaan. Ik heb daar twee dagen op een boot rondgedobberd en de prachtige bergen en grotten mogen bewonderen! De mensen aan boord en vooral het eten (hoera voor seafood!!!) waren super! Onze vietnameese gids was ook erg schattig en toen we aan het kajakken waren, heeft hij me zelfs zijn grote geheim verteld ('I am gay!').

Na Halong Bay ben ik richting Sapa getreind. In de trein heb ik een gezellige Brit (James) ontmoet waar ik in Sapa mee ben wezen toeren. Sapa is een bergdorpje waar voornamelijk kleine etnische groepen wonen die in hun kleurrijke traditionele kleding rondhuppelen en op televisies en mobieltjes na nog steeds op dezelfde manier leven als honderden jaren geleden. Tegen alle verwachtingen in was het heerlijk weer in Sapa en nadat we de markt verkend hadden (heerlijk voor 30 cent ontbijten met rijst en kip!) zijn we met onze twee gidsjes die we daar ontmoet hebben (hartsvriendinnetjes Mu (12) en Su (19), beide behorende tot de Black H'mong stam) gaan rondwandelen door het prachtige landschap hoog in de bergen. Ik heb 4 dagen aan één stuk door rond gehobbeld tussen de rijstterrassen, authentieke dorpjes en veel lieve locals ontmoet. Mu en Su konden me veel vertellen over hun familie, de gebruiken/tradities in de dorpjes en ons begeleiden tijdens 'shortcuts' over rijstterrassen en door rivieren (ondanks mijn bergschoenen best vaak "bijna" gevallen!!).

Helaas moest James eerder weg en bleef ik de laatste avond in mijn eentje in een dorpje bij vrienden/familie (in deze dorpen is iedereen op een of ander manier wel familie van elkaar...) van mijn gidsjes slapen. Nadat ik op slippers door Mu en Su over (voor mij) onmogelijke bergpaden en hoge rijstterras-richels heen gesleept ben, lieten ze me alle huisjes in hun dorp zien en zo heb ik al hun familie en vrienden ontmoet. Iedereen was zooo lief, geïnteresseerd en gastvrij. Samen met de zon zakte de temperatuur in de avond en aangezien ze hier geen verwarmingen hebben is het gebruikelijk dat de hele familie in de keuken om het vuur/kookplaat gaat zitten om warm te blijven. Het eten wordt door Pa bereid op het vuur (ze eten 3 keer per dag rijst, spinazie en omelet; bij hele speciale gelegenheden wordt er een dier geslacht) en na het eten wordt er gekletst en gezongen om het vuur heen. Ik sliep op een soort zoldertje/opslagplaats op een matrasje tussen de rijstzakken en na een nacht heerlijk slapen werd ik de volgende ochtend (ze staan daar normaal rond 5 uur op, ze hebben mij godzijdank uit laten slapen tot 8 uur!!!) wakker gemaakt voor een ontbijt (wederom rijst, spinazie en omelet) en na een warm afscheid ben ik met Mu en Su weer terug gaan lopen naar Sapa.

Na een geweldige tijd in het unieke Sapa ben ik via Hanoi naar een dorpje vlak bij Haiphong gebust om het Tet festival te vieren! Het Tet festival, Nieuwjaar volgens de Lunar kalender, is het grootste evenement van het jaar en wordt net als Kerst in Nederland met de hele familie gevierd. In de weken voor Tet had ik een lief meisje ontmoet in Hanoi (Nhan) die mij uitnodigde om met haar familie Tet te vieren. Vanwege Tet reden de bussen helaas niet en heb ik een bus gepakt die daar in de buurt zou komen. Dacht ik.... In de bus was er een (weer heel lief) meisje die mij geholpen heeft en mij in haar huis uitnodigde om te wachten tot Nhan me kwam ophalen. Haar hele familie was superlief, hebben me hun dorp en hun kerk -denk aan een Jezusbeeld in felle roodgele kleuren omgeven door draken, knipperlichten en goud- laten zien en stopten me vol met traditionele Tet-taart (ingrediënten: suiker, rijst, beef en pork). Na 2 uur op de motor kwam Nhan aan ('toch de verkeerde bus genomen??') en heb ik na vele gelukswensen en uitnodigingen afscheid genomen van familie number one!

Na twee uur achterop de motor (gelukkig had Nhan extra jassen/sjaals en wanten voor me meegenomen!!) kwam ik lichtelijk onderkoeld eindelijk aan in het ouderlijk huis van Nhan. Haar hele familie stond me met open armen op te wachten en ik kreeg gelijk een grote portie eten, nog meer Tet taart en zoete snoepjes voorgeschoteld. Pa liet me zijn zelfgebrouwen drankjes proeven (die ik voor het gemak maar whisky noem). Met de hele familie in de enige verwarmde kamer van het huis (en het hele dorp!!) gewacht tot het 12 uur was voor vuurwerk!

Na een nacht slapen -met bijna de hele familie in 1 kamer (!)- kreeg ik noedels, kip, pork, wijn en whisky als ontbijt. Vervolgens kwam er nog meer familie op bezoek en iedereen was zooo lief! Een Tet traditie is dat de eerste bezoeker (buiten de familie) een bijzonder iemand moet zijn, vaak een rijke man met veel nakomelingen. Ik paste blijkbaar ook leuk in dat profiel en werd dus door vele familieleden (en zelfs de baas die de eerste man dat jaar in het huis van Nhan's familie was) uitgenodigd!! Een super ervaring, helaas dieet-technisch niet zo handig.... In elk huis kreeg ik wijn, whisky, taart en veeeeeel snoepjes en vlees. Omdat het de families geluk zou brengen als ik daar veeeeel van zou eten, spoorde elke familie mij aan tot veeeeel eten. Omdat ik veeeel families heb bezocht was ik na een tijdje een beetje tipsy, misselijk en zeker 10 kilo zwaarder!!! Na dit hele gebeuren kwam het avondeten. Moeders was fan van mij en zat daarom naast me mijn bord bij te vullen na elke hap de ik nam. Pa vulde steeds mijn glas. Vriendelijk bedanken werkt niet in Vietnam. In de avond waren er weer veeeeeel snoepjes. Resultaat: 20 kilo zwaarder...

Na een hartelijk en warm afscheid van deze lieve familie en vele beloftes dat ik terug zal komen in Vietnam en hun zal komen bezoeken ben ik samen met een lieve baby die door zijn moeder op mijn schoot geworpen werd terug naar Hanoi gereisd. Ik heb echt onwijs genoten van Vietnam en de mensen hier zijn zo ongelooflijk lief en vriendelijk! Ondertussen ben ik na 3 dagen (!!!!) vliegen (tussenlanding in Nieuw Zeeland, niet logisch, wel voordelig) veilig aangekomen in Australië!! Ik hoop dat alles goed gaat met jullie!! Tot over 7 maanden!!

Liefs Wiets

Wijze lessen voor overleven op vliegvelden:

- Ga als je je vliegtuig niet wil missen noooooooit in de rij staan achter een Vietnamese familie die wil inchecken!!

- In Hongkong krijg je voor elke scheet (letterlijk en figuurlijk) die je in het openbaar laat een boete...

- Maar gelukkig is er daar een gebruiksaanwijzing voor alles!!

- Zo is er een vierdelige beschrijving over hoe je gebruik moet maken van de WC... (ze hebben nog net geen beschrijving van de meest efficiënte, gebruiksvriendelijke, economisch, ergonomisch en ecologisch verantwoorde manier om je sluitspieren te gebruiken!!)

- De bovenste verdieping van Auckland Airport dient als een gratis hostel voor backpackers die geen geld meer hebben... (en ik geef toe: de bed/banken zijn fantastische slaapplekken!! zie foto's)