Na een hectische tocht richting de coach terminal (als in verdwaald in een stad waar alles op elkaar lijkt met teveel kg's bagage om te sjouwen) en een nachtelijke busrit van Canberra naar Melbourne - compleet met omvallende mensen van de slaap, een bijna-botsing met een kangoeroe en een gorgelende, kuchende kettingroker voor ons - kwamen we om 8:00 uur aan in deze metropool. Misschien ligt het gedeeltelijk aan onze bui in Sydney, maar we vinden Melbourne allebei een toffere stad. Na een eerste eigen verkenning van de stad rondom het hostel en een ritje met de gratis city circle tram, werd dat vooral duidelijk na de Mega Walking Tour die vanuit het hostel gratis werd georganiseerd. Melbourne staat bekend om de levendige muziekscène, vele sportevenementen en streetart in de vele kleine straatjes en steegjes. In een historische arcade zagen we hoe snoep gemaakt wordt, we bewonderden de vele graffiti kunstwerken en kregen met gevoel voor humor en mooie anekdotes een goed beeld van de stad. Met lunchtijd aten we met de hele groep in Chinatown, waar we worstelden met stokjes om onze dumplings en groenten in sojasaus fatsoenlijk naar binnen te krijgen. Wat een mooie ervaring was dat! De volgende dag verkenden we op eigen houtje de beroemde Queen Victoria Market, het alternatieve Brunswick Street en stapten we in de gratis tourist shuttle bus.

Helaas hadden we maar voor 3 nachten in het super centraal liggende Greenhouse Hostel geboekt, dus moesten we noodgedwongen verhuizen naar een ander hostel. Na het checken van diverse websites, leek het Melbourne Connection Hostel wel een goede keuze te zijn, dus werd dit voor de zekerheid via internet geboekt. Na de grote verhuizing en een aantal dagen slenteren door onbekende en inmiddels bekende straten was een dagje strand op het South Melbourne Beach met fish & chips als avondmaal een welkome afwisseling. 's Avonds dronken we op Federation Square, het hipste plein van Melbourne mét gratis draadloos internet, uit een bij de supermarkt gekochte 3 liter tank ijskoffie met gestolen rietjes van de MacDonald's. Met het resultaat dat we vanaf nu ernstig verslaafd zijn aan dit goddelijke goedje. De uitroep 'het escaleert!' is al menigmaal gevallen; bij de aankoop van deze overdosis in de supermarkt tot aan de hopeloze zoektochten naar een druppel romige ijskoffie, als dat maar goed komt! Terug naar het hostel: het léék een goede keuze, maar niets was minder waar... De in de kelder gesitueerde kamer stonk naar zweet vermengd met slaaplucht, er waren 4 kookpitjes voor het hele hostel in de rommelige keuken, de douches op het strand waren nog beter, de veren in Paula's matras staken er bijna doorheen en ik sliep als een banaan in mijn bed en was bang dat ik elk moment door het matras opgegeten kon worden. Dit hielden we echt geen nacht langer uit! We kregen na lang klagen 2 van de 4 nachten terugbetaald, waarvan we er dus maar één daar hebben geslapen, maar alles was beter dan nog een nacht daar te moeten slapen.

Na een telefoontje en het weer slepen met ons hele hebben en houden, konden we terecht in het Flinders Station Hostel, welke vlakbij ons eerste geliefde hostel ligt. Vanuit daar hebben we de Docklands - de gedeeltelijk nog in aanbouw en nieuwste wijk van Melbourne - verkend en de rest van de dag ons vermaakt met het shoppen in diverse outlets door de hele stad; lange leven de dagkaart voor het goede tramnetwerk! De volgende dag was het tijd voor weer een stranddagje en dit keer in de wijk St. Kilda. 's Avonds hebben we een biertje gedronken met de Groningse ICT'er en watersporter Bas, wie we op de ochtend van ons vertrek uit het Greenhouse Hostel hadden ontmoet. Hij gaat a.s. zondag met ons mee naar Torquay, de onofficiële surfhoofdstad van Australië, waar we t/m dinsdag blijven om vervolgens woensdag 18 november met z'n tweetjes voor 2 weken naar Tasmanië te vertrekken.

Zaterdag was het tijd voor de Meyer's Xmas Parade; een door het warenhuis Meyer (vergelijkbaar met de V&D) georganiseerde optocht met fanfares, dansacts, praalwagens en niet te vergeten figuren uit Sesamstraat, Bob de Bouwer, Thomas de Stoomlocomotief, de Turtles, de Simpsons etc. Echt iets voor grote kinderen als Paula en ik dus! We stonden vooraan tegen het hek gedrukt, dus we konden alles perfect zien. Helaas was de kerstman een grote afknapper op de afsluitende en lelijkste praalwagen, zonder dikke buik en gezellige bolle wangetjes... De volgende activiteit van deze dag was het bijwonen van een echte Australische cricket game in het beroemde Melbourne Cricket Ground stadion. We gingen er onvoorbereid heen, want van de spelregels waren we totaal niet op de hoogte, laat staan dat we dat nu zijn. Na 3 uur zitten en turen naar het bewegende slaghout, het werpen van het witte balletje en de spelers die af en toe eens een sprintje trokken om de bal te vangen, hadden we nog steeds geen idee hoe de regels waren. Ook zagen we constant hetzelfde team in het veld (West Australia) en maar twee spelers aan slag (Victoria), heel vreemd... En ja, we vertrokken pas na 3 lange uren, en dat terwijl de wedstrijd nog niet eens afgelopen was! Als er iets een duursport is, dan moet het dit wel zijn, ongelofelijk! Waarschijnlijk is die wedstrijd nu nog steeds bezig. Gelukkig hebben wij ons tussendoor vermaakt met het maken van foto's, overtuigend applaudisseren als de Ozzies dat ook deden, het luisteren naar onze iPods, het verorberen van bijna 500 gram pinda's, het lui onderuit zitten in de felle zon en het tussendoor wisselen van plek voor een ander uitzicht. Toch moet je dit eens in je leven meegemaakt hebben, want het is en blijft een zeer belangrijk onderdeel van de Australische cultuur.

Zondag was het dan zover; op naar de surfcapital van Australië! We waren 'stoked' om te gaan, want het plan was om uiteraard hier te gaan golfsurfen. We spraken met Bas om 8:30 uur af bij het Greenhouse Hostel waar hij nog steeds verbleef, pakten de trein van 9:00 uur en stapten in Geelong over op de bus naar Torquay. Tot zover liep alles gesmeerd, wilde het niet dat ik in gesprek raakte met het Duitse meisje naast me, toen we ineens op de plek van bestemming waren en eruit moesten. Juist, in die haast vergeet je soms weleens wat... Als het nou een paraplu is, is het niet zo'n ramp, maar uitgerekend ík vergat mijn daypack uit het rek boven mijn hoofd te pakken, waar ik pas achter kwam, nadat de bus net was weggereden! Paniek op de prairie en gelijk de telefoon gepakt om het infonummer van de busmaatschappij te bellen. Omdat het zondag was, was het depot voor gevonden voorwerpen dicht en die kon ik pas de volgende dag om 9:00 uur bereiken. Verder konden ze niks voor me doen, dus ik zou 'rustig' moeten afwachten. Met een hoofd op onweer en super bezorgd over mijn tas (waarin mijn paspoort, portemonnee, fototoestel, netbook, etc. zit) checkten we in bij de Bell's Beach Surf Lodge. Ik vertelde van mijn tas, aangezien ik de kamer had gereserveerd op mijn naam en creditcard nummer. Voordat überhaupt in me opkwam dat ik de eigenaresse van het hostel misschien om hulp kon vragen, had ze de telefoon al gepakt en het bevriende hostel in Apollo Bay (een dorp verderop en eindbestemming van onze bus) gebeld. Om een lang verhaal kort te maken: de eigenaar van dat hostel heeft de bus opgewacht, verteld van mijn tas en gezorgd dat de bus die om 18:30 uur langs ons hostel zou komen hem mee zou nemen. Dus ik stond voor de zekerheid uiteraard al om 18:00 uur bij de bushalte en nam dik een half uur later mijn tas dolgelukkig en opgelucht in ontvangst. Had ik daar even ontzettend veel geluk mee gehad! Ik had er niet aan moeten denken wat er was gebeurd als ik mijn tas nooit meer terug had gezien. Eén ding weet ik zeker: ik praat nooit meer met mensen in de bus en houd mijn tas vanaf nu angstvallig de hele rit op schoot. Leermomentje!

Eind goed, al goed. Maandag was het tijd voor Australische golven, surfboards en actie! We huurden met z'n 3en 2 boardjes, een 8' softtop en een 7'6" hardtop, en sjouwden de hele handel naar het surfstrand. Het waaide werkelijk waar als een malle (constante windkracht 4), waardoor we bijna gezandstraald en ons met moeite in ons wetsuit gehesen kregen. Uiteindelijk hebben we toch nog een paar aardige golven weten te pakken tussen alle enorme bakken water door die binnen kwamen rollen. Na al die actie hadden we honger, dus maakten we een lekkere grote pan rijst met paprika, paksoi en rode curry vermengd met kokosmelk als sausje. Eén hap en de steekvlammen kwamen metershoog uit ons oren! Allemachtig, ik heb nog nooit zulk pittig voedsel gegeten. De halve flacon tomatenketchup werd erop leeggespoten, maar nog steeds was het té pittig om naar binnen te werken. Gelukkig was daar onze geliefde ijskoffie nog die de boel enigszins hielp blussen. Vraag me niet hoe, maar we hebben braaf onze borden met rode koppen (nee, deze keer niet van de zon) leeggegeten. Never again!

De volgende ochtend konden we maar moeilijk uit ons bed komen, maar we konden nog tot 12:00 uur surfen, voordat we onze plankjes weer in moesten leveren, dus hop naar het strand om de golven opnieuw te trotseren. De wind was gaan liggen en de golven rolden vrij rustig naar binnen ook al waren ze nog behoorlijk hoog. Bas was inmiddels vertrokken, omdat hij opgepikt werd door en verder reist met 2 vrienden die met een auto via de Great Ocean Road richting de Outback gaan. We hadden dus allebei een surfboardje tot onze beschikking, waardoor we nog 1,5 uur non-stop lekker in het water hebben gelegen.

Op dit moment zitten we voor het hostel te wachten op de bus naar Geelong, waar we overstappen op de trein naar Melbourne. Na een nachtje slapen in de stad, vliegen we morgen om 15:30 uur in 1,5 uur naar Launceston te Tasmanië, alwaar we onze huurauto kunnen ophalen. De volgende blog volgt waarschijnlijk ergens vanuit Tasmanië, waar we 2 weken gaan rondcrossen om het eiland te verkennen.

P.S. Ouders, geen nood over ons eetgedrag; er gaat een heel brood per dag doorheen en we weten tot nu toe gezond en gevarieerd! Dat backpacken maakt hongerig! En water drinken wil je wel hier in de zon en in die ijskoffie zit geen cafeïne (hoewel we sinds dat we ijskoffie drinken minder lekker slapen en nogal eens hyperactief zijn...), dus ook dat zit wel snor. ;-)

P.P.S. Nieuwe foto's! http://picasaweb.google.nl/annemarie.stap/AnnemarieInAustralie