Na ons Amerikaanse 'Alpen' avontuur en een rumoerig nachtje op Ami's Acres Camping pal langs de Interstate 70 met voorbijrazende trucks en ander motorisch gespuis, is het volgende doel de plaats Moab. Daar slaan we ons kamp voor 3 nachten op om het nabijgelegen Arches National Park, Dead Horse Point State Park en Canyonlands National Park met een bezoekje te vereren. De weg voert ons langs één van de zogeheten 'American Scenic Byways' - om precies te zijn wegnummer 128 - die hier de Colorado River volgt. Het is een ontzettend mooie weg en ook hier maken het fototoestel en de filmcamera weer overuren vanachter het raam. Tijdens een lunchstop langs de rivier arriveert er een hele groep stoere dames en heren, op compleet uitgeruste rafts wel te verstaan en zelfs in het gezelschap van 3 honden. Een praatje met één van de crewleden leert ons dat deze mensen al 11 dagen op en langs het water bivakkeren. Hoe gaaf moet dat zijn zo dwars door dit onherbergzame gebied!

Arches National Park. Het gebied waar onder andere scènes van Thelma and Louise en de film '127 Hours' vrij recent werd opgenomen. Die laatste heb ik nog steeds niet durven kijken vanwege het tot in detail gefilmde moment dat die gozer zijn eigen arm afzet met een bot scheermesje... Juist ja, daarom dus. Vanwege heimweeverschijnselen zal ik er eenmaal terug in Nederland toch aan moeten geloven, want je raakt hier niet uitgekeken. In verhouding tot de andere nationale parken is het met 305 km2 vrij klein, maar wel een van de opmerkelijkste en beroemdste van Amerika. Zoals de naam doet vermoeden, is het vooral bekend vanwege de duizenden natuurlijk gevormde boogbruggen, waarvan Delicate Arch de beroemdste is. De luttele 2,8 kilometer klim hier naartoe is spectaculair en het uitzicht fenomenaal! Daarnaast zijn er nog vele andere soorten rotsformaties te vinden zoals Balanced Rock, wat het tot een terracottakleurig surrealistisch landschap maakt. Een greep uit de meest indrukwekkende stops: North en South Window, Sand Dune Arch en Devils Garden.

De volgende dag is het tijd voor de noordkant van Canyonlands National Park, een 1830 meter hoog plateau genaamd Island In The Sky, gelegen tussen de Green River en de Colorado River die je ergens in de diepte af en toe voorbij ziet slingeren. Volgens de reisgidsen biedt dit park alle grote landschappen van westelijk Amerika in een notendop; natuurlijke boogbruggen, roodgekleurde rotszuilen en diepe kloven. We exploren het flink door met de camper langs alle uitzichtpunten te cruisen en lopend een paar trailtjes mee te pakken. Op één van onze wandelingen ontstaart pappa per ongeluk een salamander. Het arme beest schiet van schrik de struiken in en de staart ligt nog geruime tijd op de grond te kronkelen! Tijdens de lunch worden we belaagd door 2 nieuwsgierige golden-mantled ground squirrels. Wat een ADHD hebben die beesten, maar schattig zijn ze zeker. Aan het einde van de middag brengen we snel nog een bezoekje aan Dead Horse Point State Park, de klif werd vroeger door cowboys gebruikt om wilde paarden bijeen te drijven en zo makkelijker te vangen. Zeker niet alleen een tactisch punt, want het uitzicht is er fantastisch over de uitgestrekte diepte! Vergeet ik toch bijna te vermelden dat pappa deze dag de heugelijke leeftijd van 66 jaar heeft bereikt. Eigenlijk hadden we symbolisch de Route 66 moeten rijden... Om toch die biker feeling te krijgen, eten we 's avonds heerlijk bij de Moab Brewery met een bijpassend homemade gebrouwen pint 'Elephant Hill Hefeweizen' witbier. Dat ging er héél soepeltjes in!

Van Moab rijden we al prairiehondjes spottend naar Torrey, de uitvalsbasis voor Capital Reef National Park. Niet het meest spectaculaire park, maar zeer zeker de moeite waard en het ligt toch op de route naar Bryce Canyon. Je kan er eigenlijk niet eens omheen, want de weg loopt er dwars doorheen, wat weer een mooie rit oplevert. Tussen het grillige landschap doemt er dankzij de Freemont River ineens een oase van groen op. De aanwezige boomgaarden dateren van de tijd dat het plaatsje Fruita werd gesticht door een Mormoonse familie, waarvan enkele restanten zoals het oude schoolgebouwtje nog overeind staan. De volgende ochtend ontbijten we met verse homemade muffins van de camping. Een aangename afwisseling met het niet te vreten zoetige fabrieksbrood dat in de supermarkten en general stores uitsluitend te koop is.

En nu begin ik me te realiseren dat alles hier zo allemachtig prachtig is, dat we de gereden routes moeten gaan indelen in categorieën, om aan te kunnen geven wat de mooiste is. De 'American Scenic Byway' - in dit geval wegnummer 12 - hoort namelijk zeker thuis in zo'n rijtje. Met heel toepasselijk de muziek van de Dixie Chicks in m'n oren, cruisen we door het uitgestrekte en afwisselende Dixie National Forest. Ook gaat de weg een klein stukje door de noordkant van het Grand Staircase Escalante National Monument, waar we op een gegeven moment over een 'geasfalteerd richeltje' rijden met aan weerszijden bijna loodrechte klifwanden. In ieder geval volgende de spectaculaire panorama's elkaar razendsnel op! Tussendoor maken we een koffiestop bij het Kiva Koffeehouse. Een ingenieur kwam op het briljante idee om dit bijzondere half in de rotsen liggende gebouw zodanig te maken, dat je een 180 graden zicht op de omliggende omgeving hebt. Tussen enorme boomstammen als muren met gigantische ramen van boven tot onder smaakt de koffie natuurlijk extra lekker. We kunnen er weer tegenaan, op naar Bryce Canyon City! Hoewel het geen stad te noemen is, want deze nederzetting vlak voor de entree van het Bryce Canyon National Park omvat een enorme winkel met alles van souvenirs tot etenswaren en van campingartikelen tot kleding. Verder is er een hotel, benzinestation, camping, nog wat kleine winkeltjes en that's it folks!

En als je dan denkt dat je het allermooiste gezien hebt, beland je in dit pareltje van een Amerikaanse nationaal park. Moeder Natuur blijft een mens verbazen! Meer hierover in de volgende blog...

- to be continued -


P.S. Voor beelden van al dit moois zeg ik: Google is je vriend. Het internet is hier helaas iets te traag om onze foto's te uploaden én we hebben simpelweg veel te weinig tijd om een fatsoenlijke selectie van onze gigantische collectie foto's te maken. Bij dezen nodig ik jullie dan ook graag uit om een keer in Papecity het materiaal te komen aanschouwen! Om het reisgidsgehalte van deze blog binnen de perken te houden, wijs ik jullie voor nog meer details door naar de informatieve website van de National Park Service: www.nps.gov