Het laatste blog dateert alweer van een maand geleden, de tijd vliegt voorbij. Nu tijd om een blog te schrijven, is het hard nadenken wat we ALLEMAAL beleefd hebben de afgelopen tijd. Gelukkig hebben we het dagelijks bijgehouden in een boekje, dus dat gebruik ik als geheugensteun

In Christchurch aangekomen moet we een aardig eindje wandelen naar het hostel. Er zijn maar weinig hostels op dit moment open, de meeste een stukje buiten de stad. Het hostel wat we gevonden hebben is midden in een woonwijk, een hele andere opzet dan we gewend zijn. We hebben 1 hele dag in Christchurch dus gaan dan ook flink op stap. We hebben veel verhalen gehoord over het centrum, maar pas als je er loopt dringt het tot je door hoe erg het echt is. Zoals jullie op de foto's hebben kunnen zien, is het grootste gedeelte van de stad afgesloten. (De witte foto met de plattegrond en dan geeft het gearceerde gedeelte aan wat is afgesloten) We lopen langs de hekken, zien halve ingestorte gebouwen, gebouwen met wat kapotte stukjes maar ook gebouwen met de grond gelijk zijn gemaakt. Soms zelfs hele wijken en huizen die schade hebben, lijkt wel of er een oorlog heeft plaats gevonden. Je ziet dat in de stad al herstel werkzaamheden plaats vinden, maar ze zijn er nog lang niet. 's Middags brengen we door in het park van Christchurch, dit park is net zo groot als het centrum van de stad. We vernemen dat er vandaag een gedeelte van het centrum is geopend, waar winkels zijn gevestigd. Dit gedeelte van het centrum is opgebouwd met zee containers, waar de winkels in zitten. 's Avonds komt Valentin ons nog opzoeken, hij is vandaag in Christchurch aangekomen. Na een gezellig avondje nemen we weer afscheid, maar met het plan om elkaar weer te treffen in Sydney met Oud & Nieuw!

Na deze twee maanden waarin we zoveel mooie dingen hebben gezien/ervaren, nemen we afscheid van Nieuw Zealand. We hebben dit land in ons hart gesloten en zullen het nooit vergeten! Toch gaan we op naar het nieuwe avontuur in Australië

Na een hele dag vliegen, wachten en vliegen komen we eindelijk aan in het hostel in Cairns. Allebei de vluchten verliepen goed en in de tijd die we er tussen moesten wachten hebben we alvast wat zaken uitgezocht. Nieuw Zealand verlieten we met ongeveer 18 graden, dus lange broeken & lange T-shirts. Nu in Ozzie aangekomen is het hier 25 graden en erg warm, zelfs om 5 uur 's middags. In het hostel werkt de Nederlandse Judith, ja hoor gelijk weer Nederlands praten. Wel leuk want ze kan ons aardig wat dingen vertellen over Cairns en Australië in het algemeen. 's Avonds doen we relaxt want morgen hebben we een organiseerdag op de planning.

Gezien wij in de planning hebben om 6 maanden in Australië te verblijven en ook te gaan werken, is het verstandig een aantal zaken te organiseren. Te denken valt aan een telefoonnummer, een belastingnummer, bankrekening enzo. Het telefoonbereik werkt hier alleen anders dan wij in Nederland gewend zijn. Er zijn hier delen in het land waar geen elke provider telefoon bereik heeft, kan dus zomaar zijn dat we dagen onbereikbaar zijn ! Hierbij de telefoonnummers waar wij de komende tijd op te bereiken zijn (het NZ-nummer is niet meer actief) :

Chris +61412730523

Berber +61405027207

Na een dag organiseren hebben we een belastingnummer, bankrekening en pensioenfonds aangevraagd. Deze zaken heb je nodig om hier te kunnen werken volgens de wetten. We hadden bedacht om in Cairns te blijven tot dat Hans&Carla (Chris zijn ouders) hier zouden aankomen en wilde in de tussen tijd wel wat werken. De zoektocht naar werk gaat wat lastig, ze willen allemaal dat je minimaal 1,5 maand blijft. Wij als eerlijke Hollanders geven netjes aan dat we maar 3 weken kunnen werken.

Toch vinden we uiteindelijk een soort van baantje, we gaan werken voor gratis accommodatie. Dat betekent dat we allebei 15 uur moeten werken in de week en daarvoor gratis in een twee persoonskamer mogen verblijven. Wat een luxe is dat voor ons, aangezien we de afgelopen tijd altijd maar in slaapzalen hebben geslapen. Nu hebben we wat privacy en een eigen plekje. We hebben een van de goede baantjes bemachtig. We moeten ieder in totaal 25 uur (5 halve dagen) achter de receptie werken, pannenkoeken bakken op zaterdagmorgen en de barbecue organiseren op zondag. Dit hebben we dus 3 weken gedaan, maar gelukkig hadden we wel ook wat dagen vrij af en toe. Het is een kleinschalig hostel, wat een huiselijke sfeer oplevert. Iedereen kent elkaar en ' s avonds wordt er gezellig buiten gezeten. We krijgen van het hostel ook ieder avond een voucher voor een gratis backpacker maaltijd bij een restaurant in de buurt. Dat scheelt wel, hoeven niet zoveel boodschappen te doen maar ook niet te koken iedere avond! Het hostel beschikt over een grote achtertuin met een grasveld en zwembad, heerlijk om af en toe even een verfrissende duik te nemen. We maken in de tijd dat we er zijn een heleboel nieuwe vrienden met mensen die al een tijd in het hostel verblijven: Emma, Adam, Sara, Danny, James, George, Aron & Tristan. We hebben een leuke tijd daar ook aan hun te danken, misschien gaan we een aantal mensen nogmaals ontmoeten ergens anders in Australië

Het plaatsje Cairns waar we verblijven is een echt toeristen stadje, overal cafeetjes, bureaus waar je tours kunt boeken en een prachtige lagoon. Je mag hier in Cairns niet in de zee zwemmen i.v.m. de krokodillen & kwallen die hier leven. Daarom hebben ze een lagoon gemaakt, dit is een gratis openbaar buitenzwembad. Hier brengen we ook een dag door lekker van de zon te genieten. We hopen natuurlijk ook een beetje een kleurtje op te doen in Australië ;-) In het hostel maken we voor het eerste kennis met het Ozzie drankje 'Goon', dit is hele goedkope wijn. De alcohol is hier ontzettend duur waardoor alle backpackers goon drinken. De smaak is best goed te doen als je het drinkt bij een spelletje kaarten of een drankspelletje

Mijn naam is lastig uit te spreken voor mensen uit andere landen, er worden allerlei variaties gemaakt door de mensen in het hostel. Burger, Burbur, Birbir, Barbara enzovoort. Als we het daar 's avonds om 11 uur over hebben, onder het genot van een drankje en een potje kaarten, raken we er over in gesprek. Iemand dacht zelfs dat mijn naam Pepper was, als ik vraag waarom is het antwoord: omdat je lekker spicey bent, altijd bezig. Mijn reactie daarop is echt Nederlands; owh ik heb peper in mijn reet (alleen dan letterlijk vertaalt naar het Engels). Iedereen stopt, zet zijn drinken neer, monden open en Chris lacht hard. Ik heb een uitspraak gebruikt die helemaal niet bekent is in ander landen. Als ik de betekenis uitleg, moeten ze er erg om lachen en maken ze er grapjes over. Vanaf dat moment sta ik in het hostel bekent als pepper i.p.v. Berber. Zelfs nieuwe gasten komen naar me toe : Pepper, ze zeiden dat ik naar jou moest toekomen voor het verlengen van mijn verblijf). Het wordt een grappige situatie en al gauw ben ik er aan gewend.

De dagen dat we niet hoeven te werken, verdiepen we ons in wat we de komende tijd verder willen gaan doen. Hoe gaan we reizen, waar willen we heen reizen enzo. Gaan we een auto kopen, huren, met de bus reizen er zijn zoveel opties. Een van de jongens in het hostel is thuis een autoverkoper en gaat met ons mee auto's kijken. Uiteindelijk vinden we een goede deal/optie. We denken er over na en overwegen alles keuzes en besluiten uiteindelijk om een stationwagon te kopen. We kopen een zilveren holden commodore uit 1998, automaat met 290.000 op de kilometerteller. Voor een Nederlandse auto is dat vreselijk veel, maar hier is het een peulenschil. Hebben zelfs auto's te koop zien staan met 550.000 km. We kopen de auto bij een dealer dus dat heeft ook wel een prettig gevoel. We hopen dat 'ie' het de komende zes maanden goed doet en ons naar de mooiste plekjes brengt!

Om de auto even beetje te testen maken we een uitstapje naar de Crystal Cascades, een waterval in de buurt van Cairns. We nemen James, George en Tristan mee op stap. Het regent gigantisch 's morgens, dan schijnt de zon weer prachtig en als wij aankomen 's middags bij de Crystal Cascades regent het pijpenstelen. Op het pad vinden we een schildpad met een beschadiging in zijn schild, we zetten hem terug in het water. We hebben onze goede daad voor vandaag gedaan. De jongens springen van een hoge rots af, ongeveer 5 meter hoog, bij het teken : no fear. Geweldig om te doen volgens hun, maar ook super om er foto's van te maken

Chris besluit om een meerdaagse duiktrip te gaan doen op het Great Barrier Reef. Hij laat mij helemaal alleen achter in het weekend in het hostel Gelukkig ben ik daar genoeg thuis om mezelf te redden en vermaken. Hij vertrekt op zaterdag en komt maandag weer terug. Hij heeft een digitale onderwatercamera gekocht die hij mee neemt, daarmee kan hij foto's maken van het mooie koraal. Hij heeft een ongelofelijk mooie tijd en doet veel ervaringen op met het duiken. Zo doen ze zelfs twee nachtduiken en een vroege ochtendduik. Op de boot besluiten hij zijn advance open water te doen, zijn extra duikdiploma. In de 3 dagen dat hij weg is doet hij 11 duiken, wat best vermoeiden is. Hij doet een duik waarbij ze haaien voeren, ziet schilpadden en wordt aangevallen door een titan triggerfisch.

Als ze met zoveel mensen in een hostel samen leeft, nieuwe mensen ontmoet en dingen beleeft. Komen er ook momenten dat je afscheid moet nemen van je maatjes. Er worden regelmatig feestje gevierd als afscheid. Bij het afscheidsfeestje van Emma & Adam spelen we een drankspelletje op het liedje Roxanne. Iedere keer als er Roxanne wordt gezongen moesten de meiden opstaan en wat drinken, bij put on the red light moesten de mannen opstaan en drinken. Je denkt nu vast: dat is saai! Maar ga maar eens naar het liedje luisteren, dan wordt het toch best zwaar en grappig! :-D Emma is in het hostel beetje mijn maatje geworden, dus is wel jammer dat we afscheid moeten nemen. Zal wel wennen zijn maar misschien ontmoeten we elkaar later weer in Brisbane ofzo Bij de feestjes 's avonds beland er ook wel eens mensen in het zwembad, soort van poolparty's. Met kleren en al wordt iedereen er in gegooid als jonas in de walvis. Een van de jongens heeft wat met synchroon zwemmen en in synchroon wordt er een dansje in het water opgevoerd. Erg lachwekkend om te zien! Ook George verlaat het hostel met een afscheidsfeestje, waarbij hij zelfs heel dronken wordt en om 10 uur al in bed ligt. Haha hij krijgt dus niet zoveel mee van zijn eigen feestje ;-) De volgende ochtend vindt iedereen een briefje onder zijn deur door geschoven, met een groet van George.

Dan komt de dag dat Hans & Carla veilig aangekomen zijn in Cairns. Na twee lange vluchten en een indrukwekkende dag in HongKong, zijn ze nu toch eindelijk hier. We gaan bij hun op bezoek in het hotel als verrassing. Het is een prettig weerzien, voor sommige wat emotioneel. Het is voor ons wel raar om weer zoveel Nederlands te praten, aangezien wij de afgelopen 3,5 maanden bijna alleen maar Engels gesproken hebben. We kletsen gezellig bij onder het genot van een drankje en een hapje eten. We helpen ze met het ophalen van de camper. Wat een gigantisch ding, hij is 3,5 meter hoog en 7 meter lang :-D echt een rijdend huis! Na wat dingen georganiseerd te hebben zijn we allemaal klaar voor een roadtrip langs de oostkust richting Sydney. Het einde van onze tijd in het hostel komt er dus aan. We hebben een auto en camping spullen gekocht om verder te kunnen reizen tijdens onze roadtrip langs de oostkust. We nemen afscheid van de groep die er nog is en bedanken iedereen voor de geweldige tijd!

We zijn onze roadtrip gestart met een trip omhoog naar Port Douglas, dit is een klein plaatsje een uurtje boven Cairns. Vanaf hier hebben wij een dagtrip geboekt om het Great Barrier Reef op te gaan met duiken en snorkelen. Op dit rit hier naar toe stoppen we op een strandje langs de kust. Helemaal afgelegen en met een prachtig uitzicht. Helaas mag je in Australië niet zomaar in de zee zwemmen. Dit mag alleen tussen de rood/gele vlaggen en tussen de netten, dit i.v.m. krokodillen en kwallen. Daarna maken we een stop bij een krokodillenfarm, dit is een soort dierenpark met krokodillen. De langste die ze er hebben is 5,5 meter lang! Tijdens een boottochtje houden ze een stukje kip aan een stokje vast om de krokodillen uit het water te laten komen/springen. Bijzonder gezicht, maar wat een gigantische beesten. Als ze hun mond dicht doen, klinkt het net alsof er twee bakstenen op elkaar vallen. In het park zien we nog meer dieren als we zelf rond lopen. Er zit een prachtige witte uil in een boomstam, lijkt wel een echte 'Hedwig' ! Verder zien we koala's, schattige beestjes maar ook wel beetje saai omdat ze zoveel slapen. Prachtige vogels hebben ze hier en ook zelfs een grote maar mooie spin, ja ja vreemde combinatie he! De verder weg naar Port Douglas verloopt langs de kust, prachtige weg met een mooi uitzicht Op de camping aangekomen blijken we vlak bij de zee te zitten, dus we besluiten een verfrissende duik te nemen in het water. Helaas het water is lekker warm dus verfrissend is het niet. Wel bijzonder want het water is hier gewoon 28 graden, net een hotpool. We gaan op tijd naar bed vandaag want morgen is de grote dag!!

Het Great Barrier Reef, de dagtrip waar we allemaal naar uitkeken. De dag begint op tijd en op de boot blijkt dat we een kleine groep hebben, maar 50 man i.p.v. 100 man. De boot vaart eerst 1,5 uur richting het reef, in die tijd krijgt iedereen een briefing. Chris gaat twee duiken maken op deze dag, Hans & Carla één en ik een introductie duik. Carla kan bij haar eerste duik haar oren niet klaren, dus breekt de duik af. Het is in het openwater en de zee is best druk, we moeten in het water van de boot af springen. Alle deze factoren maken mij bang, waardoor ik in paniek raak en niet kalm kan worden om te gaan duiken. Besluit dat ik liever met plezier snorkel dan met paniek duik. Carla en ik snorkelen samen, terwijl Hans & Chris verder duiken. We zien ontzettend veel mooie vissen, grote, kleine, egaal of meerder kleuren. Het rif is ondiep dus je kunt alle kleuren en het koraal goed zien. We zien nemo en zijn vriendjes en zelfs ook nog een grijze rifhaai (grey reefshark). Spannend maar ook wel heel gaaf, gelukkig komt hij niet te dichtbij. Je komt echt ogen te kort tijdens het snorkelen, er zijn zoveel mooie dingen te zien. Nadat de boot even gevaren heeft komen we op de tweede duikplek, Carla en ik krijgen nog een kans. Dit keer lukt het Carla wel, maar helaas mij niet. Ik geef het voor nu op en breng mijn tijd door op het dek samen met Hans. Aangezien Chris ook op zijn tweede duik is. Na de lunch en op de derde en laatste plek, snorkelen we allemaal. Weer zien we zoveel mooie en bijzonder vissen, ook weer een rifhaai. Dit keer een witte punt rifhaai (white tip reefshark) en een titan triggerfisch. Dit is de vis waar Chris op zijn vorige duiktrip ook door is aangevallen, gelukkig is deze wel kalm. Na 5 prachtige uren op het rif vertrekt de boot weer terug naar het vaste land. Lekker nog even uitwaaien en alle bijzondere ervaringen op ons laten inwerken. Als afsluiter drinken we een verfrissend drankje op het terras en bestellen we lekker makkelijk 's avonds pizza.

Na deze geweldige dag staat er weer een reisdag op de planning richting Lake Tinaroo, een plaatsje in het binnenland. De autorit er heen geeft bijzonder plaatjes, een woestijn, een grote rivier, veel termieten heuvels, uitgebrande auto's….. welcome to Australië ;-) We bezoeken nog een National Park Mossman Gorge, waar het water voor Australisch doen heel helder en schoon is. Wij 'verwende' reizigers, vergelijk het met NZ en daarbij is het niks! De camping is een prachtige plek naast het meer, waar we 's middags een duik in nemen. We genieten van de omgeving en alle bijzondere wilde dieren die hier leven, zoals bijvoorbeeld papagaaien en kaketoe.

Deze dag hebben we een lekker relaxdag gehad, uhm ik heb net 5 pagina's bijna vol geschreven, haha! Nee lekker in de zon gezeten, gezwommen in het zwembad en wat gerommeld. Het is voor ons een vreselijk gek gevoel dat het al 2 december is. Voor ons gevoel is het juli. Sinterklaas en kerstgevoel is hier ver te zoeken. Voor iedereen in Nederland geniet lekker van de dagen die er komen, dan doen wij dat absoluut ook!

Veel liefs en dikke knuffels van ons allemaal uit Ozzie !