Het Mainland.

Nadat alle campers, auto's en vrachtwagens van dit enorme schip zijn vertrokken lopen we door de terminal. We zijn aangekomen op het zuidereiland. Het weer is hier in Picton helaas een stuk minder goed (regen) dan waar we vertrokken uit Wellington. We vinden snel onze bus met 'Soap' als chauffeur. Tijdens de busrit wordt verteld over een Maori legende. Maui (god) staat op het mainland (stadje Kaikoura) en vist het noordereiland uit de Tasman zee. Vanuit Picton vertrekken we naar Nelson, deze stad staat bekend als de stad met de meeste zon van heel Nieuw-Zeeland. Helaas voor ons treffen wij een van de weinige dagen met regen. We installeren ons snel in de kamer en vertrekken naar de kroeg. De rugbywedstrijd tussen Nieuw-Zeeland en Canada. 'The All Blacks' winnen uiteindelijk ruim van de Canadezen. We zijn van plan een aantal dagen te blijven in Nelson, en kiezen de beste dag (minste regen) uit om het Abel Tasman National Park te bezoeken. De tussenliggende dag doen we wat boodschappen ('Soap' is zo vriendelijk om ons met de auto mee te nemen, dan hoeven we niet door de regen) en maken een korte wandeling naar het middelste puntje van Nieuw-Zeeland. In Abel Tasman staat ons een wandeling van 4 uur te wachten. Na de Tongariro crossing is dit prima te doen. Groot voordeel is ook dat we onze eigen schoenen hier kunnen dragen, welke toch wel een stukje comfortabeler zitten. We worden per water-taxi in de tweede baai van dit park gedropt, stappen als enige van de boot af, en wandelen terug naar het dichtstbijzijnde stadje. Het is hier bijzonder stil. Veel meer dan de wind, zee en vogels horen we niet. Slechts een enkele andere wandelaar komen we tegen. De meeste lopen in de andere richting, met volle bepakking en tent, voor een 5 daagse wandeling door het park. Vanwege de hoeveelheid regen die hier gevallen is zien we veel watervallen op plekken waar die eigenlijk normaal niet zijn, bijvoorbeeld midden op het pad waar wij doorheen moeten. Al met al een mooie wandeling, een redelijk droge dag en weer een ervaring rijker.

Bij vertrek uit Nelson hebben we een heel kleine groep. De chauffeur (weer Soap) en slechts 5 passagiers. Het grote voordeel is dat we hierdoor een stuk sneller zijn, met name op de stopplaatsen, waardoor we wat extra plekken kunnen bezoeken. Zo stoppen we bijvoorbeeld bij Cape Foulwind. Hier leeft een kolonie zeehonden, dit heeft weer wat mooie foto's opgeleverd. Er wordt wat verteld over de omgeving en het zuidereiland in het algemeen. Het weer is een stuk beter geworden en het valt op dat alle lammetjes en kalven een stuk kleiner zijn dan op het noordereiland. Omdat het hier meestal een stuk kouder is, worden deze wat later geboren. Later op de dag stoppen we bij de bekende 'Pancake Rocks'. Door de erosie van vele miljoenen jaren hebben deze rotsen allemaal laagjes, een bijzonder gezicht. Ook heeft de zee veel tunnels onder de rotsen veroorzaakt. Bij enkele grote golven spuit het water de lucht in door de zogenaamde 'Blowholes'.
We hebben 1 nacht gepland in Greymouth, een van de weinige steden waar eigenlijk weinig te zien is. Savonds gaan we met de gehele groep naar een bierbrouwerij. We krijgen wat uitleg over het proces en er volgt een proeverij. Ongeveer 7 verschillende biertjes later is het tijd om zelf te tappen. We vertrekken naar een restaurant waar we een uitgebreide maaltijd krijgen (zat bij de prijs in). We vragen Soap naar de reden van zijn bijnaam. Hij claimt altijd zijn handen schoon te houden. Helaas voor hem heeft Chris hem bij 1 van de toilet-stops gespot, hij liep naar buiten zonder zijn handen te wassen. Na de confrontatie vertrekt hij direct richting de toiletten om zijn handen te wassen! Na deze confrontatie en omdat hij dezelfde voornaam heeft als Chris, wil Soap een bijnaam verzinnen. Hij komt op de proppen met Handwashing liquid, wat hij al snel afkort tot liquid. We lachen er met zijn allen om en gaan richting bed.

De volgende rit is naar Franz Josef. Een kort dagje, vertrek om 8 uur en aankomst rond half 1. Het is wederom een prachtige dag wat zorgt voor veel mooie uitzichten vanuit de bus. We maken enkele stops gedurende de dag. Zo zien we onder andere het meest bekende 'greenstone' stadje van NZ en stoppen we in Ross, een goudmijners stadje. In de grond onder de stad ligt nog steeds erg veel goud, maar de bewoners weigeren te verhuizen. Ook in de rivieren en stenen in de omgeving wordt nog regelmatig goud gevonden. Steeds dichter naderen we de zuidelijke Alpen, een prachtig uitzicht. We komen aan in het kleine stadje Franz Josef, slechts 2 straten breed en lang. Hier komen we een paar reizigers tegen die wij ook in Nelson al hebben gezien. Met een groepje vertrekken we richting het café en hebben een gezellige avond. Omdat wij hier wat langer verblijven moeten we helaas afscheid nemen van deze gezellige chauffeur en reisgenoten. Misschien komen we ze later nog tegen.

De volgende dag staat de 'full day glacier hike' gepland. Een volledige dag op de gletsjer die deze stad zo bekend maakt. In de wereld zijn er slechts 3 gletsjers die op zo dicht bij het zeeniveau liggen, Nieuw-Zeeland heeft er 2. Na de zware Tongariro Crossing vrezen we het zwaarste en bereiden ons goed voor. We krijgen wederom speciale broeken, jassen, schoenen en klimijzers mee. Vertrekken met een bus vol richting de gletsjer. Na een wandeling van ongeveer 3 kwartier komen we aan bij de gletsjer. Het is bewolkt, niet koud en gelukkig droog. We worden opgedeeld in groepen van 11 om het voor de gidsen overzichtelijk te houden en krijgen extra uitleg over hoe de gletsjer ontstaat en werkt. De gehele vallei laat duidelijk zien dat de gletsjer vroeger een stuk groter was. Grote en kleine rotsblokken, afgeschuurde rotswanden en een rivier uit de gletsjermond zijn duidelijke tekens. Na een flinke klim langs de zijkant van de gletsjer is het tijd om de ijzers onder de schoenen te binden en op het ijs te gaan. De wandeling is een stuk minder zwaar dan verwacht. Er zijn veel korte pauze's (waarbij de gids vele traptreden in het ijs maakt) en de totale afstand is een stuk korter dan we dachten. Wel is het een bijzondere ervaring. Door de samengedrukte sneeuw is er ijs ontstaan. In de vele nauwe doorgangen, en grotten is het duidelijk te zien hoe blauw de kleur is. Er zijn vele kloven, gaten en waterstroompjes over de gletsjer, mooi dat de gids er is! Op ongeveer 800 meter hoogte stoppen we voor lunch en foto's, waarna we onze weg naar beneden maken. Eenmaal terug in de vallei krijgen we helaas toch wat regen, en heeft Berber last van haar voeten. Vanwege de klimijzers konden/mochten we helaas weer niet onze eigen schoenen aan. Bij deze trip was toegang tot de Glacier Hot Pools inbegrepen. We relaxen hier in de avond lekker in de baden van 36, 38 en 40 graden. Ook hier hebben we voor de volgende dag een relaxdag gepland. We kijken een filmpje en doen wat boodschappen. Savonds kijken we de 2 kwartfinales van de Rugby op tv en schrijven we een blog! Voor morgen staan er 2 andere kwartfinales op het programma.

We zullen de All Blacks weer aanmoedigen!