Genieten, afzien en genieten.

Sinds de vorige update hebben we ondertussen het noordereiland verlaten. Dit verhaal zal gaan over het laatste deel van het noordereiland, een ander verhaal zal gaan over de eerste week op het zuidereiland.

Vanuit Taupo rijden we via Waitomo caves naar het National park. We hebben dit maal een compleet ander type chauffeur, dat is wel even wennen. 'Manu' heeft een maori achtergrond en haar tot halverwege zijn rug. Hij is een stuk stiller maar verteld wel veel dingen over de cultuur en het ontstaan van de verschillende namen van regio's en steden. De waitomo caves staan bekend om de vele glowworms. In dit gebied zijn vele ingangen in de kalksteen ondergrond. Er is mogelijkheid om te 'black-water-raften', te abseilen in de grotten en vele andere activiteiten. Wij besluiten om de meest bekende glowworm tour te boeken. Na een trip door de kalksteen grotten met vele stalactieten, stalagmieten en pilaren stappen we in een bootje. In deze donkere grotten zien we duizenden glowworms.

Als we in de buurt van National park komen zien we de bergen al opdoemen. Het zijn er drie, Tongariro, Ngaurohoe (aka Mount Doom uit Lord of the rings) en Ruapehu. Deze 3 bergen zijn actieve vulkanen. Via Facebook krijgen we veel reacties van mensen die de Tongariro crossing aanraden. Een wandeling van 19,4 km, ongeveer 7-8 uur lopen. Wat iedereen vergeet te vertellen is dat zij de crossing in de zomerse omstandigheden hebben gedaan. Na wat extra informatie besluiten we de volgende dag deze crossing te gaan doen, in winterse omstandigheden. We gaan op tijd slapen, de bus haalt ons namelijk om 07.00 op. Na een hele stapel met kleding en hulpmiddelen gekregen te hebben beginnen we aan het eerste stuk. Een paar kilometer wandelen tot aan de voet van de berg. Het is een prachtig uitzicht waarbij we langs een stroompje water omhoog wandelen. Onderaan de voet van de berg worden we opgedeeld in kleine groepjes en van een gids voorzien. We beginnen aan een lastig stuk, door de gids worden ze als 'the devils stairs' omschreven. Het zijn veel, heel veel traptreden omhoog. Helaas voor ons zit er slecht weer aan te komen, wind van 40 km/uur en wat bewolking. Hierdoor neemt de gids iets minder tijd om omhoog te lopen, het tempo zit er aardig in! Na deze 'klim' komen we op een vlakte. Het is duidelijk een stuk kouder geworden en er ligt een dik pak sneeuw. Na een vlak stuk is het tijd om de ijzers onder de schoenen te binden, extra lagen kleding aan te trekken en ijshamers gereed te houden. Na een korte uitleg over het gebruik van deze hulpmiddelen gaan we verder. Een stijl stuk ijs, af en toe moeten we zijwaarts lopen omdat het anders niet te doen is. Het ijs is af en toe zo hard dat het zelfs met de ijzers lastig is om grip te vinden. Halverwege begrijpen we de haast van de gids, er steekt een pittige wind op, de sneeuw vliegt ons om de oren en het is een heel stuk kouder. Gelukkig hebben we 4 lagen kleding, mutsen en handschoenen aan. Eenmaal boven (het hoogste punt, de rode krater, 1900meter) is het tijd voor de lunch. Het waait nog steeds hard en het verschil tussen sneeuw en wolken is lastig te zien. Gelukkig klaart het af en toe een beetje op en kunnen we genieten van een prachtig uitzicht. Voor ons ligt een grote vallei tussen allerlei verschillende kraters in. Er komt nu een leuk gedeelte, de ijzers gaan af, de hamers worden opgeborgen en we glijden van de berg af. Gelijk zijn we 250 meter lager dan het hoogste punt. Veel mensen verliezen allerlei spullen op de weg naar beneden (het gaat best hard) en een aantal botsen tegen elkaar aan. Aan deze kant van de berg is het prachtig weer, we worden er aan herinnerd om ons goed in te smeren ivm de weerkaatsing van de zon in de sneeuw. Na nog een aantal keer naar beneden te zijn gegleden en een flinke wandeling komen we bij een hutje. Vanaf hier is het nog 6 km, ongeveer anderhalf uur, naar beneden wandelen. De kilometers beginnen we op dit stuk toch echt wel te voelen aan onze voeten, maar na 7,5 uur zijn we op de punt van bestemming aangekomen. Een van de zwaarste dagen ooit, maar we zijn er! We duiken onder de douche, koken snel een maaltijd en vallen rond 8 uur in slaap. Gelukkig hebben we de volgende dag gereserveerd als 'relaxdag', na 12 uur slapen worden we wakker, gelukkig niet te veel spierpijn maar wel een beetje stijf.

Na een lange busstop met een aantal stops (niet noemenswaardig) komen we aan de in de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington. De stad staat bekend als 'the windy city'. Winden van meer dan 40km/uur zijn hier dagelijkse kost. Gelukkig hebben we redelijk mooi weer. De chauffeur brengt ons nog even naar Mount Victoria, waar we een 360 graden uitzicht hebben over de stad. We komen aan in het hostel, wat vanwege de rugbywedstrijden op zaterdag en zondag helemaal volgeboekt is. We lopen wat rond is de stad, drinken even wat in de bar naast het hotel en gaan redelijk op tijd naar bed. Reizen is vermoeiend :). Vrijdag spenderen we de gehele dag in hét museum van Nieuw-Zeeland, 'Te Papa'. Een geweldig en interactief museum waar van alles te zien is. Het gaat voornamelijk over het land, de historie, cultuur en natuur. Erg interessant allemaal. In de avond zitten we nog even met de buschauffeur (die ons van National park naar wellington heeft gebracht) in de kroeg. Hier ontmoeten we ook al onze volgende chauffeur. Hij heeft de bijnaam 'Soap' en zal ons ophalen zodra we van de boot komen op het zuidereiland. Zaterdag gaan we met de kabelbaan naar de botanische tuinen van Wellington. Na een wandeling van een half uur komen we weer beneden in het centrum. Onderweg komen we een grote groep mariniers tegen, het 70-jarig bestaan van de marine wordt gevierd. Alle marineschepen zijn aanwezig en er zijn parades door de stad. Rond 5 uur vertrekken we richting het stadion, ongeveer 20 minuten lopen vanaf het hostel. Grote groepen mensen lopen in dezelfde richting. Frankrijk - Tonga staat op het programma. Een spannende wedstrijd maar de verwachting is dat Frankrijk zal winnen. We komen aan in het stadion (ongeveer zo groot als het AZ-stadion) en zoeken onze plekken uit. We zitten midden tussen de Franse en Tonga-fans. Alles zit door elkaar. Wat een feest, er wordt gezongen, gedanst en velen zijn verkleed. Denk ter vergelijking even aan de beelden van een WK voetbal. Het is een spannende wedstrijd, de teams zijn aan elkaar gewaagd, maar Tonga wint uiteindelijk (France 14 - 19 Tonga). In de laatste minuut scoort Frankrijk een laatste punt (we gaan maar even niet in op de spelregels). Ze verliezen, maar zijn nu wel door naar de knock-out fase. De Tonga'ers vieren feest en de Fransen joelen hun eigen team uit. Na deze fantastische ervaring wandelen we terug naar het Hostel, pakken onze koffers en gaan naar bed. De volgende ochtend moeten we weer vroeg op.

We verlaten Wellington, tot nu toe de leukste stad van het land. Het lijkt qua grootte, sfeer en centrum het meeste op Alkmaar. Er is van alles wat, in de juiste verhouding en spreekt ons tot nu toe het beste aan. Om 7 uur gaat de bus richting de boot. Er staat ons een ruime 3 uur op de boot te wachten. Omdat zowel het zuidereiland als het noordereiland een groot aantal bergen bevatten, moet alle wind die van west naar oost (of andersom) over de oceaan komt door het 'gat' tussen de eilanden. 'The Cook Straight' is hierdoor de meeste dagen van het jaar een wilde zee, harde wind en hoge golven. Helaas regent het vandaag ook nog eens (dat hebben we al lange tijd niet meer meegemaakt). Niet al te best weer dus. Op het bovenste dek (niveau 10) staan veel mensen met verrekijkers de oceaan af te speuren, er worden regelmatig walvissen, dolfijnen, zeehonden en pinguïns gezien op deze boottocht. Door het slechte weer van deze dag zien we helaas niks bijzonders voorbijkomen.

Bye Bye noordereiland and Hello Zuidereiland! :)