Hallo Nederland, België en Londen,

Ten eerste: de tijd vliegt! Het is december, we zijn 2,5 maand op reis, en op t moment lig ik met n blik op oneindig op het strand in de achtertuin in Wonga Beach. Bizar om dan te lezen dat in Nederland geklaagd wordt over de sneeuw die dwars door de wanten heen waait, dat de pizzabezorgers weer glibberen, de Sint terug in Spanje is en de ns weer een remspoor aan klachten achterlaat. Allemaal niet aan de orde hier aan het strand. Enige zorgen is of die kokosnoot 15 meter boven mij niet ineens een duik neemt.

Even hoe wij hier zijn gekomen:
Op de kreeftfarm waren we beland in een aardig gezin met twee jongens van 14 en 16. Met Collin, de farmer, werkten wij een paar uur per dag. Collin was relaxed en we moesten hem helpen met het maken van kreeftvijvers, wat vooral betekende WACKERPACKEN! Dat ellendige ding hoop ik m'n leven lang niet meer vast te hoeven houden. Terwijl dat ding de aarde bij elkaar stuiterde deden zweetdruppels wedstrijdjes op m'n voorhoofd. We bleven er ruim twee weken en in die tijd konden we op vrije dagen leuke dingen doen. Zo boekten we een snorkeltrip om dan eindelijk dat Barrier Reef op te gaan. Ik wilde eigenlijk gaan duiken, maar omdat het reef hier soms maar 50 centimeter diep is was snorkelen al genoeg om veel te zien. En ik zag veel! Enorme vissen in alle kleuren, een schildpad en zelfs een haai!

Na deze farm pakten we het couchsurfen weer op. We konden een paar nachten slapen bij Samoa, Levi en Oska. Oska was het tweede ongelukje van Levi en het eerste van Samoa. Levi was een vol getatoeëerde Amerikaan van 32 die de bloedmooie Samoa al na een maand had bezwangerd. En toen ze elkaar tien maanden kenden was daar Oska, de goedlachse peuter was nu bijna 1 jaar. Ze woonden in een klein huisje 5 minuten van het strand en wij konden in Oska's kamertje slapen. Eigenlijk waren Levi en Samoa een beetje hippies, moderne hippies, zonder drollenvanger-broek en okselhaar zegmaar. Ze verkochten zelfgemaakte sieraden en kunstwerkjes op een markt in het hippiedorp Kuranda, waar ze tevens hun wiet vandaan haalden. Dit maakt ze natuurlijk nog geen hippies, maar het was hun 'spirituele state of mind' die dat wel deed. Ze geloofden in de energieën die ieder mens heeft, in de kracht van kristallen en Samoa kon Sam met een paar spirituele kaarten wat vertellen over z'n verleden heden en toekomst. Volgens de kaartjes krijgt hij enorm veel geluk komend voorjaar. Astrologie dingen gaan er bij mij toch vaak niet in, maar het maakte deze mensen wel speciaal. Ze staan vaak met hun stand op festivals, en als het uitkomt gaan wij ook nog zo'n festival bezoeken!

In de drie dagen dat we bij hun waren kookten ze voor ons en dronken we sangria in de avond. Op een avond vertelde Samoa dat wij als arme backpackers ook gewoon aan lekker kerstbrood of chocola kunnen komen, door middel van 'dumpster diving'. Dan ga je na sluitingstijd van de lokale bakker eens kijken wat de beste man allemaal heeft weggegooid wat nog vers is. Voor ik het wist hing ik ergens in een donker steegje met m'n hoofd in een prullenbak naar brood te zoeken. Maar t was de moeite waard, want we kwamen terug met drie goedgevulde zakken vol verse broodjes en donuts. Niet ziek van geworden haha!

Overdag lagen we op het strand of sprongen we van rotsen in de buurt, Sam wel van 15 meter hoog. Ik gleed uit in een poging daar ook te komen en belandde nog maar net veilig in t water.
Onze volgende couch was in het centrum van Cairns, bij Kurt uit de navy. Hij had een super lekker appartement en had couchsurfers over de vloer om zich niet te vervelen. We kregen meteen de sleutels, en konden doen en laten wat we wilden als we op zaterdagnacht maar met hem mee uit gingen, geen slechte deal dus. In Cairns konden we chillen bij de lagoon, een openbaar zwembad in het centrum omdat de zee vol krokodillen zit daar, chillen achter de Xbox van Kurt of langs de boulevard hardlopen. Bizar om dan zwetend langs een kerstboom te rennen!

Na een goede zaterdagnacht (zo'n ik-ga- ... -bellen-nacht) reden we op zondag naar wonga beach, waar onze volgende couch was. Hobby-kok Louise, een Canadese dame van in de vijftig, kon we twee 'gorgeous young boys' (het zijn niet mijn woorden) gebruiken om haar te helpen haar voedselvoorraad weg te werken. Ja echt! Weer hoefden we dus niet te koken:) We namen Maarten mee vanuit Cairns, een backpacker uit Almere die ook die kant op wilde. Hij verbleef in een hostel in Port Douglas, niet ver van Louise. Met hem hingen we een dagje rond in de gorges hier in de buurt en hij kwam ook mee toen Louise ons mee het Daintree regenwoud in nam. Daar had zij vroeger (ja ook zij was een hippie geweest) midden in de bush met nog vele anderen gewoond en wiet geteeld. Wij zoeken het echt niet op, maar wiet is hier gewoon nog populairder dan in Nederland. Ook Louise eindigt elke dag met een joint die al haar stress even wegneemt. In het regenwoud kon ze ons de mooiste swimming-holes, wandelpaden en stranden laten zien. Ook had ze hier nog oud hippie vrienden wonen waarvan er een met ons mee lunchte. Toen Louise even bij hem naar binnen ging besloten wij op een van de mooiste stranden die ik ooit heb gezien (er was niemand daar, en vanaf de zee keek je zo het regenwoud in) een duik te nemen. Toen de ex-hippies terugkwamen waren ze stom verbaasd dat wij daar durfden te zwemmen, er zwommen daar namelijk regelmatig krokodillen zo breed als ik lang ben, haaien en steekkwallen. Ik heb nu al wallaby's, vogelbekdieren, slangen, schildpadden, spinnen, meters lange leguanen en een haai gezien. Die krokodil had er ook nog wel bij gekund...

Komende maand gaan we weer veel leuke dingen doen, Port Douglas met Mam en Eef, dan naar t zuiden reizen met een Duitse en een Italiaanse om natuurlijk met oud en nieuw in Sydney te zijn!

Ik ga zo de kerstboom hier opzetten in m'n zwembroek, peacee