Hi Holland

Lekker man, op de sofa met airco en een ijskoud sapje dat via een rietje m'n dorst lest. Mag ook wel even, want vanochtend zong m'n wekker al voordat de zon ook maar op was. Dit alles voor een kajaktrip tussen de dolfijnen aan de kust van Adelaide. Ja, ik zit in Adelaide, de eerste drie klanken van menig west-Oostenrijks jodel-liedje. Á dé laide hi ho. De hoofdstad van Zuid Australië, en de thuishaven van Bianca en Raymond waar we 4 dagen kunnen bijkomen van het reizen. Bijkomen, want damn dat reizen kost energie af en toe. Dagen rijden, plannen, blikvoer en niet al te comfortabele slaapposities.

Ik zal verder gaan waar ik was gebleven, dik een maand geleden toen ik terugkwam in Sydney vanuit Tasmanie. Sam en ik waren welkom bij verre familie van Sam, in Noord Sydney. Hier hebben we een paar dagen vertoeft, onze kook-skills bijgespijkerd, Kings-Cross (dé uitgaanswijk van Sydney) by night beleefd en aan het zwembad gelegen. Het is een vulkanisch hete zomer hier, waar 40 graden geen uitzondering is en onlangs door de weermannen de kleur roze is geïntroduceerd op weerkaarten om 50+ aan te geven. Houden wij ons in Australië ook nog een beetje bezig met 50plus.

Je vraagt je misschien af hoe het met onze auto gaat. Het gaat goed! Ze staat te shinen in een advertentie op de Australische marktplaats, maar dat is niet omdat ze stuk is, gelukkig. Toen ik terugkwam in Sydney kon Sam me gelukkig vertellen dat de auto het nog deed, na een dag met geen mogelijkheid te starten, was het aan het einde van de dag ineens wel gelukt. De koelvloeistof lekte niet meer, maar het was toch tijd om d'r even een beurt te geven. Een servicebeurt wel te verstaan. Een godsvermogen verder werd ons beloofd dat ze weer fresh was, en er weer even tegenaan kon. Mooi verhaal, want we reden de chaos van Sydney in toen we merkten dat het knipperlicht stuk was, en er nu geen koelvloeistof maar olie lekte, mechanisch bloed, kortom: weer ongesteld! Ze kwam dus slechter de servicebeurt uit dan dat ze erin ging. Australische geintjes waar ik niet om kan lachen.

Toen was het de beurt aan mijn familie in Sydney om deze twee boskoppen te ontvangen. 4 maanden geen kapper, dat werpt z'n vruchten af; er kunnen vruchtenbomen groeien in dat bos bovenop! Maarja, de perfecte plek om er zo bij te lopen is toch aan de andere kant van de wereld dus kan die kapper nog wel even wachten. Bij mijn familie (Josey, Ian and the boys) werden we weer lekker in de watten gelegd, en waagden we ons aan een fiets tripje. Helaas is het in Australië niet zo gebruikelijk als in Nederland, en met verplicht een belachelijke helm op je kop snap ik dat ook wel. Bovendien is drunk driving op een fiets ook een misdaad. "Biertje?" "Neh, ik mag niet drinken, ben op de fiets snap je?" hahah!

Gelukkig was het openbaar vervoer in Sydney niet duur en kon ik op een zondag met de trein naar t centrum en terug voor 2,50$. In m'n eentje door een stad lopen is een van m'n hobby's. Echt, dat vind ik heerlijk. Oprah House, Harbour Bridge, botanische tuin, in het sonnetje, lekker man. Ik had met Damien, een vriend uit nl, afgesproken om naar the hobbit te gaan in het imax theater. Op een van de grootste schermen ter wereld, in 3D. Ja dan zie je pas goed hoe een ork eruit ziet.
De volgende dag vertrokken we naar de Blue Mountains, met een gestaag lekkende olie, waar we Jiske (een vriendin uit Nederland) ontmoette. Hier vonden we een parkje, zetten we n tentje op voor Jiske en sliepen we in de auto. De volgende dag was het weer ns lekker weer en maakten we een wandeling in de Blue Mnts. Wauw. Uitzichten, watervallen en glibberige trappen, all good tot het weer omsloeg. Ineens liepen we in een regenwoud met dikke druppels die naar beneden denderden, en natuurlijk onweer, bliksem, en zelfs hagel! Na de wandeling gingen we naar de supermarkt waar m'n oog viel op de bakkersafdeling "baked today, sold today". T was inmiddels 20:00 en t brood was nog lang niet op. Ik vroeg die vent wat ze dan met al het brood zouden doen, waarop hij me antwoordde dat als we de volgende dag om 6:00 voor de bakker zouden staan wel kans hadden op wat brood. Maar dat Jis en ik de volgende ochtend met 12kg aan kaas en spek broodjes de winkel uitliepen had ik nooit gedacht! 12 kilo! Voor de komende dagen hadden we genoeg brood.

Die middag waren we getuigen van een bizarre actie die zich in enkele seconden voltrok; we zaten rustig met z'n drieën in de auto, op een kaasbroodje te kauwen toen er voor ons op de parkeerplaats een auto stond met harde muziek aan. Ik zag dat er een kale vent vol met tatoeages in zat, t leek n beetje op een junk. Hij oogde agressief en toen zijn vriendin naast hem in de auto de muziek afzetten vloog z'n korte lont in de fik. Met z'n volle kracht stompte hij z'n vriendin d'r gezicht aan diggelen. Ik kon het moeilijk zien maar zag dat hij vervolgens uitstapte en de deur van haar kant wilde openmaken, luid schreeuwend. Deze dame was gelukkig niet van gisteren en deed de deur op slot, startte de auto en reed achteruit. De levensgrote aidsnaald had dit niet voorzien en kookte nu werkelijk van woedde. Toen zette mevrouw de auto in z'n vooruit en af plank gas, recht op haar belager af. In een katachtige reflex, waarbij hij zijn slipper verloor, wist netjes hij op haar motorkap te belanden en in deze positie belandden ze de weg op. Dit moet hij nog best lang hebben volgehouden, want pas 10 minuten nadat de auto uit ons zicht was verdwenen hoorden we de politiesirenes in de verte. Ik verwijderde netjes de slipper van het wegdek, voordat er nog meer gewonden zouden vallen. Moraal: aidsnaalden en slippers gaan niet samen.

Het was weer tijd om verder te reizen, op naar Melbourne. Ook Lucca, een Duits meisje van 19 (ja je komt werkelijk niet om ze heen hier) reed met ons mee. We durfden het aan na Emely, dit was maar voor 2 dagen. In Melbourne, 700km verderop, zetten we haar weer af, sliepen we een nacht met z'n drieën in de auto voordat we de volgende dag vertrokken naar een farm iets verderop. Deze farm was van Hazel, en had 40 schapen, 20 koeien, bijen, een paard en 6 ontsnapte geiten. Hier zaten we met nog 4 anderen: Kazu, de aan vitamine bruistabletten verslaafde Japanner van het jaar, Aline, een Duits meisje van 19, Marien, een robuuste Française die wel van aanpakken wist en Helène, waarmee we toevallig ook al op een farm zaten in Queensland 4 maanden geleden en 3000km verderop! Toevallig! Het was een leuk team, veel lol gehad. Het werk bestond vooral uit het terughalen van de continu ontsnappende geiten en schapen. Meters maken door een super mooi landschap om die beesten in goede banen te leiden. Een keer, toen Sam en ik tevergeefs achter een schaap aan zaten, stapte Sam bovenop een 2 meter lange zwarte joekel van een slang, die in een reflex naar hem beet. Hij miste op een haar na en smeerde m vervolgens. Sam was zich natuurlijk rot geschrokken en had even geen oog meer voor het schaap. Deze zag het buitenkansje en smeerde 'm.
Hazel was 3 jaar geleden alles verloren door enorme bosbranden, dus de accommodatie was eenvoudig. Sam sliep in de auto en de rest in caravans. Er was geen fatsoenlijk toilet en internet was al helemaal ver te zoeken. Ook Hazel scheen te weten van 'gratis brood' en om de zoveel dagen haalde ze een paar kilo aan brood wat te oud was voor de bakker maar nog goed smaakte. Eigenlijk stond de hele week dat wij daar waren in het teken van haar party, ze werd namelijk 50 en in haar enorme schuur had ze veeeel mensen uitgenodigd. Het beloofde een enorm feest te worden, met 2 bands, een home-grown lammetje op de grill en veel mensen. En het wás een geslaagd feest! Allemaal beschonken farmers, artiesten en zigeuners die uit hun bol gaan op countrymuziek. Kazu ontpopte zich tot een van de uitblinkers door zonder shirt helemaal van god los te gaan op de dansvloer. Ook Marien, de robuuste Française, was hilarisch met een borrel op. Zo gelachen die avond dat ik spierpijn in m'n kaken had. De foto's en m'n telefoonrekening spreken boekdelen.

We fiksten de olie lek door wat boutjes aan te draaien en na een leuke week vertrokken we naar een volgende farm, waar we als klusjesmannen, en vrouw, aan de slag konden. Een kastje aan een muur bevestigen en een kippenhok uitbreiden voor Peter. Peter was een beetje apart. Een beetje gestoord. Hij had de meest exotische en vreemde planten en vruchten in zijn tuin en kocht elke dag kilo's met eten om te bewaren, dit alles omdat hij dacht dat er over 2 jaar een oorlog zal uitbreken en een ernstig tekort aan voedsel zou ontstaan. Dit baseerde hij op de situatie in Afrika "they are all hungry over there already!" Wauw. Hij was heel aardig, maar iets te aardig, warrig, een lopende chaos en ironisch genoeg keek een oog je aan terwijl de andere al op zoek leek naar een mogelijke oorlog, zo scheel. 4 dagen was er meer dan genoeg en we vertrokken naar Melbourne. Hier beleefden we met z'n drieën een geluksweekend, weetje wel zo'n paar dagen waarin alles meezit. Toen we even door de stad liepen kwam er een tram langs, en uit het kleine raampje in die tram riep er iemand naar ons. Het was bijna niet te verstaan maar alledrie pikten we een paar woorden op, en na een beetje puzzelen kwam er uit: "free bike at the station! Take it, I can't!" Toen we keken bij het station zagen we inderdaad een fiets staan, zonder slot. N beetje risky, maar wij konden wel een paar dagen een fiets gebruiken, dus namen we m mee. We hadden geen helm, maar t was lekker om weer te fietsen. Onze auto rijdt immers 1 op 6 in de stad, dus dat doen we zo min mogelijk, dit leek ons een milieuvriendelijke heling! En natuurlijk kon deze tweewieler niet meer op reis en hebben we er iemand anders blij mee gemaakt. We hadden onze auto toevallig op de enige gratis parkeerstraat in Melbourne in de wijk St. Kilda geparkeerd, waar toevallig een festival aan de gang was, wat toevallig gratis was. Maar eerst had Jiske haar beachvolleybal toernooi, waar ze met speels gemak alles wonnen. Op dat toernooi konden Sam en ik ons als toeschouwers nog nuttig maken door te helpen met het afbouwen. Voor een royale 25$ per uur wilden wij best een paar netjes opruimen. 100$ rijker, en Jis een zonnebril en een cadeaubon keerden we terug naar onze auto, waarin we sliepen. Toen we in een parkje onze Heinz pepper steak uit blik opwarmden maakten we een praatje met Rosé Mary, die haar hondje uitliet. Na wat gebabbel zei ze: "weet je wat, dat slapen in de auto zonder douche enzo moet best vervelend zijn, als ik nou morgen voor m'n yogaclass even de sleutels van m'n appartement geef, kunnen jullie lekker een douche nemen en een eitje bakken" Dit sloeg voor mij echt alles in vriendelijkheid van de Australiërs. En wederom wat een geluk!
Nadat we de volgende dag van dit aanbod gebruik hadden gemaakt, liepen we naar het festival. Overal was wel wat gaande; kleine optredens, grote optredens, gratis spulletjes en de finale van de mannen beachvolleybal. We vermaakten ons goed en liepen het toernooi-management weer tegen het lijf. Of we weer wat geld wilden verdienen, nu 20$ per uur. Dus weer liepen we 50$ rijker het strand af. Leuke sport dat beachvolleybal!

Na dit heerlijke weekend stond er een volgende bestemming op de agenda: Adelaide. Maar nu ging het niet zozeer om de bestemming maar meer om de reis ernaartoe; via de great ocean road. Een bochtige weg pal naast de enorme, blauwe oceaan. Dit keer hadden we een Belg bij ons in de auto, gezallag met een zachte g! Samen met haar konden we treuren om het missen van carnaval, maar de koala's, gloeiwormen en vergezichten maakten alles goed. Elke avond maakten we een kampvuurtje en vielen onder een 5 triljoen sterrenhemel in slaap. T was een supertocht, en helaas moesten we in Adelaide weer afscheid nemen van Karen en Jiske, die weer andere plannen hebben. Onze plannen zijn: maandag naar een farm hier in de buurt, en dan gaan we ons hopelijk wagen aan de woestijn, the outback, naar Uluru (ayers rock). Dit zullen we onze auto niet aan doen, het is namelijk zo'n weg van "als je op de highway zit rij je tot donderdag rechtdoor, en dan ga je ergens links" ja 1600km zou Sedonia niet meer redden.. Na Uluru naar Sydney, en dan is het einde van mijn Australië trip in zicht, en gaan we naar New Zealand en Thailand. De tijd vliegt, maar ik ben nog lang niet thuis!

Doe allemaal de groeten aan je buurvrouw, ik ga zwemmen.

P.s de foto's komen in het album Australië, als je ze allemaal wil zien moet je naar t album gaan.