Lieve allemaal,
Van donderdag 21 t/m zondag 31 maart heb ik gereisd op het noorder eiland.
Om 10.30 uur zou mijn ferry vertrekken van Picton naar Wellington, maar die werd helaas wegens technische problemen geannuleerd. Vervolgens zou een tweede ferry vertrekken om 13.00 uur, maar ook die had technische problemen en vertrok uiteindelijk een uur later. Hier baalde ik wel een klein beetje van, want ik had maar 1,5 dag voor Wellington en uiteindelijk had ik maar 1 dag om de stad te verkennen. De tocht naar Wellington verliep verder prima en was gelukkig prachtig en in die zin het wachten waard. We vaarden door Marlborough Sounds. Een gebied met allemaal kleine en grote bergen wat op een gegeven moment ophoudt, want toen vaarden we langs de kust van het zuider eiland en uiteindelijk waren we midden op zee. Op de ferry ontmoete ik een ouderlijk echtpaar uit Wales. We hebben toen erg gezellig zitten kletsten over van alles en nog wat, maar vooral over het schitterende NZ.
Om 17.00 uur kwam de ferry aan in de haven van Wellington. Nadat ik mijn bagage had, bracht de speciale ferry shuttle de passagiers naar het centraal station/busstation van Wellington. Vandaar uit moest ik nog een tweede bus pakken naar het centrum, die mij uiteindelijk in de buurt kon afzetten bij de hostel.
De volgende dag heb ik de stad verkend. Ik ben eerst naar het oude parlementsgebouw geweest. Het is het grootste houten gebouw wat je down under kunt bezoeken. Nu is het de universiteit voor rechten studenten. Daarna ben ik naar het huidige parlement geweest en de bibliotheek van het parlement. Net als in Australië kan je deze gebouwen gratis bezoeken en krijg je een interessante rondleiding. Vervolgens ben ik naar de oude begraafplaats gelopen die uiteindelijk uitkomt bij de rozen- en kruidentuin. Daarna liep de weg verder naar de botanische tuin en eindigde bij de beroemde kabelbaan van Wellington. Het heeft zelfs een museum over de geschiedenis van deze kabelbaan. Uiteraard kon ik het niet laten en heb ik een ritje genomen van boven naar beneden. Het uitzicht naar de stad was prachtig en leuk om in z'n ouderwets kabeltreintje te zitten. De kabelbaan eindigt en begint middenin de stad dus toen heb ik het centrum verkend. Toen ik terug was bij de hostel heb ik nog de bus gepakt naar Mt Victoria. Deze berg is beroemd om haar uitzicht (lookout) op de stad, de haven en naar de zee.
De volgende ochtend (23 maart) moest ik alweer mijn spullen inpakken en de bus halen naar mijn volgende bestemming, want vanaf nu zou ik verder reizen met de bus en heb ik, net als in Australië, een hop on en hop off ticket. Mijn volgende bestemming was Turangi. Deze plaats is bekend om het Tongariro National Park en staat op de werelderfgoed lijst. Dit park is een vulkanisch gebied en heeft een wandeling die op de 9de plaats staat van to do's in de Lonely Planet. De wandeling heet Tongariro Alpine Crossing en is 19,8 km. Het is een pittige wandeling die een hele dag duurt, maar een schitterend uitzicht heeft over het gebied. Nadat ik een hostel had gevonden voor 2 nachten, ben ik naar het informatiecentrum (VVV) geweest. Ik wilde graag wat info hebben over deze wandeling en hoe ik daar moest komen. Daar kreeg ik toen te horen dat je de wandeling niet volledig kon afmaken omdat op dit moment langs die route een vulkaan actief is. Ondanks dat ik de wandeling niet volledig kon doen, wilde ik het wel graag proberen en dus boekte ik een shuttle voor de volgende ochtend naar het National Park. Daarnaast wilde ik ook naar dat gebied omdat ook daar een deel van de Lord of the Rings film is opgenomen. Kortom ik was nieuwsgierig en wel in voor weer een fantastisch avontuur.
Na het informatiecentrum heb ik een wandeling gemaakt langs de Tongariro rivier met een mooi uitzicht naar het dorpje.
De volgende ochtend ging om 04.30 uur mijn wekker en werd ik om 06.00 uur opgehaald. De reden waarom je zo vroeg begint aan deze wandeling is o.a. vanwege het weer en het aantal uren dat je bezig bent om deze wandeling te doen. Onderweg ontmoete ik in de shuttlebus een echtpaar uit Australië. Ik vroeg of ik met hun mocht meelopen, want ik was alleen en voor het geval er iets gebeurt. Om 07.00 uur waren we op de parkeerplaats van het National Park en werden we daar om 15.00 uur weer opgehaald. Het zou die dag prachtig weer worden (23 graden) maar het was nog 6 graden doen we begonnen aan de wandeling. Ik was dus blij dat ik meerdere lagen kleding aan had en natuurlijk mijn nieuwe wandelschoenen. De wandeling begon rustig en vlak, maar al gauw moesten we gaan klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Tot dat we de top bereikte van de eerste lookout naar het gebied. Werkelijk schitterend (zie foto's). Toen we bovenaan stonden, stonden we onderaan Mt Ngauruhoe. Deze berg is gebruikt in de Lord of the Rings film en heet in de film Mt Doom. Echt super gaaf om daar te staan en wow wat een berg (zie foto's)!!! Vervolgens liepen we richting de South Crater en de Red Crater. Wat een prachtige kleuren en weer een fenomenaal uitzicht (zie foto's). De wandeling eindigde bij Mt Tongariro. Vandaar uit hadden we een schitterend uitzicht op Lake Esmeralda. Toen we terug liepen kwam ik Tammy tegen uit Alkmaar. Haar had ik, net als Nina, ook in Agnes Water (Australië) ontmoet toen we alle drie vastzaten vanwege de cycloon. Echt super grappig en hoe klein is weer de wereld (zie foto's)! Toen we terug waren bij de parkeerplaats stond Ross (de chauffeur van onze shuttle) al op ons te wachten. De wandeling was werkelijk fantastisch! Het was de zwaarste, maar mooiste wandeling die ik in NZ heb gedaan. Ik heb enorm geboft met het weer! Het was koud (1700m boven zee niveau), maar zonnig weer en dus hadden we een fenomenaal uitzicht over het gebied. Daarnaast was het extra bijzonder om tussen een vulkanisch gebied rond te lopen, want we zagen witte rook komen uit de bergen en we roken zwavellucht. Nadat iedereen weer terug was, bracht Ross ons naar de andere parkeerplaats waar hij ons zou ophalen als we wel de hele crossing hadden gedaan. Hij wilde ons graag de berg laten zien waar op dit moment vulkanische activiteiten zijn. We zagen een hoop witte rook komen uit de berg, maar ook kleine vlammetjes. Echt super gaaf (zie foto's). Eenmaal terug bij de hostel voelde ik een enorme vermoeidheid, maar tegelijkertijd ook een voldaan gevoel. Ik was super trots op mijzelf!!!
De volgende dag (25 maart) was het tijd om weer te vertrekken naar mijn volgende stop. Om 16.00 uur kwam ik aan in het plaatsje Taupo. Daar heb ik een kleine wandeling gemaakt langs het grootste meer van het noorder eiland; Lake Taupo. De volgende dag zat ik om 9.45 uur weer in de bus naar mijn volgende bestemming; Rotorua. De stad die gebouwd is op een crater en omgeven wordt door vulkanische bergen. Er is wel 1 nadeel aan dit stadje en dat is de zwavellucht. Als je dit niet gewend bent is het soms ondraaglijk, want het ruikt naar verrotte eieren. Nadat ik een hostel had gevonden en mijn spullen had gedropt, ben ik de omgeving gaan verkennen. In mijn Lonely Planet boek las ik een mooie wandeling langs Lake Rotorua. Ik liep eerst naar de Goverment garden en vervolgens liep de weg naar Lake Rotorua. Daar kon je gratis kleine en grote modderpoelen bekijken. Het ziet er grappig uit, maar hoe dichter je naar de poelen gaat, hoe erger de zwavellucht wordt (zie foto's). Het water van Lake Rotorua was ook bijzonder om te zien. Een groot stuk van het meer heeft melkachtig water (kalk van de vulkanische bergen, denk ik) en dat loopt vervolgens uit naar een prachtig blauw meer (zie foto's). Ik was overigens verbaasd dat ik zoveel vogels zag. Blijkbaar hebben deze vogels zich aangepast aan de omgeving en is deze plek een voedingsbron geworden. De wandeling eindigde weer in het centrum en toen ben ik naar Kuirau Park gelopen. Dit park ligt aan de rand van de stad en hier kan je prachtige craters bewonderen. Wow wat een kleuren (zie foto's)! Toen ik terug was in de hostel werd de zwavellucht erger en kreeg ik zelfs hoofdpijn, maar gelukkig voelde ik mij de volgende ochtend een stuk beter. De volgende dag werd ik om 09.15 uur opgehaald, want ik had een tour geboekt naar twee zeer bijzondere vulkanische parken. Wat ik die dag daarvoor in Rotorua had gezien, was alvast een voorproefje voor wat ik nu ging bekijken. Ik ging eerst naar Wai-O-Tapu. Een schitterend park met super grote gekleurde craters (zie foto's). Vervolgens gingen we naar Waimangu Volcanic Valley. Dit park was nog groter, maar ook schitterend (zie foto's). Ondanks de zwavellucht vond ik het zeer de moeite waard om hier naartoe te gaan. Wat is moedernatuur toch prachtig en bijzonder!
De volgende dag (28 maart) zat ik om 11.00 uur in de bus naar Mt Maunganui, mijn volgende stop. In de hostel heb ik toen Martin uit Estland ontmoet. We hebben toen samen de wandeling naar de top van Mt Maunganui gedaan met een fenomenaal uitzicht naar de zee, stadje en de omgeving (zie foto's). De volgende dag vertrok om 12.15 uur de bus naar Auckland. Dit was alweer mijn laatste bestemming in het noorder eiland en NZ. Om 16.00 uur kwam ik aan in het centrum van Auckland. Daar werd ik door Frits en Brooke (zijn vriendin) opgehaald. Ik kon namelijk 2 dagen logeren bij mijn achterneef Frits (zoon van Roy en mijn achternicht Birgitte uit Christchurch). Echt super aardig dat ik bij hun kon logeren en leuk om hem weer na 9 jaar terug te zien toen hij met z'n ouders in Nederland op bezoek was. Frits en Brooke en nog een huisgenoot, huren een huis buiten het centrum van Auckland. De volgende dag (30 maart) hadden Frits en Brooke al andere plannen en toen heb ik de bus gepakt naar het centrum. Toen ik langs het Civic theater liep kwam ik Carly en Chris tegen uit Nederland. Hun had ik ook ontmoet in Agnes water (Australië). Zij waren het stel die mij en Nina een lift gaven naar Hervey Bay. Ik wist dat zij in Auckland waren, maar het zou twijfelachtig zijn of we elkaar konden ontmoeten en nu liepen we elkaar gewoon op straat tegen het lijf. Hoe grappig is dat en wat een toeval weer!!! We zijn toen naar het Albert Park gelopen en hebben daar gezellig op een bankje bijgekletst over van alles en nog wat, maar vooral over NZ. Zij hadden 5 weken gereisd in NZ en per campervan. Na het park zijn we het centrum ingegaan en hebben we gezellig een pizza gegeten. Om 19.15 uur nam ik afscheid van Carly en Chris, want zij moesten een taxi halen naar het vliegveld. Zij gingen nu vliegen naar Azië en hun wereldreis verder voortzetten. De volgende dag (31 maart) was alweer mijn laatste dag in Nieuw Zeeland.
Wat is de tijd toch vreselijk snel voorbij gegaan, maar ik heb opnieuw weer enorm veel dingen gedaan, gezien, geleerd en mensen ontmoet. Wat een ervaringen, belevenissen en herinneringen die ik nooit meer zal vergeten! Wat het meeste op mij indruk heeft gemaakt was de wandeling/beklimming van de Tongariro Alpine Crossing. Op de tweede plaats Lake Tekapo, op de derde plaats Mt Cook en op de vierde plaats de vulkanische craters in Rotorua.

Ik heb een geweldige tijd gehad in NZ en enorm geboft met het prachtige zomer weer!!! Het was 6 jaar geleden dat NZ z'n goede zomer had dus ik kwam op een perfect moment naar NZ. Mijn avontuur met Nina en daarna de 2,5 week bij mijn familie zal ik nooit meer vergeten! Nieuw Zeeland is op dit moment ook het leukste land van mijn wereldreis. Ik hoop hier ooit nog een keer terug te komen!
Om 11.30 uur werd ik naar het vliegveld van Auckland gebracht en om 13.55 uur vloog ik de lucht in naar mijn volgende bestemming. Goodbye New Zealand, hello Fiji!