Lieve allemaal en Bula vanuit Fiji (hallo in Fijian)!,

Van 31 maart t/m 9 april ben ik in Fiji geweest. De vlucht van Auckland naar Nadi (2de grote stad van Fiji) verliep prima. Toen ik uit het vliegtuig stapte kwam gelijk de drukke en klamme warmte op mij af. Jeetje wat een tropische hitte! Ik ging weg uit NZ met 20 graden en in Fiji was het gelijk 30 graden! Toen ik de paspoortcontrole (en dat ging voor de verandering snel) gepasseerd had en mijn backpack had gepakt was het zoeken naar de gratis shuttlebus die mij zou brengen naar het hotel. Ik was de uitgang nog niet uit, of ik werd gelijk overvallen door mensen die mij een tour/package wilde verkopen. Gelukkig was ik door mijn Lonely Planet boek al gewaarschuwd en wist ik hoe ik moest reageren, maar ik had nog geen plannen voor Fiji en wilde graag de eilanden verkennen, en dus hapte ik toch toe en liep met een aardige dame mee naar haar kantoor. Ze heet Charlene en werkt voor Margaret travel service. Het is een klein bedrijfje wat zich probeert staande te houden tegenover de grote concurrent, door op het vliegveld toeristen te strikken. Charlene bood mij eerst een speciale ferrypas aan, maar ik had meer interesse in een package van 7 dagen inclusief ferry, accommodatie en 3 maaltijden, want ik had maar 10 dagen voor Fiji en wilde deze keer liever alles geregeld hebben. Ik heb nog wel even getwijfeld of ik dit echt moest doen, maar iedereen die naar Fiji was geweest, zeiden allemaal tegen mij dat ik Nadi snel moest verlaten en naar de andere eilanden moest hoppen. Deze eilanden (Yasawa eilanden) zijn speciaal gericht voor backpackers, maar uiteraard zijn er ook hele dure eilanden (deze liggen zuidelijker) voor huwelijksreizen, speciale gelegenheden etc.
Nadat alles was geregeld, vroeg Charlene aan mij of ik a.u.b. niet aan de grote klok wilde hangen dat ik bij hun had geboekt. Ik keek toen een beetje raar op, maar de concurrent (en in dit geval het hotel waar ik zou logeren) kan de kleine bedrijfjes niet echt waarderen en uiten zelfs bedreigingen. Ik schrok daar van, want concurrentie is bij ons heel erg normaal en dat maakt het hebben van een eigen bedrijf ook zo interessant en een uitdaging om de beste te zijn. Zo zie ik het ondernemerschap! Toen alles in orde was bood Charlene mij een gratis lift aan naar mijn hotel. Ik nam het aanbod aan, want ik moest nog lang wachten voordat de volgende shuttle zou komen. Toen ik de auto van Charlene zag moest ik heel erg lachen. De auto zag er erg verrot uit en viel half uit mekaar. Charlene begreep niet waarom ik zo moest lachen, maar toen ik uitlegde dat in Nederland deze auto al lang zou zijn afgekeurd, begreep ze wat ik bedoelde en moest ze ook lachen. De meeste mensen hier zien het als een gebruiksvoorwerp en geven er niets om.
Voordat we naar het hotel gingen hebben we nog haar echtgenoot opgehaald en benzine getankt. We hebben onderweg gezellig zitten kletsen, maar vanuit de auto zag ik ook een hoop armoede. De meeste huizen hier zien er niet zo uit als in Nederland en de inwoners hier zien er ook uit dat ze niet veel hebben. Dit verbaasde mij een beetje, want ik dacht dat Fiji toch wel een redelijk ontwikkeld land was, want ze horen nog bij Engeland. Maar niet dus, en toen vertelde Charlene ook dat zij geen democratie hebben, maar meer richting een dictatuur. Toen begreep ik ook meer het concurrentie verhaal. Toch blijven de inwoners positief en hopen ze elke dag op een betere toekomst. De toeristen zelf merken hier overigens niets van, want toerisme is voor Fiji de grootste inkomstenbron en dat is dus voor een groot deel goed geregeld. Het vliegveld, de hotels en de haven zijn voorbeelden van een moderne en westerse omgeving. Echter zal, denk ik, helaas veel geld wat de toeristen uitgeven in de verkeerde zakken terechtkomen. Wie weet dat de toekomst daar meer en een eerlijke verandering in kan brengen.
Toen ik aankwam bij het hotel stond al een lange rij bij de receptie. Na 20 minuten werd ik eindelijk geholpen, maar doen kreeg ik te horen dat de speciale kamer voor backpackers al vol was. Dit vond ik heel erg raar, want voordat ik weg ging uit NZ had ik een reservering geboekt via internet. Maar ik was niet de enige, er was nog een meisje (Jessica, uit Canada) die ook geen bed had. We werden toen beiden naar een twinroom verwezen en hoefde gelukkig niks extra's te betalen. Dat was echt super relaxt, want in de kamer hadden we een tv, ijskast en een grote badkamer voor ons zelf. Heerlijk weer even die luxe! Helaas was het maar voor 1 nacht en verhuisde ik de volgende ochtend naar de speciale ruimte voor backpackers. In deze ruimte staan 17 stapelbedden, waar in totaal 34 mensen kunnen slapen. Dit was voor mij de grootste backpacker ruimte waar ik ooit in heb geslapen. De volgende ochtend ben ik de omgeving gaan verkennen en ben ik op nog geen 2 meter afstand van het hotel, naar het strand geweest. S'avonds ontmoette ik Lia uit Amerika. Zij reisde alleen, maar had ondertussen nog meer meiden ontmoet en toen zijn we gezellig met z'n allen wat gaan eten en drinken bij een restaurant naast ons hotel.
De volgende ochtend (2 april) ging om 06.00 uur mijn wekker en werd ik om 07.15 uur opgehaald bij mijn hotel. Mijn tour van 7 dagen, 6 nachten en naar 3 eilanden ging van start. Om 08.30 uur vertrok de ferry en 2 uur later was ik bij mijn eerste bestemming: Wayasewa eiland. Tijdens de overstap van de ferry naar de kleine taxiboot, ontmoete ik Katharina uit Oostenrijk. Ze reisde alleen en we raakte gezellig met elkaar in gesprek. Toen we aankwamen bij het eiland werden we toegezongen door de bewoners van het eiland en de medewerkers van het ressort. Er ontstond gelijk een gezellige en relaxte sfeer. Ja dit is Fiji en ja dit is paradise! De manager van het Wayalailai ecohaven ressort heten ons van harte welkom en nadat we alle uitleg en informatie hadden gekregen, werden we naar onze slaapkamer verwezen. In deze ruimte stonden 18 bedden met klamboes boven het bed, als bescherming tegen de muggen, en was het plafond prachtig beschilderd. Daarnaast was het een open ruimte met veel kleine ramen. Naast de slaapkamer waren de douches, toiletten en 2 wastafels. In totaal waren we met 10 backpackers, met daarbij een stel uit Australië (Darwin) en 2 gezinnen uit Australië (Melbourne). Op het strand ontmoet Katharina en ik 2 meiden uit Argentinië. Ze heten Laura en Sol en wonen op dit moment in Sydney. Ze hebben daar voor een jaar een werkvisum en hadden nu 2 weken vakantie. Tijdens de lunch ontmoette we ook het stel uit Darwin (Australië). Roberto komt uit Italië, maar woont al jaren in Australië als tour gids samen met zijn vrouw Tina uit Azië. Een erg aardig en gezellig echtpaar! De rest van de dag ben ik op het strand geweest en s'avonds hebben we nog gezellig met z'n allen geborreld en was er een Fijian dansavond georganiseerd.

De volgende ochtend gingen Katharina, Laura, Sol en ik snorkelen bij een rif waar ook rif haaien leven. Deze haaien hebben witte/zwarte vlekken op hun rugvin. Deze haaien zijn niet gevaarlijk en zwemmen zelfs van je weg. We waren nog geen 10 minuten in het water of de eerste haai was gespot. Ik schrok in het begin, want het zijn toch haaien, maar al gauw vond ik het super gaaf en probeerde ik steeds dichterbij te komen. Toen zag ik nog 4 haaien en zelfs een baby haai. Echt super schattig! Toen sprong onze gids in het water en vangde een vis om de haaien te lokken zodat we ze ook konden aanraken. Dat was natuurlijk helemaal awesome! Ik heb de haaien 6 keer aangeraakt, maar toen ging het helaas plotseling mis. De gids was 1 haai aan het plagen en begon er ook mee te stoeien, waardoor de haai in de stress raakte en boos werd. Dit tot gevolg dat de haai in het been bijtje van een kind. We waren namelijk niet de enige die meegingen met het snorkelen, maar ook de 2 vaders van de gezinnen uit Melbourne met hun zonen.
Ik schrok heel erg en zwemde hard weg van de haaien en de gids. De wond was gelukkig niet diep, maar het jongetje had erg veel pijn en was volledig in paniek. Hierdoor moesten we de tour helaas eerder beëindigen, maar uiteraard begreep ik direct dat we terug moesten naar het eiland. Gelukkig was er antibiotica en voelde het jongetje zich de volgende dag een stuk beter. Achteraf gezien was de gids stom bezig en dacht niet na dat er ook kinderen bij waren. Daarnaast vond ik de manier waarop de gids met de haai omging niet correct. Het zijn en blijven dieren, maar vooral haaien dus je moet altijd voorzichtig zijn en alle dieren met respect behandelen!!!!
In de middag ben ik nog samen met Katharina, Laura en Sol naar de overkant gevaren naar een ander eiland (Kuata). Daar werden we gratis naartoe gebracht en de terugreis hebben we gezwommen. Dat was een flinke tocht van een uur! De boot bleef wel bij ons voor het geval er iets zou gebeuren. S'avonds na het avondeten was er een traditioneel Fiji avond georganiseerd door de bewoners van het eiland en de medewerkers van het ressort. Er was een welkomsritueel en hebben we kava gedronken. Een typisch Fijian alcohol drankje wat bitter smaakt en ruikt naar boomschors. Daarna had Berry (manager eiland) een kampvuur gemaakt op het strand en hebben we daar gezellig met z'n allen de avond beëindigd.

De volgende dag (4 april) moesten we alweer onze spullen inpakken en werden we om 10.30 uur weer door de ferry opgepikt. Samen met Katharina, Laura en Sol gingen we naar het 2de eiland: Naviti eiland bij White Sandy Beach ressort. Onderweg op de ferry ontmoete ik de eerste Nederlander in Fiji. Zijn naam is Benjamin en komt uit Soest en het leuke aan dit verhaal is ook dat wij beiden bij dezelfde reisorganisaties (Kilroy) in Utrecht hebben geboekt en bij dezelfde persoon. Hoe komisch is dat! Toen we weer werden opgehaald door de kleine taxiboot en aankwamen bij het eiland, werden we weer prachtig toegezongen. Dit ressort was kleiner dan de eerste en de backpacker slaapkamer was nu op de 1ste verdieping van het huis. De rest van de dag hebben we gezellig met z'n allen op het strand gehangen en s'avonds was er weer een Fijian dans- en spelletjes avond georganiseerd met als afsluiter een kampvuur.
De volgende dag hebben we weer op het strand gerelaxt en heerlijk gezwommen in de zee. S'avonds hadden we voor 2de keer een traditioneel Fijian avond en hebben we ook typisch Fiji's gegeten. Daarna was het verzoek aan ons allemaal om een lied of een spelletje wat typisch jou land is, aan de anderen te leren. Benjamin was gelukkig snel met een idee en hebben we een spelletje gespeeld.

Zaterdag 6 april moesten Katharina en ik helaas afscheid nemen van Benjamin, Laura en Sol. Zij hadden namelijk een ander package dan wij. Het was erg gezellig met iedereen en Laura en Sol nodigde mij van harte uit als ik ooit naar Buenos Aires afreis, en ik natuurlijk mochten ze ooit naar Amsterdam komen. Toen de ferry aankwam begon helaas het weer om te slaan. We hebben toen voor het eerst regen gehad. Gelukkig was het maar 1 dag. Katharina en ik gingen nu naar ons laatste eiland: Nanuya Lailai eiland. Toen we daar aankwamen konden we direct aanschuiven voor de lunch. Daarna werden we naar ons bed verwezen. Deze keer verbleven we in een schattig klein huisje waar 7 mensen in kunnen slapen. Er was 1 stapelbed, een eenpersoons en 2 twijfelaars. De eerste nacht heb ik in het stapelbed geslapen en de tweede nacht in de twijfelaar. Vooral dat laatste was echt super! Heerlijk weer even in een groot bed slapen! Er waren echter wel wat nadelen aan de accommodatie en dat was dat de elektrische tijd aan was van 18.00 uur tot 21.00 uur, in de badkamer was alleen een wc en een douche, dus je tandenpoetsen kon je alleen onder de douche doen, en er hing nergens een spiegel. Kortom dit was wel erg basic logeren.
De volgende dag moest ik helaas afscheid nemen van Katharina. Ze besloot 1 dag eerder weg te gaan omdat ze de volgende dag een vlucht moest halen. De reden waarom ze eerder weg ging had te maken met het feit dat in Fiji men alles op zijn of haar eigen tempo doet. Dit noemen ze ook wel Fiji time. Zo ook de ferry, die regelmatig te laat was. Katharina wilde absoluut niet haar vlucht missen, continu op haar klok kijken en in de rats zitten of ze haar vlucht ging halen of niet en daarom ging ze eerder weg.
Toen ik van iedereen afscheid had genomen, ben ik weer naar het strand gegaan. Vervolgens kwam de boot terug, maar waren er deze keer geen nieuwe gasten bij. Ik had dus op dat moment de kamer/huisje voor mijzelf. Heerlijk was dat! Echter toen ik s'avonds wilde gaan slapen, zag ik vanuit mijn ooghoek een heel snel en klein beestje lopen over mijn bed. Ik gilde, want dat was een kakkerlak! Toen heb ik geprobeerd de kakkerlakken te doden, maar helaas zonder succes. Jeetje wat zijn die dieren snel! Gelukkig hoorde een van de medewerkers van het ressort mij en heeft ze de kakkerlakken gedood. Maar die nacht kon ik niet meer slapen en werd ik regelmatig wakker of alles oké was.
De volgende dag (8 april) was alweer mijn laatste dag op het eiland en van de tour. Ik had alleen nog die ochtend voor mijzelf en toen ben ik gaan snorkelen bij de Blue Lagoon. Een beroemde plek omdat het rif is gebruikt als locatie voor een film uit de jaren 90 waarin Brooke Shields de hoofdrol speelt. Het rif was prachtig en heb ik weer super gave vissen gezien! Rond 13.30 uur werd ik opgehaald door de Ferry en was het nu 4 uur varen voordat we weer terug waren in Nadi. Rond 17.30 uur waren we weer terug bij de haven en stonden de speciale shuttlebussen al gereed om iedereen terug te brengen naar zijn of haar hotel/hostel. Ik ben toen weer afgezet bij hetzelfde hotel als waar ik de eerste 2 dagen verbleef. Die avond ontmoete ik Linn uit Zweden en Annika uit Duitsland. Annika was net een week geleden begonnen aan haar eerste reis en zal in totaal 3 maanden reizen. Linn daarentegen had een werkvisum voor een jaar in Sydney, maar was nu op weg naar huis en omdat ik ook de volgende dag zou vertrekken besloten we samen een taxi te delen naar het vliegveld.
De volgende dag (9 april) was alweer mijn laatste dag in Fiji. S'ochtends zijn Linn, Annika en ik nog naar de supermarkt geweest voor wat eten en drinken, want dat was goedkoper dan kopen in het hotel, en daarna hebben we de rest van de dag op het strand doorgebracht.

Wat het meeste op mij indruk heeft gemaakt was het zwemmen met de rif haaien ondanks het voorval met het jongetje. Ik vond het werkelijk super gaaf! Op de 2de plaats de prachtige stranden en de 3 kleuren zeewater. Op de 3de plaats de lokale bevolking en medewerkers op de eilanden. Wat een aardige en gastvrije mensen! Ik gun hen van harte een betere en eerlijkere toekomst!
Ik heb in die 10 dagen heerlijk kunnen uitrusten, maar na 7 dagen op de eilanden was ik blij dat ik weer terug ging naar Nadi. Ik ben blij dat ik naar Fiji ben geweest, maar ik kijk ook met andere gevoelens terug op mijn vakantie in Fiji. Voor het geld wat ik betaald heb, krijg ik meer luxe als ik een week in Spanje zit. Ik vond het te basic voor wat ik betaald heb. Daarnaast heb ik 1,5 week last gehad van mijn darmen. Het eten was prima. Ik ben gelukkig nooit ziek geweest, maar dingen worden toch anders bereid en de hygiëne is anders dan die wij kennen. Kortom Fiji was absoluut prachtig en ik heb het enorm naar mijn zin gehad, maar daar kom ik nooit meer terug. Bovendien zijn er nog meer eilanden op de wereld die ook het ontdekken waard zijn.

Om 15.00 uur namen Linn en ik afscheid van Annika en was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Eenmaal bij het vliegveld ben ik snel naar het postkantoor gelopen omdat ik graag een pakketje naar huis wilde sturen met wat spullen die ik had gekocht en oude spullen die ik niet meer gebruikte en in de weg zaten. Toen dat was geregeld liep ik terug naar het vliegveld waar Linn zou lief was geweest om even op mijn spullen te letten. Op een gegeven moment begon ik het een beetje koud te krijgen omdat de airco behoorlijk hard aan stond. Ik wilde mijn blauwe vest aan doen, maar ik kon die niet vinden. Toen realiseerde ik dat ik mijn vest was vergeten in het hotel. Ik baalde enorm, want ik had geen Fiji dollars meer om een taxi terug naar het hotel te betalen en weer terug naar het vliegveld, maar toen herinnerde ik mij dat er een shuttle bus service was van het hotel. Linn was toen zo lief om weer op mijn spullen te letten en toen ben ik als een gek gaan rennen naar die shuttle bus. De buschauffeur begreep mijn verhaal en mocht ik instappen en was hij ook zo aardig om mij weer terug te brengen naar het vliegveld. Jeetje wat een geluk weer en wat een enorm lief gebaar! Toen we aankwamen bij het hotel liep ik direct naar het opberghok voor je koffers en zag ik onder een andere backpack mijn vest liggen. Yes!, want ik heb verder ook niks anders warm bij mij dus dit was super fijn.
Toen ik weer terug was zag ik Linn kletsen met een jongen die zij had leren kennen tijdens haar reis in Fiji. We hebben toen gezellig met z'n drieën zitten kletsen. Rond 19.30 uur nam Linn van mij afscheid en 4 uur later kon ik ook eindelijk vertrekken. Om 23.59 uur vloog ik de lucht in en was het goodbye Fiji, Hello Hawaï!