Lieve Allemaal,

Van 7 t/m 10 mei heb ik samen met Hussain en Anita een roadtrip gemaakt naar de Nationale parken in de omgeving van Las Vegas.

Na 3 uur rijden en een tussenstop, kwamen we aan in het eerste nationale park: Zion National Park. We hadden geen tijd om een wandeling te maken en dus besloten we om de Scenic drive te doen met de auto. We reden dwars door en langs de bergen. Het was prachtig en toen we het dak open deden van de auto, hadden we een nog mooier uitzicht! Uiteraard zijn we regelmatig gestopt om foto's te maken (zie foto's). Rond 16.00 uur reden we weg uit het park en richting Kanab. Toen we het plaatsje binnenreden konden we kiezen uit meerdere motels om te overnachten. Gelukkig konden we een leuke deal maken met een van de motels en dus besloten we om daar te overnachten. We betaalde ieder €25, inclusief ontbijt, gratis wifi, gratis dvd's lenen en fietsen. Van de buitenkant leek alsof dit motel niet helemaal oké was, maar niets was minder waar. De kamer was erg luxe en ik heb dan ook heerlijk die nacht geslapen. S'avonds hebben we nog gezellig zitten kletsen en een film gekeken.

De volgende ochtend vertrokken we rond 10.00 uur richting het volgende National Park: Glen Canyon. Onderweg zijn we nog gestopt bij Lonely Rock en Lake Powell. Dit gebied was totaal anders dan Zion National Park, maar ook dit was schitterend (zie foto's)! Daarna zijn we doorgereden naar Page, want we wilde graag wandelen bij een bijzonder park waar je in de bergen wandelt en gaten hebt waar de zon doorheen komt. Helaas kan je hier alleen naartoe met een tour, maar daar hadden wij geen tijd voor. We hebben toen bij het informatie centrum gevraagd waar we in de buurt wel konden wandelen en toen werden we verwezen naar de hoefijzer hike. De wandeling was niet lang en moeilijk. Binnen 30 minuten waren we bij de lookout naar een prachtige rivier (zie foto's). Daarna zijn we doorgereden naar Monument Valley National Park. Dit park wilde ik dolgraag zien, want in dit gebied zijn heel veel Western movies opgenomen. Ik vond het super gaaf en weer schitterend (zie foto's)! Toen we we weer in de auto zaten, zagen we meerdere auto's de berg afrijden. We zijn er toen achteraan gegaan en zagen we dat we in het gebied konden en mochten rijden. We hebben toen nog een uur gereden in het park en meerdere stops gemaakt om weer prachtige foto's te maken (zie foto's). Rond 18.30 uur reden we weg uit het park en gingen we op zoek naar een slaapplaats. Helaas konden we die avond geen goedkoop en leuk motel vinden. Alles was vol en toen moest ik jammer genoeg baksel halen en overnachten in een duur hotel. Dat was natuurlijk heel erg balen omdat ik op een budget reis, maar er was helaas niets aan te doen.

De volgende ochtend (9 mei) reden we rond 09.30 uur weg richting de Grand Canyon National Park. Het laatste park van onze roadtrip. Toen we daar aankwamen wilde Anita en Hussain graag samen een wandeling maken en toen ben ik alleen gaan wandelen. Ik heb de Rim Trail gedaan. Een wandeling boven de Grand Canyon met een schitterend uitzicht naar de omgeving en beneden de Canyon (zie foto's). Onderweg ontmoete ik nog een aardige mevrouw uit Ohio die ook alleen aan het wandelen was. We hebben toen samen ruim een uur gezellig gewandeld. Toen ik terug was bij de ingang van het park zag ik Anita en Hussain weer. Zij wilde toen nog even met de speciale shuttle park bus een ritje maken en toen ben ik wat te eten gaan halen en de boekwinkel ingedoken. Rond 19.00 uur reden we weg uit het park. Ik heb toen die avond voor het eerst, sinds Hawaï, weer achter het stuur gezetten. Ik vond het super gaaf om in de sport wagen te rijden! Alles ging goed en rond 21.00 uur kwamen we aan in het stadje Flagstaff. Gelukkig hadden we die ochtend nog in het hotel een hostel gebeld en een bed geboekt, want toen we aankwamen in de hostel was alles vol. Ik heb die avond helaas niet heel erg goed geslapen, want het was erg koud in Flagstaff en de kachel deed het niet.

De volgende dag moesten we alweer terug naar Las Vegas. Die ochtend zijn we nog in Flagstaff geweest en onderweg hebben we nog meerdere stops gemaakt. Rond het middag uur heb ik weer 2 uur gereden en toen we stopte bij de Hoover Dam, nam Hussain weer het stuur over. Bij de Hoover Dam zijn we uiteraard gestopt en hebben we op de brug en beneden de brug gelopen. Daar hebben we ook nog wat leuke foto's gemaakt als afscheid en herinnering van onze roadtrip (foto's).

Rond 15.00 uur waren we weer terug in Las Vegas. Hussain en Anita hebben mij toen weer afgezet bij de hostel waar ik eerder logeerde en nadat ik afscheid van ze had genomen zag ik Inge weer.
We hebben toen ruim een uur zitten kletsen over mijn roadtrip en ook over het autoverhuurbedrijf waar maar geen einde aan leek te komen. Inmiddels was duidelijk dat het bedrijf geld van haar rekening had gehaald, waar zij geen toestemming voor had gegeven, want wij hadden immers besloten om geen auto te huren. Inge heeft toen, in die week dat ik weg was, de bank in Nederland gebeld en die stond gelukkig achter haar. Dat was dus een geruststelling, maar Inge liet het daarbij niet zitten. Ze is weer teruggegaan naar het autoverhuurbedrijf en heeft haar geld teruggeëist. Gelukkig stond de volgende dag, op €5 na, het geld weer op haar rekening. De borg ($55) die wij via de website aan de tussenpersoon hadden betaald, wilde wij ook proberen terug te krijgen, maar op een antwoord en besluit moesten wij 10 dagen wachten. Door deze gebeurtenis hebben wij beiden geleerd dat wij nooit meer een auto zullen regelen in Amerika. Via internet lazen wij ook dat het via Nederland veel meer betrouwbaar is en goedkoper.

Rond 17.30 uur zijn we samen naar de $1 winkel gegaan en hebben we daar wat eten en drinken gekocht voor de busreis naar Los Angeles. Toen we terug waren in de hostel hebben we nog gezellig samen wat gegeten. Vervolgens ben ik mijn spullen gaan inpakken en ontmoete ik op een gegeven moment een meneer uit Miami. Tijdens ons gesprek zag ik plotseling een jongen klimmen op de muur en richting het dak van de hostel lopen. Beiden schonken we er geen aandacht aan en we gingen gewoon door met ons gesprek. Mijn gedachten was ook dat hij werkt voor de hostel en misschien iets moest repareren op het dak, maar dat bleek niet zo te zijn. Ongeveer 5 minuten later hoorde ik meerdere politie auto's en zag ik ze stoppen bij de hostel. Ik werd nieuwsgierig en ging kijken wat er aan de hand was. Toen zag ik tot mijn grote schrik iemand op straat liggen. De jongen die ik net daarvoor op het dak had zien lopen, besloot een einde te maken aan zijn leven. Ik kon niet geloven wat ik zag en tegelijkertijd werd ik ook boos op de politie! Wat gaat Amerika onbeschoft om met dode mensen! Er wordt alleen een laken over iemand gelegd en geen scherm/tent zoals wij dat doen. De cameraploeg van de nieuwszender kon en mag gewoon filmen. Ik werd er onpasselijk van en besloot weer naar binnen te gaan. Ik was blij dat ik er toen even met Inge over kon praten en vervolgens ben ik maar naar bed gegaan. Ik heb die nacht gelukkig goed geslapen en heb er niet eng over gedroomd. Ook de dagen daarna heb ik er niet meer over nagedacht en heb ik het blijkbaar direct van me af kunnen zetten. Ze zeggen ook over Las Vegas. What happend in Vegas, stays in Vegas. Ik kan alleen maar beamen dat dat klopt. Wat was dat een bizarre avond en ik hoop het nooit meer mee te maken! Het leek wel een film waar je niet in wilt zitten!

De volgende dag (11 mei) ging om 06.30 uur mijn wekker en was het tijd om mijn spullen te pakken en richting het Greyhound busstation te lopen. Toen ik naar buiten liep was niks meer te zien van wat er die avond daarvoor gebeurt was, maar ik was blij dat ik weg ging. Toen ik nog een laatste foto maakte werd ik plotseling door een meneer aangesproken. Hij vroeg waar ik heen ging en toen ik vertelde dat ik naar het busstation moest, bood hij mij een lift aan. Ik keek toen een beetje raar op en sloeg het aanbod af omdat ik die meneer niet kende en nog nooit had gezien, maar toen hij vertelde dat hij in de hostel had gelogeerd en moest wachten tot dat de receptie open zou gaan om zijn borg terug te krijgen, heb ik toen toch maar toegehapt en is er gelukkig niks gebeurt. Onderweg hebben we gezellig zitten kletsen en heeft hij mij keurig bij het busstation afgezet. Later begreep ik dat hij dit deed om de tijd te dooien, maar helaas weet je tegenwoordig maar nooit.

Na 30 minuten vertraging vertrok rond 09.00 uur eindelijk de bus en was het goodbye Las Vegas, hello Los Angeles.