Indonesië is toch weer even anders dan Cambodja, Vietnam en Laos. En eigenlijk niet persé op een goede manier. Jakarta is verstikt. Er hangt een dikke laag smog, het verkeer is drukker dan ooit (zo doen we er bijvoorbeeld een uur over om 2 kilometer af te leggen, op de terugweg duurt dat nog 'maar' 15 minuten) en is het vies. Zijn die andere landen dan niet vies? Jawel. Ook daar lopen de ratten en kakkerlakken door de restaurants, maar in Indonesië is de gehele berm een vuilnisbuilt en ook de rivieren worden als afvalstort gebruikt. Tekenend is ook de staat van veel gebouwen. De eens zo mooie koloniale gebouwen in het voormalig Batavia staan er somber en vaak vervallen bij. Het oude centrum is zijn glorie kwijtgeraakt. En dit geldt helaas niet alleen voor Jakarta. Na een bezoekje aan de, wel schone Botanische tuinen van Bogor, een groene en zowaar rustgevende enclave, reizen we door naar Bandung, waar we de Jalan Braga ver na zijn gloriedagen treffen. Het helpt ook niet dat alle winkels vandaag gesloten zijn, dit geeft de straat een extra verlaten gevoel. In Bandug treffen we echter ook het Savoy hotel. Het gebouw in Art-Deco stijl staat er nog bij alsof we in de jaren '30 zijn en binnen in het hotel is de inrichting, op de elektronica na, nog authentiek. In de stad zijn nog meer Art-Deco gebouwen te vinden en enkele warenhuizen waar de Nederlandse teksten nog op staan.

Nederlanders zijn blijkbaar erg herkenbaar en we worden dan ook regelmatig aangesproken door een Indonesiër die wel een paar zinnetjes kent. Zij willen ons maar al te graag een rondleiding geven en trakteren ons op de beste glimlach die ze in huis hebben om ons te overtuigen dat dit is wat we willen. We gaan hier wel een keer op in, waardoor we door de nauwste straatjes geleid worden en zo toch weer iets anders zien dan wanneer we van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid hoppen.