Buenos Aires is ontstaan en groot geworden dankzij water. Bijna twintig grote en kleine rivieren, waaronder de Rio Uruguay en de Rio Paraguay, komen samen in de Rio de la Plata, waarvan de mond naar de Atlantische Oceaan meer dan tweehonderd kilometer breed is. Lang geleden kwamen de stichters van de stad over de Rio Paraná vanuit Paraguay naar hier. Buenos Aires werd vervolgens succesvol door de haven. Niet voor niets heten de inwoners 'porteños', wat zoiets betekent als 'havenezen'.

Rio de la Plata betekent letterlijk Rivier van het Zilver, omdat de Spanjaard zich door de lokale bevolking gek liet maken door een mythe over bergen vol zilver. Wat zullen de indianen gelachen hebben om de hebberige blik in de ogen van de bezetter - tot ze massaal werden afgemaakt, want dat is niet grappig.

Tegenwoordig is maar een heel klein deel van de bevolking 'mestizo', nakomeling van de oorspronkelijke bevolking. Het straatbeeld wordt gedomineerd door mensen met een Spaans uiterlijk. De gemiddelde Argentijn is 1.65 m. lang en weegt ongeveer 72 kilo, bijna exact hetzelfde als een Spanjaard. In beide landen heeft ongeveer één op de twintig inwoners blond haar en een kwart heeft lichte ogen. Genoeg interessante weetjes, terug naar het thema van vandaag: Water.

We gaan met gids Diego en chauffeur Luis mee op een kleine tour door de delta van de Rio de la Plata. Op de heenweg zien we vooral water uit de lucht vallen. We rijden over de snelweg door een tropische regenbui naar de plaats Tigre, alwaar we op een boot stappen voor een rondvaart van ruim een uur. Tussen de regendruppels door zien we eilanden met heel verschillende huizen, sommige modern en groot, andere lijken op Russische datsja's of op krotten uit een arme favela. Elk huis heeft een eigen houten steiger, die meestal op instorten staat. Er zijn ook kerken en scholen op de eilanden gebouwd, die worden bevoorraad door een soort parlevinkers. Het doet een beetje denken aan de Loosdrechtse plassen, ook qua weer trouwens.

Op de weg terug van Tigre passeren we San Isidro, het Wassenaar van de stad. Grote huizen achter hoge hekken, omgeven door hockeyvelden, speedbootwinkels en dure restaurants. We pauzeren kort bij het treinstation en worden dan afgezet bij het hotel.

Inmiddels maakt de stad zich op voor de laatste avond van het jaar. Bijna alle winkels zijn gesloten, op een enkeling na die '25 horas' per dag is geopend. Rond acht uur gaan we net als eergisteren naar de Puerto Madero, de haven die eind negentiende eeuw is aangelegd. Nu zitten er allemaal restaurants, waaronder de Italiaan Marcelo. Daar hebben we gereserveerd voor een 'menu di finne d'anno' van tien gangen. Kost een fortuin, maar het smaakt ons goed, vooral de melanzane, prosciutto en de zwarte tagliatelle. Ik drink Champagne als water, dus dat past ook in het thema.

Kort voor twaalf uur stromen de restaurants leeg naar de kade van de oude haven, waar we genieten van mooi siervuurwerk. De Puente de la Mujer van Santiago Calatrava staat vol mensen en tussen de pakhuizen wordt gedanst op harde beats. We lopen door de rustige stad terug naar ons hotel. Feliz 2015!