“Hoe worden we Verlicht? Het komt als we onze geest nemen zoals hij is.” Dat is de belangrijkste stelling van de Shingon leer, die ook Japans Esoterisch Boeddhisme wordt genoemd. Fundament van deze stroming is dat iedereen zelf, na een gepaste inspanning, een Boeddha kan worden. In navolging van Henk en Nienke overnachten we vandaag in een Shingon Tempel met de naam Shojoshin-in. Net als de staat van verlichting is het geen sinecure om deze tempel te bereike...

Met de sneltrein uit Kyoto arriveren we al om tien uur 's ochtends in de voormalige hoofdstad Nara. Na een wandeling van ongeveer vijf kilometer staan we oog in oog met de honderden hertjes die vrij rondlopen in het centrum. Best grappig om een hertje op een zebrapad te zien staan. We passeren de imposante Hōryū-ji pagode uit het jaar 549, het oudste houten gebouw ter wereld. De pagode ziet er écht Japans uit, doordat elk van de vijf verdiepingen een overhang...

Vandaag hebben we kennisgemaakt met de tradities van oud Kyoto. In de veel te krappe stoelen van bus 205 doen we een uur over de rit naar de Kinkaku Tempel, niet te verwarren met de Ginkaku Tempel aan de andere kant van de stad. Het is de afgeknelde benen helemaal waard. De Gouden Tempel weerkaatst prachtig in de grote vijver met eilandjes en paars bloeiende waterplanten. Aan de oever staan kronkelende Japanse Esdoorns, het zijn net reuzen-bonsai. Wij vermoeden d...

Het tempo zit er goed in vandaag. Voor elf uur 's ochtends hebben we niet alleen de Fushimi Inari-taisha gezien, een beroemde Shinto tempel waar je voor slechts duizend euro een knaloranje houten poort met je naam erin gegraveerd kunt laten oprichten, maar we bezoeken ook het bamboe-bos helemaal aan de andere kant van de stad. Hoewel we intensief gebruikmaken van het OV, leggen we vandaag weer zeventien kilometer te voet af. De haltes van metro en bus liggen heel...

Op het station van Takayama proberen we een reservering te maken voor de aankomende treinritten. De dienstdoende beambte der nationale spoorwegen, met een hoge pet op en gestoken in een mooi donkerblauw uniform met op de schouder 'station staff', kijkt naar onze planning en schudt zijn hoofd. "Not Japan Rail. Sorry!" Hij kijkt vervolgens langs ons naar de volgende in de rij. We kunnen er wel om lachen, aangezien verder iedereen ontzettend vriendelijk tegen ons is...