Week 8
De oversteek; Van West naar Oost, een mooie vijfduizend kilometer...

Zoals ik al eerder schreef vertrok ik zaterdag de 19e uit Perth. Na een gezellige reis naar het hoofdstation waar m'n trein zou vertrekken, begon de tweeenhalf uur durende trip naar Kellerberrin. Dit gehucht in de middle of nowhere is de thuisbasis van mijn nicht en haar kinderen. Daar onthaald en samen naar 't plaatselijke zwembad gegaan. Na een heerlijk afkoelende duik (wat een hemelse ervaring is in een gortdroge omgeving waar het kwik fijn 38 graden aangeeft), moesten we het bad verlaten. Een gevolg van plots aanzwellend onweer, een voorbeeld van de weerextremen die hier aan de orde van de dag zijn. Tijdens de wandeling terug naar huis raakten we verzeild in een heuze zandstorm, another first voor mij. Het rode zand dat met kracht tegen je kuiten geslagen wordt, doe zowaar pijn. Uiteindelijk met mooie dieprode kuiten veilig binnen gekomen.
Zondag weer vertrokken, op naar Kalgoorlie. Toen ik daar 's avonds een uur of tien aankwam was het nog steeds stervensheet, echt bizar. Snel de geaircode dorm room in gevlucht.


Kalgoorlie is een redelijk grote stad letterlijk in de middle of nowhere. De stad is ontstaan nadat er in de omgeving goud werd ondekt, waardoor duizenden mannen die kant op trokken. Het is van oorsprong dan ook een mannenstad, wat grotendeels nog steeds geld. Er zitten veel eenzame mannen die daar in de mijnen werken.
Door deze historische eenzame mannencultuur zijn er in Kalgoorlie een aantal bordelen (veel meer dan honderd jaar oud), waar dagelijks historische tours worden gegeven. Daarbij zijn er in het centrum een aantal Skimpy-bars te vinden, waar de bardames in lingerie, danwel topless werken.

In mijn kamer in het hostel ontmoette ik Peet en Tony, een Nederlander en een Fransman. We kwamen erachter dat we allemaal in dezelfde trein zouden zitten op woensdagavond. Met Peet ben ik in de dagen daar naar de Superpit gereden, een vokking groot gat in de grond waar nog steeds goud uit gehaald wordt. Op woensdagavond (we moesten om kwart voor twee 's nachts de trein hebben) naar een van de eerder genoemde foute barren gegaan. Een hele geestige ervaring. Binnen twee minuten is er niets spannends aan, je krijgt eerder de neiging je shirt aan te bieden aan de meisjes. Het bleek 10$ Jug Night te zijn, dus we hebben een prima portie Aussie Lager geconsumeerd. Op die manier konden we mooi onze nachtrust in de trein veiligstellen. We moesten uiteindelijk nog flink doorlopen om op tijd bij de trein te zijn, maar we hebben een onvergetelijke avond gehad. Daarna inderdaad als een blok in slaap gevallen, een lichte treinkater tegemoet.

De daarop volgende morgen schemerde er inderdaad een lichte hoofdpijn door, maar dat neemt men voor lief na een onvergetelijke avond. In onze megatrein gedouched en de dag doorgekomen met leuteren, lezen, lopen en eten. Gewoon best prima. Die avond was het kerstavond, toch niet zomaar een avond. In de trein was er werkelijk waar geen enkele moeite gedaan om een kerstsfeer te bewerkstelligen en (voor zover mogelijk) bracht de crew ons kerstmoraal nog verder naar beneden, daar zij met lange gezichten (waarschijnlijk veroorzaakt door het feit dat ze op kerstavond moesten werken) hun taken verrichtten. Hierop besloten wij, Peet de andere Nederlander en ik, dat we er zelf maar een feest van moesten maken. Ergens werd een streng gekleurde kerstlichtjes vandaan getoverd en een groepje Franse jongedames had een minikerstboom meegesmokkeld. Dit werd neergezet in onze veel te kleine restauratiewagon, waarna er met een laptop wat muziek werd verzorgd. Vervolgens propte we veel te veel jonge mensen in deze wagon. Iedere nationaliteit zong haar eigen kerstliederen en zo vermaakte we ons buitengewoon. Natuurlijk werd ook hier een enkel pintje genuttigd. Voor tienen waren alle soorten bier op, geweldig feest. Een trip naar de Gold-afdeling van de trein (de eerste klas) mocht niet baten, daar we botweg werden weggestuurd, een enorm Titanic-gevoel overviel me...

Een dag later arriveerde ik in Adelaide. Daar zou ik een vijftal schitterende dagen gaan beleven. Daar zal ik in m'n volgende update meer over vertellen.

Ik hoop snel weer van jullie te horen. Het idee dat er bij jullie pakken sneeuw liggen (of hebben gelegen) is amper voor te stellen. Het is hier gemiddeld nog steeds een dikke dertig graden, met uitschieters naar veertig. Daar waar jullie moeten opletten niet te bevriezen, ben ik onafgebroken met zonnebrand in de weer.

See ya!

Wouter