Welkom allen, welkom!

Allereerst is het natuurlijk wel gepast als ik aangeef hoe leuk ik het vind dat jullie hier op mijn Weblog terecht zijn gekomen. Mijn plan is om hier tijdens mijn reis, waarover ik zo meer vertellen zal, in ieder geval wekelijks een update van mijn status te geven. Ik heb werkelijk waar geen idee of iemand, en zo ja wie mijn reis zou willen volgen, maar schrijven zal ik. Al zou het maar zijn voor die enkele verre tante of onbekende achterbuurman die even wilt checken of ik echt nog wel leef. In dit geval zal het aangepaste spreekwoord 'geen bericht, slecht bericht' dus gaan gelden.

Velen van jullie zullen het al wel eens rechtstreeks van mij hebben gehoord, maar ik geef nog maar even een korte samenvatting van mijn reisplannen.
Op 6 november zal het, in mijn ogen, grootse avontuur aanvangen. Ik vlieg dan om half 7 's ochtends van Schiphol naar London om daar vervolgens het vliegtuig naar Singapore te pakken. Na een vliegreis van +/- 13 uur zal ik, hoogstwaarschijnlijk compleet gebroken, aankomen en op zoek gaan naar m'n verblijfplaats voor die nacht. Singapore, een Aziatische stad van wereldformaat, leek mij een enorme ervaring op zich, dus daar een dagje extra leek me geen slecht plan.
9 november zal ik daar vertrekken en diezelfde middag nog aankomen in Perth, Western Australia. Hier woont mijn tante Carine, voor Australische begrippen, dicht in de buurt. Bij haar zal ik mijn eerste dagen met een mogelijke uitloop naar weken bivakkeren, een tijd waar ik nu al ontzettend naar uitkijk. Vanuit daar wil ik de belangrijkste te regelen zaken uitvoeren. Denk hierbij aan een bankrekening openen, het aanvragen van een TAX File number en het rondbreien van de zorgverzekering. Verder wil ik die tijd volop benutten om weer eens uitgebreid bij te praten met m'n tante, die ik momenteel natuurlijk maar eens per twee jaar daadwerkelijk spreek.

Na deze periode breekt het moment van de waarheid aan. Vrijheid zal vanaf dat ogenblik het codewoord voor mijn bestaan in Australië zijn. Geen (vaste) plannen en dus geen enkele verplichting. Natuurlijk weet ik dat ik in die tijd zal werken, slapen, eten (kilo's en kilo's BBQ-vlees) en feesten (met hier en daar een sporadische nuttiging van een Australisch pintje), maar hoe, waar, wanneer en vooral met wie zal zich daar pas openbaren. Een magische gedachte en vrijwel onvoorstelbaar na veertien jaar braaf van half negen tot kwart over drie naar school gaan.

Deze reis heb ik van kinds af aan al willen maken, een direct gevolg van de veelbelovende verhalen van m'n Australische tante en m'n ouders. Al die jaren is backpacken in Australië het standaardantwoord op de vraag 'Wat ga je doen na school?' geweest. Dit maakt dat ik het vaak nog niet goed besef dat ik nu echt bijna ga vertrekken. Het is al die jaren een plan geweest, een groots uitgedacht plan, maar een nog ver in de toekomst spelend plan. Nu de plannen meer en meer concrete vormen aannemen, krijg ik er alsmaar meer zin in. Ik kan amper meer wachten!

Al zal ik velen van jullie best gaan missen, denk ik dat ik geen eenzame tijd tegemoet ga. Ik hoop jullie te blijven spreken. Op dit adres blijven m'n verhalen te volgen en jullie kunnen me altijd mailen. Het zou super zijn als jullie af en toe een berichtje zouden achterlaten!

Tot later spreken! En voor de angstigen: No worries cobber, I'll be back!

Wouter