Hoihoi!

Laatste keer dat ik een blog had geplaatst was in Brisbane, een poosje geleden dus. Sinds Brisbane heb ik weer veel beleefd en heb ik opnieuw een prachtige periode gehad. Donderdag 25 december ben ik veilig in Nederland geland en kan ik terug kijken op een geweldige ervaring!

Terug in Brisbane:
Daniel, Christiaan, Max en ik hadden dus besloten om een grote Toyota Hiace voor 15 dagen te huren. Zo ging onze roadtrip in de grote Boeing van bijna 6 meter lang op dinsdag 4 november van start.

Toen we wegreden bij het autoverhuurbedrijf beseften we dat we eigenlijk helemaal geen plan hadden waar we heen zouden gaan. Het enige wat we wisten is dat we op dinsdag 17 november het busje in Sydney moesten inleveren. Na een poosje op de Highway te hebben gereden zag onze Duitse vriend Max een bord met Sunshine Coast. Vol enthousiasme schreeuwde hij in het Duitse Engels dat we daar heen zouden moeten gaan. Gelukkig wisten Christiaan en ik dat we daar net vandaan kwamen en zijn we toch maar de weg blijven volgen. Het bord met Gold Coast leek ons daarentegen wel geschikt, dus namen we die afslag. Op dezelfde manier reden we richting Surfers Paradise, wat een prachtige naam toch!? Na een uur rijden zagen we de skyline van Surfers Paradise, totaal tegen onze verwachting in. In tegenstelling tot rieten hutjes met kokosnoten en hoelahoepmeisjes bleek het een luxe welvarend oord met grote Miami look-a-like wolkenkrabbers te zijn, ook niet verkeerd! We hadden de Hiace geparkeerd aan het strand en zijn als vier kleine kinderen in de golven gaan spelen, wat een genot! 's Avonds een campspot op Chevron Island gevonden waar we twee nachten geslapen hebben.

Van Surfers Paradise landinwaarts naar Mount Tamborine gereden. Het was de bedoeling dat we daar in de buurt mooie watervallen zouden zien. Eenmaal aangekomen bij de watervallen kwamen we er achter dat het al een poosje niet geregend had waardoor er weinig water was. Zwemmen zat er dus zeker niet in.

Tijdens het reizen heb ik veel backpackers horen praten over Byron Bay. Dit zou echt een heerlijk relaxed stadje zijn waar een sfeer hangt van alles mag en niets moet. Perfect voor onze roadtrip dus. Zo vervolgenden we onze reis van Mount Tamborine richting Byron Bay. Net als in Surfers Paradise parkeerden we de auto langs het strand en speelden we als vier kleine kinderen in de golven, we hadden zelfs een bal gekocht. Na de eerste dag in Byron Bay hebben we een tripje naar Nimbim gedaan, een klein hippie dorpje 150 km landinwaarts. In Nimbim overnachtten we op een hippie camping vol met Japanners die vol bewondering naar onze Boeing stonden te kijken. Na Nimbim zijn we terug gereden naar Byron Bay waar we nog 4 dagen zijn gebleven. Terug in Byron Bay veel van het strand en haar gratis douches gebruik gemaakt. In Byron Bay zijn we vrienden van Max die hij in Cairns had ontmoet tegen gekomen. We hebben een paar dagen met Nico en Alex opgetrokken, erg gezellig.

Op een ochtend werd er om 7 uur luid op ons busje geklopt met een harde kreet: 'ranger' !! Nog half slapend deden we de deur open waar twee rangers met gemene blikken op ons stonden te wachten. Ieder van ons kreeg een boete van $110,- wegens illegaal kamperen. Tsja, dat risico moet je soms nemen als zuinige backpacker. Na deze domper konden we gelukkig gratis surfboards bij een travelagency lenen. Twee heerlijke dagen gesurft, althans, geprobeerd. Heerlijk gevoel als het lukt om te staan en de golf af te surfen.

Na een ochtend surfen zijn we op 13 november vertrokken uit Byron Bay. Na twee uur rijden overnacht op een 24h rest area en de volgende ochtend doorgereden naar Coffs Harbour. Hier de Waterfallway opgereden die ons richting Armidale zou brengen. Een fantastisch mooie weg door de country side van New South Wales, compleet anders t.o.v. het kustgebied. Onderweg gestopt bij de Ebor Falls en de 260 meter hoge Wollomombi Falls. Wederom weinig water door het droogseizoen. Ondanks dat was het zeker de moeite waard om er geweest te zijn.

15 November van Armidale naar Sydney gereden, ongeveer 500km. In en rondom Armidale was het rond de 40 graden, ontzettend warm. Wanneer je je hoofd uit het raam stak voelde het aan als een föhn. 400 Kilometer, een emmer zweet en een kleine regenbui verder stapten we uit in Manly, een suburb van Sydney. Het was hier gewoon koud, 20 graden. Wat een verschil in een paar uurtjes! We reden naar een hostel waar Christiaan de manager van kende. Deze aardige man was zo vriendelijk om ons een nacht op zijn erf te laten slapen. 's Avonds de veerpont van Manly naar Circular Quay in Sydney gepakt. Fantastisch om de Sydney Harbourbridge, het opera house en de skyline van Sydney bij nacht te zien. In de stad het een en ander gegeten en terug gereden met de taxi.

Na Manly hebben we een prachtige parkeerspot met een grasveldje midden in het centrum van Sydney gevonden. Alles op loopafstand. De laatste twee nachten met onze Toyota Hiace hebben we hier gebivakkeerd, het was nog legaal ook. Zondagavond 15 november zijn we op stap geweest in Sash, een club met uitzicht over Darling Harbour.

Dinsdag 17 november hebben we de Hiace 'schoon' gemaakt en ingeleverd bij het autoverhuurbedrijf. Na al die vrijheid met je eigen busje moesten we weer terug naar de backpackershostels en alles afleggen met onze eigen voeten. Deze dagen zijn we Sydney in geweest en hebben we Jordi, een oud klasgenoot, ontmoet. Met Jordi zijn we naar een boatparty gegaan met gratis drank en pizza. Tijdens het feesten vroeg je je wel vaak af of je nou zo veel had gedronken of dat alles bewoog door de golven. Super feest!

Na Sydney hadden we weer eigen plannen. Max is 20 november terug naar Duitsland gevlogen, Christiaan is terug naar Manly gegaan en Daniel en ik zijn met de trein naar Newcastle gereden waar we voor een paar daagjes bij Chris en Gaby zouden blijven, vrienden die we 6 jaar geleden ook hadden bezocht. Echter werden die paar daagjes bijna een volle week, wat een gezelligheid. Vrijwel direct na aankomst zijn we met Chris en Gaby naar het strand gegaan en genoten van de golven. Heerlijk na een week in Sydney, ik was helemaal klaar met zo'n grote stad. In Newcastle hebben we tickets geboekt en plannen voor Tasmanië gemaakt, hebben we de omgeving van Newcastle bekeken en heerlijk genoten van de gezelligheid van Chris en Gaby. Ontzettend bedankt!

Zondag 29 november zijn we van Newcastle naar Melbourne gevlogen. In Melbourne hebben we drie dagen in St Kilda gezeten en vervolgens op 2 december naar Tasmanië gevlogen. We vlogen om 06:00 uur 's ochtends en stonden om 09:00 uur voor de deur van het autoverhuurbedrijf in Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Zo konden we de eerste dag efficiënt gebruiken. We hadden een stront lelijke Suzuki APV gehuurd.

Na dat we de voorraad voor de komende dagen hadden gevuld zijn we naar Tasman Peninsula gereden en hebben we verschillende uitkijkpunten en Porth Arthur bezocht. Porth Arthur is een gevangenis stadje waar het er in de 19de eeuw heftig aan toe ging. Na Porth Arthur zijn we via Oadlands en Campbell Town naar Lake Leake gereden. Onderweg door een prachtig heuvel landschap gereden wat niet te vergelijken is met de rest van Australie, ongelooflijk. Toen we aankwamen bij Lake Leake wisten we niet wat we zagen. Een mysterieus meer met rare lege vlaktes aan de oever, honderden halve dode bomen die het water uit staken, dichte mist en een complete stilte.

Van Lake Leake naar Coles Bay gereden waar we een prachtige 3-uurse wandeltocht naar Wineglass bay hebben gemaakt. Helaas was het bewolkt en grijs weer waardoor het er niet zo mooi uit zag zoals het op de kaarten getoond wordt. Na Wineglass Bay verder naar het noorden gereden en via de Elephant pass naar Everchreech Forest Reserve. De Elephant pass was een van de mooiste wegen waar ik heb gereden. Smalle bergwegen midden door de jungle. Everchreech Forest Reserve staat bekend om haar immens hoge bomen, het Harry Potter bos is er niks bij.

Na Everchreech Forest Reserve zijn we naar de Bay of Fires in Binalong Bay gereden. Een prachtige baai met rood uitgeslagen stenen en kristal helder water. Van Binalong Bay richting Launceston gereden. Onderweg gestopt bij de St. Columba falls, Bridestowe Lavender Farm en de Lilydale falls. Twee prachtige watervallen tussen de varens en de tropische planten. 8 Kilometer voor Launceston was de druk van de koppeling van de lelijke Suzuki er af. Gelukkig stonden we in een suburb en niet in de middle of nowhere. Omdat onze telefoons op waren hebben we aangebeld bij een huis en gevraagd of we de RACQ (ANWB) mochten bellen. Na een aantal telefoontjes kwam er een hulpwagen die de auto ging checken. Conclusie: koppeling kabel gebroken.... Weer een aantal telefoontjes en een uur later kwam er een takelwagen die ons naar Launceston heeft gesleept. We konden op het parkeerterrein van de automonteur staan. Ondanks dat we alles zelf hebben moeten regelen heeft het bedrijf waar we de Suzuki hadden gehuurd toch nog een onderdeel weten te regelen en zijn de reparatiekosten vergoed. Omdat we de hele dag in Launceston op dat onderdeel hebben moeten wachten zijn Daniel en ik de stad in gegaan en naar de Cataract Gorge gewandeld, een prachtige rivier met kliffen net naast de stad.

Om 17:00 uur konden we onze reis weer voortzetten. Gelukkig liepen we voor op 'schema' en is alles binnen 24 uur opgelost. Het was weer een mooi avontuur...
Van Launceston zijn we naar de Liffey falls gereden. Wederom een prachtige waterval met een tropische omgeving. De weg er naar toe was anders dan we verwacht hadden. Door de regen was het steile grindpad ontzettend glad geworden en was het de vraag of het wel verstandig was om met deze fragile Suzuki hier op te klimmen. Zonder lang na te denken hadden we besloten dit toch te gaan proberen. Zo klommen we met 5000 toeren in de 1ste versnelling de helling op, prachtig! Aangekomen bij de parkeerplaats besloten we dat het tijd was om een douche te nemen onder de waterval, niet wetende of het überhaupt wel kon. Na een wandeling van 20 minuten was het gelukkig mogelijk om een ijskoude waterval douche te nemen. Heerlijk, ik heb me nog nooit zo schoon gevoeld!

6 December van de Liffey Falls State Reserve via Mole Creek naar Cradle Valley gereden. Met twee broodjes pindakaas begonnen we om 12:00 uur een 3 uur durende bergtocht. Het was een prachtige hike door de bergen van Cradle Mountain St. Clair National Park. In Zwitserland ben ik al vele malen in de bergen geweest, maar compleet verschillend in vergelijking met deze bergen. We hebben van Dove Lake via Lake Lilla en Wombat Pool naar Marions Lookout (1223m) gewandeld. Ongelooflijk mooie uitzichten over geel groene velden, rotsen en meertjes. De terugweg liepen we via Link Track, een pad waar je met handen en voeten van af moest klauteren, niet ongevaarlijk. De tocht die we wandelden was een 3 uur durende tocht. Daniel en ik hebben meestal het tempo er goed in wat er toe leidde dat we binnen 1,5 uur weer bij de parkeerplaats waren. Hierdoor was het mogelijk dat wij van Cradle Valley door konden rijden tot Penguin, aan de noordkust van Tasmanië. Het ene moment ben je bezig met een bergtocht en 4 uur later zit je fish and chips te eten bij de oceaan, welcome to Tasmania. Van Penguin doorgereden naar Stanley waar we in de namiddag aankwamen. Aangezien we onze tijd goed wilden benutten hebben we nog een wandeling op The Nut gedaan. Een grote steen midden in de oceaan met uitzicht over de kustlijn.

Van Stanley terug naar Wynyard en vervolgens richting het zuiden de wildernis in. We reden over gravelroads en moesten met een veerpont een rivier over. Dit deel van Tasmanië staat bekend om zijn onaangetaste natuur, pure wildernis. Bij Rosebery hebben we een 3hrs return bushwalk naar de Montezuma Falls gedaan. Met een hoogte van 90 meter is het de grootste waterval van Tasmanië. We sliepen op een camping in Strahan. Hier hebben we na 6 dagen onze eerste echte douche kunnen pakken. Lekker warm water in vergelijking met een waterval. Van Strahen de A10 opgereden en bij Franklin River en Lake St. Clair op zoek geweest naar het vogelbekdier. Helaas geen een gevonden. Bij Mount Field National Park hebben we de Russel Falls bezocht. Een brede trap-waterval in wederom een tropische omgeving. Voor mij waren dit toch wel één van de mooiste watervallen die ik heb gezien. We hebben overnacht in een klein dorpje genaamd Bushy Park. Hier heeft een oude man op z'n eigen terrein een campground gemaakt. We hebben hier voor $7 p.p. geslapen. Weer een compleet andere ervaring om zo bij een local in zijn tuin te slapen en de ruige verhalen over zijn verleden te horen, wat een praatjesmaker.

9 December van Bushy Park naar Kettering gereden en daar de veerpont naar Bruny Island gepakt. Na prachtige gravel roads en verschillende lookouts zijn we 's middags om 15:00 uur weer met de veerpont terug gegaan en doorgereden naar Tahune Forest Reserve. Hier hadden we een prachtige campspot midden in de jungle, prachtige spot voor de laatste nacht op Tasmanië.

Van Tahune Forest Reserve zijn we in de regen over gravelroads naar Hartz Mountain National Park gereden. Hier een prachtige wandeling gemaakt en vervolgens doorgereden naar Hobart. In Hobart zijn we Mount Wellington opgereden om een prachtig uitzicht over de stad te kunnen zien. Aangekomen op de top bleek het echter mistig te zijn en konden we niet verder dan 8 meter kijken, erg jammer. Na Mount Wellington hebben we de Suzuki schoongemaakt en ingeleverd. Omdat we de Suzuki vroeg moesten inleveren waren we 7 uur te vroeg op het vliegveld. Na lang wachten zijn we 's avonds om 22:00 uur naar Melbourne gevlogen waar Judy ons van het vliegveld haalde.

Na een heerlijke nacht in een kingsize bed was het tijd om te douchen en de was te doen. Het was fijn om weer in een huis te zijn met goede faciliteiten. 's Avonds Paul, Peter en Tina ontmoet en herinneringen van 6 jaar gelden opgehaald.

In Melbourne zijn we twee weken geweest en hebben heerlijk genoten van de luxe die het huis te bieden had. We zijn een aantal keer het centrum in geweest, we zijn op stap geweest met Tina, we hebben Sealife bezocht en ik ben zelf nog naar de Rod Lever Arena geweest, het tennis stadion waar de Australian Open in januari wordt gehouden. Van de twee weken zijn we ook een aantal dagen in Sorrento geweest in het vakantiehuis van de familie, waar we uitgebreid gebruik hebben gemaakt van het zwembad en de jacuzzi. Eén van de laatste avonden in Australië hebben we een heerlijk kerstdiner gehad met familieleden die ik eigenlijk helemaal niet kende. Het was supergezellig en het eten was voortreffelijk.

Woensdagavond 24 december vertrokken we om 22:35 uur uit Australië. Omdat we in Melbourne met vertraging vertrokken hadden we bij het overstappen in Dubai weinig tijd. Gelukkig hebben we deze vlucht kunnen halen, het was alleen nog niet zeker of onze bagage ook mee zou komen. Na in totaal 22 uur vliegen kwamen we ongeschonden aan in Nederland en lag onze bagage op de band.

It's nice to be home.

Na 4,5 maand reizen in Australië kan ik terug kijken op een geweldige tijd vol met nieuwe ervaringen.
Tijdens het reizen heb ik fantastische dingen gezien en gedaan waar ik mijn hele leven met een glimlach aan terug kan denken, wat een tijd!

Iedereen een gelukkig 2015!