Als ik nu over mijn laptop kijk, zie ik de liefste kindjes van de wereld op het grasveld voor onze camper over rollen met een bal. Daarachter ligt de zee en boven ons straalt het zonnetje. Zucht … dit is nou genieten!

Dinsdag zijn we in de camper gestapt, om de eerste camperkilometers van onze reis te maken. Eerst zijn we gestopt bij Cleland Natural Park. Een fantastisch wildpark waar we het echte Australië-gevoel kregen. Er lopen onder andere kangaroos, walibies en potoroos los in dit mooie park op de top van de berg. Ook zijn er de gevaarlijkere inheemse dieren, zoals dingo's, slangen, wombats en de Tazmanian Devil, maar gelukkig achter het gaas. De koala's die daar leven zijn gewond binnen gekomen, of als 'Joey', wanneer hun moeder bijvoorbeeld was doodgereden. We hebben een tijd met hun verzorger gesproken en mochten Vincent (zo heette de 12 jarige koala bij wie zij was) zelfs aaien. Wat een belevenis!
Op de terugweg hadden de kangaroos honger en hebben we ze gevoerd. Dat vonden we best spannend, maar dat bleek helemaal niet nodig! Ze eten het zo van je hand en je kunt ze aaien en even goed bekijken. Een mooi moment was het, toen er een klein kangarootje op onze kids kwam afspringen. Ze voerden hem, aaiden hem en 'speelden' met elkaar. Wow, wat super!! Ze straalden!
Daarna zijn we via Mount Lofty doorgereden richting Victor Harbor. Een mooie route, dwars door het Zuid-Australisch wijngebied. De kinderen sliepen in hun autostoeltjes en wij genoten van het schitterende uitzicht. Ze zijn hier trouwens wel extreem voorzichtig en waarschuwerig. Zo staat er op de wegen om de zoveel kilometer een bord met teksten als 'Drowsy drivers die!'
Na een kleine twee uur reden we VH binnen. Een plaats waar je niet anders, dan direct verliefd op kunt worden. Een prachtige zee, veel groen, veel historische pandjes en allemaal zo mooi bijgehouden. Dat is sowieso wat ons opvalt aan Australie: het is allemaal zo schoon, opgeruimd en in verzorgde staat. Zo is hier bijvoorbeeld nog een oud stoomtreintje die een aantal keer per week rijdt. Deze, en het stationnetje van waar hij vertrekt, is echt prachtig!!
Aangekomen op de camping hebben we met de kinderen gesprongen op een groot springkussen en na het eten zijn ze gaan slapen. Het was weer een superdag!

Het weer zit ons tot nu toe nog niet echt mee. Op één mooie dag na, is het toch vrij koud en vooral veel wind. We lopen dus echt in lange broeken en jassen. Ok, we mogen niet zeuren, want het is geen sneeuw, maar toch heb ik hier te weinig rekening mee gehouden tijdens het inpakken.
Woensdag was het ook heel erg bewolkt en stond er heel veel wind. We zijn even naar het infopunt gereden en hebben besloten om morgen meer te ondernemen, maar vandaag rustig aan te doen. We hebben daarom een heerlijke koffie met cheesecake besteld op een terrasje en Féline en Dex genoten van een ijsje. Daarna hebben we door dit mooie dorp gewandeld en heeft Féline ansichtkaarten gekocht. Er was een wensput op het pleintje en hier hebben we allemaal een muntje ingegooid. Féline vertelde zachtjes dat zij had gewenst dat ze 'altijd baby Nim mocht zien'. Schattig!
Terug op de camping hebben we de iPad even aangezet voor een Nijntje flimpje en toen we allemaal wat bijgekomen waren, zijn we nog even gaan uitwaaien op het strand.
Ook deze camping en vooral onze plek zijn top! We staan eigenlijk recht achter de duinen, maar deze zijn niet zo hoog, dus je kijkt zo op zee.
'S avonds hebben we voor het eerst de barbecue geprobeerd en dit ging helemaal goed! Een lekker stuk vlees en voor de kinderen een worstje met een salade; we hebben gesmuld!
Donderdag scheen de zon dwars door onze gordijntjes heen, hoera! Rogier zette het zonnescherm uit en deze donderde direct naar beneden, s***! Gelukkig kwam er een 'mannetje' om hem te fixen of hem eraf te schroeven. Na 3 kwartier vertraging was hij daar; een oud trillerig mannetje, zonder gereedschap en volgens ons ook zonder kennis. Eigenlijk kon hij zonder gereedschap niets, dus dat moesten we later in Melbourne maar doen. We hebben hem daarom stuk opgerold en vastgezet en later heel hard om dit mannetje gelachen.
Nadat de kinderen de hele ochtend lief in het gras gespeeld hebben, zijn we naar de houten brug gereden. Als sinds 1894 rijdt hier namelijk een paardentrammetje en dit moesten we natuurlijk ook meemaken. Vooraf hebben we in de stallen gekeken, waar de paarden het grootste gedeelte van de dag rusten en verzorgd worden. Daarna was het tijd om in te stappen. We kozen een plekje voorin, waar we zowel het paard Misty als de omgeving goed konden zien. De reis is maar kort en na een kwartiertje stapten we uit op het 'granieten eiland'. Het uitzicht was meer dan geweldig!! De zee klettert tegen de rotsen en je kunt d.m.v. trappen het eiland hoog op. Féline en Dex vonden dit ook erg leuk om te doen en dapper klommen onze avonturiers naar boven. Vanaf boven, waar vele kleuren van de natuur te zien zijn, is het uitzicht natuurlijk nog mooier. We hebben een kort bezoekje gebracht aan het pinguïn-center. Zij zijn er voor de revalidatie van gewonde pinguïns en doen onderzoek naar het soort pinguïn dat hier leeft. En dat is hard nodig, want nog niet zo lang geleden leefden er hier nog ca. 2600 kleine pinguïns, terwijl dit er nu nog maar 27 (!) zijn. Féline vindt het erg leuk om vragen aan de verzorgers te stellen (als: 'Waarom mag je een pinguïn niet als huisdier hebben?') en de kleine Dex is druk met zijn taalontwikkeling: ijs, pinpin, paard, vis, goeroeroe, boot en vogel. Ook hebben ze nog een hagedis mogen aaien en Rogier durfde deze zelfs vast te houden, held!
Na dit bezoek is onze band eindelijk goed vervangen en konden we de volgende kilometers maken. We beginnen nu aan de reis naar de Great Ocean Road en hopen dit in twee dagen te doen. Dit rijden is echt geen straf: je kunt zó ver kijken en de natuur is zo bijzonder. We hebben het er steeds over dat je hier al kaartjes vol kunt schieten met bijvoorbeeld mooie bomen. Ook dit keer weer gekke dingen langs de weg gezien, als grote zakken met daarbij een bord 'horse-s***; 2 dollars'. Iemand moet dit in de zakken geschept hebben?!
We zijn kort gestopt bij een roze meer. In de zomer staat dit zoute meer droog en wordt het zout door de caroteen roze gekleurd. Fientje was natuurlijk fan!
En toen werd het spannend! (En ook hieruit blijkt weer de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Australiërs) Al die tijd reden we in the middle of nowhere en de eerste camping die we in gedachten hadden was al dicht om 18.30 uur. Dan maar doorrijden. Maar plots werden de streepjes van het brandstof snel minder en niet veel later ging er zelfs een lampje branden. Durfden we het aan om naar een volgende camping te zoeken of zouden we 25 km terug rijden? We kozen maar voor het laatste en dat was een goede keus, want de andere kant op was er zo snel geen benzinestation. Hierdoor was er natuurlijk wel tijd verloren gegaan en onze guppen kregen trek en moesten niet lang daarna naar bed. In het tankstation kon je gelukkig ook een vette hap kopen, maar helaas… de grill/ frituur was al uit. Toen we weg wilden rijden, klopte een agent op het raam. Hij vertelde dat hij hoorde dat we iets te eten zochten en kwam met wat tips. Wat attent! Toen Rogier vroeg of hij ook een camping wist die nog open was, heeft hij de eerste camping voor ons gebeld en gezorgd dat we alsnog naar binnen mochten. Hahaha, wat een service! Hij reed ons er zelfs naartoe. Féline had natuurlijk weer goed meegeluisterd naar hoe we over hem spraken en stak bij de camping haar duimpje naar hem op en zei 'Je bent een aardige kerel, agent!'
Op de camping werd door de receptioniste nog even gebeld naar de plaatselijke pub en ondanks dat zij de keuken wilden gaan sluiten, waren we nog welkom. Op naar de pub dan maar!! En oh, wat was deze fout!!! We hebben ons helemaal slap gelachen om de bediening, de menukaart, de bezoekers, de leesboekjes uit 1978 en de bar waarop we Dex moesten verschonen. Maar uiteindelijk hebben we er toch heerlijk gegeten. En dat mocht ook wel, want het was toch mooi ons 15 jarig zoen-jubileum!
Nu liggen de kindjes lekker te slapen. Wat doen ze het goed, zijn ze blij en wij onwijs trots op ze!
Na een lekker wijntje, duiken wij er straks ook maar in!