Profile
Blog
Photos
Videos
Hej allesammen
Saa er det vist tid igen. Efter jeg skrev sidst tog vi til Copan, hvor vi startede med at zipline. Vi ziplinede ogsaa i Mexico, saa vi var lidt spaendte paa hvordan det ville blive i forhold til. Det var dog rigtig fedt, for hvor vi sidste gang svaevede gennem junglen, tog vi denne gang turen over traerne, og havde nogle rigtig flotte udsigter! I Meico varede hele turen en 5-6 baner hvor den laengste var 200 m, men denne her var hele 15 baner, hvor den laengste var 1 km, saa det var en noget laengere tur vi fik denne gang! Jeg syntes dog godt vi kunne have undvaeret de sidste 5, da det ikke var saa sjovt i laengden, men det var da sjovt at proeve igen!
Derudover var vi i Copan ogsaa ude at se Honduras' eneste (saa vidt jeg har forstaaet) mayaruin. I forhold til dem vi saa i Mexico og Guatemala var denne her dog meget fesen! Jeg ved heller ikke hvad det er, en forbandelse eller saadan, men hver gang man kommer til en mayaruin bliver man pludselig meget traet i kroppen og denne var ikke nogen undtagelse, saa vi havde en meget rolig dag ;)
Efter Copan tog vi videre til foerst Santa Rosa, hvor vi besoegte en cigarfabrik. Det var utroligt spaendende at se hvordan de foerst toerrede bladene, klargjorde dem, snittede dem, rullede cigarerne og til sidst pakkede dem. Det hele var haandlavet, og vi fik da ogsaa nogle souveniers med, selvom jeg ikke har taenkt mig at goere brug af dem selv.
Derefter koerte vi videre til Gracias, hvor vi brugte nogle dage paa foerst en hike, besoege varme kilder og paa vejen hjem et vandfald. Vi havde inden hiken faaet at vide at den ville vaere utrolig haard! Det ville endaa blive endnu mere haardt, da den bil som skulle have koert os op til hikens oprindelige start, var gaaet i stykker, saa vi maatte gaa. Da vi kom igang var det dog overhovedet ikke haardt og vi gik bare nogle smaa ture i meget smuk natur! Paa et af turene gik vi forbi en lille hytte hvor en gammel dame bor. Der bor hun helt selv, ude midt i ingenting! Hun lever af at hendes soen jager for hende og saa plukker hun kaffeboenner som hun rister, maler og til sidst saelger i byen. Det var ret spaendende at se hvordan hun gjorde helt fra bunden og maa sige fascineret af at saadan en gammel kone kan bo saa langt ude i skoven helt selv. Hun var utrolig frisk! Inden frokosten kunne dem, der ikke syntes de havde gaaet nok, komme med nogle guider ud paa en ekstra lille tur, og saa skal jeg ellers love for at vi fik haard hike! Det var utrolig stejlt og den dejlige, bagende sol gjorde det ikke mindre haardt! Det kunne virkelig maerkes i benene dagen efter, men det var ogsaa rigtig fedt! Paa vejen hjem, hvor vi havde regnet med vi blev koert, punktede bilen og vi maatte gaa ned af en grusvej til hovedvejen, hvilket varede ca. en time, saa vi kom i hvert fald ud paa en ordentlig hike den dag, hvilket egentlig ikke helt var meningen.
Dagen efter var vi dog saa heldige at komme ud og blive forkaelede ved nogle varme kilder! Det var det rene wellness med fodmassage ved at gaa paa runde sten, mudderbad, vandfald som masserede og bade af forskellig varm temperatur med udsigt over den flotteste natur! Det noed vi virkelig! Vi vil gerne have de varme kilder med hjem til Danmark, for det er godt nok specielt at der kan komme saa varmt vand op af jorden. Ret fascinerende!
Inden vi koerte tilbage til Tela, hvor vi startede og saa at sige ogsaa har en slags base, besoegte vi et vandfald. I Mexico havde vi ogsaa set nogle utroligt smukke vandfald, saa vi troede ikke rigtig der var noget som kunne overgaa det, men det var der. Specielt for dette vandfald var nemlig at man kunne komme om bag ved det. Det er ikke helt som i tegnefilm, hvor man bare sejler eller svoemmer ind bag ved ;) Vi skulle gaa op og ned paa nogle klipper, hvor det var som om man gik inde et kaempe uvejr! Det var virkelig fedt! Der var det igen en fordel at jeg kunne have mit kamera med, saa I kan faa et indtryk af hvordan det var derinde. Det var en meget speciel oplevelse at komme ind bag et vandfald og kunne se saa meget vand med saa meget kraft skylle ned foran en!
Derefter kom vi altsaa tilbage til Tela, hvor vi var en overnatning og saa tog vi tidligt faergen til dykkeroeen, Utila, hvor vi tog dykkercertifikat, men den historie faar I om forhaabentligt et par dage :)
Kaerlig hilsen Wendy
- comments
Tiny Het werd weer eens tijd.Zoals ik de laatste keer schreef gingen we naar Copan, waar we weer zouden gaan zipline. In Mexico hebben we ook geziplined, dus we waren wel benieuwd hoe het nu zou zijn. Maar het was weer helemaal gaaf, want waar we in Mexico door de jungle gingen, gingen we deze keer over de bomen heen, wat een geweldig uitzicht gaf. En in Mexico was het 6 banen met als langste 200 meter, hier waren het wel 15 banen en de langste was wel 1 km. Het duurde deze keer dus ook veel langer, maar 10 banen had ook wel genoeg geweest, want je werd het wel een beetje zat op het laatst, maar het was weer erg leuk om te doen. Bovendien hebben we in Copan ook de enige (als ik het goed begrepen heb) mayaruine gezien, In vergelijking met de ruines die we in Mexico en Guatemala hebben gezien, stelde deze niet zoveel voor. En ik weer niet wat het is, een of andere vloek ofzo maar elke keer als we zo een ruine bezoeken, worden we helemaal moe in ons lijf, zo ook nu, het werd dus een rustige dag. Na Copan gingen we eerst naar Santa Rosa, waar we een sigarenfabriek bezochten. Het was erg leuk om te zien om hoe ze eerst de bladeren droogde, daarna voorbereide en sneden om er vervolgens sigaren van te rollen, waarna ze verpakt werden. Helemaal handgemaakt. We kregen ook nog een souvenier mee, maar die bewaar ik wel voor een andere leifhebber. Daarna reden we verder naar Gracias, waar we een paar dagen gebruikte om eerst een trektocht te maken en warme bronnen te bezoeken en op de terugweg nog een waterval. Er werd ons gezegt dat de trektocht heel zwaar zou worden, en nog zwaarder toen de auto die ons er heen zou brengen kapot ging, en we er dus heen moesten lopen. Maar eenmaal op weg bleek het dus helemaal niet zwaar te zijn het was eigenlijk gewoon een wandeling in een hele mooie natuur. Onderweg kwamen we voorbij een hutje waar een oude dame helemaal alleen woonde echt in de midle of nowhere. Ze leeft van de buit die haar zoon vangt als hij jaagt, en verder plukt ze koffiebonen, die ze roostert en verkoopt op de markt, dat was leuk om te zien hoe ze dat deed. En het was facinerend om te zien hoe zo een oud vrouwtje daar helemaal alleen diep in het bos leeft. Voor de lunch konden degene die vonden dat ze nog niet genoeg gelopen hadden, met een paar gidsen mee op nog een nieuwe trektocht, en die was ZWAAR!! Het was er vreselijk steil en de brandende zon maakte het er niet makkelijker op. Het was goed te merken in onze benen de dag erna, maar het was echt vet. De weg naar huis, waar we er op gerekend hadden dat we met de auto konden, kreeg de auto een lekke band en moesten we weer lopen. De volgende dag hadden we het geluk dat we naar warme bronnen gingen en heerlijk verwent werden, dat was je reine wellness, met voetmassage op ronde stenen, modderbaden, een waterval die masseerde, en baden met verschillende terperaturen met uitzicht op prachtige natuur, dat was echt genieten. Die warme bronnen willen we wel mee naar huis. Het is wel heel speciaal dat er zulk warm water uit de grond kan komen, heel fascinerend. Voordat we weer terug gingen naar Tela waar de Honduras reis begon en wat eigenlijk een beetje onze basis is, bezochten we nog een waterval. In Mexico hadden we ook al een paar hele mooie watervallen gezien dus we dachten niet dat die nog overtroffen konden worden, maar dat konden ze dus wel. Het speciale van deze waterval was dat je er achter kon komen, niet zoals in een tekenfilm waar ze er gewoon naar toe kunnen varen of zwemmen, Wij moesten er naar toe klimmen over rotsen, en het leek wel of we in een enorme donderbui terecht waren gekomen. Het was echt vet. En ook hier had ik weer plezier van mijn onderwatercamera, nu kunnen jullie een indruk krijgen hoe het is om achter een waterval te staan, het is echt een hele speciale belevenis om achter zo’n waterval te komen en zoveel water met zoveel kracht voor je naar beneden te zien komen. Daarna kwamen we dus weer terug in Tela, waar we een overnachting hadden om daar vandaan met de vroege veerboot naar het duikerseiland Utila te gaan waar we weer een duikcertificaat konden halen. Maar dat verhaal houden jullie tegoed. Groetjes van Wendy