Beste volgers/apostelen,

Ik kan jullie weer een fantastisch verhaal voor gaan schotelen deze keer. Geen geblaat over werk, lange broeken en bloemetjes! Geen gezeik over wonen in de suburbs, vroeg opstaan en hardlopen! Geen geneuzel over de broer van Henk de Vries of een essay over de blokfluit. Neen! Er is weer gereisd! Hartstikke mooi.

Voor ik alle avonturen in een verhaalvorm uit het toetsenbord laat vloeien, stel ik mezelf de uitdaging om de volgende woorden in mijn blog te gebruiken: warempel, pardoes en tyfus.
Lees goed en vind de woorden (beetje interactie, leuk hè?).

Het was een mooie zonnige dag de 29ste mei 2015. Hoewel de temperaturen in Lyndhurst, Victoria niet zo hoog opliepen was mijn hartje zo warm als een kopje thee dat zo'n 8 minuten is laten staan. 'Waarom dan?' Vragen jullie je natuurlijk af. Nou, het was mijn laatste werkdag bij Feingold Flowergrowers en dat was gewoon tyfusfijn.

Dat weekend een beetje afscheid nemen van mensen die ik in Melbourne heb leren en kennen en de 31ste, HATSEFLATS, in het vliegtuig naar Sydney.
In Sydney had ik een afgeragd hostel waar zeker meer dan twee kakkerlakken gespot zijn gedurende mijn verblijf van een week. Dat mocht de pret echter niet drukken. Het mooie was dat het hostel in Bondi gevestigd zat, pal aan Bondi Beach. Blijkbaar is dit een van de bekenste surfstranden van Australië en dat zorgt dan ook direct voor een heerlijk ontspannen sfeer. Iedereen lekker hip op de blote voeten over de straten, surfwinkel hier, organisch koffiewinkeltje en om de hoek een glutenvrije tweedehandse boekwinkel. Gewoon lekker.
Sydney zelf vond ik ook een heeeuule toffe stad. De iconische Harbour Bridge en Operahouse zijn plaatjes. Hoewel de stad van een afstand gigantisch lijkt (en is) is het toch ook hier vrij relaxt als je er doorheen loopt.
Toen ik in Sydney was vond ook het jaarlijkse Vivid Festival plaats. Elke avond van 18.00 tot 0.00 werden er op allerlei gebouwen (waaronder het Operahouse) hele gave lichtshows geprojecteerd.
Ook absoluut een vermelding waard: een whalewatching tour waar we twee uur lang een 'pod' van drie bultrugwalvissen volgde. Indrukwekkende en rustige dieren, die walvissen.

Na deze week afkicken van de orchideeën was het tijd voor mijn eerste Greyhound ervaring. Deze ruige en ook zeker niet ongevaarlijke manier van reizen ging mij toch goed af. De shabby bussen zijn uitgerust met Wifi, USB chargers en een heus toilet (Waar je geen gebruik van maakt, is gewoon niet cool. Gewoon inhouden tot de volgende stop. Thug life).

De eerste rit was van Sydney naar Newcastle waar ik 4 nachten in een uiterst aangenaam hostel verbleef. Ook in Newcastle was de kustlijn weer een plaatje. Tijdens een wandeling langs de kustlijn ook mijn eerste walvissen vanaf het vasteland gespot.

En we gaan weer doorrrrr. Newcastle naar Port Macquarie, Klein, gezellig stadje waar een koalahospital zit gevestigd. Aangereden koala's, Koala's met een misvormd ruggetje en ook koala's die een moeilijke jeugd hebben gehad (bureau Halt! etc.) worden hier opgenomen en verzorgd. Vrij schattig, Hier heb ik twee Canadezen ontmoet die voor accomodate in het hostel werkten. Luke en Jess. Ook zij reizen richting het Noorden en hen ga ik 'along the way' nog een paar keer zien, Zo gaan we samen een cruise langs de Whitsunday Islands en Great Barrier Reef doen 12 juli.

Another day, another busride. Port Macquarie naar Byron Bay. Misschien wel het tofste stadje op deze aarde. Een waar surfersmekka en absoluut de overtreffende trap van de wijk Bondi. Een plaatsje vol met levensgenieters, muzikanten, surfers en backpackers. Waanzinnige zonsondergangen (elke avond rond dezelfde tijd, ongeveer op het punt als de zon ondergaat) ook hier weer een uitstekende coastal walk met mooie uitzichten en het stikt er van de dolfijnen.
In Byron ben ik gaan kajakken in de baai waar ik het geluk had om een walvis te spotten op enkele tientallen meters van onze kajaks. Echter schijn ik bijzonder gevoelig te zijn voor zeeziekte. Hetgeen uitmonde in projectiel vomeren uit de kajak. Maar goed.
Ook mijn eerste surfervaring heb ik in Byron opgedaan, met Luke huurde ik een bord en gingen wij ons twee uur te buiten aan de golven en bevond ik mij meermaals pardoes op de bodem van de zee terwijl het zoute water mijn systeem oraal binnen kwam. Absoluut op de planning: een surfles.

Vroemmmm! Van Byron naar Surfers Paradise.
Een waardeloze plek zonder enige sfeer, cultuur of echte natuur. Hoge wolkenkrabbers, een strand en een groot aanbod aan nightclubs is alles wat deze godsvergeten plek te bieden heeft. Een krappe 20 uur doorgebracht hier.

Tuut tuut! Van Surfers naar Brisbane, de derde grootste stad van Australië en het voelt aan als een dorp. Een heuse skyline maar in een dag kan je de hele stad zien. Ook zijn er niet zoveel mensen te bekennen in het centrum. Toch aangenaam en vooral lekker zonnig. Brisbane heeft geen strand dus in het centrum in South Bank hebben ze zelf een zee-achtig zwembad en strand aangelegd.
Het hostel was het rustigste hostel waar ik tot nu toe ben geweest en dat was eigenlijk best lekker. Tien minuten buiten de stad in een Queenslander (mooi huis) gelegen.

Brizzy (zoals je het als local mag noemen en ik beschouw mezelf local omdat ik er drie dagen was) naar Noosa!
Noosa, wéér een surfersstadje maar wel weer heel erg leuk, Vooral de mensen in het hostel maakten Noosa tot een onwijs leuke 4 dagen. Noosa haalt het niet bij Byron maar onstijgt Bondi wel in de rankings voor hippe surfersbestemmingen. Ook bekt het gewoon lekker: Noosa. Noooooosa. NOOSA! Noo-sa.

Dan komen we op mijn huidige bestemming. Van Noosa naar Rainbow Beach. Ik zit nu in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel dt te typen en de wachten op mijn Greyhound naar Agnes Water en heb twee dagen in Rainbow Beach doorgebracht. Het mooie is dat Rainbow Beach vooral bekend staat als 'gateway' naar Fraser Island (een heeeel populaire backpackers bestemming die ik over ga slaan) maar er komt nauwelijks iemand om de plek zelf te bekennen. Ik had dan ook neit verwacht dat het hier zó mooi zou zijn. Gisteren heb ik een hike van 7 uur door het Sandstone National Park gedaan dwars door de bossen, over het strand en over de hoogste pieken die Rainbow Beach te bieden heeft. Absooluut een van de mooiere uitzichten die ik de afgelopen tijd gezien heb.
Zo blijft Australië me toch elke keer weer verbazen. Het is zo divers en ook in plekken die minder populair en bekend zijn sta je soms weer perplex.

Voor mij is de laatste maand in Australië aangebroken. Mijn avontuur hier duurt nog tot 2 augustus en dan verruil ik dit prachtige land voor Thailand (in eerste instantie). Het Greyhound en hostelleven bevalt me prima. Elke drie/vier dagen een nieuwe plek en nieuwe mensen. Je ontmoet als lone traveler zoveel nieuwe mensen, dat is echt een feest.

Ik wil het graag hierbij laten. Tegen het eind van deze maand zal een emotionele 'goodbye Australia' blog verschijnen.

Tabée. Toedels.

Warempel.