Het is inmiddels alweer bijna een week geleden dat ik met pijn in m'n buik op Schiphol arriveerde. Pijn is misschien niet het juiste woord, maar gezonde spanning was zeker aanwezig. Een tosti ging er moeilijk in en er gingen duizenden gedachten door m'n hoofd: waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen? Het idee dat je niet weet wat je de komende vier maanden te wachten staat was iets wat ik nog niet eerder in zo'n mate gevoeld had. En ondanks dat ik het een enge gedachte vond, voelde het ook heerlijk. Gewoon zien wat elke dag brengt, en 'just go with the flow'. De emo die ik kan zijn, kreeg ik al tranen in m'n ogen als ik nadacht over afscheid nemen op Schiphol en toen dat moment kwam, rolden ze al snel over m'n hele gezicht.
Toen ik eenmaal alleen richting de douane liep, liep ik langs een meisje die ook afscheid nam van haar familie en ook daar waren de tranen te zien. Ik voelde met haar mee, en moest ook nog wel weer lachen en bedacht me dat dit er waarschijnlijk ook een beetje bij hoorde. Niet veel later stond datzelfde meisje in de rij naast me om door de douane te gaan. Beiden met tranen in onze ogen lachten we en zeiden we dat we nog zo hadden voorgenomen niet te huilen. Ze bleek op dezelfde vlucht naar Kuala Lumpur te zitten, en zou ook doorvliegen naar Bali. Ze heette Nienke, ook zij ging voor het eerst alleen reizen, ook voor vier maanden, en ik voelde me meteen een stuk rustiger. We besloten nummers uit te wisselen en de eerste avond samen wat te eten. Zo snel leer je dus nieuwe mensen kennen!
Nienke had een andere vlucht van KL naar Bali en dus besloten we 's avonds ergens af te spreken. Ik landde om 15.30 op Bali en stond vervolgens tot 18.00 in de rij voor een VISA. Ik had inmiddels meer dan 25 uur gereisd en wilde zo snel mogelijk naar m'n hostel. Ik ben dan ook meteen de eerste taxirit opgelicht en was me er goed bewust van. Ik nam me voor dat dit meteen de laatste keer was! 'S avonds heb ik met Nienke en een Duits meisje gegeten in het centrum van Kuta, wat me vooral deed denken aan een soort El Arenal/Lloret van Bali. Veel clubs, veel lawaai en veel happy hours! We besloten de volgende ochtend meteen op pad te gaan en Ulu Watu tempel was de eerste stop. De tempel viel tegen maar het uitzicht over zee was prachtig. Er liepen veel brutale apen rond en we zagen een meisje die haar slipper werd afgepakt en met een slipper de plaats moest verlaten! Daarna zijn we naar Padang Padang beach geweest en hebben we lekker uitgerust. De eerste Bintang Radler was een feit! We hadden voor de hele dag een taxi geregeld die ons overal heenbracht en wachtte totdat wij weer terugkwamen naar de auto, en dat voor maar €6,50 pp. Afdingen is hier heel normaal en ik vind het leuk om te doen haha! We hebben in veel situaties al behoorlijk weten af te dingen, en het leven is hier goedkoop. Hier kan ik wel aan wennen!
Maike, het Duitse meisje waar we mee optrokken vloog vrijdag weer naar Duitsland en wilde graag Ubud bezoeken. Wij besloten een nacht te blijven en eennaal aangekomen wist ik al snel dat ik het hier heel leuk zou vinden. Op weg naar ons homestay, zag ik het ene na het andere leuke straatje met kleine cafeetjes en winkeltjes. Er hing een relaxte sfeer, en had meteen zin om rond te neuzen. Nienke en ik kwamen aan bij ons homestay, dat door een familie werd gerund, en werden door de eigenaar naar onze kamer geleid. We kwamen aan bij een appartement met een grote veranda en bij binnenkomst zagen we een keuken, eetkamer, enorme slaapkamer en een badkamer met een groot bad. We waren helemaal onder de indruk want hier betaalden we €6 pppn. Hoe was dit nou mogelijk?! Na een dagje rondlopen kwamen we 's avonds terug en was zijn zoon ook aanwezig. Zijn Engels was beter dan dat van z'n vader en hij vertelde dat we de suite hadden gekregen omdat een ander stel besloot langer te blijven. Dat verklaarde waarom we in zo'n mooi en groot huis zaten voor zo weinig geld. We hebben een hele tijd met hem op onze veranda gezeten en hij vertelde dat hij 20 was, stage loopt in een bar, en lekkere mojitos kan maken. Hij vertelde dat hij Made heet, naam voor de tweede zoon van de familie. Zijn vader, die de derde zoon is in zijn familie is, heet Nyoman en de broer van Made heet Putu. Naast deze soort van rangnaam hebben ze ook allemaal nog een 'eigen' naam, maar die gebruiken ze minder vaak. Ons guesthouse heette Gusti Nyoman Oka en dat betekent dus familie derde zoon Oka en dus heette de eigenaar Oka. We voelden ons heel erg thuis bij ze en besloten nog een nacht bij te boeken!
Doordat we elke dag meteen al veel hadden ondernomen, bleef de jetlag toch wel hangen en waren we allebei best moe. We besloten uit te slapen en de dag rustig door te brengen in Ubud. We hebben een intro yogales gevolgd bij de Yoga Barn, en voelde me lekker zen daarna. Je had er ook een café met heerlijke healthy smoothies, juices en organic food. Dit zie je niet alleen bij de Yoga Barn maar overal in Ubud. Made had ons aangeraden om zonsondergang te kijken tussen de rijstvelden bij een tentje genaamd Sari Organik. En ohhh wat was dit mooi! Voor wie de film Eat Pray Love heeft gezien, zo was het ook echt! De rijstvelden hebben een kleur groen die ik niet kan beschrijven en ook nog niet eerder gezien heb. Daarna wilden we een massage nemen om onze chill dag goed af te sluiten maar het was allemaal vol. Wel ontmoetten we twee Nederlandse meiden en een Frans meisje en hebben na een heerlijk diner van €3 pp nog een drankje gedaan met ze.
De volgende dag gingen we met een soort tour een paar highlights bekijken in de omgeving van Ubud. We hadden een chauffeur en een paar vastgelegde plekken waar we heengingen, maar verder konden we het zelf invullen. Er ging ook een ouder Australisch stel mee en een Australische jonge vrouw. Zulke lieve mensen, en het deed me realiseren hoe leuk het is on zoveel mensen uit verschillende landen te ontmoeten. Zoiets kan je dag echt maken, naast al het moois dat je sowieso al ziet elke dag. Ik vertelde dat ik ook nog naar Australië ga en ze gaven me hun gegevens en zeiden dat ik altijd welkom was. We hebben deze dag meerdere tempels bezocht waarbij Rocky Temple en Holy Spring Temple de meeste indruk maakten. Bij de Holy Spring Temple heb je een heilige waterbron met acht fonteinen en elke fontein reinigt iets anders en zorgt ervoor dat al het slechte uit je leven verwijderd wordt. Dit is een traditie uit het hindoeïsme, wat het voornaamste geloof is op Bali. De rest van Indonesië is islamitisch. Interessant was dat je als vrouw niet een tempel mag bezoeken als je ongesteld bent, omdat je dan onrein bent volgende het geloof. Ook hebben we uitzicht gehad over de drie vulkanen op Bali, rijstvelden bezocht en een koffieplantage. Ze maken hier lewak koffie, ook wel animal coffee, omdat het wordt verteerd door een lewak, ook wel een Aziatische katachtige koffierat genoemd! Cappuccino hiervan noemen ze dan ook catpuccino haha! Eenmaal terug zagen we dat er nog twee Nederlandse meisjes in ons guesthouse zaten en Made maakte voor ons alle vier zijn heerlijke mojito met meloen en Arak, het nationale sterke drankje. Yummmyyy! We hadden alleen bijna niks gegeten dus daarna liepen we richting het centrum en zag ik twee meisjes lopen die ik herkende van onze vlucht. Ze waren ook op reis en gingen met ons mee eten, en uiteindelijk hebben we met een groep van zeven meiden heerlijk gegeten en daarna nog een drankje gedronken.
Het is nu zondag en we gaan vandaag een tweede poging tot een massage doen! Manicure/pedicure lijkt me ook wel wat en aangezien een massage hier €5 per 1,5 is lijkt me dat een prima besteding van m'n geld! Morgen gaan we richting Sanur en via dat plaatsje naar een eiland in het zuiden, Nusa Lembongan. Daar horen jullie volgende week ongetwijfeld meer over!
Kortom, ik heb het naar m'n zin!!
Veel liefs,
Jen xxx