Hey iedereen!

De voorbije 5 dagen heb ik heb de Zuid-Noord verbinding gedaan, enkele dagen in het Noorden rondgebold en vandaag vanuit het Noorden tot hier, Ubud, gereden.

De Noordkust is pakken minder toeristisch dan het Zuiden : Quasi geen golven dus de surfers vallen af; kleinere stranden dikwijls volgestouwd met typischische visserboten dus de strandliggers vallen af; enkel te bereiken via grote omweg langs Oostkant van het eiland of via de centrale bergen dus de luizakken vallen af. Wat maakt dat enkel Lonely Planetters met eigen vervoer hierheen komen.

Van de Noordkust onthou ik dus vooral de gezapige rust maar ook de prachtige zonsopgangen tegen de met wolken omsluierde bergen, de talrijke watervallen gaande van "mja" tot "waaaw" en de je-houdt-het-niet-voor-mogelijk-hoe verse vis. Oh, en een dikke doch sympathieke doch full-time zagevent-Australier, genaamd John. Ik ben maar vriendelijk geweest en kijk, weer een slaapplaats erbij in AU :)

Singaraja is de tweede grootste stad van Bali en is druk druk druk, vol wriemelende, werkende, klaxonnerende Balinezen (bijna geen toeristen) maar het 10km Westelijker gelegen Lovina is een al rust. Topattractie is het boottochtje op zee om zonsopgang en dolfijnen te bekijken en daarna te gaan snorkelen boven een koraalrif dat krioelt van de tropische vissoorten (zie foto's - behalve dan van visssoorten wegens gebrek aan onderwaterkodak). In vrijwel alle bars krijg je 's avonds naast overheerlijke verse vis (beperkte keuze, hangt af wat er paar uur tevoor is gevangen) ook live muziek voorgeschoteld, vaak reggae- en rockcovers.
Prijs voor groentensoep + reuzevis + groenten + fruit als dessert + Bintang 50cl + water (bij Warung Putu) : 60.000 Rp ofte 5 euro... Ongeloofljk...

In het centrale gebergte (gedaan: Gunung (=berg) Batukaru, Batur, Abang en Catur) is het weer volledig anders dan aan de kusten (kan je dat zeggen, "kusten"?). Zeker 10 graden frisser, bewolkt en zelfs dikwijls een plensbui met van die grote druppels waar je zeiknat van wordt. Eerst dacht ik dat ik gewoon pech had, slechte dag uitgekozen, maar blijkbaar is het weer hier altijd zo. Op de scooter is een pulleke dus het minste wat je nodig hebt om jezelf warm te houden.

Het gebergte is zeer vulkanisch, laatste vulkaanuitbarsting was in 1974, wat zeer mooie, interessante landschappen biedt maar ook bijvoorbeeld een gans andere landbouw : hier vind je bloemkolen, sla, wortelen etc, dingen die een iets frissere temperatuur en genoeg regen nodig hebben om te groeien/kweken. Boven tussen de bergen liggen hoogplateaus met redelijk grote meren met daarrond of zelfs -in enkele belangrijke tempels, wederom gaande van "mja" tot "waaaw". De flanken van de bergen zijn overwoekerd met tropische planten en waar geen wegen of dorpjes zijn is eigenlijk gewoon jungle met daartussen rijstvelden (prachtig).

Pieken gaan van 1700m tot 3150m (Gunung Agung). Je kan ze allemaal beklimmen in groep met gids, maar ik wacht om aan dergelijk exploot deel te nemen tot op Lombok (eiland naast Bali) om de Ganung Rinjani te beklimmen (3750m, trek van 3 dagen en twee nachten)...

Er staan een pak nieuwe foto's online, dikwijls met bijkomende verhaaltjes in bijschrift waarmee ik jullie hier niet wil lastig vallen.

Een anekdote wil ik wel nog kwijt:

Ik was de eerste dag op zoek naar Hot Springs, warmwaterbronnen, ten Noorden van de stad Tabanan. Wegwijzers zijn schaars hier en dikwijls in Indonesisch met verschillende schrijfwijze (plaatsnaam kan soms op drie verschillende manieren worden geschreven), BREF, ik was de weg kwijt. Ik moest volgens reisgids ergens straatje links van de hoofdweg in, dus ik vraag aan klein kruispunt "Hot Springs? This way?" waarop de tandloze heer 'Yezzz, yezzz, Ho Spring!" antwoordt en wijst op een minibaantje. Niets te mini voor een scooter dus go! Gaandeweg versmalt het baantje (wegdek in immens slecht staat) en hoe verder ik rijd, des te opvallender kijken de passanten me aan. Kinderen zwaaien en kraaien van opwinding als ik passeer, ik voel me een attrractie. Naast het gelukzalige gevoel van tussen de mooiste rijstvelden in de wereld te rijden, voel ik me toch wat verdwaald tot ik op een volgend kruispunt (aarden weggetje met aarden wegel) een bromfietser vraag waar die Hot Springs nu wel zijn. Hij trekt ogen van "Dus dit moet een exemplaar van die zogenaamde toeristen zijn" en gebaart met te volgen... Tien minuten later kom ik in zijn zog aan in een gehucht waar hij luid toeterend en schreeuwend binnenrijdt. Ik zie twee huisjes en een man of 8 die de koppen uit de ramen steken...
In de weinige woorden Engels die die jongen, Wayn, (betekent "eerstgeborene" dus half Bali heet zo) en zn pa spreken legt hij me later uit dat nog nooit een "blanke" toerist naar hun Hot Springs is gekomen. Het zijn baden enkel en alleen voor mensen uit de buurt en Balinezen die de plaats van horen zeggen kennen. Puurder kan contact met een vreemde cultuur niet zijn.
Ik heb die avond gebaad omringd door Balinezen, Balinees dialect geleerd, heerlijke gerechten gegeten en geslapen in een hutje dat eigenlijk de kamer is van de tweede zoon. Schatjes zijn het de inwoners van dit eiland.

Voor zo'n avonturen doen we 't!

De dag erna heb ik, 15km verder, de in de reisgids vermeldde Hot Springs gevonden. Die van mij komen er niet in...

T.