Een enorm verschil met Lima, heerlijk op een terasje in de super velle zon waarin je in vijf minuten poepie bruin wordt. We zitten inmiddels in Paracas 4 uur rijden vanaf Lima. De dag verliep als volgt:
Vroeg vroeg opstaan en in een veel te krap half uurtje onze tas inpakken en binnen vijf minuten een ontbijt naar binnen werken. Om tien over 6 stond de taxi al klaar. Dezelfde als die die ons van het vliegveld ophaalde. We waren te laat met reserveren dus betaalde de hoofdprijs :(. In Peru zijn de bussen super duper lux. We gingen met Cruz de la suur, nog luxer dan een vliegtuig en genoeg beenruimte om een tukkie te doen. Het aroma van de wc 1 meter van ons vandaan stroomde ons tegemoed en wat doet ons verbazen.... Naast ons: mr. en mr. kneus uit nederland met als meest prominente eigenschap betweterigheid. Goed voorbereid als we waren zaten we dik ingepakt in de bus inclusief: thermosokken, thermoshirt, flees trui en winddichte jas. Je zou het maar koud hebben. Heerlijk geslapen en na vier uur helemaal uitgerust in een klein plaatsje genaamd Paracas aan zee midden in de woestijn. Wat een verschil, het voelt als een skiresort. Waaid hier erg en de zon brand op je huid. Ben blij dat ik mijn zonnebril met polariserende glazen meeheb anders zag ik niks.
Begeleidend door taxi getoeter die hun diensten aanboden liepen we bepakt en bezakt het dorpje in de woestijn binnen. Een stelletje backpackers wees ons op een chill hostel waar we ons meteen naar begaven. Na een half uur lastig te zijn gevallen door misses dikzak die ons wel een 'economico' goedkoop hostel kon aanbevelen.
Het hostel/hotel is prachtig. Eigen badkamer, super schoon op de eerste verdieping met een gedeeld balkon. Man bij het hotel kon geen engels dus met handen en voeten en mijn eerste woordejs spaans kwamen we een heel eind. Om twaalf uur konden we onze kamer in dus na een snelle ommelet en het goedkoopste flesje water ooit gescoord te hebben verbaasden we ons erover dat onze backpack al in de kamer stond. Even gechild en ingesmeerd en hup erop uit om een tour naar het eiland Isla bellevistas en een bus naar Nasca voor morgen. Bij het ticket centrum was niemand dus hebben we daar heerlijk in de zon gechilld tot het weer open was. Grappig genoeg waren de nederlandse kneusjes ook op het zelfde idee gekomen en hadden zich ook al ingeschreven voor de tour.
Zo hehe wat een verhalen en belevenissen al weer, elke seconde vertellen we tegen elkaar hoe vet het is en hoeveel dingen we meemaken. Vaak gieren we het samen uit omdat we iets weer totaal verkeerd begrijpen. Nelien net aan een dames hoed geholpen omdat ze samen met onze padvinder schoenen en outfit ook nog een kek petje ophad. haha. Straks volgt deel twee, nu ga ik van het volgende genieten:
Een branderig heerlijk warm gevoel op mijn rechterarm af een toe kieteld de wind mijn haren en gezicht. Mijn voeten zijn een sauna in die wandelschoenen met mirenawol sokken. Het geluid van de zee, meeuwen en Spaanse gesprekjes om me heen. En een heerlijk aroma en geur van de zee vermengd met gebakken vis moter olie en koffie die voor me staat. Aan de kleine uitgestrekte boulevard zitten we op een teras met twintig meter van ons vandaan de zee met bootjes en af en toe een passerende zwerfhonden gang. Met onder hen de welbekende Peruaanse naakthond. Genieten is een understatement en om even in onze calvinistische denkwijze te blijven... Genieten mogen we en moeten we omdat we er hard voor hebben gewerkt. En als het genieten niet lukt, dan forseren we onszelf om te genieten ;) Gelukkig hoeft dat niet want, wat is het hier prachtig en trancillo.

Na deze heerlijke zon aanbidding liepen we terug naar het hotel om even te tuttelen. Helemaal klaar voor het nu donkere Paracas liepen we een stukje het stadje uit. Meteen al als je uit de bebouwde kom komt voel je de wind om je oren. Bij de jachthaven, of wat daar voor moest doorgaan (1 boot lag op het droge en werd aangewerkt) kwamen we zo bij het uitgestorven strand. Een erg bijzondere zonsondergang verleidde ons om wat fotootjes te schieten. Meteen de nieuwe stand op de caera gebruiken om de zonsondergang die weer veel te snel overging in duisternis, goed op beeld te krijgen. Een stukje lopen over het strand en later de boulevard bracht ons bij een klein restaurantje waar in tegenstelling tot de anderen wel mensen zaten. Heerlijke paella gegeten en we zijn er inmiddels achter dat peru best duur is en dat we misschien wat vaker zelf moeten gaan koken. En natuurlijk lagen we weer vroeg op bed.