Gisteravond ontmoetten we Dara uit Singapore en de Nepalese Triple (de nonkel van een vriend van haar) die ons uitnodigden om samen met hen naar Jomsom te trekken, waar Triple een hotel runt. In plaats van de gewone route te wandelen met behulp van onze kaart, laten we ons vandaag dus leiden door Triple die allerlei binnenwegjes kent zonder jeeproutes, leuk en vooral veel mooier! Ver weg van de sneeuw is het landschap meer dor, oker en bruin, maar de diepe valleien blijven voor indrukwekkende vergezichten zorgen. Eens aangekomen in Jomsom, nodigt Triple ons graag uit om in zijn hotel Om's Home te overnachten (gratis en voor niets!) en samen te dineren. Dit aanbod slaan we uiteraard niet af en als we ontdekken wat voor een prachtig Tibetaans decor zijn hotel heeft en dat we een privébadkamer hebben mét warme douche, zijn we nóg gelukkiger :)

's Avonds maken we kennis met generaal Ram, luitenant-generaal Arjun, generaal-majoor Rana, luitenant-kolonel Surya, kapitein Kushal en kapitein Shusant van de Mountaineering Army School of Warfare die het afscheidsfeestje van hun generaal vieren in het hotel van Triple. En ook wij zijn blijkbaar uitgenodigd :) wat een meevaller! De avond start eerder ingetogen met verhalen over de reddingsactie die zij ondernomen hebben half oktober om de vele slachtoffers van de sneeuwstorm te redden of hun lichamen op te graven uit de dikke laag sneeuw. Tijdens deze verhalen drinken we whisky met tatopaani (warm water) en als het gespreksonderwerp wijzigt en ik vertel dat mijn hobby Bollywooddans is, gaan ze meteen computer en bijhorende boxen halen, zetten Bollywoodmuziek op en eisen dat ik dans! Met enige schaamte in het begin doe ik een aantal pasjes, maar hoe meer whisky met tatopaani er bijgeschonken wordt, hoe meer de remmen wegvallen en ik met veel plezier improviseer op de meest bekende Bollywoodliedjes en samen met bankdirecteur Amit romantische liedjes playback en acteer :) Echt de max om eindelijk eens een mannelijke tegenspeler te hebben die er wat van kent :p
Aangezien het zo'n plezante avond is, nodigen de mannen van het leger ons uit om morgen samen met hen te gaan picknicken in hun legerbarakken hoog in de bergen (op 3500m) in Kaisang. Normaal gezien zouden we morgen de bus nemen naar Pokhara, maar omdat de trektocht zo goed is meegevallen en we onze extra dagen die we hadden ingecalculeerd nog niet nodig hebben gehad, lijkt dit ons de ideale moment om een extra dagje te spenderen, go with the flow want dat is reizen.

Dus de volgende ochtend staan we braafjes weer op om 7u en staan we om 8u vertrekkensklaar voor onze laatste tocht in de bergen van de Himalaya.
En hoe! We wandelen nog geen kilometer en wat staat er daar op ons te wachten? Een hele horde paarden! Euhm, ik heb amper paardgereden en nu moet ik dat dier tot 3500 m hoogte brengen in de bergen?! Of 't is te zeggen, moet dat dier mij zo ver brengen?
"You can drive horse?"
"No!"
"No problem. You want to stop? Pull this. That's it, let's go, challo!"
Ze gaan er hier precies wel lichtjes over, die Nepalezen. Ach ja, you only live once (yolooooooooo), dus off we go, het avontuur tegemoet en hop, de bergen in! Als dat maar goed afloopt! In het begin zit de schrik er ferm in - toch bij mij, Tim rijdt met het paard alsof hij met de auto rijdt, als een tweede natuur, misschien komt dat wel door de naam van zijn paard, Mustang :) - maar na een tijdje begin ik wel te wennen aan Milow, mijn witte hengst en zit ik al meer op mijn gemak rond te kijken naar de omliggende bergen, hoog boven de vallei waarin we galopperen. Naarmate onze paarden de hoogte trotseren en ons al zwetend hoger en hoger de bergen in brengen, komen de besneeuwde bergpieken alweer dichterbij in ons vizier.

Aangekomen aan de legerbasis worden we naar het buitenverblijf van generaal Ram gebracht, waar we in een grote cirkel plaatsnemen op stoelen naast de militairen van de hoogste rangen. We krijgen weer lokale whisky met tatopaani geserveerd door de jonge soldaten in opleiding en proeven ook van allerlei bijzondere hapjes zoals organenvlees en gebakken geitenbloed. Dit alles met uitzicht op een prachtig helderblauw meer dat half bevroren is met op de voorgrond onze paarden die vrij in de natuur grazen en op de achtergrond Mount Nilgiri, als in een sprookje! We voelen ons vereerd dat we door de Generaal werden uitgenodigd en vinden het tegelijk ook heel bizar om ons in deze hoge rangen te begeven.

Als na het eten de muziekboxen en de computer weer worden bovengehaald, begin ik te vermoeden waarom ze zo graag hebben dat wij als simpele toeristen op dit feestje aanwezig zijn. Opnieuw word ik met drang uitgenodigd om te dansen (ze zetten zelfs meteen mijn favoriete liedjes op die ze onthouden hebben van gisteren!), maar deze keer met wel 50 soldaten als toeschouwer valt het mij toch wat moeilijker alle remmen los te gooien. Maar de soldaten, majoren, luitenanten, kapiteins, … zijn zo geamuseerd door mijn Bollywoodmoves, dat ze zonder aarzelen al gauw komen meedansen en gekke bekken trekken. Daardoor voel ik mij minder bekeken en geniet ik vooral van het zeer bijzondere moment om samen met militairen op hun legerbasis op 3500 m in de Himilaya te staan Bollywooddansen! Ongelooflijk!

De zon die achter de bergen verdwijnt, maakt jammer genoeg een einde aan het amusante feestje, want nog voor het donker wordt, moeten we weer in Jomsom zijn om daar te overnachten. We beginnen aan de afdaling die we deze keer te voet afleggen en na een klein uurtje horen we vanuit de vallei tromgeroffel en gejoel en vragen ons af wat daar te doen is. Als we de rivierbedding bereiken, zien we in het schemerdonker een stuk of 100 soldaten in grote groep volop dansen op de muziek die luid uit de box schalt die één van hen op zijn schouder draagt. Als ze ons zien arriveren, worden we meteen door verschillende handen in het midden van de groep soldaten geduwd en kunnen we niet weigeren om mee te doen in het feestgedruis. Op dat moment zijn er wel 30 smartphones op ons gericht om te filmen welke rare bewegingen die westerlingen wel niet uitvoeren ;) We dansen en zingen volop mee en als de groep in beweging komt en al dansend en roepend bijna de vallei uit rent i.p.v. wandelt, hebben we het gevoel dat we in de cityparade zijn terecht gekomen en i.p.v. omgeven te zijn door homo's met bikini's, zijn het soldaten met mutsen op :)
Plots roept kapitein Kushal de soldaten tot de orde, waarop ze allen in gelid gaan staan en de muziek het zwijgen wordt opgelegd. Hij spreekt hen kordaat toe, waarna ze stil en in één lange rij verder de vallei uit marcheren, op naar Jomsom. Gedaan met feesten, maar wat een ervaring was me dat! Eén van de beste feestjes ooit en al zeker op de coolste locatie en de meest bijzondere partygangers!
Tijdens de tocht uit de vallei ontfermen kapitein Kushal en kapitein Shusant zich verder over ons, opdat we veilig terug in Jomsom geraken. Daar aangekomen worden we uitgenodigd om bij de kachel in hun legerbarak lekker op te warmen, uiteraard opnieuw met een whisky, maar deze keer met koffie en met Thorung op mijn schoot, het schattige hondje van luitenant-generaal Arjun. Een gezellige afsluiter van één van de meest bijzondere en bizarre dagen van heel onze reis!