Myanmar is rijk aan wel 135 verschillende etnische volkeren en daar willen we er maar al te graag enkele van ontmoeten. Daarom boeken we in Kalaw een trekking bij de bergvolkeren tot aan Inle Lake via Robin Singh, een vriendelijke Sikh, die ons in het midden van de nacht staat op te wachten aan de bushalte. Toeval wil dat we veel goeds gehoord hebben over deze gids en dus twijfelen we geen seconde met hem mee te gaan naar Golden Lily's Guesthouse.

Op onze driedaagse trektocht maken we kennis met de Palaung, Pa-O en Intha-volkeren en overnachten, ontbijten en dineren bij hen thuis. Het merendeel van de bevolking zijn boeren en overal zien we mensen werken op het veld en 's avonds keren ze met hun ossen, kar en oogst van de dag terug naar hun hut op het platteland. We wandelen doorheen rijstvelden, gember- en chiliplantages, bossen, dorpen, op treinsporen tot het station, kloosters, tempels,… En overal waar we passeren horen we van ver 'mingalarbar!' vergezeld met een glimlach van oor tot oor. Met plezier stoppen ze even met werken op het land, staan rechtop en begroeten je heel oprecht. Nog nooit voelden we ons zo welkom in een land als dat van Myanmar. De locals met hun brede glimlach zijn werkelijk hartverwarmend en onvergetelijk! Ook de kinderen zijn heel open en geïnteresseerd in toeristen en spelen met veel geschater met ons als we een schooltje bezoeken en bij valavond met hun spelletjes meespelen op een speelpleintje aan een klooster.

De meeste plattelandsbewoners zijn ook heel herkenbaar met hun typische make-up op de wangen of over het hele gezicht: tanaka. Een soort crème, gemaakt van de schors van de tanaka-boom, die hen beschermt tegen de brandende zon op het veld en tevens ook een schoonheidsideaal. Dit leren we van onze gids Robin die ons zeer toegewijd vertelt over de geneeskrachtige werking van vele planten, vruchten, bomen en zaden die ons pad kruisen. Deze kennis vergaarde hij door de jaren heen en grotendeels ook dankzij zijn vriend-sjamaan die we ook een bezoekje brengen en waarbij we mogen proeven van verschillende kruidenpoedertjes. José, een Spanjaard in onze groep die last heeft van zijn darmen, krijgt een kruidenmengseltje mee voor de genezing. Als hij zich de volgende dag nog niet beter voelt, plagen we hem ermee dat hij er wel in moet geloven, anders werkt het niet :) Heimelijk deelt Robin ook mee waarom bepaalde gebieden in Myanmar verboden terrein zijn voor toeristen: er wordt nog volop opium gekweekt en dat is natuurlijk niet voor het oog van buitenlanders. Op die manier komen we nog wat interessante weetjes te weten dankzij Robin.
De tweede namiddag raken we verzeild in een frisse moessonregenbui die ons doorweekt tot op ons ondergoed. Maar regen tussen de rijstvelden, dat betekent ook: oppassen voor bloedzuigers! Met onze blote benen zijn we prima voer voor deze beestjes en moesten we kunnen, dan trokken we onze sokken op tot over onze oren! Maar niets baat tegen dit venijn dus niet veel later ontdekt Tim bloed op zijn scheenbeen. De bloedzuiger is al lang gaan lopen met een lijfje vol lekker Timbloed!

Na drie dagen wandelen door weer en wind bereiken we eindelijk het meer van Inle. Na een laatste lekkere lunch, een groepsfoto en afscheid van onze gids Robin stappen we aan boord van een longboat en varen we over het uitgestrekte Inle Lake naar Nyaungshwe waar we slaapplaats zoeken.

In onze hostel ontmoeten we het Hollandse koppel Pim en Floris waarmee we leuke babbels hebben bij het ontbijt en waarmee het meteen klikt. Ook zij zijn lang op reis, dus we wisselen gegevens uit in de hoop elkaar onderweg nog weer te zien.

Inle lake is veel te groot om rond te wandelen, dus huren we een fiets en fietsen een stukje rond het meer. Onderweg stoppen we in een dorpje, waar we worden uitgenodigd voor een feestmaal ter ere van één of andere feestdag waarvan we niet veel begrijpen. Nadien moeten we ook nog thee drinken in het theehuisje en na de dorpelingen te bedanken voor hun gastvrijheid zetten we onze tocht weer verder. De drukkende warmte is overweldigend, dus nemen we een longboat om ons te laten overzetten via het meer en zijn dankbaar voor de welkome verfrissende wind terwijl we langs de paalhutten varen die symmetrisch weerspiegeld worden in het kalme meer. Op het meer zelf stoppen we regelmatig om te kijken naar de bedreven vissers die met één been roeien en met het andere het visnet binnenhalen.
Aan de overkant fietsen we naar de wijngaard Red Mountain Estate op een heuvel.. Onderweg zien we nog meer feestelijkheden aan een tempel met kleine jongens gekleed als prinsen op paarden in een stoet met parasols, vrouwen met offeranden en begeleidende muziekband achter in een heftruck, wat een ambiance!
Aangekomen op de wijngaard proeven we sinds lang nog eens van een lekker lokaal wijntje en trakteren onszelf op bruchetta met blauwe kaas, heeeeeeemels, vooral met het panoramisch uitzicht op de ondergaande zon in Inle meer.