Een nieuw jaar, dus ook tijd voor een nieuwe bestemming. We nemen voor het eerst de sleeperbus - met dubbelbed, cool, dacht ik, tot ik geen oog dicht deed dankzij het volume van de radio van de chauffeur en het heen-en-weergeschud - en komen nog voor het licht wordt aan in Hampi. Met een gammel rieten bootje in de vorm van een halve kokosnoot steken we de rivier over en gaan op zoek naar slaapplaats. Op dit moment in onze reis ben ik het kotsbeu om in stoffige en onreine plaatsen te slapen (en bijgevolg dankzij mijn stofallergie wel 5 zakdoeken per dag volsnuit en meer eczeem heb dan anders), dus snak ik naar een propere verblijfplaats. Als we met ons slaaptekort en rothumeur (in mijn geval) na het bezichtigen van een stuk of 5 andere guesthouses langslopen langs het "Laxmi golden beach resort" en de gekleurde hutjes met twee hangbedden voor elke deur aanschouwen, stap ik als een echte toerist met mijn trolley (die ik extra kocht om al mijn Indische kledij in op te bergen) doodleuk het terrein op. Tim zegt nog "Euhm, Tina, ik denk dat dit boven ons budget ligt" waarop ik kortaf antwoord "ja? so what?!". We onderhandelen over de prijs en beslissen een paar nachten hier te verblijven om nadien te verhuizen naar een goedkopere guesthouse. Soms moet je gewoon even kiezen voor wat je voelt dat je lichaam op dat moment nodig heeft, nem! Misschien was het ook wel door het uitgestrekte rijstveld afgezoomd met palmbomen en rotsblokken waarop de hutjes uitkijken en door het feit dat er op dat moment mysterieuze slierten mist laag boven het veld hingen, maar de beslissing was rap gemaakt! :)

Wat oorspronkelijk 5 nachten in Hampi zouden zijn, worden er al gauw 10!
We doen niet veel meer dan relaxen op onze hangbedden, dagelijks naar hetzelfde restaurantje gaan en een beetje rondhangen op de vele rotsblokken die dienen als natuurlijke barrière voor wat eens het Vijayanagar-rijk geweest is om te kunnen genieten van prachtige zonsondergangen die weerspiegelen in de honderden rijstvelden die volop aangeplant worden en de vele ruïnes en tempels. In dit relaxte gevoel word je automatisch meegesleept dankzij de hippie-vibe die de sfeer bepaalt aan onze kant van de rivier.

We vinden het zo zalig dagelijks te relaxen, dat het 5 dagen duurt vooraleer we de tempels en ruïnes van het Unesco Werelderfgoed gaan bezoeken. Aangezien de tempels zo ver uit elkaar liggen, boeken we een fietstochtje met de lokale gids Krishna die ons heel wat achtergrondinfo geeft over het machtigste koninkrijk dat India ooit gekend heeft. Vele tempels zijn tot in detail afgewerkt met heel fijn beeldhouwwerk en beelden de meest uiteenlopende hindoegoden uit, met hier en daar een shockerend standje uit de kama sutra, uiteraard om het kwade oog af te leiden, wat dacht je?

Middenin deze tempels en ruïnes vindt er vanaf morgen "Hampi utsavas" of het Hampi festival plaats. Een festival vol culturele activiteiten dat jaarlijks herhaald wordt. Als grote fan van Indiase dans en muziek, wil ik dit voor geen goud missen, dus blijven we graag nog wat langer hangen in het mooie Hampi. De komende drie dagen worden we daarvoor beloond, want we krijgen verschillende optredens te zien van zowel Bharata Natyam, Kuchipudi, Odissi, Dollu Khunita,... als typische Bollywooddansjes door India's Best Dance crew, folkloristische dansen in een straatoptocht met de gekste kostuums en de meest gewaagde stunts zoals het heffen van een zware vlaggenmast met je tanden en er daarna rondjes mee zwaaien terwijl er twee kinderen in je heupen hangen en het doorboren van je kaken en nekvel met scherpe zwaarden, aaaauwch! India, toch een land apart!

Op onze laatste dag huren we een scooter om door de groene omgeving te cruisen, lekker verloren te rijden doorheen de vele rijstvelden en ons over te geven aan de zalige rust die Hampi ons geeft. We stoppen bij een groot meer en doen een dutje in de zon, klimmen de vele trappen omhoog naar de Hanumantempel waar we aapjes kokosnoten voederen en verbouwereerd staan bij het immens weidse uitzicht over Hampi van daarboven, fotograferen een herder met zijn kudde geiten, slaan een babbeltje met boeren die rijst planten,… Kortom: genieten!

De scooter terug inleveren is moeilijk, want dat wil zeggen dat het weer tijd is om verder te trekken en het zen Hampi te verlaten. We steken de rivier weer over met onze bagage, ik geniet nog van een pedicure en test eens uit wat voetreflexologie precies inhoudt - leek mij gewoon een harde voetmassage - en na het avondeten stappen we de sleeperbus op naar Bangalore.