Laos! Alweer een tijdje geleden ben ik de grens overgestoken van Thailand naar Laos. De laatste paar dagen in Thailand was ik een beetje paniekerig, omdat ik het net lekker naar mijn zin had en he-le-maal niet weg wilde. Nu zit ik denk ik al wat meer dan een week in Laos en het bevalt prima moet ik zeggen.

De laatste plaats die ik in Thailand heb bezocht was Pai, een klein, zwaar relaxt dorpje vol met neo-hippies. Het kan niet anders dan dat dit plaatsje de meeste volkswagenbusjes, kampvuren en gitaren per vierkante meter telt en het trekt dan ook vooral mensen met yogabroek en lintjes in het haar aan. De eerste twee nachten sliep ik heerlijk in een tentje aan de rivier, zoals te zien op de foto’s. De avonden daarna werd mijn paradijsje een beetje verstoord omdat veel Thai een lang weekend kwamen vieren in Pai ivbm Buddha day. Voor de Thai betekend dat veel tempelbezoek, voor de kroegtijgers betekend dat stiekem alcohol drinken omdat dat op Buddha day niet gepast is. Ik heb precies 1 kroeg in Pai geteld waar écht geen alcohol werd geschonken, de anderen gebruikten heel discreet kartonnen bekers. Voor de vorm zullen we maar zeggen.
Mijn gewoonlijke routine om in elke nieuwe plaats in Thailand een motorscooter te huren heb ik lekker doorgezet en ik kan het iedereen aanraden. Lekker schakelen voor het stoere gevoel, gezicht in de wind en je ziet zooo veel meer. Op dag twee kwam ik een piranha visvijver tegen, waar je voor een appel en een ei een uurtje kon vissen. Zie foto’s voor de vangst waar ik zo’n drie uur over heb gedaan. Moet ik er bij zeggen dat het eigenlijk de vangst van mijn buurman was?
Bij het motorverhuurbedrijf heb ik geregeld dat zij mijn spullen naar Chiang Mai brachten, zodat ik de rit door de Bergen van Pai naar Chiang Mai (4 uur, 1800 bochten) zelf kon maken. Kan gerust zeggen dat dit een van de highlights van mijn reis tot nu toe is geweest. Wat een natuur in het noorden en hoe ongelooflijk vet om met de motor door de bergen te crossen. Samen met Hollander Henk (ontmoet in Pai) de rit afgesloten door op de snelweg nabij Chiang Mai eens het gas flink open te trekken. Bij 110 ben ik gestopt. Dat is hárd op een scooter.

Van Chiang Mai ben ik naar de grensovergang naar Laos gereisd. In het busje naar de grens een Italiaan ontmoet die me vertelde dat noord Laos de beste plek zou moeten zijn voor jungle trekking. De groep (1 Engelsman, 4 Italianen, 1 Spaanse, 1 Fin en ondergetekende) was onwijs gezellig, maar de trekking zelf vond ik buiten het slapen bij de locals op het platteland niet echt bijzonder. Toppunt was het gesprek tussen onze groep en de chief van één van de dorpjes die we bezochten. Zo kwamen we er achter dat de grote groep honden in de dorpen al een tijd lang niet meer worden gebruikt voor de jacht omdat die tegenwoordig verboden is. Sindsdien eindigen de honden op dezelfde plek als de kippen en varkens in het dorp: op de eettafel. Stedelingen schijnen er gek op te zijn, dus ik heb me voorgenomen om mijn kip in Laos aan grondige inspecties te onderwerpen om er zeker van te zijn dat het wel echt kip is. Een andere oude Laotiaanse dorpstraditie, op sommige plekken nog steeds in gebruik, is het recht van de chief om bij jonge meisjes die op het punt staan te trouwen ‘de deur te openen’.

Tachtig procent van de mensen in Laos woont op het platteland. Laos is veel minder ontwikkeld dan Thailand en dat merk je aan de wegen en de tal van dorpjes daar langs. In de bus van Luang Nam Tha in het noorden naar Luang Prabang kom je ontelbare dorpjes zonder naam tegen, bestaande uit een handjevol houten hutjes waar de mensen nieuwsgierig uit komen rennen bij het horen aankomen van de bus. Bovendien is Laos enorm heuvel/bergachtig, wat het bewerken van het land niet echt makkelijk maakt. Bergen zien er door de bewerking van het land nogal raar uit, want waar verbouwd wordt zijn de bomen die de berg bedekken weggebrand. Zo hebben de bergen nog het meest weg van een hoofd waar op willekeurige plekken met een tondeuse plukken haar zijn weggeschoren. De rijstvelden blijf ik schitterend vinden, vooral bij zonsondergang. Wanneer er dan iemand met een rieten hoedje aan het werk is levert dat plaatjes op die je zo in de brochure kunt stoppen.

Luang Prabang zelf is een rustig stadje met wederom veeeel toeristen. De illusie dat ik onontdekt gebied ga verkennen heb ik zolangzaamerhand een beetje opgegeven. Op elke plek zijn de paden al lang en breed gebaand. Dat maakt alles net wat minder special, maar ik moet zeggen dat ik de luxe die het met zich mee brengt (westerse keuken, warme douches en veel Engels kunnen praten) wel erg begin te waarderen. Drie keer per dag rijst wordt je snel zat.

Vanmiddag een ander highlight van de reis meegemaakt: de olifantentocht. Omdat ik in mijn eentje was hoefde ik niet op zo’n suf bankje op de rug van de olifant, maar kon ik lekker in zijn nek (of meer op zijn hoofd eigenlijk) met de knietjes achter de oren. Heel erg wiebelig in het begin, maar eenmaal gewend wilde ik er niet meer af. De olifant vond het heerlijk om lekker door de rivier te banjeren en ging bij het badderen te pas en te onpas (al dan niet op commande van de mahoud) met de kop geheel onder water. Resultaat was dat ik zelf ook kon badderen en mijn t-shirt tot onder de tepeltjes doorweekt was. Na de rit met de gids mee naar zijn huisje, lekker aan het Lao-beer samen met twee Hollandse meiden die in het dorp bij een familie sliepen.

Morgen laatste dagje Luang Prabang. Vanavond bereid ik me voor op wat me te wachten staat in Vang Vieng. Heb veel horrorverhalen gehoord over drunken backpackers die al blocbuster kijkend ‘happy-shakes’ naar binnen zitten te werken. Wil wel graag kayakken, want dat schijnt daar goedkoop en mooi te zijn. We zullen zien and I’ll keep you informed!

X

Tim