Na een kort nachtje en een goede douche was het tijd om SF dan echt te gaan verkennen. We hebben eerst ontbeten bij dezelfde diner als gisteren. Er was een overhaaste ober, die het alleen eigenlijk niet kon bij houden. Hij rende rond, vergat van alles en praatte in zichzelf terwijl zijn collega rustig de suikerpotjes bijvulde en toekeek hoe moeilijk hij het had. Dit alles zorgde ervoor dat het ontbijt niet echt geslaagd was.
Om de dames een beetje op te vrolijken besloten de jongens om mee te gaan naar de H&M. Terwijl de dames binnen de kleren van de rekken plukten, hebben de jongens koffie gehaald en naar een vrij psychotisch en verwarde man staan luisteren. De overheid heeft hem bestolen van zijn zorg waardoor hij geen hartoperatie meer kan krijgen en dat Amerika zich diep moet schamen daarvoor. Alles aan hem was onverzorgd, zelfs zijn riem was vies en zat niet goed, I rest my case.
Nadat we nog wat andere winkels bezocht hadden was het tijd om weer eens de toerist uit te hangen. We zijn een half uur gaan lopen om naar Colt Tower te gaan waar er een prachtig uitzicht op heel SF op ons wachtte. Zo ook de zon en daar hebben we gebruik van gemaakt! Ook hebben we Lombart Street en Chinatown gezien, en heel veel vreemde en aparte mensen..
Helaas werd het tijd om de tassen op te halen en ieder hun eigen geboekte hotel in te gaan. We namen afscheid van Michelle (Obama) zoals we dat de nacht ervoor met Julia hadden gedaan.
Eenmaal in de hostel ontmoette ik 1 van de 3 andere jongens op de kamer. Hij kwam uit Engeland, is net naar Fiji geweest, studeert voor dokter en werkt in de psychiatrie, dus veel te kletsen. 'S avondspits zijn we naar de kamer van Katy en Laura gegaan om te chillen. We keken tv, dronken wat drankjes, aten pizza, lazen ons eigen quote-book voor en namen helaas afscheid van de oh zo droge Stuart. Wat een kerel, geniaal. Oneliners te over.

Door de emotionele achtbaan waarin we zitten zijn we allemaal erg moe. Na weer een koffie op Union Square mag ik eindelijk slapen!