Het is nog schemerig als we bij de ticket office staan te wachten in Battambang, waar gisteren de tuk-tuk driver ons heeft afgezet om een kaartje te kopen. Het loket waar we de kaartjes hebben gekocht is nog gesloten. Maar naast ons zit een klein meisje de wacht te houden bij een stalletje. We kopen wat water voor onderweg. Iemand parkeert een tuk-tuk voor onze neus. We hebben de nacht hierachter in een guesthouse doorgebracht. En na het eten hebben we gisteren nog geïnformeerd waar we moesten zijn voor de bus, maar dat bleek heel ergens anders te zijn. Ze zou ons 6.20 uur naar de bus brengen, zei degene achter het loket. De bus zou om half zeven vertrekken. Maar er is nog niemand te zien en het is al half zeven geweest. Echt zorgen maken we ons nog niet, meestal zijn de tijden niet zo strikt. Maar het zou prettig zijn wanneer er iemand was om vragen aan te stellen. Na een tijdje raken we toch een beetje nerveus. Zou het verstandig zijn om een tuk-tuk naar het busstation te nemen, maar is dat wel de plek waar de bus stopt?
Uiteindelijk vraagt Theo aan de chauffeur van de tuk-tuk die al een tijdje vlak voor ons staat, of hij ons weg kan brengen naar het station. Waarop deze tot onze verbazing zegt dat we op een derde persoon wachten. Nou ja zeg, hij had zich wel even kunnen voorstellen als degene die ons weg brengt, dan hadden we ons minder zorgen hoeven maken. Uit zijn gebrekkige Engels maken we op dat de bus meestal veel later dan half zeven vertrekt. We wachten nog een tijd, maar er komt niemand meer opdagen. Waarop we weg worden gebracht.
Het busstation is een verlaten vlakte, bezaaid met plastic en met een enkel stalletje en een kleine overkapping. We blijven in de tuk-tuk wachten. Pas als we al een hele tijd wachten komt er iemand uitleggen hoe het zit. We wachten op een bus die ergens anders vandaan komt. Hij is al de hele nacht onderweg en er kan van alles gebeuren wat vertraging oplevert. Het blijkt dat we met een slaapbus naar de grens worden gebracht. Daar moeten we zelf de grens over en dan overstappen in een bus naar Bangkok. En inderdaad daar verschijnt een slaapbus.
De reis naar de grens is wel relaxed, zo lekker languit met je benen. Het stinkt alleen wel erg naar vis in de bus. De rest in de bus is nog in diepe slaap. Pas als we twee keer kort gestopt zijn, komt er wat leven in de brouwerij. Als ontbijt eten we een voorgesneden onrijpe groene mango, met een mengseltje van zout, suiker en een chilipeper. Het is echt lekker, maar wel een beetje een vreemd ontbijt. De tijd vliegt en voor we het weten worden we gedropt bij de grens. We sjokken met onze bagage door de hitte naar de plek waar we onze uitreisformulieren kunnen invullen en inleveren. Er wordt een foto van ons gemaakt, digitale vingerafdrukken genomen en krijgen een stempel in ons paspoort erbij. We zijn Cambodja uit.
Bij de grens van Thailand moeten we een inreis formulier invullen en kunnen we bij de volgende rij aansluiten. Het lijkt op een rij bij een vliegveld, zigzaggend voor de douane. Bij de uitgang worden we opgevangen en naar een busje gedirigeerd. Waarmee onze kennismaking met Thailand begint.
Het is nog ongeveer vijf uur naar Bangkok. We zitten inclusief chauffeur met veertien in het busje. Één Frans meisje moet vóór zes uur op het vliegveld zijn, haar vlucht vertrekt om acht uur. De rest heeft geen haast.
Thailand doet me aan Nederland denken. Het is plat, georganiseerd, schoon en met moderne gebouwen langs de snelweg. Zelfs het landschap ziet er af en toe Hollands uit, behalve dan dat het geen weilanden maar rijstvelden in spe zijn. Met veel water en sloten ertussen. Het heeft hetzelfde rechthoekige en aangelegde patroon. Met rijen bomen en af en toe een akkertje met het een of ander.
De tijd vliegt en met een aantal pitstops onderweg bereiken we net voor zessen Bangkok. Wel stom dat de chauffeur het vliegveld voorbij rijdt, terwijl toch uitdrukkelijk gezegd was dat daar iemand eruit moest. Die wordt nu een aantal kilometers verderop gedropt, ben benieuwd of ze haar vlucht heeft gehaald. Wij rijden ondertussen Bangkok binnen, waar ons volgende avontuur staat te wachten.
Hetty