Lieve mensen,

Tijd voor een nieuw avontuur, tijd voor een nieuwe update vanaf mijn forum. Deze keer niet om jullie jaloers te maken over verschillende plekken die ik heb gezien, maar om jullie een inkijkje te geven in het leven van een co-assistent in Suriname. 5 Juni vertrok ik opnieuw richting Zuid-Amerika. Bij de gate aangekomen kreeg ik gelijk mijn eerste verwelkoming met Suriname. Waar de meeste vliegtuigen naar verre bestemmingen vol zitten met blanke toeristen was hier het overgrote deel een mengelmoes van van alles en nog wat. Naast me op de bank was een man zo vriendelijk dit allemaal even voor me toe te lichten. Deze Surinaamse psychiater gaf me heel vlug een kijkje in de het gezondheidssysteem in Paramaribo, zie het als een spoedcursus om mijn niet bijster goede voorbereiding vlug bij te spijkeren. Maar wat me meer trof dan zijn kennis die hij met me wilde delen was de vriendelijkheid. Aangekomen in Suriname is dat ook hetgene hoe je de bevolking het best kunt omschrijven, heel vriendelijk en heel spontaan. Als je ook maar een moment ergens alleen zit, spreekt iemand je aan, en voor je het weet ben je al een half uur in gesprek.

Heel veel tijd om te acclimatiseren heb ik echter niet gehad. Donderdag aangekomen en maandag gelijk volle bak stage. Ik heb mijn ogen uitgekeken, maar ook gelijk de handen uit de mouwen gestoken. Veel tijd om de aap uit de boom te kijken was er namelijk niet. Voor ik het wist stond ik er woensdag op zaal alleen voor. Waar ik in Nederland gewend ben om 1 tot 2 en maximaal 4 patiënten ''zelf'' in de gaten te houden op de afdeling, mocht ik er hier op dag 3 twee-en-twintig in mijn uppie doen. Dat was toch wel even een licht stress momentje, maar gelukkig kwam hier weer de vriendelijkheid van de Surinamers te voorschijn en hebben de andere Surinaamse co-assistenten me supergoed geholpen. Mijn stagedagen beginnen hier vroeger dan in Nederland (6.45), maar zijn gelukkig ook eerder afgelopen, meestal rond 15.30. En dit zijn de tijden voor de coassistent! Mijn begeleider, een chirurg die zijn opleiding in Nederland heeft gevolgd, tipte me gelijk op de voordelen van Suriname. Om kwart over drie verliet hij grappend het ziekenhuis: 'Zie je hoe laat het is? Tijd voor een chirurg om lekker naar huis te gaan.' Het lijkt wel een grote promo tour om in Paramaribo te blijven.

Het weer is helaas alleen geen goed PR-materiaal op dit moment, we zitten nu in de 'grote' of 'kleine' regentijd, de mensen hier weten zelf ook niet hoe ze het moeten noemen... Het komt er op neer dat een aantal keer per dag de lucht in een half uur volledig betrekt en er dan een ware stortbui uit de lucht komt vallen. En met stortbui bedoel ik dat je in 2 minuten doorweekt bent tot op je onderbroek. Zelf heb ik tot nu toe het geluk gehad dat ik op mijn fietsie tussen iedere bui doorfiets, al zal het vast niet lang gaan duren voor ook ik aan zo'n stortbui moet geloven.

Wist je dat:
... de zusters hier nog met zo'n ouderwets papieren hoedje op hun hoofd lopen
... en ik nog steeds niet heb durven vragen of dat ook werkelijk nut heeft
... er in het ziekenhuis geen airco is, en de patienten dus op zaal liggen in zo'n 30 graden (en ik daar vrolijk bezweet tussendoor hobbel)
... de polikliniek de enige plek is MET airco, en ik hier dus met veel plezier rondloop
... ik iedere morgen op mijn oude gazelle in 15 minuutjes naar het ziekenhuis tuf en eigenlijk alleen maar andere Nederlanders op de fiets zie, op een paar verdwaalde surinamers na.
... ik mijn potje DEET van 11 euro tegen de muggen net zo goed niet had kunnen kopen, omdat ik toch wel lek wordt geprikt.
... alle straatnamen hier oerhollandse namen hebben (prinssenstraat, heerenstraat, molenstraat), maar deze er niet geheel oerhollands uitzien,
... ze hier in de supermarkt ook gewoon hagelslag en pindakaas verkopen ;)

Nog 10 weekjes hier te gaan, ik ben benieuwd wat het me allemaal gaat brengen, maar we zien het vanzelf wel!

Liefs, Tessa