Mongolie: In the middle of niks

Wow, wow, wow!!! Wat is Mongolie een waanzinnig mooi land! Het land is bijna 40 keer zo groot als Nederland en er wonen maar 3,2 miljoen mensen. Dunbevolkt dus. Er is eigenlijk maar 1 grote stad en dat is de hoofdstad Ulaan Baatar. Hier wonen ongeveer 1 miljoen mensen, zo blijft er dus niet zoveel over voor de rest van het land. Kortom, je hebt buiten de stad al heel snel het gevoel dat je in the middle of niks staat. Buitendat het hier ontzettend mooi is, (buiten Ulaan Baatar dan hoor, in de stad is het tja… gewoon een zooitje) is Mongolie best een pittig land voor reizigers.(die Margriet heten ;-)) Dat begon al bij het binnenkomen van het land met de trein. Of bij het uitgaan van Rusland, het is maar hoe je het bekijkt. Het komt er in ieder geval op neer dat we over een stuk van pak hem beet 25 km met de trein 10 uur hebben gedaan. Paspoorten inleveren, wachten, papiertjes invullen met hoeveel geld je bij je hebt, wachten, controlen in je coupe door honden, wachten, een mevrouwtje in een legerpakje die je hele coupe doorzoekt, wachten, wachten, wachten. Gelukkig zaten we in de coupe met twee gezellige meiden uit Zwitserland, dus hebben we ons goed vermaakt met spelletjes, kletsen, eten uitwisselen, elkaars paspoorten bekijken etc. Je weet van te voren niet hoe lang het wachten duurt en daardoor gaat de tijd eigenlijk sneller. " Ow, we staan hier al 4 uur, misschien gaan we over een uur wel ;-)." We wisten van te voren dat dit lang zou kunnen gaan duren. Het enige nadeel was dat je soms een tijd lang (uurtje of 4) niet naar de wc mocht of uit trein kon. Lastig als je moet plassen, dus weinig gedronken die dag. Toen we wel even uit de trein mochten zagen we dat we helemaal geen trein meer waren, maar dat er slechts 1 wagon over was. Best een gek gezicht en waar hadden ze nou al die tijd voor nodig? Paspoorten en coupe's controleren van 1 wagon hoeft toch niet zo lang te duren?Welkom in Azie! Er moest natuurlijk nog een locomotiefje gezocht worden. Na ja, we zijn lekker bezig geweest. Toen de avond inviel was alles geregeld en konden we weer gaan.

Het wordt een lang stukje he..en ik ben nog lang niet klaar. Je mag stoppen hoor met lezen, dat zal ik je niet kwalijk nemen ;-).

Eenmaal in Mongolie aangekomen hadden we al snel besloten dat we langer in Mongolie wilde blijven. We hadden in de trein zulke goeie verhalen gehoord, dat we bij aankomst al snel onze treintickets hadden omgeboekt en inplaats van 3 dagen, 10 dagen in Mongolie wilde verblijven. Snel met onze Nederlandse reisvrienden uit de trein Jo en Do een tourtje geboekt en de volgende dag hup in onze Russische Volkswagen bus. Tourtje, tourtje…zeg maar gerust tour. We dachten namelijk dat een tour van 6 nachten en 7 volle dagen prima te doen zou zijn…Nou voor Margrietjes weten we nu dus dat het niet zo is. De eerste 3 dagen ging het nog prima. Geweldige uitzichten over een fantastisch heuvelachtig landschap, riviertjes, blauwe luchten, prachtig gekleurde bomen, roofvogels van een meter groot, (met een bijpassend kerkhof wat als diner voor de roofvogels fungeert) paarden die voor de auto wegrennen, yaks (soort grote harige koe)die staan te drinken, lopen door de ruige natuur op weg naar een krater, uitzicht over een groot meer vanuit je bed, iedere avond een sterrenhemel die nep lijkt zo mooi, vuurtje stoken in de ger tent, paardrijden, stenen toren bouwen om een foodprint achter te laten in dit mooie gebied, geweldig allemaal. Alleen de weg…de eerste twee dagen ging het nog prima. Sommige stukjes over de weg, sommige stukjes off road. Na twee dagen in de auto en 2 daagjes rust, vond mijn lichaam de stukjes naast de weg niet meerzo leuk. Resultaat: Misselijk, kotsen en tegelijkertijd diaree. Ja lieve mensen, nu je dit leest denk je:" Gadverdamme Margriet, moet je dat nou zo opschrijven?" Ja dat moet, want als je er midden in zit is het eigenlijk veel erger. Maar goed, dan moet je nog drie uur rijden, weet je dat je de komende dagen niet over een douche beschikt, is de kou ' s nachts echt niet meer leuk en komt het eten wat uit bami en schapenvlees bestaat en wat je twee keer per dag, alle dagen lang krijgt je uiteindelijk ook echt je strot uit. Om nog maar te zwijgen over de wc die bestaat uit 2 planken, waar je achteruit in moet, anders val je erin, je vooral niet teveel rond moet kijken, anders zie je dat sommige Mongolen niet zo goed zijn in mikken, en er maar aan drie kanten een schuttinkje staat zo hoog dat wanneer je staat je billen toonbaar zijn aan de hele toendra. Wat voelde in mij verschikkelijk zeg. En dan te bedenken dat je er allemaal zelf voor kiest. Oplossing: verstand op nul, vroeg gaan slapen en voorin de auto gaan zitten. Dit hielp aanzienlijk. Ik kon weer genieten van de uitzichten, heb samen met de chauffeur Mongoolse liedjes van de radio meegezongen, (de enige communicatie die mogelijk was, diepgaandere gesprekken konden we niet voeren. Mijn Mongools loopt namelijk een beetje achter en zijn engels..) en na twee dagen kon ik weer wat eten aan.

Kortom een prachtig land, waar Sanders een week zonder douche, iedere dag hetzelfde eten, kou, sneeuw, biologische toiletten en hobbel wegen makkelijk aan kunnen, maar waar Margrietjes geleerd hebben dat 4 dagen volgende keer ook genoeg is!

Zo, jullie zijn weer bijgeklets. (Voor degene die het verhaal hebben gehaald tot het einde) Wij gaan nu even twee dagen bijkomen. Vandaag foto's organiseren, uitzoeken, weggooien, (ja, dat is ook werk hoor als je op reis bent) en morgen op zoek naar de Ikea in Ulaan Baatar! Onze reisvrienden hadden een hele goeie toilettas bij zich van de Ikea en nu we erachter zijn gekomen dat er hier ook een Ikea is, kunnen we het natuurlijk niet laten. (We bidden voor Zweedse ballen, maar dat is misschien tegen beter weten in..) Donderdagochtend vroeg springen we dan weer in de trein voor het laatste stukje Peking express! (Eerste klas!!)

Beiijing here we come!

Dikke kussen van mij en natuurlijk van Sander, maar die slaapt nog even lekker.