Dag 2 in Livingstone!

Vanmorgen konden we lekker een beetje uitslapen tot 8:30u maar in feite was iedereen volledig vrij om te doen waar je zin in had. We hadden een heerlijk ontbijt en Kate en ik besloten het plan van gisteren door te zetten om direct de Victoria Falls te bezoeken. Rainer, onze wat oudere (55+) Duitse vriend wilde ook graag mee dus sprongen we in de shuttle naar het centrum van Livingstone. Daar aangekomen moesten we eerst een paar miljoen van de bank halen in kwacha's. Om een idee te geven, 1€ was 6650 kwacha en 500.000 kwacha was dus een 75€. Alles ging in duizenden wat dus wel even wennen was! Eenmaal rijk pakten we de taxi naar de Vic Falls waar we het park in gingen om de grootste waterval ter wereld te zien. Binnen 5 minuten stonden we oog in oog met de immense muur van water en de gigantische wolken van water en nevel die van de rotsen en het water terug omhoog geblazen werden. We zagen echter ook mensen drijfnat teruglopen uit het park en terwijl we verder liepen werden we al belaagd door de nevel. Camera's inpakken dus en de regenhoes over m'n rugzak in afwachting van wat komen ging. De Falls worden niet voor niets Mosi Osa Tunya genoemd ofwel Smoking Thunder. De grote wolken van water en nevel konden we zelfs van onze campground, 10km verderop, perfect zien uitstijgen boven de rivier! Met iedere meter die we dichter bij de Falls kwamen werd de regen steeds heftiger tot we bij een hangbrug kwamen waar we bijna van af geblazen werden door de kracht van de Falls. Vanaf daar was het gewoon moesson regen, maar je stond dan ook maar 10 meter van de machtige Falls verwijderd. Door de regen en mist heen zag je de immense hoeveelheden water naar beneden storten met het een oorverdovend lawaai. Terwijl ik dit prachtige natuurfenomeen voor me zag vergat ik bijna hoe hard het regende en dat maakte ook niet meer uit al je zoiets moois en unieks ziet. De Vic Falls werden in 1855 door David Livingstone ontdekt en naar Queen Victoria vernoemd. Het is 1 van de 7 natuurwonderen op aarde en met een breedte van 1,7km de grootste waterval ter wereld. Het water raast over 107m diepte naar beneden waardoor het niet de langste of diepste waterval is. Na een uur lang genoten te hebben van de Falls en de grootste permanente openlucht douche ter wereld, liepen we terug naar de taxi's. Op de parkeerplaats deed ik nog wat ruilhandel met de jongens voor souvenirs van houten beeldjes en maskers en een ketting met het symbool van de Vic Falls. Terug op het kamp konden we even chillen en opdrogen waarna we opgehaald werden voor de Lion Walk.
Na een half uur rijden kwamen we op het reservaat van ALERT, de stichting die jonge leeuwen opvangt en in 4 fases voorbereid voor uitzetting in het wild. Wij mochten fase 1 zien waarin de kleintjes tot 18 maanden worden opgevoed en verzorgd door mensen. Als ze sterk genoeg zijn en voldoende sociaal potentieel tonen om met andere leeuwen samen te leven gaan ze naar fase 2. Hierin moeten ze zelf leren jagen en overleven in een klein gecontroleerd park, met minimale tot geen invloed van mensen meer. Als de leeuwen volgroeid zijn, goede jagers zijn en goed met een groep leeuwen integreren gaan ze naar fase 3. In deze fase worden de leeuwen in een veel groter park uitgezet waar ze te maken krijgen met natuurlijke competitie van bijvoorbeeld hyena's. Als de leeuwen hierin tonen volwassen jagers en sociale groepsleden te zijn, mogen ze naar fase 4: uitzetting in het wild in 1 van de grote nationale parken!
Op het kamp kregen we een uitleg over deze fases en een veiligheidsbriefing over hoe met de leeuwen om te gaan. We reden een stuk het park in en splitsten ons in 2 groepen met gidsen terwijl 3 scouts voor ons uitliepen. Al snel vonden we de 2 kleine leeuwtjes, zusjes die lekker lagen te slapen en nu dus wakker moesten worden om met de toeristen te wandelen! Langzaam aan kwamen ze op gang en hobbelden ze met ons mee terwijl we door het park liepen. We hadden allemaal een stok gekregen voor het geval de leeuwtjes brutaal zouden worden en in een speelse bui naar je wilde springen. In dat geval moesten we met de stok naar de leeuw wijzen en ferm 'no' zeggen, maar het bleek niet nodig te zijn. De zusjes gedroegen zich netjes en na 10 minuten mochten we foto's maken met ze. Een voor een mochten we achter ze neerknielen en ze aaien. Uiteraard draait mevrouw zich om met een speelse blik in haar ogen als ik haar aai wat wel grappig was! Iedereen lachte zich uiteindelijk rot om de foto's met mij met zo'n grote kerel voorzichtig bij zo'n kleine leeuw, maar het was dan ook wel bijzonder! We liepen ruim een uur met ze rond terwijl de guides ons alles over de leeuwen vertelden. We konden ze tijdens het lopen gewoon aaien en uiteindelijk gingen ze lekker met elkaar op de vuist, vechtend en rollend door het park, elkaar besluipen en bespringen gaf mooie foto's en leuke films! Terug op het begin van onze wandeling stonden de scouts waarvan een scout met een behoorlijk jachtgeweer stond. Terwijl iedereen in de bus klom vroeg ik waarom hij zo'n groot geweer mee had en vervolgens of het een verdovingsmiddel bevatte. Het eerste antwoord was voor de olifanten en buffels waarna hij zei dat het geweer met echte kogels geladen was, wat me enigzins verbaasde. Aan de andere kant zijn er best veel buffels en zijn er officieel te veel olifanten dus wellicht zijn ze daarom liever safe than sorry! Terug op het kamp bekeken we de dvd met de film en foto's van die middag waar iedereen weer van zijn stoel rolde. Maar het was een mooie en unieke ervaring geweest!

S'avond hadden we met onze hele groep een laatste diner in Cafe Africa waar we na het buffet een prachtige theatervoorstelling zagen met veel zang en dans over alle provincies in Zambia. Terug op het kamp had ik van iedereen de fooien verzameld voor onze guides en iedereen in een grote kring bijeengeroepen. Ik deed een korte afscheidsspeech voor Ronel en Adrian waarin ik ze namens de hele groep bedankte voor hun uitzonderlijk talent om ons iedere dag met een glimlach door al onze avonturen te begeleiden en altijd voor ons klaarstonden! Ze kregen een groot applaus en zeiden dat je heel soms geluk hebt met een superleuke groep en dat wij dat zeker waren! Met onze kerngroep van jongelui en de guides trokken we naar de bar en ontmoette ik daar nog een stel leuke mensen die op hun vorige tour de tourleaders hadden die ons op de volgende tour zouden begeleiden: Gert en TJ. Ik had hen eerder al ontmoet en gezien dat het echt twee super gave gasten waren met wie ik wederom Afrikaans kon praten! We hadden weer een supergezellige avond aan de bar waar ik naast Mia uit de US ook Huub ontmoette, de enige andere Nederlandse jongen van alle GAP trucks op het kamp. We hadden een topavond en zouden de volgende dag allemaal gaan raften!