3 dagen in de Colca Canyon!
Donderdagochtend 5 mei vertrokken we naar de Colca Canyon voor een excursie van 3 dagen. We hadden in Arequipa vrije tijd voor onszelf om de stad te verkennen en als gezegd musea etc te bezichtigen. Nu namen we enkel onze dagrugzak mee en reden van 2600m omhoog naar het hoogste punt van onze reis op 4900m! Voor we daar kwamen maakten we een pitstop om coca bladeren in te slaan en coca thee te drinken tegen de hoogteziekte. In de bus was het dus flink kauwen op de coca blaadjes en alle verschillende soorten lama's spotten in het prachtige landschap! De Alpaca is de lamasoort die we het meest zagen maar er was ook nog een kleinere versie die beschermd wordt door de overheid. Naam ben ik vergeten. Toen we op het hoogte punt uitstapten was het wel even lucht happen. Je kon het verschil goed voelen en er was beduidend minder zuurstof in de lucht. Manana manana dus, rustig aan. Terug de bus in ging het naar beneden de Colca Valley in richting ons kleine hotelletje in Coporaque. Langzaam veranderde het droge woestijnachtige landschap in een ware groene vallei. Prachtige natuur en zoveel groen hadden we al even niet meer gezien maar deze vallei is echt geweldig mooi. Na aankomst gingen we onze eerste hiking tocht maken van 2uur. Zo konden we alvast oefenen voor de Inca Trail en voelen hoe het is om bergop te moeten op 3600m hoogte. Tijdens de hike hadden we een gigantisch uitzicht over de vallei en kregen we nog wat geschiedenisles van onze gids bij een kleine Inca-ruïne.

De volgende dag was het om 5u opstaan om met de bus naar de Colca Canyon te rijden en Condors te zien bij de Cruz Del Condor. Wederom staarden we vol ontzag uit het raam in de prachtige groene vallei tot ik plots een Condor boven onze bus zag vliegen. We waren bij de Cruz Del Condor op 3800m hoogte en er zweefde echt 10tallen Condors boven de Canyon! We waren een uur aan het spotten en foto's maken waarna we weer een stuk gingen hiken door de vallei voor we terugreden.
We lunchten in Chivay en hebben daar de lokale markt bezocht voor we terugkwamen bij ons hotelletje. Ondertussen was het 14u en voelde het alsof we al een hele dag achter de rug hadden! We hadden de middag vrij en ik ging met Dave uit Engeland mountainbiken in de vallei en proberen de berg op te komen die we de dag ervoor opgelopen waren. Dat bleek een iets te ambitieus plan te zijn gezien de hellingsgraad en het feit dat er geen echte paden waren. Na een halfuur meer met de fiets te hebben geklommen kozen we een ander pad om de berg heen wat wel lekker ging op de fiets. Aan de andere kant van de berg dachten we slim te zijn en een pad gevonden te hebben naar het naburige dorp. Klimmend en klauterend en al stuiterend naar beneden kwamen we er een half uur later achter dat het nieuwe gekozen pad een beetje ophield of nooit echt een pad was. Ik zei tegen Dave dat we beter om konden draaien en teruggaan want het ravijn werd alsmaar dieper en er was geen spoor te bekennen van een weg het dorp in. Vervolgens dachten we weer een pad gevonden te hebben en staken er de kleine rivier over terug naar de berg waarop we begonnen waren, maar nog wel aan de verkeerde kant van het dorp. Toen bleek dat ook dat pad niets was dan een strookje grond langs een irrigatiekanaaltje werden de opties wat minder. Het was al 16u en we moesten binnen een uur terug zijn. We keken elkaar en de berg nog eens goed aan en besloten radicaal met onze fietsen op de rug verticaal de berg op te klimmen. Het was de kortste weg naar waar dachten dat ons pad van de hee weg liep. We moesten nu zeker 30 meter klimmen tegen een helling van 70 graden vol cactussen en fijne prikkelplantjes. Nu zaten onze benen toch al onder de schrammen maar dit was wal even anders. Uiteindelijk lukte het ons met de nodige samenwerking op de laatste 10m om terug op een pad te komen. We oriënteerden ons daar op de rots waar we eerder een foto hadden genomen samen en begonnen onze tocht terug. Het pad konden we niet meer vinden maar we wisten wel weer aan de andere kant van de berg te komen en zagen in de verte de wegwijzer waarvan we zeker wisten dat daar een pad was van de heenweg. Daar aangekomen hadden we eindelijk weer kans om lekker te kunnen downhillen naar beneden. Al met al kwamen we net op tijd terug en hadden we een hele forse training achter de rug wat lange tijd klimmen met een fiets op je rug was in survivalmodus. Maar we hadden het gered en gingen naar de welverdiende Hot Springs om te genieten van natuurlijke thermische baden waarna we gingen eten in Chivay. In het restaurant hadden we kleine dansshows van de lokale mensen en heb ik geholpen met een offer van coca blaadjes te brengen waarna we allemaal mee mochten dansen.
De volgende dag was het weer vroeg op en terug met de bus naar Arequipa. We namen afscheid van onze speciale Colca Canyon gids, Alex, die de meeste beruchte Nederlandse zinnetjes wel kende van een klein Nederland tripje.
De rest van de dag waren we vrij en hebben we uiteindelijk nog gerelaxd in een park met een boottochtje over de vijver en voetbal gespeeld met kinderen in het park. Gelukkig was onze andere Engelse vriend Philipp zo grappig om mij voor te stellen als de grootste persoon ter wereld. De lokale bevolking is gemiddeld echt een stuk kleiner (logisch op die hoogte met zo weinig zuurstof) en kijken dus al snel naar ons op. Heb ik mazzel dat ik de grootse uit onze groep ben. In de lokale discotheek raken we elkaar dus ook niet kwijt want ik kijk over iedereen heen, als we tenminste niet gevraagd worden te dansen met de lokale meiden die maar wat graag met blonde jongens als Aleksi en ik gezien worden. In het park was het dus ook een reeks foto's voor de kinderen en hun ouders met ons groepje. Dat was natuurlijke erg leuk en we hadden nog een hele mooie zonsondergang ook! Daarna was het eten en inpakken voor de nachtbus naar Cuzco! Gelukkig ruime stoelen, een leuke film en zelfs bingo in de bus als entertainment! Peru is prachtig.